Tíminn - 22.08.1970, Page 5

TIMINN
5
MEÐ MORGUN
KAFFBNU
, Á a’Salíundi „Vellygna klúbbs-
iins“ í Burlington sigraði eftirfar-
'andi saga í lygasögukeppni: — í
, fyrra var svo heitt í Kentucky, að
) húsflugurnar heima hjá okkur
- skriðu inn í hlóðirnar til að njóta
' skuggans af steikarpönnunni.
Tveir einbúar bjuggu sinn í hvor
um hel.'i úti í óbyggðunum. Þegar
20 ár voru liðin, kom annar í heim
sókn til hins. Hann stóö ekki við
nema í fimmtán minútur. Svo liðu
10 ár, þá kom hann aftur.
— Góðan daginn, sagði hinn. —
Gleymdirðu nokkru?
— Hfin er ekki farin að tala,
en hún geltir svolítið.
— Hvernig dettur þér í hug, að
iþu getir kysst mig fyrirvaralaust?
— Bezti vinur minn sagði það.
— Ég er ekkert sérlega svang-
nr í dag. Ég lield ég láti mér
nægja einn vískísjúss.
Bálreið kona kom inn í kjötbúð
og kastaði járnstykki á borðið.
— Hvað er þetta? spurði af-
greiðslustúlkan-
— Járnstykki, sýnist mér, svar-
aði kjötkaupmaðurinn rólega.
— Já, og viljið þér útskýra fyrir
mér, hvernig stendur á, að ég fann
þetta í pylsu, spurði konan reiði-
lega.
— Við höfum sennilega g.'eymt
að taka háisbandið af, svaraði kjöt
kaupmaðurinn. Konan rak upp
hljóð og þaut út úr búðinni.
— Get ég fengið hana með því
að borga hebninginn núna ng
afganginn eftir hálftíma?
— Eva, ertu alveg viss um, a'S
pabbi þinn sé ekki á móti því að
við giftum okkur?
— Já, hann uppfyllir allar ósk-
ir mínar, hvað sem þær eru
heimskulegar.
OENNI
DÆMALAUSI
— Heyrðu góða — hvert ætl-
arðu með kóngulóna mina?
Salvador Dali, eða „brjálaða
séníið“, eins og hann er stund-
um kallaður, vinnur nú að sköp
un „ósýnilegs listaverks". —
Það hreinlega hverfur fyrir
augunum á manni, segir Da.'í.
Þetta nýjasta meistaraverk
Dalis er þriggja feta há plast-
ugla með starandi svört og gul
augu. Það er í þessum skringi-
iegu augum, sem leyndardómur
inn liggur, en að sögn Dalis
hafa þau til að bera dáleiðslu-
mátt.
— Horfðu í augu hennar
stanzlaust í þrjár mínutur, og
sköpunarverkið hverfur, sagði
hann við ljósmyndarann. — Og
eftir nokkurra mínútna dásam-
legt „tóm“ mun birtast þér nak-
in grísk gyðja.
Þrótt fyrir ítrekaðar
tilraunir (því hver vill
ekki verða þess aðnjótandi að
hafa nakta gyðju fyrir augun-
um) varð ljósmyndarinn þó að
viðurkenna, að hvernig sem
hann góndi á blessaða ugluna,
væri engar breytingar að sjá.
Dali varð að vonum fyrir dá-
litlum vonbrigðum með við-
brögð mannsins, en jafnaði sig
þó fljótlega og sagði, að það
væri svo sem ekkert skrýtið.
— hún væri nefnilega ekki til-
búin ennþá.
Dali, sem talinn er margfald-
ur milli, ætlar að framleiða
kúnstverkið í fimm eintökum
og selja hvert þein-a á „aðeins“
8.500 sterlingspund. Á meðfylgj
andi mynd sjáum við svo meist
arann með sína stórkostlegu
ugiu, og reyndar sjáucn við
ekki betur en glitti í gyðjuna
grísku til hægri á myndinni.
— Á meðan ég held sjón og
heyrn, dettur mér ekki í hug að
hætta! segir Charlie Brown,
umferðarlögregluþjónn í Bum-
ingham, Englandi, en hann er
líklega elzti starfandi lögreglu-
maður í heimi. 82ja ára.
— Þegar ég byrjaði í lögregl-
unni árið 1912, voru hestvagnar
aðal farartækin, heldur hann
áfram. — En ég hef samt alger
lega vanizt bílunum, þótt stybb
an aftur úr þeim sé ekki beint
þægilcg. Og ef ég á að gera
samanburð á aksturslagi bíl-
stjóra nú og fyrr, þá held ég að
í Bandaríkjunum kaupir eng
inn armbandsúr þessa dagana,
nema skífa þess sé skreytt með
andlitsmynd af Spiro Agnew,
Richard Nixon, Hubert Hump-
hrey, Edward Kennea> r«*
Mikka Mús.
Stjórnmálamennirnir eru víst
bara kátir yfir þessu, sérstak-
lega Mikki Mús, en Edward
Kennedy segir ,að sér sé svo-
sem alveg sama, en, segir hann,
„ég veit ekkert um hin úrin, en
Ted Kennedy-úrin ganga örugg
lega hvergi rétt nema í Massa-
chusetts", þ. e. heimafylki
Kennedyanna.
*
Candice Bergen heitir leik-
konutítla ein í Hollywood, sem
þeir þar vestra eru orðnir af-
skaplega hrifnir af. Hún er ekki
nema 24 ára gömul en samt bú-
in að krækja sér í pmuMtla
heimsfrægð. í Hollywood kaiia
þeir hana „leikkonn nútímans
og framtíðarinnar“, senniiega
þykir ungfrú Bergea svoKtfð
erfitt að uppfyfla þau skilyrði,
sem slíkt oriðspor hlýtur að
krefjast.
Hún er annars hæglát stúlka.
Býr ein í litlu húsi við fáfama
götu á Hollywood mæirkvarða.
Helztu tómstundastörf eru lest-
ur og langar gönguferðir eftir
sbröndum — og þá fer hún ein
síns liðs. Candice segir það og
vera tómstundaiðju að bíða eft
ir því að sá einu rétti komi og
kvænist sér. Þessa dagana er
Candice að leika í kvibmynd,
sem heitir „The Hunting Party“
og fær hún þar mörg tækifæri
til að sýna reiðmennskuhæfi-
leika sína. Upphaflega var gert
rá® fyrir að spænsk reiðkona
yrði fengin til að hleypa merum
fyrir Bergen, en sú forfallaðist
á síðustu stundu, og þá var ekki
um annað að ræða fyrir leik-
stjórann en reka Candice á bak
og borga henni svo fyrir auka-
vinnuna. Og hún stóð sig með
prýði, datt bara einu sinni af
baki, enda á hún graðhest úti í
sveit hjá frænda sínum, sem
hún fer á hvenær sem færi
gefst.
það hafi batnað. Sérstaklega dá-
ist ég að þeim, sem aka stóru,
þungu vörubílunum. Þeir eru
margir hverjir sannka.laðir
snillingar.
Aðspurður um hvenær hann
hygðist láta af störfum, kvaðst
hann hreinlega ekki hafa tíma
til að hugsa um það. — Mér
þykir vænt um mitt starf og þá
ekki síður vingjarnlegar kveðj-
ur allra, sem ég þekki orðið i
umferðinni. Ætli ég haldi ekki
áfram þar til ég verð hundrað
ára, segir þessi hressilegi öíd-
ungur að lokum.