Tíminn - 30.12.1970, Qupperneq 5

MH>ViKUI>AGUR 30. desembcr 1970.
TIMINN
5
MEÐ MORGUM
KAFFINU
Hafið þér meira tollskylt?
Þekktur próíessor seni átti
a<S halda fyrirlestur við háskóla
í annai-i borg, villtist og komst
að raun um að hafa lent á geð-
veikrahæ’i. Hann gaf sig á tal
við dyravörðinn og sagði góð-
látlega: — Það er nú kannski
ekki svo mikill munur á stofn-
unum, þegar öllu er á botninn
hvolft.
— Og nokkur þó, sagði dyra-
vörðurinn. — Hér verða menn
að sýna framför áður en þeir
útskrifast.
Hefur þú elskað marga áður
en mig?
— Nei, Jón, ákveðið ekki.
Ég hefi dáðst að mönnum fyrir
gáfur og hugrekki. En hvað
þig snertir er aðeins um ást
að ræða.
Btsa var úti á gangi með
ttr áimi og hefur fallega blöðru
í handi. Altt í einu kemur
wruJhyiða og kippir af henni
blöðrunni og hún svifur burt
ytfir húsþökunum. Fyrst ætlar
Eva að fara að gráta, en svo
mannar hún sig upp og segir:
— Þið megið eiga hana, engl
ar mínir.
Kínversk glæpasaga.
Iítil skemimtisnelkíbia sJitn-
aði upp af legu sinini við hafn-
aribæ á Suður-Engíandi. Higand-
inin frótiti ekkert af bátnum í
tvær viivur. Þá fékk hann mjög
kurteislegt bréf frá Belgíu, þar
sem sagt var að togbátur hefði
fundið skútunia og Skiflað henini
í höfn. Þyrfti hann aðeins að
láta sækja hana.
En það var nú efbkd svo ein-
fatt.
Hairm. varð fyrst. að fá inn-
fintmngtílóyfi frá
nefnd ta þess að fá eign
aftaar.
Þrisvar sinmim i röð var um-
sófcn hans nedtað á þeim for-
að ef®a bæri brezkan
Það er hugmyndaflugið, sem
telur okkur trú um, að við sé-
um að skemmta okkur, þegar
rauninni erum aðeins að
denni
dæmalausi
Mamnia er í baði. Gjörið svo
vcl að fylgja mcr.
Þau eru sannarlega glöð í
bragði þessi litlu systkini, enda
engin furða. Þau heita Maria og
Mikael, og þau eiga heima í
Borás í Svíiþjóð. Nokkru fyrir
jól skrifaði Maria litla, sem er
aðeins 8 ára til Expressen í
Stokkhólmi og bar fram sína
heitustu ósk. það var að fá litla
bróður sinn heim um jólin, en
hann hefur verið á barnaheim-
ili frá því í haust. Móðir þeirra
Birgitta gengur í skó.’a, og fað-
irinn er þeim horfinn. Express-
— ☆ —
Framreiðslustúlka á einu af
kaffihúsum Parisarborgar hef-
ur nú verið látin laus, þó með
sex mánaða skilorðsbundinn
dóm á bakinu, eftir að hún
klæddist tízkuklæðnaði hjá
tízkukónginum Cardin, og gekk
út í skartinu, án þess svo mikið
sem bjóða borgun.
Framreiðslustúlkan heitir
Luce og er 20 ára. Hún var vön
að færa sýningarstúlkum há-
degisverð í sýningarsali tízku-
kóngsins. Þegar hún svo trúlof-
aðist bankastarfsmanni nokkr-
um, vildi hún ekki að hann
kæmist að því, að hún væri að-
eins framreiðslustúlka. Hún
sagðist vera námsmaður, og
ætti auðuga foreldra. Til þess
að gera söguna trúlegri oyrj-
aði hún að taka með sér falleg-
ar spjarir í hvert sinn, 'om
hún fór með matinn ril Cardins.
Á hennar fyrri fatnaði málti
greinilega sjá hver laun liénn
ar voru — 900 frankar á mán-
uði, eða milli 14 og 15 þúsund
krónur, en þar við bættist að
hún hafði orðið að afhenda
móður sinni tvo þriðju ‘laun-
anna mánaðarlega.
Eins og e'ðlilegt má teljast
var kærasti Luce mjög hrifinn
en gerir ýmislegt fyrir lesend-
ur sína, og að þessu sinni sá
blaðið um að liti'u systkinin
hittust um jólin, og fengu að
vera saman, en mamma á frí í
skólanum þar til um miðjan
janúar. Nú er næsta skrefi® að
sjá ti-1 þess að litli Mikael þurfi
ekki að fara aftur á barnaheim-
ilið, og blaðið hvetur a 'lar stúlk
ur í Borás, sem gætu hugsað
sér að hjálpa Maríu, Mikael og
Birgittu að hringja í mömmuna,
og bjóða fram aðstoð sína, sem
— ☆ —
af fatnaði þeim, sem hún nú
fór að klæ'ðast, en dag nokkurn
urðu henni á mistök þegar hún
kom til Cardins. Hún fór nefni-
lega þangað í peysu, sem hún
hafði stolið þar. Sölukona
þekkti aftur að hér var um að
ræða nýtt módel, sem ekki
hafði einu sinni verið sett á
markað ienn.
Lögregi.in kom á staðinn, og
fór svo og leitaði í herbergi
Luce, og þar fundust þrjár
peysur til viðbótar og auk þess
fjórir kjólar. Hún viðurkenndi
brot sitt þegar í stað.
Verjandi hennar benti á fyrir
rétti, að Cardin hefði fengið
aftur fatnaðinn, en hefði neitað
að falla frá ákærunni. Það hefði
hins vegar verið til of mikils
mælzt, að Öskuhuska fengi að-
eins að klæðast skartinu fáein-
ar mínútur dag hvefn, og hefði
síðan orðið a'ð hverfa aftur til
hins gráa hversdagsleika og
pottanna og pannánna.
Lögfræðingurin.n benti einn-
ig á, að kærastinn hefði fyrir-
gefið Luce, og þau væru nú
hamingjusamlega sift. Dómur
réttarins, sem ekki var sérlega
þungur, bendir einnig til þess
að hann hafi fyrirgefiS Ösku-
busku að nokkni lcyti.
barnfóstrur í vetur. Óvíst er
hvernig fer, en ef allt um þrýt-
ur er meiningin að hjálpa
Mikael til þess að komast á
dagheknili, svo hann þurfi ekki
að yfirgefa mæ'ðgurnar aftur.
Jólin voru þeim öllum mikil
hamingjutími, því þau höfðu
ekki fengið að vera saman svo
'engi.
— ☆ —
i
Nýjar hraðatakmarkanir á
þjóðvegum Frakklands era
sagðar hafa orðið til þess að
dauðaslysum fækkaði þar í
landi um 12% síðastliðið sum-
ar, er skýrt frá þessu í tilkyna
ingum frá frönsku stjórninni.
{ skýrslum um banaslys í um-
ferðinni í júní, júlí og ágúst
sést, að aðeins 490 manns fór-
ust á þjóðvegum landsins, en,
sömu mánuði árið 1969 létust
alls 558 manns.
Franskir ökumenn, og sömu
leiðis samtök þeirra, hafa bar-
izt harðvítugri baráttu gegn
því, að dregið sé úr hraða á
þjóðvegum. Telja þeir að sér-
hver ökumaður eigi að nota
eigin dómgreind varðandi það,
hve hratt hann ekur hverju
sinni, enda breytist aðstæðurn-
ar stanzlaust. En síaukin bana-
slys urðu þó til þess að ákveð-
ið var að lækka hámarkshrað-
ann niður í 110 kílómetra á
klst. á nokkrum aðalvegpm. í
sumar voru svo skilti um þess-
ar hraðatakmai'kanir reist við
enn fleii'i vegi, og eru þá hraða
takmarkanir ríkjandi á samtals
um 13 þúsund kílómetrum
franskra vega. Þar sem úrang-
urinn hefur orðið eins góður
og áður getur, er trúlegt, að
hraðatakmarkanir verði settar
á enn fleiri vegi landsins.