Tíminn - 12.01.1971, Blaðsíða 5

ÞKBJJUDAGUIl 12. janúar 1971
TIMINN
konuna sína, Cornelíu Ellis
Snive.'j'- Hún er fráskilin, 32 ára
gömul og á tvö börn. Á mynd- ! t
inni eru frá vinstri George C.
Wallace yngri, Josh og Jim
Snively og Lee Wallace og svo
nýgiflu hjónin. — Waflace átti
fjögur börn með fyrri konu
sinni.
MEÐ MORGÖM
KAFFINU
Franskur verkfræðingur hef-
ur fundiö upp hlut, Sem senni-
lega á eftir að gera hann auð-
ugan í framtíðinni. Maðurinn
fann upp útbúnað, sem settur
er á hamra þá eða bora, sem
notaðir eru til þess að brjóta
upp gangstéttir, og nú hef“*:
Parísarborg ákveðið að eigi sið-
ar en 1. jú.'í næst komandi verði
allir þeir hamrar eða borar, sem
eru í hennar eigu og notaðir á
hennar vegum, búnir þessari
nýjung, og hver er svo ti'lgang-
urinn með þessari uppfinningu?
Hann er, að deyfa hávaðann,
sem er í þessum tækjum, og er
ekki neitt smávegis, eins og
flestir munu kannast við. Við-
bótarkostnaður við hvern bor er
aðeins um 10%, en hins vegar
minnkar hávaðinn mældur í
decibelum um 90%.
Réttur í Montpellier í Frakk-
landi hefur dæmt fcvo lækna í
tveggja mánaða skilorðsbundið
fangelsi fyrir vanræks'u í starfi
í sambandi við dauða rithöifund
arins Albertine Sarrazin. Lækn
arnir, sem heita Scbilliro og
Pietrara, og eru, eða hafa a. m.
k. verið mikilsvirtir læknar
í Montpeöier til skamms tíma
reyndust sekir um að hafa ekki
kynnt sér í hvaða blóðflokki
skáidkonan var, áður en þeir
framkvæmdu á henni uppskurð
og tóku úr henni nýra, en skáld
konan ,’ézt á skurðarborðinu.
Við þetta bættist, Ííð ekki var
nægilegt starfsfóilí við upp-
skurðinn. Læknarnir voru sekt-
aðir um 200 þúsund krónur
hvor. Aibertine Sarrazin varð
fræg fyrir bók, sem hún skrif-
aði um dvöl sína í fangelsi, en
það var maður hennar, sem hef
ur ekki færri glæpi og afbrot á
samvizkunni en eiginkona hans
heitin, sem þvingaði réttin til
þess að taka málið fyrir. Betri
borgarar í Montpellier hafa
stutt læknana, en hins vegar
hafa þeir, sem einhverntíma
hafa efazt um ágæti lækna
sinna sennilega sfcufct eigin-
manninn í hjarta sánu.
Þær eru ekki margar prisess-
urnar, sem ,’étu mynda sig í
bikini eins og Birgitta Svía-
prinsessa gerir hér, en hún læt-
- ur sér fátt um finnast. Birgitfca
býr með Hansi manni sínum í
hvítu húsi í Grúnvald rétt utan
við Múnchen í Þýzkalandi. Hún
segist fara út og skemmta sér
með vinum sínum, ef maður
hennar er uppk V .n, og getur
ekki komið meö, og ,’ætur allar
kjaftasö'gur iini ósamkomulag
milli'þeirra hjór.a sem vind um
eyrun þjóta. Hún lifir heil-
brigðu lífi, sefur við opinn
-i'.rtaa aiit árið, stundar morg-
unleikfimi á hverjum degi, og
borðar hollan mat. Hún er
grönn og spengileg, en hefur
þó a.’drei þurft að halda í við
sig, að eigin sögn. Það er vegna
barnanna, segir hún, ég verð
grennri með hverju barni. Það
er víst mikill kostur ’yrir Birg-
ittu að hún á mann, sem veit,
að þegar hún gerir eitthvað,
sem vekur athygli, þá er það
oftast nær vegna þess, að hún
gerir ckki eitthvað, sem fólk
býst við af prinsessu, heldur
DENNI
DÆMALAUSI
Er þetta ckki dæmalaust, húii
grcnjar meira yfir þcssum lauk,
en þegar músin mín drapst.
Hreppstjórinn kom að þar
sem tveir hílar höfðu rekizt á
og bílstjórarnir stóðu yfir rúst-
unum. Hreppstjórinn bjó sig
imdir að taka skýrslu af þeim
og sagði valdsmannlega:
— Það sem ég þarf að fá að
vita er, hvor ykkar var fyrri til
að keyra á.
Eva var dauðhrædd um að
Adaro reyndist sér ótrúr. Þess
vegna taldi hún í honum rifin
á .iwerju kvöldi.
Það finnst fólk, sem hefur
svo slæmt minni, að það trúir
því, að það hafi góða sam-
vizku.
Maður nokkur kom til far-
miðasölunnar á eldflaugastöð-
inni:
— Einn farmiða til mánans.
— Því miður, það verð-
ur engin ferð þangað næstu
daga.
— Einmitt, eru slæm veður-
skilyrði?
— Nej, máninn er fullur!
bobsow.v

— Goðgerðastarfsemi, drengur
minn. Það er t. d. Rauði krossiim,
Hjálpræðisherinn, hjónabandið ...
Hún: Einu sinni var öðru vísi
ástatt okkar í mil.’i, það man
ég. Eða mannstu ekki eftir þvi,
þegar þú lást dauðskotinn og
kengboginn á hnjánupn fyrir
framan mig og sagðist heldur
vilja búa með mér í helvíti en
aleinn og án mín í Paradís?
Hann: Jú, ég man. En það var
nú fjandakornið ástæðulaust að
taka mig svona bókstaflega.
— Ég er kominn til að biðja
um launahækkunina, sem olli
því, að þér hækkuðuð fram-
leiðslu verksmiðjunnar, hr.
forstjóri.
Hvort hún getur þagað y.fir
leyndarmá.’i. Ég skyldi nú
halda það. Hún var trúlofuð
tíu sinnum, áður en hún sagði
mér að það væri ég, sem hún
ætlaði að giftast.
— Þarftu ekki að hafa fugla
hræðu í garðinum, þar sem er
svona mikið af berjum og alls
konar ávöxtum?
— Nei, það er hreinn ó-
þarfí. Kanan mín er í garðin-
um öllum stundum.
leyfir sér að gera það, sem
henni fellur sjálfri að geria.
<ZD <Q)Q
Það bar til tíðinda í Mont-
gomery i Alabama, að erki-að-
skilnaðar sinninn og svert' gja-
hatarinn George C. Wa.'lace
fylkisstjóri gekk í hjónaband í
annað sinn. Hann missti fyrir
tveim árum konu sína, Lurleen
Wallacc, sem var fylkisstjóri í
Alabama, en hún dó úr krabba-
meini. Hér er Wallaee með nýju