Tíminn - 19.05.1971, Blaðsíða 6

6
TIMINN
MIÐVIKUDAGUR 19. maí 1971
Framboöslistar í Vest-
fjarðakjördæmi til alþing
iskosninga 13. júní 1971
eru:
A-listi — Listi Alþýðuflokksins:
1. Birgir Finnsson, alþingismaður, ísafirði
2. Ágúst H. Pétursson, skrifstofumaður, Patreksfirði
3. Kristmundur Hannesson, skólastjóri, Reykjanesi
4. Emil Hjartarson, skólastjóri, Flateyri
5. Lárus Þ. Guðmundsson, sóknarprestur, Holti
6. Ingibjörg Jónasdóttir, frþ, Suðureyri
7. Kristján Þórðarson, bóndi, Breiðalæk
8. Jóhann R. Símonarson, skipstjóri, ísafirði
9. Páll Jóhannesson, húsasmíðameistari, Patreksfirði
10. Bjami G. Friðriksson, sjómaður, Suðureyri
B-listi — Listi Framsóknarflokksins:
1. Steingrímur Hermannsson, verkfr., Garðahreppi
2. Bjami Guðbjömsson, alþingismaður, ísafirði
3. Halldór Kristjánsson, bóndi, Kirkjubóli
4. Ólafur Þ. Þórðarson, skólastjóri, Suðureyri
5. Ólafur E. Ólafsson, kaupfélagsstj. Króksfjarðamesi
6. Gunnlaugur Finnsson, bóndi, Hvilft
7. Svavar Júlíusson, kaupfélagsstjóri, Móbergi
8. Torfi Guðbrandsson, skólastjóri, Finnbogastöðum
9. Svavar Jóhannsson, bankastjóri, Patreksfirði
10. Jón A. Jóhannsson, skattstjóri, Ísafirði
ÞÓR
//

D-listi — Listi Sjálfstæðisflokksins:
1. Matthías Bjamason, alþingismaður, ísafirði
2. Þorvaldur Garðar Kristjánsson, framkv.stj., Rvík
3. Ásberg Sigurðsson, alþingismaður, Reykjavík
4. Amgrímur K. Jónsson, skólastjóri, Núpi
5. Hildur Einarsdóttir, húsfrú, Bolungarvík
6. Jón Kristjánsson, stud. jur., Hólmavík
7. Engilbert Ingvafsson, bóndi, Mýri
8. Ingi Garðar Sigurðsson, tilraunastjóri, Reykhólum
9. Jóhaima Helgadóttir, húsfrú, Prestsbakka
10. Marsellíus Bemharðsson, skipasm.meistari, ísafirði
I
F-listi — Listi Samtaka frjálslyndra og vinstri manna:
1. Hannibal Valdimarsson, Selárdal
2. Karvel Pálmason, Bolungarvík
3. Hjördís Hjörleifsdóttir, ísafirði
4. Hjörleifur Guðmundsson, Patreksfirði
5. Einar Hafberg, Flateyri
6. Jónas Karl Helgason, Hnífsdal
7. Ragnar Þorbergsson, Súðavík
8. Steingrímur Steingrímsson, ísafirði
9. Halldór Jónsson, Hóli, V-Barðastrandarsýslu
10. Guðmundur Jónsson, Hólmavík
G-listi — Listi Alþýðubandalagsins:
1. Steingrímur Pálsson, alþingismaður, Brú
2. Aage Steinsson, rafveitustjóri, ísafirði
3. Guðmundur F. Magnússon, verkamaður, Þingeyri
4. Guðrún Unnur Ægisdóttir, kennari, Reykjanesi
5. Gestur Ingvi Kristinsson, skipstjóri, Súgandafirði
6. Einar Gunnar Einarsson, hrl., ísafirði
7. Unnar Þór Böðvarsson, kennaranemi, Tungumúla
8. Gísli Hjartarson, skrifstofumaður, ísafirði
9. Davíð Davíðsson, oddviti, Tálknafirði
10. Skúli Guðjónsson, Ljótunnarstöðum.
ísafirði 13. maí 1971
Yfirkjörstjórn VestfjarðakjördæmJs.
í dag dró heldur betur til tíS-
inda í þessum annars kyrrláta,
snyrtilega og mjög svo milli-
stéttarlega bæ, skammt suðvest
ur af Kaupinhöfn (átján kíló-
metra frá Rádhuspladsen),
er fil líkamlegra átaka kom
milli lögreglu og ungra and-
mælenda frá höfuðstaðnum, af
því tilefni að kona að nafni
Beatrice Smith var borin út úr
íbúð sinni að tilhlutan kóngsins
fógeta. Sök þessarar aumingja
konu var sú að hafa neitað að
inna af höndum leiguna fyrir
íbúðina, sem raunar nam þrem-
ur fjórðu tekna hennar!
Beatrice þessi er bandarísk
blökkukona, sem flutti til Dan
merkur fyrir skömmu, ásamt
sonum sínum tveimur til að
hindra að sá eldri þeirra, sem
var að komast á herskyldu-
aldur, yrði sendur til Vietnam
til að drepa og verða drepinn
fyrir málstað, sem hún eins og
flestir landar hennar með viti,
hafa fulla andstyggð á. En í
Danmörku beið hennar annað
stríð. Hún fékk íbúð í raðhúsi í
Tástruþ, sem hcnni var;''g'‘rt að,
borga fyrir kr. 1600 danikar eða
þíM* um-bil í ffl'ánáðsnélgu, en
kaup hennar sjálfrar nam að-
eins kr. 2000 á mánuði. Til að
andmæla þessu tók frú Beat-
rice, sem er kvenskörungur
mikill og hefur síðan hún
flutti til Norðurlanda tekið
upp átrúnað á Æsi (trúlega
fyrsta manneskjan af blökku-
kynþætti, sem turnast til þeirr-
ar trúar), það til bragðs
einn kaldasta daginn í marz
síðastliðnum að klæða sig úr
öllu á tröppum raðhússins hér,
svo sem til að sýna á symbolsk-
an hátt, að hún væri rúin inn
að bjórnum. Er enn í minnum
haft í Tástrup, sem mun held-
ur viðburðasnauður staður og
hefur konservatifa (svo heitir
„sjálfstæðisflokkur" Dana, í
meirihluta í bæjarstjórn), hve
tigulega konan þótti vaxin,
komin af mesta æskualdri og
móðir tveggja barna.
Ekki lét frú Smith sitja við
happeningu þessa, heldur lýsti
hún því nú yfir, að hún myndi
héðan af enga leigu af hendi
veita til húseigendans, en láta
helming fjárhæðarinnar ganga
til bæjarfélagsins og halda af-
ganginum sjálf. Þegar henni
var hótað útburði, svaraði hún
með stórum orðum og kvaðst
fremur vilja ráða bana yngri
syni sínum, sjö ára, en láta
hann vaxa uop við svipuð þræl/
dórnsskilyT’ði ns bnrgarvfirvnld
Tástrup ætluðu henni. Þetta
varð til þess að bamaverndar-
völdin hérna ruku upp til
handa og fóta og gerðu með
lögregluaðstoð aðför að Beat-
rise og tóku moð vnidí af b°nni
drenginn, sem Leo heitir. Varð
ist frúin v°l og drengilega við
þetta tækifæri og henti öllu
lausl°gu í réttvísina ,.og hefði
ég bara haft vopn. þá hefði ég
drepið þá svo sannarlega sem
hiálni mér Þór“, sagði hún i
viðtali við blaðið Tástrup Avis.
Hún hafði líka orð um að taka
ekki síður myndarlega á móti
laganna vörðum, þegar þeir
komu með Kongens Foged í
broddi fylkingar að bera hana
út. ^
Ég hafði spurnir af að út-
burðurinn yrði framkvæmdur
á slaginu tólf í dag og brá ég
mér þá á staðinn, enda aðeins
nokkrir tugir metra lengd frá
húsinu, þar sem ég bý þessa
stundina. Var þar mættur
slatti af lögreglu, líklega
minnst tuttugu talsins, ekki
með kylfur eins og heima, held
ur táragas og pístólur og
Schaferhunda í bandi. Höfðu
þeir lokað stígnum báðum meg
in raðhússins. Ég sýndi þess-
um hjálmprúðu, svartklæddu
náungum minn íslenzka blaða-
mannapassa, og fék að fara
allt að dyrum hjá frú Smith.
Mótmælamerki gegn Indó-kína-
stríðinu voru límd þar á
glugga, en við dyrnar sat hóp-
ur síðhærðra unglinga og söng
We shall overvome, við dansk-
an texta, sem saminn hafði
vq ,Yfí,Íð,.y,iSrjþettia, tækifæri. Þau
höfðu hjá sér spjöld mörg, þar
sem gat að líta áletranir eins
og „Niður með húsaleigukarl-
ana“, „Allt vald til fólksins",
„Frelsum Leo“, og svo fram-
vegis. Voru löggumar að reyna
að lempa þau burtu með góðu,
en Schaferarnir, þessi brúnu,
hrollvekjandi óargadýr, sem
minna á úlfa ,héngu í ólunum
urrandi og horfðu á krakkana
lystugum augum.
Þegar börnin vildu ekki
beygja sig fyrir valdinu með
góðu, þreif lögreglan til þeirra
og þá urðu átök. Innan skamms
var stígurinn milli raðhúsanna
þakinn stríðandi þvögu af blót-
andi lögregluþjónum, ungling-
um sem hrópuðu „Svín. Svín“,
og urrandi og glefsandi hund-
um. Þessar fjandans skepnur
vom aðal vopn réttvísinnar í
slagnum, en það verður að
segjast að lögreglan hér var
heldur róleg og hélt betur í
við rakkana en ég hafði átt
von á. Þetta vom flest stórir
og stillilegir kallar, sem virt-
ust hafa sæmilega stjórn á
skapsmunum sínum. Hjálpi
okkur sá sem vanur er, ef lög-
reglan heima tekur upp á því
að koma sér upp víghundum,
BEATRICE SMITW