Tíminn - 29.01.1972, Blaðsíða 2

2
LAUGARDAGUR 29. janúar 1972
Skattfrelsi
hlutafjárarðs
1 leiðbeiningum þeim, sem
rikisskattstjóri sendi frá sér
og birtar hafa verið i Mbl. og
framteljendur ciga aö fara
eftir segir m.a.:
„Skv. gildandi skatta-
lögum er framteljanda
heimilt að draga frá arö,
sem hann fékk úthlutaöan á
árinu 1971 frá hlutafélögum,
sem skattleggjast skv. á-
kvæðum A-liðar 17.gr
gildandi skattalaga, svo og
vexti af stofnsjóðum I
félögum, skv. ákvæðum B-
liöar 1. mgr. 5.gr. gildandi
skattalaga, þó eigi meira fé
en 30 þúsund kr. samtals hjá
hjónum, sem telja fram
saman. Aldrei má þó frá-
dráttur vegna arös af Muta-
bréfum nema meiru e , 10%
af hlutafjáreign skattþegns I
hverju einstöku hlutafélagi.”
Engar athugasemdir
fylgja frá rrkisskattstjóra
um það, að ótvirætt' og
örugglega verði þessi frá-
dráttarheimild felld niöur.
Ekki einu sinni neöanmáls er
þcss getið, að með frumvarpi
rikisstjórnarinnar er ætlunin
aö fella þetta ákvæði niður.
„Vafamál”
skattstjóra
Rikisskattstjóri hcfur
boriö þvf við, að hann gæti
ekki sent frá sér leiöbeining-
ar nema skv. gildandi
lögum. Rétt er það, en ein
litil athugasemd um t.d.
þetta atriöi, heföi sparaö
framteljendum heilabrot og
vinnu, og komið I veg fyrir að
falskar vonir vöknuðu með
viðkomandi^ að þrátt fyrir
allt yrði þessi frádráttarliður
tekinn til greina. Nei, þvi
miöur fór rlkisskattstjóri
þver öfugt aö, og verður ekki
hjá þvf komizt að harma þaö
með nokkrum orðum.
t sjónvarpsþætti sl.
þriöjudagskviild var rikis-
skattsjóri spuröur um þetta
atriöi. Viðurkenndi hann þar
að visu, aö I stjórnar-
frumvarpi, sem ætti nú að
afgreiða sem lög(er giltu við
álagningu ársins 1972 væri
ákveðið að fella þetta áKvæði
niður. Þetta ákvæði hefur
aldrei raunverulega komiö
til framkvæmda, þar sem
aldrei hefur verið lagt á skv.
gildandi skattalögum, sem
„viðreisnarflokkarnir” settu
á sl. vori. En siðan gerðist
rikisskattstjóri æöi loðinn i
svörum og mátti á honum
skilja, að þaö kynni aö
reynast hæpið að það stæðist
fyrir dómstólunum að fella
þetta ákvæði niöur, og gaf
þannig mönnum vonir um að
þeir fengju þetta frádregið,
þótt ný skattalög yrðu sett,og
jiar með hvatti hann menn til
að telja slfkan hlutabréfaarö
til frádráttar I skattafram-
tölum sínum.
Nú veit rikisskattstjóri þaö
áreiðanlega, að mörg for-
dæmi eru fyrir þvf að skatta-
lögum hefur veriö breytt og
lögð til grundvallar við
álagníngu þess árs, sem þau
hafa verið samþykkt og tekið
gildi. Lögmæti slikra laga
hefur komið til úrskurðar
Hæstaréttar og hann staöfest
þau. Hér er þvf ekkert vafa-
mál á feröjOg ber að harma
að rikisskattstjóri skyldi
gefa annað fskyn. —TK
Nafnnúmerin
eru
nauðsynleg
Landfara hefur borizt mjög
athyglisvert og greinargott bréf
um nafnnúmerin, sem flestir fá
tækifæri til aö rifja upp fyrir sér
þessa dagana.
„Landfari sæll.
Dálitið ber á þvi enn, að
menn sætta sig ekki við notkun
nafnnúmera, sem tekin voru upp
fyrir nokkrum árum, og eru
með smávegis nagg og nart.
Fyrir fáum dögum notaði einn
siðbótarmaðurinn, sem talaði
um daginn og veginn i Rikis-
útvarpið, nálægt helming af
tima sinum til þeirra hluta. Það
er athygli vert, að flestir
þessara manna nota svo til
sömu baráttuaðferðir. Það er
ekki gengið beint að efninu.
Lítið komið nálægt almennum
rökum. Þess i stað farið i
löngum sveig kringum málið,
reynt að gera það tortryggilegt
eða skoplegt, helzt að koma þvi
á tilfinningastig.
Með góðum vilja getur maður
ætlað, að það sé aðallega tvennt,
sem fyrir gagnrýnendum vakir.
Annars vegar, að það sé ekki
mönnum samboðið að nota tölu-
númer, eins og dauðir hlutir.
Hins vegar sé verið að vara við
þeirri hættu, að maðurinn gerist
þræll vélrænnar tækni.
Aður en vikið er að þessum
rökum, leyfi ég mér að fullyrða,
að notkun nafnnúmera er nauð-
synleg undirstaöa nýrrar tækni,
sem hefur auðveldað og ger-
breytt allri skýrslugerð, sem
fjallar um fólk á einhvern hátt,
aö ógleymdri ættfræðinni. Að
amast viö nafnnúmerum er I
minum aukgum állka gáfulegt
og hafa óbeit á sjlfrennandi
vatni í gúsum, en dýrka vatns
burð i fötum, eða fordæma
sláttubél I samanburði viö orf og
Ijá.
Þegar litið er til þess nota-
gildis, sem notkun nafnnúmera
hefur, er naumast hægt að ræða
það i alvöru, hvort nafnnúmer
getur verið niðurlægjandi fyrir
manninn. Ég hef aldrei fyrr
kynnzt þeim hugsunarhætti, að
tölur, sem væru tengdar fólki á
einhvern hátt, væru niðurlægj-
andi.
Þrotabú Gólfgerðarinnar
I Lögbirtingablaðinu er
sagt frá skiptalokum i þrota-
búi Gólfgerðarinnar h.f., og
reyndist búið eignalaust og
greiddist þvi ekkert upp i
einu kröfuna, sem lýst var,
en hún nam kr. 1010.00 — eitt
þúsund og tiu krónum!
Þá er einnig lokiö skipta-
meðferð á þrotabúi
Gjafavals h.f. i Reykjavik,
og reyndist búið eignalaust,
en lýstar kröfur námu kr.
109.747.40 auk vaxta og
kostnaðar. Fékkst þvi ekkert
upp i þessa rúmlega hundrað
þúsund króna kröfur.
Varðandi óttann við tæknina
skal það játað, að viðleitni
manna til þess að frelsa heim-
inn, er alltaf viröingarverð. En
ósköp er ég hræddur um, að sú
orrusta verði ekki unnin með
atlögu gegn nafnnúmerum
manna. Ég legg þá orrustu að
jöfnu við það, sem Steinn
Steinar segir:
tækni, en ég held það sé ekki rétt
mat á staðreyndum, að nafn-
númerin séu það, sem mann-
kyninu stafar mest hætta af eins
og sakir standa.
Gunnar Grimsson”.
Þessi pistill Gunnars Grims-
sonar er bæði þarfur og snjall að
skýrsluvélar, og nafnnúmer
verða þarfa þing i framtiðinni,
þegar ganga þarf úr skugga um,
hver maður er eða hefur verið,
og samnefni eru mörg á landit
voru. Landfari þakkar þvii
framlag Gunnars i málinu og;
hann vill hvetja alla til þess afi
læra nafnnúmerin sin. Það er
furðulegt, hve margir þurfa ati
gá i skirteini, þegar þeir eru
spurðir um nafnndmer. Þeir
halda ef til vill, að ekki sé hægt
að læra átta stafa tölu, en ef þeir
reyna, munu þeir komast að
raun um, að það er harla litil
þraut.
Að frelsa heiminn er eins og aö standa uppi á stól
i stóru veitingahúsi og kalla yfir salinn:
Hér inni er stúlka i alltof þröngum kjól,
og öllum er ljóst, að þessi maður, er galinn.
Ekki skal litið gert úr þeirri dómi Landfara. Nafnnúmer eru
hættu, sem manninum kann að nauðsynleg og engin smán nein-
stafa af ofdýrkun á vélrænni um manni. Við verðum að nota
Stofnaður
sjóður
í minningu
Jóns
Gunnlaugssonar
Hinn 16. júli 1968 var hundrað
ára ártið Jóns Gunnlaugssonar,
útvegsbónda á Bræðraparti á
Akranesi. Af þvi tilefni ákváðu
eftirlifandi systkin að stofna sjóð
til minningar um foreldra sína,
þau sæmdarhjón Jón Gunnlaugs-
son og Guðlaugu Gunnlaugs-
dóttur, sem kennd voru við
Bræðrapart á Akranesi.
Stofnfé sjóðsins er eígnin
Bræðrapartur, sem er um 3 1/2
ha. lands og tekjur af þvi landi,
frá árinu 1969. Gjafabréf var
afhent bæjarstjórn Akraness i
desember, og eru stofnendur
sjóðsins þau systkinin Ólafur
Jónsson, Jón Kr. Jónsson og
Ingunn M. Jónsdóttir Freeberg,
en hún er búsett i Banda-
rikjunum.
,, Sólarfri i
■J sbammdcginu
KANARÍEYJAR
Kpnlngapftpöld
Samkvæmt gjafabréfi er mar'k
mið sjóðsins að stuðla að þvi, að
komið verði á fót og starfræktur á
Akranesi fiskiðnskóli, er hafi það
hlutverk að annast kennslu i með-
terð og vinnsíu sjávaraturða og
öðru þvi, er að sjávarútvegi lýtur.
Ennfremur að styrkja efnilega
nemendur til náms og framhalds-
náms i nefndum fræðum.
í Súlnasal Hótel Sögu sunnudaginn 30.
janúar kl. 21,00 —
með myndum, hljómlist og frásögnum
kynnum við eyjar hins eilífa vors í
Bæjarstjórn Akraness veitti
gjafabréfinu viðtöku i hófi á Hótel
Akranesi, og þar kom fram, að
þessi ágæta gjöf myndi mjög flýta
fyrir, að stofnaður yrði fiskiðn
skóli á Akranesi, en engum
blandast hugur um, að á þvi er
mikil þörf.
Bæjarstjórn Akraness þakkaði
þeim systkinum hlýhug og
ræktarsemi i garð átthaganna.
Suður-Atlantshafi. — Dansað til kl. 1.
FLUGFÉLAG ÍSLANDS

ÞÚRHF 0
»11 Skólivörðuat.25_
Á VITTRÖLLA OG TÓFU!
Léttur sem fis, sterkursem björn
Nylonstyrkt belti,sem endast og endast
Tvö Ijós lýsa betur en eitt
Lokaðar sjálfsmurðar legur
Sjálfskiptur með diskabremsu
Hljóðlátur og traustur