Tíminn - 13.02.1972, Qupperneq 2

2
TÍMINN
Sunnudagur 13. febrúar 1972
MTTUR KIRKJUNNAR
Bak jólum
Jólin eru liðin. Allt færist
aftur i sitt hversdagslega horf
Jólaskrautið er horfið fyrir
löngu af götum og úr gluggum.
Eftir lifa minningar einar
um stundir jólanna með
stemningu, frið og fegurð, eða
þá uppnámi, kviða, umkomu-
leysi og hégómaskap.
A þessum efnishyggjutimnm
eiga þeir, sem i kirkjum þjóna
eitt eins vist og daglengið eftir
vetrarsólstöður. En það er:
Fullar kirkjur al' fólki, hvert
sæti setið, það sem aldrei sést
annars nokkur árlangt.
Aðfangadagskvöld þyrpast

DÝRTÉ
en yður er velkomið að athuga
hvort þér finnið nokkurn ódýrari
_______
HBHBBBaí
kæliskápur ^
i
Kr. 19.900 \
"k 215 litra (22 1. frystir) -+( 4 hillur i skáp
-)( Hálfsjálfvirk affrysting M 4 hillur i hurð Wa
Hæð: 122 cm, Breidd: 61, M Grænmetisskúffa Æ
Dýpt: 61 M Segullæsing
Aðeins nokkrir til, þar af fáeinir gallaðir, Æk
sem seljast á niðursettu verði.
Staðgreiðsluafsláttur Æ
Samið er sérstaklega um verð hvers gallaðs skáps
í
Vörumarkaðurinn hf.
Ármúla 1 A S. 86-11-3
allir eða flestir til kirkju sinn-
ar, þótt þeir hafi aldrei tíma til
að láta sjá sig þar endranær
og virðist r aunar ekki hafa
tima til að veita henni neitt
hvorki af hugsun, tima né efn
um aðra daga ársins.
Þetta mikla múgspor hlýtur
að hafa sinar orsakir i dulvit-
und og trúarleit jafnval trú-
ariðkanaþörf, en þó liklega
fyrst og fremst i djúpstæðri
erfaðvernju, sem þrýstir
fjöldanum inn i kirkjurnar
þetta kvöld, þegar fáir hlusta
á kall kirkjuklukknanna án
þess að hrifast með á einhvern
hátt.
Auðvitað er ekki nema allt
gott um þetta fyrirbrigði á
trúrækisvegum samtiðarinnar
að segja. Enginn fer sér til ills
i kirkju.
Hitt er annað mál, að sizt er
meira að sækja i kenningu og
leiðsögn kirkjunnar á að-
fangadagskvöld en aðra daga
ársins. Innst inni finna þó
flestir, að fæðing Krists er
frumvaki kristins dóms,
upphafið, frækornið smáa,
sem allt er upp af sprottið. Og
sem einnig liggur nærri
til sameiningar, hvað sem
kirkjudeildir fá sér til sun-
drungar og deilna, þá vita þó
allir, að fæðing Krists hefur
orðið að vera og fastur og ák-
vaðinn punktur i lifsskoðun og
trúaraðstöðu kostins manns.
Hitt er svo fhrgunarefni,
hvað kirkjugestir hafa og ættu
að hafa með sér heim frá
guðsþjónustustund jólak-
völdsins.
Jú, allir njóta þar eftir
þroska og aðstæðu jólaguðs-
spjallsins, jólasálmanna, jóla-
Ijósanna og jólatrjánna,
skreyting og kannske
jólastemningar, ef vel tekst til
En hvað fá þessir sjaldgæfu
og þó kærkomnu kirkjugestir
annað, sem þeir þyrftu að leita
liklega að?
Er ekki hægt að gera þessa
heimsókn til helgratiða árang-
ursrika eða árangursríkari en
hún er fyrir safnaðarlif og
guðsrikishugsjón þjóðlifsins?
Vekur guðsþjónustan á að-
fangadagskvöld nokkra hugs-
un eða tilfinningu til vaxar til
safnaðar frama og þjóð-
menningar, áhuga og átaks
fyrir kirkjulegt lif i landinu?
Það verður varla séð. Strax
i janúar eru flestar kirkjur fá-
sóttar og þunnskipaðar, og
varla fremur en þá. Hvar er
allt fólkið, sem hugsaði og
söng: „Herra Herra” á
aðfangadagskvöld?
Hér er þvi rétt að litast um
og athuga sinn gang. Er þess
nægilega gætt i hinu oftast
stútta og fallega ávarpi
prestsins á aðfangadagskvöld,
að þar talar hann til fólks, sem
yfirleitt ekki heyrir til hans
endra nær allan ársins hring.
Hann hefur nýja áheyrendur,
sem þurfa svo sannarlega að
kynnst, þótt ekki væri nema i
leiftursýn þeim boöskap, sem
þarf að ná til starfs og strits
hins daglega lifs alla ársins
daga.
Nú eru mættir til leiks fleiri
fulltrúar safnaðar hvers, að
hundraðshluta( en nokkru
sinni. Hvað þarf að segja, sem
gæti orðið þeim vakning og
áskorun til átaks fyrir söfnuð
sinn og sig sjálfa?
Þótt þessi fjöldi sé hvorki
kirkjuvanur né kirkjukær, þá
eru þó þarna opin eyru og þá
eru tiltölulega vakandi hugir
og hrifnæm hjörtu og bljúg
þessa stund. Það er ekki út i
bláinnalveg, sem sungið er þá
meðal annars:
„Sem börn af hjarta
viljum vér
þér vegsemd Jesú
flytja hér”.
Eg er hræddur um, að við
flestir prestar og raunar safn-
aðarstarfsfólk og safnaðarfólk
yfirleitt, skiljum ekki okkar
vitjunartima þetta mikla
gestakvöld.
Við tökumflestir þetta kvöld
á sama háttog i svipuðum dúr
og aðra daga, þegar við
ræðum við okkar elskulega,
trúfasta hóp, okkar litlu hjörð,
sem aldrei brezt til hins bezta.
Við gleymum að nú er
framandi fólk, sem hlustar og
þarf á svo margvislegan gátt
annað og fleira að heyra en
vinirnin, sem mynda kjarna
og kviku hvers safnaðar og
safnaðarstarf. Fjöldinnókunni
skilur kannske alls ekki
helminginn af því,sem sagt er
og fram fer eða tekur það ekki
til sin. Það er i svipaðri að-
stöðu þetta fólk eins og skóla-
nemendur, sem hafa skrópað
og ekki fylgzt með i námi en
eru nú allt i einu mettir I
kennslustund, þar sem allt er i
lausu lofti og á sandi byggt.
Hvernig er hægt að kunna það,
sem maður hefur aldrei
heyrt?
Væri ekki rétt að taka yfir-
leitt meira tillit til þess á
jólum og þó einkum aðfanga-
dagskvöld, að þá er raunveru-
lega framandi fólk i kirkju,
sem prestar hafa alveg sér-
stakt erindi og sérstakar
skyldur við?
Þarna þarf helzt annað orða
val en venjulega, annan blæ
yfir öllu. Hér þarf helzt að
hafa á reiðum höndum vel
hugsaðar áskoranir, tilkynn-
ingar, fundarboð, fram-
kvæmdaáætlanir, starfs-
kynningu, óskir um þátttöku i
félagslifi og framkvæmdum
o.fl. o.fl.
Þetta verður þá allt . að
vera i vel gerðum og hátiðleg-
um búningi og framsetningiog
innan vissra takmarka.
Vandinn er þvi vissulega
mikill. En þarna getur orðið
um vöxt og vegsemd að ræða,
ef vel er á haldið og kirkju-
gestir á jólum finna.að þeir
eiga virkilega erindi til kirkj-
unnar og kirkjan á svo sann-
arlega erindi við þá.
Eitt er vist, prestar og kirk-
ja eiga i öllu falli ábyrgðar að
gegna gagnvart hópnum,
hjörðinni stóru á aðfanga-
dagskvöld.
Reykjavik 10. jan. 1972.
Arellus Níelsson.
AÐALFUNDUR
Verzlunarmannafélags Reykjavikur
verður haldinn að Hótel Sögu, Súlnasal
mánudaginn 21.febrúar n.k. kl.20.30. Dag-
skrá samkvæmt félagslögum.
Verzlunarmannafélag Reykjavikur.