Tíminn - 17.02.1972, Side 9

Fimmtudagur 17. febrúar 1972
TÍMINN
9
TÚN, HOLT OG HLÍÐAR
Ingibjörn Hafsteinsson. verzlunarstjóri
í Hliðaskóla eru 810 börn alls,
þar af 270 i unglingadeildum.
Skólinn tók til starfa i núverandi
húsnæði fyrir 12 árum, áður var
hann i leikskólanum i Eskihlið og
enn áður þurftu Hliðabörn alla
leið niður i Austurbæjarskóla.
Hliðaskólinn er ekki fullbyggður
enn, en það stendur til bóta á
næstunni.
Skólastjórinn, Asgeir Guð-
mundsson tjáði okkur, að til-
finnanlega vantaði iþróttahús við
skólann. — Ég trúi ekki öðru en
yfirvöld borgarinnar standi við
það, að bygging þess verði hafin i
sumar, sagði hann. Einnig vantar
samkomusal og húsnæði til sér-
kennslu. t Hliðaskóla hefur verið
tekin upp sú nýbreytni að drengir
og stúlkur fá sömu verkefni i
handavinnu. ,,Til hugarhægðar
fyrir rauðsokka”, sagði Asgeir.
En þegar við vorum þarna á ferð-
inni, var enginn i handavinnu-
stofunni, svo við gátum ekki
myndað þar, heldur smelltum af i
islenzkutima hjá 14—15 ára bekk.
I sambandi við Hliðaskóla er
foreldrafélag sem mun vera öfl-
ugra en flest slik félög i borginni.
Sagði Asgeir, að kennarar hefðu
fasta viðtalstima sem foreldrar
barnanna sæktu mjög vel.
Þá gengum við á fund formanns
foreldrafélagsins, Halldórs
Gröndal, og spurðum hann um
starfsemi félagsins og hverju það
hefði komið til leiðar. Hann
nefndi fyrst styrinn, sem varð i
fyrra út af umferðinni við
Hamrahliðina, sem skapaði
mikla hættu við skólann.
Foreldrafélagið hélt þá opinn
fund i Tónabæ og bauð borgar-
stjórn. Arangurinn af þeim fundi
varð m.a. sá, að gangstéttar-
verðir voru settir við Hamra-
hliðina og er það mikið öryggi
fyrir skólabörnin. Þá gekk
foreldraráð félagsins á fund
fræðslustjóra og árangur þess var
loforð um að bygging iþróttahúss
skólans hæfist i sumar. En það,
sem Halldór taldi mikilvægast i
starfseminni, er það góða sam-
band, sem skapazt hefur milli
skólans og foreldranna. Þar á
Asgeir Guðmundsson, skólastjóri
milli sé beint samband og hafi
árangur komið i ljós, m.a. i þvi,
að allar kvartanir hafa stór-
minnkað. Að lokum sagði Hall-
dór, að vert væri að geta þess, að
aðaldriffjöðrin að stofnun for-
eldrafélagsins hefði verið skóla-
stjórinn sjálfur.
Fleiri félög eru starfandi i Há-
teigssókn og ber þar að nefna
Kvenfélag sóknarinnar, sem er
blómlegt, iþróttafélagið Val, sem
hefur aðstöðu i Hlfðunum og
leggur skólanum til húsnæði fyrir
iþróttakennslu. Þá starfa skátar i
gamla golfskálanum, sunnudaga-
skólar prestanna eru vel sóttir og
siðast en ekki sizt er að geta þess,
að organisti sóknarinnar, Martin
Hunger hefur stofnað barnakór,
sem bráðlega mun heyrast opin-
berlega. Tónabær er þarna i
hverfinu með sina starfsemi og
mun foreldrafélagið væntanlega
ræða um það hús sérstaklega i
náinni framtið.
Hliðabúar eru ekki i vand-
ræðum með að verzla. Suðurver
inniheldur flestar tegundir
verzlana og þjónustufyrirtækja.
Þarna er hægt að kaupa allt frá
varalit til eldavéla og allt til
matar. Við hittum að máli verzl
unarstjóra nýlenduvöru
verzlunarinnar i Suðurveri, Ingi-
björn Hafsteinsson. Hann kvaðst
viss um, að svona verzlana-
miðstöðvar væru það sem koma
skal. Þá sagðist hann einnig
senda mikið af vörum heim, en þó
heldur minna, eftir að vinnutimi
almennings styttist. Eiginmebn
væru einnig farnir að sjást oftar i
verzlunum, sérstaklega á laugar-
dögum. Um opnunar- eða
lokunartima, sagði Ingibjörn, að
þarna hefði verið reynt að hafa
opið á þriðjudagskvöldum, en
enginn komið að verzla. A föstu-
dagskvöldum væri það aðeins
skárra, en þó ekki nema fram að
sjónvarpstima. Að lokum sagði
hann, að ef til vill yrði farin sú
leið, að hafa lokað á laugardögum
yfir sumartimann.
Háteigssókn er meira en bara
Hliðarnar og þess vegna lögöum
við leið okkar niður i Holtin, þar
sem verkamannabústaðirnir þutu
upp fyrir 30 árum. Við tókum
þrjár frúr þar i hverfinu tali.
Sigriður Hannesdóttir sagðist
hafa búið i Meðalholtinu i 30 ár og
þar væri rólegt og gott að vera.
Aðspurð um, hvort hún þyrfti að
sækja margt niður i miðbæ,
svaraði hún, að meira að segja
málningu fengi hún i nágrenninu.
Hún var önnum kafin við að mála
hjá sér. — Nei, þetta er eitthvað
annað en þegar ég flutti hingað,
sagði Sigriður. Þá voru hér bara
braggar um allt og engar búðir.
Nú höfum við allt hér, en mér
finnst leiðinlegt, hvað litið er
orðið af börnum i hverfinu og
elzta fólkið, sem flutti hingað
fyrst, er að hverfa af sjónar-
sviðinu.
Jónina Kristófersdóttir er ein af
þeim, sem búa i næsta nágrenni
við samkomuhúsið Röðul og
kvartaði hún yfir ónæði um
helgar — Annars er ég vara ný
flutt hingað og er að vona, að
maður venjist þessu með tim-
anum. En það vona vist flestir
hér, að húsið fari, sagði hún. Nóa-
túnið er mikil umferðargata, en
Jónina sagðist ekki kvarta yfir
þvi, vegna leikvallarins á bak við
húsið. Börnin vildu heldur
þangað, en sá galli er þó þar á, að
jarðýta óð yfir leikvöllinn i fyrra
og skemmdi hann svo, að þegar
blotnar þá verða börnin eins og
upp úr svaði.
Klara Eggertsdóttir sagðist alls
ekki vilja flytja úr Stórholtinu,
enda hafa búið þar siðan 1947. —
Það var nokkuð langt fyrir börnin
i skólann og yfir umferðargötur
að fara, en það gekk allt vel, sagði
hún. — Smátt og smátt fengum
við svo hér allar verzlanir og
maður þarf litið að sækja i bæinn.
Um umferðina sagði Klara, að
hún væri talsverð i Stórholtinu, en
hefði þó minnkað að mun, siðan
strætisvagnarnir hættu að aka
þar um. Sú breyting hefði verið
góð, — en maður saknar þess
lika, að geta ekki lengur tekið
vagninn við dyrnar hjá sér.
14 ára bekkur i Hlíðaskóla að starfi.
(Tlmamynd Gunnar).
SB
Klara Eggertsdóttir
Halldór Gröndai
Sigriður Hannesdóttir
Jónina Kristófersdóttir