Tíminn - 20.08.1972, Blaðsíða 7

Sunnudagur 20. ágúst 1972
TÍMINN
7
Hún hljóp lika frá fortið
sinni
A Olympiuleikunum i Róm
fyrir tólf árum kom fram ung
stúlka, aðeins nitján ára gömul,
sem vann þrenn gullverðlaun.
Þessi stulka heitir Wilma
Rudolph. Hún vakti geysilega
athygli, og var allra óskabarn,
ekki aðeins á Ólympiuleikunum
heldur lika heima fyrir, þar sem
hún var nr. 19 i röð 20 systkina.
Nú býr Wilma þessi i Los
Angeles, og ber ekki lengur
eftirnafnið Rudolph heldur
Eldridge. 1 húsinu hennar, þar
sem hún býr með manni sinum
Robert og fjórum börnum, ber
ekkert vitni um, að þar búi
kona, sem eitt sinn vann gull-
verðlaun á Olympiuleikum. Þar
eru engir verðlaunapeningar og
engar myndir frá þessum gleði-
dögum fyrir tólf árum. Wilma
segist ekki ætla að láta börn sin
vaxa upp undir áhrifum slikra
hluta. Þau þurfi ekki að hafa
það stöðugt fyrir augunum, að
móðir þeirra hafi eitt sinn verið
heimsfræg, og þau þurfa heldur
ekki að keppa að einhverju
ákveðnu marki til þess að verða
i sjálf fræg eða þekkt. Þau geta
1 bara verið þau sjálf. Wilma
kom frá bænum Clarksville, og
þar eru 7000 negrar, og einn
negri til eða frá skiptir þar ekki
miklu máli. Þetta sjónarmið
átti heimurinn erfitt með að
skilja. Svo bárust þær fréttir,
að Wilma væri svo fátæk, að hún
hefði orðið að selja gullverð-
launin sin til þess eins að halda i
sér lifinu. Næst sagði sagan, að
Wilma væri orðin feit, og þegar
fjögur ár voru liðin, og Olym-
piuleikarnir voru haldnir i
næsta sinn var Wilma gjörsam-
lega gleymd. Hún hélt áfram að
vera gleymd þar til ljósmyndari
nokkur uppgötvaði einn góðan
veðurdag, hver þessi Wilma
Eldridge hafði eitt sinn verið.
Hún býr i glæsilegu húsi i út-
jaðri Los Angeles, og þar
starfar hún sjálf sem dagskrár-
maður hjá sjónvarpi, og stjórn-
ar sjónvarpsþætti fyrir skóla-
börn. Til þess er hún vel fallin,
þvi hún er kennari að mennt.
Wilma giftist Robert sem hún
hafði þekkt frá barnæsku, og
hér eru þau hjón á myndinni
með Xurry 2 ára, Robert 6 ára,
Djuana 7 ára og Yolanda 11 ára.
Fátt er svo með öllu illt
Caroline Kennedy og John
Kennedy yngri eyða sumrunum
á eyjunni Scorpio hjá móður
sinni og Ari Onassis stjúpa
sinum. Þykir þeim það dágott
að sögn, og hefur John-John
látið þau orð falla, að honum
þyki gott, að móðir hans skuli
hafa gifzt Onassis, þvi þess
vegna geti þau systkinin sólað
sig þarna suður i Eyjahafi.
Tækjavörur til 90 landa.
Um 90 lönd flytja inn ýmis-
konar tæki og tækjabúnað frá
Sovétrikjunum, svo sem ýmis
mælingatæki, tækjabúnað fyrir
rannsóknarstofur, veðurathug-
anir og margs konar aðrar vis-
indalegar tilraunir, útvarpstæki
o.fl., o.fl. Útflutningur á slikum
vörum jókst um 9% á s.l. ári.
Eftirspurn er mikil eftir úrum,
ljósmynda- og kvikmyndatækj-
um, útvarps- og sjónvarps-
tækjabúnaði. 80% af útflutningi
Sovétrikjanna á þessu sviði fer
til aðildarlanda Comecon, en
þess utan eru Frakkland, Finn-
land, Egyptaland, Indland, Irak
og Brasilia mikil viðskiptalönd.
Peningarnir ekki allt
Tom Jones, söngvarinn, sem
hefur látið hafa það eftir sér
opinberlega, að staða konunnar
sé einungis innan veggja heim-
ilisins, hefur enn ráð á að
drekka kampavin og reykja
Havanna-vindla, sem kosta
nokkuð á annað hundrað krónur
stykkið. Hann hefur slegið öll
met i Las Vegas og áheyrendur
og aðdáendur hans greiddu um
24 milljónir isl. króna i að-
gangseyri til þess að fá að
hlusta á hann og sjá hann i
næturklúbb einum á Rivierunni.
Tom Jones fær sjálfur álitlegan
hluta þessarar upphæðar. — En
fólk hefur ekki áhuga á pen-
ingum, segir hann, — nema það
hafi þá ekki sjálft. Tom Jones
var nýlega i Kaupmannahöfn,
og er sagður hafa skemmt sér
ágætlega þar með sina dömuna
upp á hvora hlið. J~L
— Ertu búinn að fá þér nýjan
einkaritara?
— Já, þessi fyrri var ómöguleg.
Hún þyrfti að spyrja mig hvernig
annað hvort orð væri skrifað, og
ég hef svo sannarlega annað að
gera en fletta upp i orðabókum
allan daginn.
XXX
Esla átti von á sér og þar sem
móðursystir hennar hafði sinar
grunsemdir, spurði hún Jónsa:
— Ert það þú sem gengur um og
forfærir ungar stúlkur?
— Já, kannski, en ég hef þvi
miður ekki tima i dag...
XXX
Gestur frá Kaupmannahöfn var
að innrita sig á litið hótel á Jót-
landi. Hann vildi fá að vita
hvaða munur væri á eins manns
herbergjum, sem dálitill verð-
munur var á. Hann fékk að vita
að i þeim dýrari væri rottugildra.
Svo var það litla músin, sem var á
göngu með mömmu sinni, þegar
leðurblaka flaug yfir.
— Nei, sjáðu engilinn, mamma,
kallaði sú litla.
XXX
— Kannski ætti ég að fá mér bil,
sagði skrifstofustjórinn hugsandi.
— Ég sá autt stæði i morgun.
XXX
Það var starfsfræðsla i
skólanum og flugfreyja var
spurð, hvernig hennar starf væri.
— Jú, svaraði hún. — Það gefur
góða möguleika til að kynnast
karlmönnum.
— En það er nú ekki aðalatriðið,
greip kennarinn fram i. — Þeim
er lika hægt að kynnast i öðrum
störfum.
— Já, það er vissulega rétt. En
þarna eru þeir spenntir fastir,
svaraði flugfreyjan.
Bréf frá örvæntingarfullum
eiginmanni
— Kæra Jóna. Komdu heim
aftur. Það er ekki satt, sem
mamma þin sagði, að ég hefði
verið að elta þessa ljóshærðu. Það
var bara þannig að ég hjálpaði
henni að skipta um hjól á bilnum,
og þegar ég var að setja tjakkinn
i skottið, skall það aftur og bindið
mitt varð á milli. Þá tók hún af
stað...
XXX
Dóttir hans var nýbúin að fæða
fyrsta barnabarnið og nú hringdi
afinn á sjúkrahúsið til að athuga
um liðanina.
— Þér getið alveg verið rólegur,
var svarað. — Konan yðar og
barnið hafa það ágætt.
— Ég er ekki eiginmaðurinn,
svaraði hann — Ég er bara
faðirinn.
XXX
Frúin hafði árum saman kvartað
yfir að eiginmaðurinn skrúfaði
aldrei lokið á tannkremstúpuna.
Dag einn ákvað hann að bæta sig.
Þegar hann hafði samvizkusam-
lega skrúfað lokið á i viku, leit
eiginkonan grunsamlega á hann
og spurði: — Hvers vegna ertu
hættur að bursta i þér tennurnar?
DENNI
DÆMALAUSI
Það er allt i lagi strákar, að þið
reynið að ná þeim, ef þær fara
alit i einu að rása,en mér sýnist
þær ekkert vera að hugsa um
slikt.