Tíminn - 26.09.1972, Blaðsíða 11

10
TÍMINN
Þriðjudagur 26. september 1972.
Þriðjudagur 26. september 1972.
TÍMINN
11
r tekið af Iteyni fyrir og eftir átiikin og var þaö meö jafneðlilegum hætti eítir sem
lljartalinurit va
áður.
I.ögreglumeun leita á Iteyni og ganga lir skugga uin,að hann liafi ckki á sér nein hjálpartæki
Rcyni var hleypt úr klefanum eftir aö hann var laus viö fjötrana og mældur i honum blóðþrýstingur
Hjá honum á myndinni er Guðfinnur Sigurðsson lögregluþjónn.
Reynir Leósson, Njarðvik-
ingur, brauzt út úr fangageymsl-
unni á Keflavikurflugvelli á
laugardaginn var. Kom hann út
um glugga, en hafði áður lagað
hann svo til, að þar yrði útgengt.
Hann var hlekkjaður af þremur
lögregluþjónum og færður i klef-
ann um kl. 13.55 og kom út þaðan
um kl. 19.45.
Þetta atvik er liður i 90 minútna
kvikmynd, sem Reynir er að gera
ásamt Vilhjálmi Knudsen kvik-
myndatökumanni um krafta sina.
Auk þeirra félaga og lögreglu-
manna var héraðslæknirinn þar
syðra, Arnbjörn Úlafsson, við-
staddur og tók hann hjartalinurit
og mældi blóðþrýsting krafta-
mannsins fyrir og eftir átökin.
Töluverður slangur af fólki var
þarna saman komið til að fylgjast
með, og rikti mikil spenna i tugt-
húsinu, meðan beðið var úrslita.
Eins og fyrr getur var^Reynir
færður i hlekki áður en hann var
settur inn. Þrenn handjárn voru
sett á hann og hendurnar reyrðar
aftur fyrir bak. Fætur hans voru
fjörtaöir með einu fótjárni og auk
þess var öðru heimatilbúnu
brugðið á hann, það var gert úr
þykkri járnkeðju. Þrjár keðjur úr
7,8 og 10 mm efnivið voru svo
settar á manninn og þeim marg-
vafið um hann, eins og sjá má á
myndunum hérna á siðunni.
Grennsta keðjan var úr stáli,
hinar báðar úr járni. Járnkeðj-
urnar eiga að geta þolað allt að
1500 og 2000 kg. Þegar búið var að
reyra Reyni i þennan útbúnað var
keðjunum læst saman með 14
hengilásum. Keðjurnar voru rúm
20 kg á þyngd samanlagt.
Það voru Albert Albertsson
aðst. yfirlögregluþjónn og lög-
reglumennirnir Guðmundur og
Guðfinnur Sigurðssynir, sem
hlekkjuðu hann og færðu i
prisundina.
Áður en farið var með krafta-
manninn inn i klefann drakk hann
úr einni maltflösku og reykti
nokkrar sigarettur, auk þess sem
hann fór fram á,að sér yrði gefið
öl að drekka,þegar hann kæmi út.
Klefadyrnar lukust á eftir
Reyni og blaðasnápar, lögreglu-
menn. læknir og forvitnir áhorf-
endur. að ógleymdum kvik-
myndatökumanninum, biðu á
ganginum fyrir framan og héldu
niðri i sér andanum, en ekkert
heyrðist, enda fyrirfram vitað
mál. að enginn maður getur rifið
aðarlæti þeirra, sem fylgdust
með.
Viö náðum tali af Reyni og
spuröum hann, hvort hann æfði
sig og hagaöi mataræðinu á sér-
stakan hátt fyrir átök.
— Nei, nei, ég æfi ekkert og hef
aldrei æft neitt. ícg hef nóg að
gera við að stunda vinnu mina, og
þegar ég kom hingað var ég ný-
búinn að boröa. Fékk steiktan
hrygg i hádeginu. Annars er mér
alveg sama, þótt ég fái ekki að
borða i nokkra daga, ef ég fæ
vatn.
— Svafstu mikiö i nótt?
— Nci, ég sef oft ckki nema 2—3
tima á nóttu. Ég get vel neitaö
mér um meiri svcfn. Ég sef þó
hcldur meira^ þegar ég fer I
sumarfri, en það geri ég annað til
þriðja hvcrt sumar og hvili mig
þá við heyskap. Þetta byggist allt
mikið á sjálfsafneitun.
— Gerirðu þér alltaf grein
fyrir, hvað er að gerast^þegar þú
tekur á?
— 6-gi ii ðu þér alftæf—grein
fy<4c, bvað er-að gcrtrst-þegar-jrú
tekur-ár?
— Já, nema rétt á meðan aðal-
átökin eiga sér stað, þá veit ég
ekki af mér, en strax á eftir er ailt
cðlilcgt.
— Þrcytistu ckki mikið á eftir?
— Ekki likamlega, nema ef ég
hvili mig á cftir, þá verð ég stund-
um stiröur og lerkaður um allan
skrokkinn. Þess vegna er bezt aö
fara beint til vinnu, eða alla vega
að halla sér ekki út af eftir átök.
En ég þreytist ógurlega sálariega
og i höföinu. Þessir kraftar eru
nefnilega citthvað sálrænt, citt-
hvað, sem inér er gefið uinfram
aðra mcnn.
— Nú eru menn misjafnlega
vcl þenkjandi i annarra garð.
Hcfur hugsun þeirra, sem eru
nærri þér cngin áhrif?
— Það er rétt, fólk er misvel
innrætt, en ég finn ekki fyrir slik-
um áhrifum, lieid ég, en ég vil fá
að vcra alveg i friði, þegar ég
leysi mig úr fjötrum. Þegar ég er
einn á ég miklu betra með að ein-
beita mér.
— Ferðu með bænir eða þ.u.l.
áður en glíman hest?
— Já, ég bið alltaf.
— Hverjum flyturðu bænina?
— Jesú Kristi, það er frá hon-
um. scm ég hef fengiö afl mitt og
þess vegna bið ég til hans.
— Er langt siðan hann gaf þér
þetta afl?
af sér útbúnað, eins og lýst er hér
að framan. Allt i einu fór að
hringla i einhverju innan úr
klefanum, — þá foru liðnar fjórar
minútur frá þvi að honum var
lokið aftur og klukkan orðin næst-
um tvö.
Upp frá þvi mátti heyra hringl
af og til frá Reyni, en þó var eins
og hann tæki rokur, þvi harkið
jókst með töluvert löngu millibili
og hrislaðist þá eftirvæntingin um
þá(sem biðu fyrir framan. Klukk-
an 15.53 var farið að heyrast
meira til hans og þvi likast sem
hann væri talsvert farinn að
losna. Klukkan 16.18 heyrðust
smellir miklir og var eins og verið
væri að hnykkja einhverju i
sundur, og klukkan 16.23 kom sú
fleyga setning innan úr klef-
anum,: ,i,Vilhjálmur, er hægt að fá
smápásu, nú þegarég er laus, svo
kem ég út”. Pásan sú stóð ekki
lengi, þvi kl. 16.26 buldi bylmings-
högg á klefadyrunum og var ekki
laust við að mörgum brygði við,
þvi að þungt var bariö. Af og til
var klappað ómjúklega á klefann
innan frá, en brátt kom að þvi, að
garpurinn vildi komast á salerni,
og var honum hleypt út þeirra
erinda undir kl. 17.00.
Reynir hafði kvartað undan
loftleysi, og þótti auk þess volgna
heldur glatt inni hjá sér meðan
átökin stóðu yfir, svo þaö þótti
heillaráð að færa hann fram til
læknisskoðunar, meðan loftað var
út úr klefanum. Blóðþrýstingur-
inn reyndist vera lægri en hann
hafði verið áður en kappinn var
færður i klefann.
Meðan á læknisskoðuninni stóð
var Reyni bent á það, að hann
væri ekki kominn út úr fangels-
inu, þótt hann bryti gat á milli-
vegg, heldur lenti hann þá inn i
næsta klefa, auk þess sem það ylli
skemmdum á fleiri en einum
klefa. Meðan Reynir var i læknis-
skoðun litum við inn i klefann og
var þá nokkuð farið að sjá á milli-
vegg og klefahurðinni. Keðjur,
handjárn, fótjárn og lásar Iá
rifið og slitið um klefagólfið og
borðið, var þvi likast sem allt
hefði lent i kvörn.
Þegar Reynir kom aftur til
klefans tók hann til við gluggann,
sem var um 15cm breiður áður en
Reynir tók til við að vikka hann. í
glugganum var tæplega 3 cm
þykkt gler og braut hann það úr,
áður en hann tók til við að brjóta
úr múrnum. Um klukkan 19.45
brauzt hann svo út við mikil fagn-
Texti: Þorsteinn Broddason Myndir: Róbert
Sundurtætt handjárn og brot úr hengiiás þutu út undan kiefadyrunum, þegar leikurinn stóð sem hæst.
— Hann kom fyrst til min
þegar ég var 6 ára og sagði(að
inig skyldi aldrei skorta afl til að
losa mig úr fjötrum, sem á mig
yrðu lagöir, ef ég misnotaöi ekki
það afl, scm hann gæfi mér. Þess
vegna tek ég ekki þátt i neins
konar keppni, það væri mis-
notkun.
— Sástu Jesú?
— Já, auövitaö sá ég hann.
Hann kom til min.
— Hefur hann komið til þin,
siðan þú varst 6 ára?
— Hann kemur alltaf, þegar ég
þarf á honum að haida.
— Er hann skeggjaður?
— Nei, nci, hann er skegglaus
og andlitið eins og á ungri stúlku
og fylgir þvi birta, Hárið er frem-
ur dökkt.
— Sér mikið á þér eftir átök?
— Nei, ég fæ varla skramu,
þrútna kannski dálitið, en það
hvcrfur um leið.
— Finnurðu þá ekki til?
— Ég finn til sársauka rétt
fyrst. harka hann bara af mér og
svo hverfur hann fljótlega.
Við spuröum Reyni, hve hann
væri stór og þungur. Kvaðst hann
hafa verið 170 cm á hæð og 73 kg i
eina tfð, en nú væri hann senni-
lega farinn að ganga eitthvað
svolitiö saman og hann hefði lfka
þyngzt um 2—3 kg. Hann er 33
ára.
lteynir kemur út. Aöur er hann skreið út breiddi hann teppi yfir gler-
brotin fyrir utan svo hann skæri sig ekki, þegar hann stigi niður.

— 111

Saumað að kappanum. Frá vinstri, Guöfinnur Sigurösson, Guð-mundur Sigurðsson, Reynir hinn hamrammi og Albert Albertsson.