Tíminn - 03.10.1972, Blaðsíða 11

Þriftjudagur :l. október 1972.
TÍMINN
11
Blsast unnvörpum
söfnuðinum
stefnan út um allt land. t
Reykjavik eru um 500 manns i
söfnuðinum, sem hefur bæki-
stöðvar i tveggja hæða byggingu
að Hátúni 2.
„Hér breytast jafnvel fyrrver-
andi afbrota menn i nýta borgara,
sem borga skatta sina og gegna
öllum þjóðfélagsskyldum sem
sómasamlegir ménn”, sagði Ein-
ar. Samkomur eru i húsinu nán-
ast hvert kvöld vikunnar, en aðal-
llér vitnar Sigfús af innileik
Leiðtogi fundarins,
Georg Viöar
samkoman er á sunnudögum,
þegar skirt er. Er þar fylgt for-
dæmi Jóhannesar skirara. Menn
koma til skirnar i hvitum kyrtlum
og fá hressilega idýfu, og það
bregzt ekki, að þeir sjá heilagan
anda.
Oti á landsbyggðinni eru um 200
manns i hvitasunnusöfnuðum, og
kenna sig ýmist við Zion, Betel,
Salem eða Filadelfia.
X
Hér koma svo að lokum brot úr
ummælum tveggja ungra
nýfrelsaðra manna, sem tjáðu
fréttamanni upplifun sina, en i
upphafi þessarar greinar er yfir-
lýsing félaga þeirra, Georgs
Viðars.
Bárður Árni Steingrimsson
fisksali, 27 ára gamall fyrrver-
andi sjómaður og skipstjóri,
drykkjumaður og svallari:
— Ég á fjögurra mánuða af-
mæli i dag, er fjögurra mánaða i
trúnni. Um siðustu páska kom
Georg Viðar inn á heimili móður
minnará Sogaveginum og vildi fá
mig i F’iladelfiu. Ég var nú ekki á
þvi. En nokkru seinna fór ég á
ball og kom við á mörgum stöð-
um: Klúbbnum, Röðli og Sögu
m.a. Áður um kvöldið hafði ég
heyrt auglýsingu um samkomu
ungs Jesúfólks i Filadelfiu. Ég
rölti þvi þangað niður eftir að
loknu balli og hlýddi á samkom-
una. Ekki fór ég til fyrirbæna
þetta kvöld, en var djúpt snort-
inn. Svo var það einum sex sam-
komum siðar, sem ég höndlaði
frelsið, þar sem ég játaði Jesú trú
mina með munninum. Já, ég er
frelsaður siðan, lifi fyrir Jesú af
öllum mætti og snerti hvorki
áfengi né tóbak. Ég er frjáls mað-
ur, og mér finnst likami minn
„musteri guðs”. Hér er bróðir
minn, sem frelsaðist i kvöld, en
móðir min mun láta skirast næsta
sunnudag.
Sigfús Steingrimsson, fyrrver-
andi sjómaður, frelsaður fyrir
þrem mánuðum.:
— Ég hafði ekki ofan i mig að
iðulega og ekkert húsaskjól.
Þú veizt, hvernig það er, þegar
maður drekkur svona eins og svin
i marga daga i röð. Ég var með
tjald i Laugardalnum i sumar og
alltaf sifullur. Filadelfia var með
tjald fyrir samkomur sinar þarna
skammt frá. Svo mér datt eitt
sinn i hug að lita inn til þeirra.
Rambaði ég þarna inn einum sjö
sinnum og alltaf fullur. Loks var
ég orðinn peningalaus og átti ekki
fyrir vini og fór allsgáður á sam-
komu. Þá hlaut ég hina miklu
blessun. Siðan hefur drottinn vak-
að yfir mér og allt hefur gengið i
haginn, ég hef herbergi, nógan
mat og fasta atvinnu, rennismið-
ar. Og ér er hættur að reykja og
drekka.
Drottinn hann birtist mér eina
nótt heima i herbergi minu alveg
undursamlega. Þá fékk ég þetta
endanlega frelsi. Svo fékk ég
heilagsandaskirn, talaði tungum
eins og bilian segir. Allt mitt lif
snýst nú um trúna. Ég, sem var
eitt sinn drykkjusjúklingur!
— Og ég skal segja þér það, að
ég hef fengið sönnun fyrir þvi, að
helviti er til, þvi að sömu nótt og
drottinn birtist mér, þá kom
skrattinn og ætlaði að hirða mig.
Og ég varð svo skelfingu lostinn,
að ég hringdi i ofboði i einn
bróðurinn, Georg, og bað hann að
sækja mig, þvi að ég væri geð-
veikur. Þá var ég kominn niður i
bæ, þvi að ég þoldi ekki við i her-
berginu. En þetta var bara vegna
þess, að ég ar svo óvanur og vissi
ekki, hvað var um að vera.
Hér með lyktar þessari grein,
en þess skal getið, að Einar kveð-
ur „söfnuðinn styðja fsland al-
huga i landhelgismálinu og biðja
fyrir sjómönnunum á varð-
skipunum”.
—Stp.
Það voru einnig börn á samkomunni
„Jesú is the mighty king. His name is wonderfúl, sungiðaf miklum móö.
Að bæn
Beðið fyrir nokkrum sálum, sem krjúpa við bekkinn. Húsið titrar af upphrópunum eins og „amen”,
„halelúja” og „Jesú, Jesú”