Tíminn - 08.10.1972, Blaðsíða 14

14
TÍMINN
Sunnudagur «. október 1972.
„Verðu róleg, frænka”, sagði ég kannski, er ég hafði setið stundar-
korn við rúm Emmu og hlýtt á það, sem hún bar mest fyrir brjósti.
„Heima gengur allt sinn vanagang, að minnsta kosti að svo miklu leyti,
sem hægt er, að þér fjarverandi”.
„Ég veit það” svaraði hún þá og færði höfuðið til á koddanum. „Það
er heimskulegt af mér að halda, að allt hvili á mér. Þetta verður
kannski til þess að sýna mér, hve allt getur gengið vel, þótt ég sé hvergi
nærri”.
„Æ, góða frænka”, varð mér þá að orði, „það var ekki það, sem ég
átti við. Við viljum aðeins, að þú varpir frá þér öllum áhyggjum, svo að
þér batni sem allra fyrst”.
Svipuð þessu voru orðaskipti okkar hvern einasta dag. En þau voru
mér þó auðveldari heldur en að svara spurningum hennar um okkur
Harrý. Hún hafði of mikinn tima til að hlusta og bollaleggja Mér fannst
köld hönd kreppast utan um hjartað i mér, i hvert skipti, sem hún fór að
tala um giftingu mína.
„Það verður nógur timi til þess að tala um þetta, þegar þú ert orðin
frisk”, svaraði ég oft. „Við skulum sjá, hvort það tekst að hefja vinnu i
verksmiðjunum eftir nýárið.”
En það var erfitt að leiða huga hennar að öðru, jafnvel verksmiðju-
málunum. Það var eins og hún, i kröm sinni og þjáningu, skynjaði þær
tilfinningar minar, sem ég var að reyna að dylja.
„Ekki er ráð nema i tima sé tekið”, svaraði hún. „Það er ekki eftir
neinu að biða, og það er alltaf ófyrirgefanlegt glapræði að biða að þarf-
lausu. Ég vil ekki vera orsök þess, að giftingu þinni verði skotið á frest.
Ef til vill hefur það verið rangt af okkur að senda þig frá einum læknin-
um til annars. Ég skil það betur núna. Um það tjóar ekki að sakast
héðan af. En nú eigið þið Harrý lika að fara að stofna heimili ykkar.
Það er bankainnistæða á þinu nafni, fimm þúsund dalir, og sama upp-
hæð handa Hönnu. Þetta er föðurarfur ykkar. Harrý fær ekki mikil
laun, það veit ég, en þiö hafið samt nóg fyrir ykkur að leggja þangað til
timarnir batna — ef þeir gera það þá nokkurn tima”.
Mér fannst eins og verið væri að hæðast að raunum minum að tala
um þessa peninga. Einhvern veginn hélt gamla fólkið alltaf, að það
gæti keypt hamingju handa unga fólkinu. Ég leitaðist við að þakka
henni innilega fyrir þetta fé, sem hafði verið geymt handa mér, en ég
veit, hvernig mér tókst það. Ég minntist margra slikra samtala við
Emmu frænku, er ég gekk niður stigann með bréfin.
Ég sá, að hattur og frakki Harrýs lá á stólnum i forstofunni, og á öðr-
um stól var grá loðkápa, sem Hanna átti. Ég nam staðar og hallaði mér
upp að þilinu. Ég fékk skyndiiegan hjartslátt, meðfram af þvi að ég átti
þess ekki von, að Harrý kæmi svona snemma og meðfram af þvi að
yfirhöfn hans lá þarna hjá kápu Hönnu. Harrý hafði komið til Emmu
frænku siðdegis, og heitið mér þvi aðkoma seint um kvöldið.
„Nei, ég get ekki komið til kvöldverðar”, hafði hann
sagt um leið og hann kvaddi mig, „en ég kem rétt fyrir miðjætti með
flösku, sem ég lúri á. Spurðu mig ekki hvar, hvar ég fékk hana”.
Ég hafði vonað að Hanna færi á hina árlegu nýjárshátið i Blairsborg,
og svo að ég yrði ein með Harrý. Hann hafði verið nærgætinn og stima-
mjúkur við mig seinustu dagana. Við virtumst jafnvel vera að finna
hvort annað aftur, og nú vænti ég, að tækifæri til þess kynni að gefast.
Sáð vonarinnar hafði vogað sér að skjóta nýjum frjóöngum i sál minni.
Ég stóð við borðið i forstofunni með bréfin i hendinni. Wallace frændi
sat einn inn i skrifstofu sinni. Dyrnar voru opnar, og ég sá, að hann laut
yfir frimerkjabókina sina og var niðursokkinn i að raða frimerkjum i
hana. Hanna og Harrý voru tvö ein inni i setustofunni. Hve langt var
siðan hann fleygði frakkanum sinum þarna? datt mér i hug. Kannske
heil klukkustund, ef til vill aðeins fáar minútur. Og hvað voru þau að
tala um? Þeim myndi hafa þótt grunsamlegt ef ég hefði allt i einu und-
iðmér inn til þeirra, og tortryggni vildi ég sizt af öllu vekja.
Ég ætlaði ekki að njósna um þau, þótt mér yrði litið i stóra spegilinn i
forstofunni. Ég ætlaði aðeins að sjá, hvernig ég liti út sjálf. Það var
ekki fyrr en ég sá þau i speglinum, að mér datt i hug að gripa til þess
örþrifaráðs. — Sjálf sást ég ekki i speglinum, ef ég stóð þar sem ég var.
En ég hefði ekki verið sakbitnari, þótt ég hefði haft fulla heyrn og staðið
þarna á hleri. Þeir, sem heyrnarlausir eru, læra að hlusta með augun-
um, og það gerði ég nú. Ég skeytti hvorki um skömm né heiður úr þvi
sem komið var og reyndi eftir getu að sjá hverja hreyfingu vara þeirra.
Hanna sat i djúpum stól við arininn. Hún hafði spennt örmunum utan
um knén á sér og læst höndunum um olnbogana. Einhver dulin eðlis-
skynjun sagði mér, að hún brynni af löngun til þess að vef ja þeim utan
um hálsinn á Harrý. Hún tæki á öllu viljaþreki sinu til þess að halda sér
i skefjum.
Hann stóð við arininn og horfði niður á hana. Ljósið féll beint framan
i hann, svo að mér veittist m jög létt að greina orð hans.
„Farðu ekki að tala um þetta aftur, Hanna”, sagði hann. „Ég hef
andstyggð á sjálfum mér vegna þess, sem ég hef gert”.
„Við gátum ekki að þvi gerð, Harrý”. Hún leit upp, og ég sá, að hún
barðist viðgrátinn. „Við ætluðum ekkiaðgera þetta. Guðeinn veit, hve
við reyndum að sporna á móti þvi fyrst.”
„Við hefðum áttað reyna þaðlengur”. Ég sá, að hann harðnaðiá svip,
er hún rétti höndina til hans. — „Nei, vina min, snertu mig ekki — ekki
hér, ekki i þessu húsu.... Ég veit vel, hvaðég hef stofnaðþér i.”
„En við getum ekki látið allt reka á reiðanum lengur. Þessi óvissa er
lika jafn hræðileg fyrir hana og okkur sjálf. Ég afber það ekki, að svona
kvöld, þegar við gætum....” Hún le't höfuðið hniga niður á bringuna og
skalf af ekka. Ég sá, að Harrý rétti út höndina, en svo þokaði hann sér
skyndilega fjær henni. Andlit hans var afmyndað af þrá og kvöl, og ég
sá, að þau myndu þjást á sinn hátt, engu siður en ég. En þau sjáðust
saman, ég háði mitt strið ein. Ég vissi, að ég átti að ganga inn til þeirra,
i stað þess að liggja i felum og njósna. Ég var jafn sek og þau á þessari
stund. En ég stóð þó kyrr og þrýsti mér titrandi upp að borðinu, sem ég
studdist við.
„Ég er viss um, að hana grunar eitthvað,” hélt Hanna áfram og leit á
hann tárvotum augum. „Ég varð viss um það — núna rétt fyrir jólin.
Hún hlýtur að hafa séð okkur saman, og þá var það, sem lykillinn
hvarf. En upp á siðkastiðhefur hún látið eins og....” Hún huldi andlitið i
höndum sér, og ég veit ekki hvað hún kann að hafa sggt meira.
„Ég getekki gert það,” svaraði hann dræmt. „Ég get ekki sagt henni
það strax.”
„Harry,” sagði hún og beitti vörunum af óeðlilegri festu. „Myndirðu
geta það, ef Emilia væri ekki heyrnarlaus? Myndurðu þá láta til skarar
skriða?”
„En hún er heyrnarlaus.” Hann yppti öxlum i örvæntingu áður en
hann hélt áfram. „Þess vegna get ég það ekki. Þú veizt ekki, hvað það
er að vera elskaður og geta ekki endurgoldið ástina. Og einu sinni elsk-
aði ég hana, Hanna, þótt ég sjái nú eftir þvi að hafa látið þá tilfinningu
hlaupa með mig i gönur.”
1227
Lárétt
1) Rakkar,- 5) Nægjanlegt,- 7)
Varðandi,- 9) Spil,- 11) Nam,-
13) Itugga.- 14) Þráður,- 16)
Eins,-17) Sjóferða,- 19Kátar -
Lóðrétt
1) Seppi.- 2) Enn - 3) Hlutir.-
4) Siðar.- 6 Staflar.- 8) Þýfi.-
10) Gefa að éta.- 12)
Eldiviður,- 15) Mánuður,- 18
Eins,-
Ráðning á gátu No. 1226
Lárétt
1) Blunda,- 5) Móa,- 71TS,- 9)
Illa,- 11) Túr,- 13) Lak,- 14)
Utah,- 16) NN,- 17) Svása,- 19)
Skálar.-
Lóðrétt
1) Bættur,- 2) Um,- 3) Nói.- 4)
Dall,- 6) Vaknar,- 8) Sút,- 10)
Lansa,- 12) Rask,- 15) Hvá,-
18) Al,-
lÍllllÍÍÍlÍ |
SUNNUDAGUR
8. október
8.00 Morgunandakt Biskup
Islands flytur ritningarorð
og bæn.
8.10 Fréttir og veðurfregnir.
8.15 Létt morgunlög Norska
útvarpshljómsveitin leikur
lög frá Noregi, Orvind
Bergh stj.
9.00 Fréttir. Útdráttur úr for-
ustugreinum dagblaðanna.
9.15 Morguntónleikar . (10.10
veðurfregnir). a.
11.00 Messa i Hvanneyrar-
kirkju (Hljóðrituð 15. ágúst
s.l.) Prestur: Séra Kristján
Róbertsson. Organleikari:
Ólafur Guðmundsson.
12.15 Dagskráin. Tónleikar.
12.25 Fréttir og veðurfregnir.
Fréttaspegill. Tilkynningar.
Tónleikar.
13.30 Landslag og leiðir: A
suðurleið Dr. Haraldur
Matthiasson talar.
14.00 Miðdegistónleikar
15.00 Hljómleikar i Háskóla-
biói
16.30 Sunnudagslögin
16.55 Veðurfregnir.
17.00 Barnatimi.
18.00 Fréttir á ensku
18.10 Stundarkorn með Stefáni
islandi
18.30 Tilkynningar.
18.45 Veðurfregnir. Dagskrá
kvöldsins.
19.00 Fréttir. Tilkynningar.
19.30 Sinfóniuhljómsveit ís-
lands leikur norræna tónlist
20.15 Ljóð eftir Vilhjálm frá
Skáholti. .Hjalti Rögnvalds-
son les.
20.30 „Brauð hins snauða éta
þeir” Stefán Baldursson
spjallar um Túskildings-
óperuna eftir Bertolt Brecht
og Kurt Weill og kynnir lög
úr henni.
21.00 Karlakór Akureyrar
syngur Islenzk og erlend
lög. Einsöngvari: Helga
Alfreðsdóttir.
21.30 Arið 1948. fyrra misseri.
Bessí Jóhannsdóttir rifjar
upp liðinn tima.
22.00 Fréttir.
22.15 Veðurfregnir. Danslög
23.25 Fréttir i stuttu máli.
Dagskrárlok.
Sunnudagur
8. október 1972
17.00 Endurtekið efni. Maður
er nefndur. Þórbergur
Þórðarson, rithöfundur.
Magnús Bjarnfreðsson ræð-
ir við hann. Aður á dagskrá
20. april 1970.
18.00 Stundin okkar.Glámur og
skrámur nýkomnir úr
sumarleyfi. Slökkviiiðið i
Reykjavik sótt heim og rætt
við nokkur börn um eld-
hættu og brunavarnir.
Bræðurnir Helgi og Ragnar
Einarssynir syngja. Lina
Langsokkur 2. þáttur.
(Sænska Sjónvarpið)
Umsjónarmenn Ragnheiður
Gestsdóttir og Björn Þór
Sigurbjörnsson.
18.50 Hlé
20.00 Fréttir
20.20 Veður og auglýsingar
20.25 Rió Trió. Þáttur með
söng, glensi og grini. Trióið
skipa Agúst Atlason, Helgi
Péturssón og Ólafur
Þórðarson. Stjórnandi upp-
töku Egill Eðvarðsson.
20.55 Elisabet LNýr flokkur
framhaldsleikrita frá BBC,
byggður á heimildum um
ævi Elisabetar I Englands-
drottningar ( 1533-1603).
Elisabet var eina barn Hin-
riks VIII og önnu Boleyn.
Hún komst til valda rúm-
lega tvitug og lét margt til
sin taka á langri stjórnartið.
1. Þáttur. Leikstjóri Rich-
ard Martin. Aðalhlutverk
Glenda Jackson. Þýðandi
Jón Thor Haraldsson.
22.25 Að kvöldi dags, Séra
Árelius Nielsson flytur hug-
vekju.
22.35 Dagskrárlok