Tíminn - 12.11.1972, Blaðsíða 14

14
TÍMINN
Sunnudagur 12. nóvember 1972
A miðri flötinni stóð jakarandatréð umlukt neistaregni, sem varpaði
gulri slikju' á bláu blómin og ljósgrænu laufin. Hjá buikknum sat
Tuesday og horfði dapur á bláa og græna fegurð trésins. Andartak stóð
Paterson og virti tréð fyrir sér. Bak við húsið geisaði eldurinn, svo
virtist sem hann gæti hvenær sem var orðið hamslaus og svelgt i sig
húsið,tréð og fólkiö á flötinni.
„Jæja, ert þú tilbíiinn Tuesday?”
Drengurinn svaraði meö sinu bjartasta brosi. Hann hafði útvarps-
tækið sitt undir annarri hendinni. Það var hans eina jarðneska eign,
fyrir utan fótboltatreyjuna og hvitu skyrtuna og svo þetta staðfasta
bros, sem jafnvel ringulreiðin við þessa afdrifaríkubrottför gat ekki
unnið bug á.
„Tilbúinn, herra Paterson”.
„Er Nadia tilbúin?”
Hlýjan hvarf úr brosinu og það breyttist i hálfgerða grettu. Hann
hafði ekki augun af einhverju, sem var hinum megin við jakarandatréð
og svaraði Paterson engu.
„Ég spurði, hvort Nadía væri tilbúin? Hvar er hún annars?”
„Inni i húsinu, herra Patson”.
„Já, en er hún tilbúin? Sæktu hana”.
„Nadia ætlar ekki með, Paterson,” svaraði drengurinn.
Hann brosti ekki lengur.
Paterson horfði þegjandi á drenginn, siðan gekk hann frá honum
framhjá Brain og Portman, sem voru að reyra hjólið aftan á trukkinn.
Hann tók eftir þvi, hvað þeir báru sig klaufalega að við þetta, en sagði
ekkert. Hann gekk upp tröppurnar og inn i húsið. Ekkert ljós var i hús-
inu, mena bjarminn frá eldinum sem lagði inn úm gluggana. Rafstöðin
hafði verið sprengd ásamt myllunni. Flöktandi glampar komu inn um
óbyrgða gluggana og lýstu herbergin nokkurn veginn upp, en náðu þó
ekki út á ganginn, sem var gluggalaus.
Paterson minntist þess nú, að hann hafði varla haft tima til að tala
við Nadiu allan daginn; hann hafði ekki yrt á hana frá þvi hann fór á
fætur og þar til hann fór niður að myllunni til að koma sprengjunum
fyrir. Hann reiknaði með, að það væri á einn eða annan hátt vegna
þess, að hún vildi ekki koma með. Það hafði sært hana, að hann skeytti
augsýnilega ekkert um hana, en hugsaði eingöngu um vinnu sina. Hann
stanzaði neðan við stigann og kallaði hljóðlega á hana upp i dimman
stigaganginn. Hún svaraði ekki, en þess hafði hann heldur ekki vænzt.
Hann kallaði ekki aftur, en þreifaði sig áfram upp stigann upp á hæð-
ina, þar sem birtunnar frá eldinum gætti aftur. Hann gekk yfir ganginn
og svefnherbergið, hratt upp rimlahurðinni og fór út á svalirnar.
„Nadia”, sagði hann, „hvar ertu?”
Svo gekk hann út i f jærsta horn svalanna. Þarna megin við húsiö var
birtan frá eldinum daufari, og hann kom þvi ekki strax auga á hana.
Hún lá i fleti sinu. Hann kraup við hlið hennar og tók með báðum hönd-
um um höfuð hennar.
„Nadia”, sagði hann. „Litla vina!”
Hún lá þögul.
„Við erum að leggja af stað”.
Hún sneri andlitinu að honum, það var sviplaust og rólegt. Likami
hennar varð stifur og fjandsamlegur við snertingu hans, höndunum
hélt hún fast að sér. Armarnir voru gullnir og sléttir i eldbjarmanum.
„Litla vina”, sagði hann.
Hann beygði sig niður og gróf andlitið i keltu hennar. Um leið fann
hann, hvernig þreyta og leiðindi dagsins hurfu, runnu burt eins og kjóll
rennur niður af öxlum. Þreytan og leiðindin voru viðs fjarri, eitthvað
óraunverulegt, sem tilheyrði ekki honum sjálfum.
Stuttu seinna lagði hún hendurnar á andlit hans og þrýsti þvi fastar i
keltu sina. Það rann upp fyrir honum, að þetta var ein af kveðjuathöfn-
um þeirra innfæddu. Hún ætlaði þá alls ekki með. Hann fann til nistandi
sárauka og reis upp og tók granna höfuðið aftur milli handa sér.
„Nadia, komdu, við förum að leggja af stað”.
„Nei”.
„Jú, hvar er dótið þitt?”
Nú leit hún i fyrsta skipti framan i hann, horfði rannsakandi i augu
hans. Þar sem andlit hennar hafði verið grafið i koddann, lá blómið,
sem hún hafði haft i svörtu hári sinu. Blómið var klesst og liktist litlum
rauðum hnappi, sem týnzt héfði i fletinu.
Hún brosti. Honum datt i hug, að hún væri að brosa að heimskulegri
spurningu hans — þvi að hún átti hreint ekki neitt. Hún átti ennþá
minna af veraldlegu góssi en bróðir hennar, sem átti þó þetta uppgjafa
útvarpstæki og fótboltatreyjuna. Paterson komst ekki hjá þvi að bera
hana saman við Evrópumennina, sem stóðu þarna niðri á flötinni og
héldu dauðahaldi um eigur sinar og ágirntust allt, sem þau gátu ekki
eignazt: Betteson var með Búddalikneskið sitt, sem átti vist aö vera
honum tii heilla, majórinn hafði hjólið, Portman metorðagirndina og
gluggatjöldin, frú Portman hafði fagran útitekinn likama sinn — og
Connie vildi eignast hann. Hann sá þetta fyrir sér eins greinilega og það
væri á mynd, en núna fyrirleit hann þau ekki fyrir þetta. Þessa stund-
ina komst ekkert annað að en ástin til Nadiu, hún gagntók hann eins og
æðri kraftur og útilokaði algerlega umheiminn, svo að hann varð full-
komlega hamingjusamur.
Þegar hún brosti til hans, vissi hann, að allt var orðið gott á milli
þeirra aftur. Hún settist upp, og hann fór að strjúka yfir hárið á henni
með stórum höndunum. Skyndilega gat hann ekki afborið, að hún færi
af stað án þess að eiga svo mikið sem einn hlut, sem hún gæti með réttu
kallað sinn eiginn. Hann hjálpaði henni að standa á fætur og þau brutu
teppið saman.
„Næturnar gætu vel orðið kaldar”, sagði hann.
„Get ég sofið hjá þér?”
„Já”.
„Hvar?”
„Undir þessu teppi”.
„Verð ég alltaf með þér?”
„Já”.
„Þá verður mér ekki kalt”, sagði hún. Hún þrýsti vörunum að kinn
hans og strauk þær mjúklega fram og aftur. Siðan tók hún teppið af
honum og rúllaði það saman. Hún hélt á stranganum i fanginu og gekk
niður stigann með nákvæmlega sama svip og drengurinn, þegar hann
hélt á útvarpstækinu sinu. Þegar þau komu niður i dagstofuna, sá
Paterson greinilega, að hún var brosandi.
Tiu minútum seinna beygðu yfirhlaðnir bilarnir út af girtri flötinni.
Niðurröðunin i bilana varð tilefni siðasta rifrildisins. Sá möguleiki, að
ungfrú Alison kæmi með, var nærribúinnað kollvarpa allri áætluninni.
Frú Betteson sat i aftursætinu og endurtók i sifellu:
„Já, en látið engilinn sitja i keltu minni, ég heföi bara gaman af að
sitja undir honum”.
Málalokin urðu þau, að Portmanhjónin, frá McNairn, Connie og
Brain majór settust á Portmans bil. Mitt i öllum ósköpunum fór frú
McNairn að gráta hástöfum, og Portman gladdist svo sannarlega yfir
Lárétt
1) Sæti,- 6) Keyrðu,- 8) Fugl,-
10) Skraf,- 12) Timabil,- 13)
Eins,- 14) Guð -16) Hlass.- 17)
Tré,- 19) Tiðar,-
Lóðrétt
2) Auð,- 3) Keyrði,- 4)
Greinar.- 5) Stara.- 7) Árnir,-
9) Gruna.- 11) Gróða.- 15)
Brún.- 16) Kalla,- 18) Röð.-
Ráðning á gátu No. 1256
Lárétt
1) Námur - 6) Lán.- 8) Sól.- 10)
111,- 12) II,-13) Og,- 14H.lml.-i6)
Ófu,- 17) Err,- 19) Strók,-
Lóðrétt
2) All,- 3) Má,- 4) Uni,- 5)
Asiur,- 7) Elgur,- 9) ólm,- 11)
Lof,- 15) Let,- 16) óró,- 18)
RR,-
I7 V jy |
i ■ t f/
/ [ 1/ 1 { i
rl má /1
'V T* /™J
■TT" H
/ý 1
D
R
E
K
I
Góða ferð og hittumst
aftur| „Draugur sem
l|l lív, gengur’G
lllÍlllÍl
SUNNUDAGUR
8.00 Morgunandak. iéra Pét-
ur Sigurgeirsson vigslubisk-
up flytur ritningarorð og
bæn.
11.00 Messa i safnaðarheimili
Hallgrkirkja.
12.15 Dagskráin. Tónleikar.
12.25 Fréttir og veðurfregnir.
13.15 Erindaflokkur um Hall-
dór Laxness -og verk hans.
14.00 Dagskrárstjóri i eina
klukkustund. Björgvin
Júniusson framkvæmda-
stjóri á Akureyri ræður dag-
skránni.
15.00 Miðdegistónleikar: Frá
lónlistarhátiö i Berlin i ár.
16.30 Léttklassisk tónlist.
16.55 Veðurfregnir. h réttir
17.00 Framhaldsleikritið:
„Landsins lukka" eftir
Gunnar M. Magnúss. End-
urfluttur 4. þáttur.
17.50 Sunnudagslögin.
18.30 Tilkynningár.
18.45 Veðurfregnir. Dagskrá
kvöldsins.
19.00 Fréttir.Tilkynningar.
19.20 Pistill frá útlöndumGuð-
mundur Sæmundsson talar
frá Osló.
19.35 Gatan niin Jökull
Jakobsson gengur um
Lönguhlið með ungri stúlku
Katrinu Sigurðardóttur.
20.00 Pianósónötur Mozarts
20.35 „Siðasti fundurinn”
sinásaga eftir Agöthu
Christie Kristin Thorlacius
þýddi, Séra 'Rögnvaldur
Finnbogason les.
21.10 Frá vorhátiðinni i Prag á
þessu ári
21.30 Lestur fornrita: Njáls
saga Dr. Einar Ól. Sveins-
son prófessor les (4)
22.00 Fréttir.
22.10. Veðurfregnir. Danslög
Guðbjörg Pálsdóttir velur.
23.25 Fréttir i stuttu máli.
Dagskrárlok.
MÁNUDAGUR
13. nóvember
7.00 Morgunútvarp
12.00 Dagskráin, Tónleikar.
Tilkynningar.
12.25 Fréttir og veðurfregnir.
, Tilkynningar.
13.00 Við vinnuna: Tónleikar.
14.15 lleilnæmir lifshættir.
Björn L. Jónsson læknir
talar (endurt.)
14.30 Siðdcgissagan:
15.00 Miðdegistónleikar:
16.00 Fréttir.
16.15 Veðurfregnir.
16.25 Popphornið Magnús Þ.
Þórðarson kynrtir.
17.10 Framburðarkennsla i
dönsku, ensku og frönsku.
17.40 Börnin skrifa Baldur
Pálmason les bréf frá börn-
um.
18.00 Létt lög. Tilkynningar.
18.45 Veðurfregnir. Dagsrká
kvöldsins.
19.00 Fréttir.Tilkynningar.
19.20 Daglegt mál. Páll
Bjarnason menntaskóla-
kennari flytur þáttinn.
19.25 Strjálbýli-þéttbýli Vil-
helm G. Kristinsson frétta-
maður leitar frétta og upp-
lýsinga.
19.40 Um daginn og veginn
Hannes Pálsson frá Undir-
felli talar.
20.00 tslenzk tónlist
20.35 Prófastshjónin Ingólfur
Kristjánsson flytur frásögn,
er hann skráði eftir Þórarni
Árnasyni frá Stóra-Hrauni.
20.55 Strengjatrió nr. 2 eftir
Paul Hindermith
21.20 Vettvarigur
21.40 íslenzkt mál. Endurtek-
inn þáttur Jóns Aðalsteins
Jónssonar cand.mag frá s.l.
laugardegi.
22.00 Fréttir.
22.15 Veðurfregnir
Útvarpssagan: „útbrunnið
skar" eftir Graham Greene.
Jóhanna Sveinsdóttir les
þýðingu sina (10)
22.45 Hljómplötusafnið i um-
sjá Gunnars Guðmundsson-
ar.
23.40 Fréttir i stuttu máli.
Dagskrárlok.