Tíminn - 07.04.1973, Síða 5

Laugardagur 7. aprfl 1973.
TÍMINN
5
Bók eftir
geimf arann
Herman Titov
Sovézki geimfarinn Hermann
Titov, sem var annar i röðinni
af geimförum heims, hefur
gefið út bók, sem nefnist ,,Bláa
stjarnan min.” Titov segir, að
hann vilji i bókinni segja frá,
hvernig honum hafi likað geim-
farastaðan, fremur en að tala
beint um sjálfan sig, hann langi í
til að rifja upp atburði i sam-
bandi við för hans með Vostok-2
i ágúst 1961, framtiðardrauma
sina og fara i hugsaða för um al-
heiminn. Þessi bók er full af
djúpsæjum athugunum, sem
sprottnar eru af reynslu
sovézkra geimfara, segir i rit-
dómi i Pravda. Titov lýsir,
hvernig andlegt þrek geimfara
er þjálfað, segir frá alhliða
þjálfun þeirra og fjölþættum
vandamálum, sem könnuðirnir
verða að glima við, við hvert
skref i átt til lausnar á leyndar-
dómum alheimsins. A stuttan
en áhrifamikinn hátt ritar hann
um gerð og búnaði hinna ýmsu
geimskipa og starf
áhafnarinnar.
Titov er höfundur bókanna
„700.000 kilómetrar i geimn-
um” og „Sautján ferðir um-
hverfis jörðu,” sem fjalla um
lifsreynslu hans.
Hver er alltaf
að tala?
Þessari spurningu reyna vis-
indamenn i Tékkóslóvakiu að
svara. Dr. Karel Muncik i Prag
komst að þvi, að venjulegur
kaupsýslumaður talar 11.580 orð
á dag, en kona hans 12.620 orð.
Táningar töluðu ekki néma 8760
orð, eftir þvi sem doktorinn
komst næst, en börn á aldrinum
sex til 10 ára ryðja úr sér hvorki
meira né minna en 14.100 orðum
á dag. Dr. Muncik, sem vinnur
að þvi að skrifa bók um málið,
hefur boðið fólki úr öllum stétt-
um þjóðfélagsins til þess að að-
stoða sig við þessa athugun. í
ritgerðinni, sem hann hefur
samið, og nú hefur verið afhent
bókaútgefanda til birtingar var
að finna eftirfarandi upplýsing-
ar: Munkur talar 860 orð á dag,
prestur 3420, verzlunarmaður
12.600, kennari 15.200, fram-
reiðslustúlka 12.900 orð, lög-
regluþjónn 10.660 og hermaður
7 j!00.1 lok ritgerðarinnar segir:
Ein kona talaði að meðaltali
20.000 orð á dag. Hver skyldi það
hafa verið. 1 ljós kom, að það
var tengdamóðir dr. Muncik.
Smyglaði
demöntum
í mörg ór
Tollþjónn einn, sem var að
störfum við höfnina i New
York, var svo handviss um, að
skartgripasali frá New York
væri að smygla demöntum inn í
Bandarikin, að hann gekk beint
til hans og bað hann um að
nema staðar. Herra X,
demantssali, hafði tekið þátt i
Leikmenn og
sakramenti
Nýlega heimilaði Páll páfi, að
leikmenn, bæði konur og karlar,
mættu útdeila sakramenti við
messur. Hér er mynd þar sem
kona er i fyrsta sinn að útdeila
sakramenti i kirkju Jóhannesar
postula nokkru fyrir utan New
York borg. Páfinn gaf leyfi til
þessarar nýbreytni, sérstaklega
þar sem litið væri um presta, og
þetta gæti orðið til þess að auð-
velda þeim störf sin.
stórsmygli i mörg, mörg ár, og
var orðinn vellauðugur. Toll-
yfirvöld vissu það, en gátu ekki
komizt að þvi, hvernig hann fór
að smygla demöntunum inn i
landið. Hr. X hló þegar toll-
þjónninn ávarpaði hann, og bað
hann um að segja sér, hvernig
hann færi að þvi að smygla
þessum ósköpum af demöntum
inn i landið. Hann sagðist vera
fús að segja frá aðferðinni, sem
hann notaði, en þvi aðeins, að
honum yrðu gefnar upp sakir. X
fór mjög oft i viðskiptaferðir til
Evrópu. Þar var hann vanur að
kaupa sér bor, dós af viðarfylli
og lakkdollu. Þegar hann var
svo kominn um borð i skipið og
lagður af stað aftur til Banda-
rikjanna boraði hann holu i
viðarþiljurnar i káetunni kom
demöntunum fyrir i holunni,
fyllti hana svo af viðarfylli, og
lakkaði yfir allt saman, svo
að hvergi sáust nokkur um-
merki. Nokkrum vikum siðar
tók hr. X sér svo aftur far með
sama skipi til Evrópu og gætti
þess vandlega að hann fengi
sömu káetu. Aður en lagt var
upp frá New York hélt hann
kveðju veizlu á skipinu, og þá
var hægt að ná i demantana og
koma þeim i land með einhverj-
um trúverðuugum vini, sem
enginn tollvörður gæti nokkrun
tima látið sér detta i hug, að
væri að smygla milljónaverð-
mæti af demöntum i land.
Hreyfið ykkur
stöðugt og
hvílizt um leið
Það getur verið mun meira
þreytandi að skræla eitt pund af
kartöflum heldur en að festa
hillu á vegg, segir sérfræðingur
á sviði rannsókna á þreytu.
Vöðvarnir þurfa að leggja mun
meira á sig, þegar likaminn er
hreyfingarlaus, heldur en þegar
hann er á hreyfingu, en þessu
hafa menn ekki gert sér grein
fyrir til skamms tima. Rpse
Steidl prófessor, og sérfræðing-
ur á sviði margs konar heimilis-
vinnu útskýrir þetta svo: Þegar
verið er að vinna, þótt ekki sé
fólk á hreyfingu verða vöðvar
stöðugt að vera þandir, i stað
þess að þeir slakna og hvilast
með stuttu millibili, ef fólk
hreyfir sig viö vinnuna.
'
Enginn slapp fram hjá lögreglunni
Þegar réttarhöld fóru fram yfir
sjö mönnum og þremur stúlkum
i Lambeth réttinum i London
vegna mögulegrar þátttöku
þeirra i sprengjutilræðinu sem
framið var i London i siðustu
viku, var kallað út mikið lög-
reglulið til þess að gæta þess, að
allt færi fram með friði og
spekt. Lögreglan lét engan
komast fram hjá sér, sem gat
haft eitthvað grunsamlegt með-
ferðis, eða leit eitthvað undar-
lega út. Hér er til dæmis mesti
ágætis hundur, Labradorhund-
ur, sem var að koma úr
verzlunarferð með eiganda sin-
um, og hafði tekið að sér, að
hjálpa honum með þvi að bera
matarkörfuna fyrir hann. Lög-
regluþjónunum þótti þetta svo-
litið undarlegt, og stöðvuðu þeir
þegar hundinn, og fengu að
kikja niður i körfuna hans. En
ekkert dularfullt eða sem liktist
sprengju fannst i körfunni, svo
hundurinn og eigandi fengu að
halda áfram. Fólkið, sem kallað
hafði verið fyrir rétt, var dæmt
til frekara varðhalds, á meðan
mál þess væri kannað nánar.