Tíminn - 22.06.1973, Síða 15

Föstudagur 22. jún! 1973.
TÍMINN
15
Hans Fallada:
Hvaðnú,ungi maður?

Þýðing AAagnúsar Ásgeirssonar
ein i klefanum. Gamli maðurinn
hefir stigið af við einhverja milli-
stöð. Þau höfðu ekki tekið eftir
þvi fyrr en nú, en nú ná þau sér
lika niðri. Oðru hvoru verða þau
að draga andann og lita hvort á
annað. En svo kyssast þau áfram,
þangað til þau verða þess loksins
vör, að lestin hefir hægt á sér, og
þau eru i þann veginn að komast á
stöðina i Ducherov.
„Hugsaðu þér, við erum bara
komin,” segja þau bæði. „Þetta
gekk bara alltof fljótt.”
Pinneberg gerist dularfullur.
Pússer glimir viö gátur.
„Ég hefi pantað bil”, segir
Pinneberg. Það er eitthvert
óvenjulegt fum á honum. „Það
væri allt of langt fyrir þig að
ganga alla þessa leið þarna út eft-
ir”.
„Bil! Og við, sem ætluðum allt-
af að spara! Heima i Platz vorum
við þó á hlaupum i tvo tima á
sunnudaginn var.”
„Já, en þú gleymir dótinu
þinu”.
„Það hefðum við nú alltaf getað
látið einhvern burðarkarlinn
flytja heim til okkar. Eða þá ein-
hvern úr verzluninni þinni. Þið
hljótið að hafa verkamenn-----
__>»
„Nei, nei, það er alveg ómögu
legt, þá er alveg eins og---”.
„Jæja þá,” segir Pússer
þægðarlega, „hafðu það eins og
þú vilt.”
Þau eru að stiga niður úr
vagninum. „Heyrðu”, segir hann,
og það er sama fumið á honum og
áður. „Við þurfum nú ekki endi-
lega að hampa þvi framan i hvern
mann, að við séum gift. Við skul-
um bara láta sem við séum mál-
kunnug”.
„Hvað segirðu”, segir Pússer
alveg forviða. „Erum við
kannske ekki löglega gift, eða
hvað?” „Jú, en sjáðu, það er
fólksins vegna”, segir hann vand-
ræðalega. „Við höfum engin kort
sent og engan látið neitt vita. Og
þegar fólkið sér okkur allt i einu
koma eins og nýgift hjón, gæti það
vel tekið það illa upp fyrir okk-
ur”.
„Það er ofvaxið minum skiln-
ingi,” segir Pússer. „Hvernig
getur fólk tekið það illa upp fyrir
okkur, að við séum gift?”
„Það skal ég allt segja þér
seinna. Núna get ég það ekki--
—. Ertu með handtöskuna þina?
Jæja, þú gerir það fyrir mig, að
láta sem við séum ekki alveg ná-
kunnug”.
Pússer segir ekki fleira, en
rennir spurnaraugum skáhallt til
Pinnebergs. Hann fer allt i einu
að sýna samferðakonu sinni
ýtrustu kurteisi, hjálpar henni
niður úr vagninum og segir upp-
hátt með vandræðalegt bros á
vörunum: „Jú, þetta er aðal-
brautarstöðin i Ducherov. Það
liggur lika hliðarbraut til Max-
felde. Hérna eigum við að fara”,
segir hann. Og hann skálmar á
undan þrep fyrir þrep, svo að
Pússer dregst fljótlega aftur úr.
Hann er eiginlega full hraðstigur,
þegar miðað er við þá tegund af
eiginmönnum, sem panta bil
handa konunni sinni, til að hlifa
henni við þvi að ganga. En þau
fara ekki út i gegn um aðalhliðið,
heldur mjóar hliðardyr. Þar fyrir
utan biður billinn — leyndar-
dómsfullur, lokaður bill.
„Góðan daginn, Pinneberg.
Góðan daginn, ungfrú”, segir bil-
stjórinn.
Pinneberg segir lágt og hratt:
„Augnablik. Viltu ekki setjast inn
á meðan? Ég ætla að ráöstafa
dótinu”. Og svo er hann á bak og
burt.
Pússer svipast um á brautar-
stöðinni. Eintóm litil tveggja
hæða hús eru allt i kring. Það
eina, sem er reisulegt, er stöðvar-
hótelið.
„Verzlar Kleinholz hérna i
grendinni?”, spyr hún bilstjór-
ann.
„Þar sem Pinneberg er á skrif-
stofu? Nei, ungfrú, við ökum þar
fram hjá bráðum. Kleinholz
verzlar hjá aðaltorginu, alveg við
hliðina á ráðhúsinu.
„Heyrið mig,” segir Pússer.
„Gætuð þér ekki tekið vagn-
skyggnið niður? Það er svo gott
veður i dag”.
Bilstjórinn hristir höfuðið.
„Pinneberg mæltist eindregið til
að billinn væri lokaður. Annars er
ég ekki vanur að hafa skyggnið
uppi um þetta leyti árs”.
„Jæja, fyrst að Pinneberg hefir
mælzt til þess--------og Pússer
stigur upp i bilinn.
Hún sér hann koma. Hann
gengur á bak við burðarkarlinn,
sem hefir hlaðið koffortinu, rúm-
fatapokanum og postulinskassan-
um á handvagn. Og af þvi að hún
hefir lært það siðustu fimm
minúturnar að lita mann sinn
nokkuð öðrum augum en fyrr,
tekur hún eftir þvi, að hann hefir
hægri höndina i buxnavasanum.
Það fer honum ekki vel, og hann
er heldur aldrei vanur að gera
þetta. En núna finnst honum það
auðsjáanlega rétt og sjálfsagt,
einhverra hluta vegna.
„Jæja”, segir hann hátt og
óeðlilega, „nú geturðu bráðum
horft yfir alla Ducherov i einu.
Ducherov er nefnilega ekki nema
ein einasta löng gata”.
„Já, einmitt”, segir hún. „En
þú varst búinn að lofa mér þvi, að
segja mér, hvernig fólk gæti farið
að þvi, að taka það illa upp, að við
hefðum gift okkur.”
„Seinna,” segir hann. „Hérna
heyrist ekki mannsins mál fyrir
skrölti. Hún er ekki á marga fiska
götugerðin hér i Ducherov.”
„Jæja, þá það,” segir hún og
þagnar lika. En aftur tekur hún
eftir dálitlu, sem henni kemur
undarlega fyrir. Hann hefir holað
sér niður alveg úti i horni i biln-
um, svo að þótt einhver gægðist
sem snöggvast inn i vagninn
kæmi hann alls ekki auga á
Pinneberg.
„Nei, þarna er þá verzlunin!”,
segir Pússer og þrýstir andlitinu
að rúðunni. „Emil Kleinholz.
Korn- og fóður-vörur og tilbúinn
áburður. Kartöflur i heildsölu og
smásölu--------. Ég kaupi auðvit-
að kartöflurnar hjá þér.”
„Nei, nei,” segir hann flumósa.
„Þetta er gamalt gluggaspjald.
Við seljurh ekki kartöflur i smá-
sölu lengur.”
„Það var leiðinlegt,” segir hún.
„Hugsaðu þér, hvað það hefði
verið gaman, að ég hefði komið
inn ihúðina til þin og keypt af þér
tiu pund af kartöflum. Þú getur
verið viss um, að ég skyldi ekki
hafa verið séríega konuleg fram-
an i þig!”
„Jú, það er leiðinlegt,” segir
Pinneberg, „en það er þvi miður
ómögulegt.”
Hún sparkar öðrum tábroddin-
um nokkrum sinnum þéttingsfast
I gólfið, dæsir dálitið frekjulega
og þegir siðan, og þau halda
áfram. Hún er i þungum þönkum.
Eftir stutta þögn spyr hún:
„Er vatn hérna lika?”
„Hvað þá?,” spyr hann hóg-
værlega.
„Hvað þá! Til að baða sig, auð-
vitað,” segir Pússer óþolinmóð-
lega.
„Jú, ibúðir með baði eru lika til
hérna,” segir hann.
Nú vikja þau af aðalgötunni og
aka eftir hliðargötu, sem heitir
Vallargata. Meðfram henni
standa fá hús, öll með görðum i
kring.
„Nei, hvað hérna er fallegt,”
segir hún. Það hýrnar yfir henni
aftur. „Sjóðu bara sóleyjarnar! ”
Billinn hossast svo að við liggur
að hann taki loftköst.
„Nú erum við á Grænavegi,”
segir hann.
„Grænavegi?”
„Já, gatan okkar heitir Græni-
vegur.”
„Það er þá gata! Mér datt ekki
annað i hug, en að bilstjórinn væri
að villast.”
Vinstra megin við veginn er
gripagirðing úr gaddavir. Þar eru
nokkrar kýr og einn hestur á beit.
Hægra megin er völlur, þakinn
angandi rauðsmára.
„Æ, renndu nú rúðunni niður,”
segir hún i bænarrómi.
„Við erum alveg komin,” segir
hann.
1429
Lárétt
1) Fugl,- 6) Aa,- 7) Hal,- 9)
Æð.- 11) öfug röð.- 12) Eins.-
13) Svei.- 15) ól.- 16)
Skáspýta.- 18) Máninn,-
Lóðrétt
1) Minnst þung.- 2) Nart.- 3)
öfug r-öð.- 4) Skjól,- 5)
Attin .- 8) Forn. i þolf. 10)
Svif.- 14) Burr.- 15) Meiðsli,-
17) Þyngd.
Ráðning á gátu Nr. 1428
Lárétt
1) Klungur.- 6) Sál.- 7) Les,- 9)
Æli,-11) DI,- 12) Ók,- 13) Inn,-
15) LMN.- 16) Ala.- 18)
Magasár,-
Lóðrétt
1) Koldimm,- 2) Uss.- 3) Ná.-
4) Glæ,- 5) Reiknar,- 8) Ein.
10) Lóm,- 14) Nag,- 15) Las,-
17) La,-
é
m
7 X
H
/3

N'

■

íu

h

Við létum þá hafa gull l
okkar og gimsteina.
liii mm
F
FÖSTUDAGUR
22.júní
7.00 Morgunútvarp. Veður-
fregnir kl. 7.00, 8.15 og 10.10.
Fréttir kl. 7,30, 8.15 (og for-
ustugr. dagbl.), 9.00 og
10.00. Morgunbæn kl. 7.45.
Morgunleikfimi kl. 7.50.
Morgunstund barnanna kl.
8.45: Ingibjörg Þorbergs
heldur áfram að lesa sögu
sina um „Bettu borgar-
barn” (5). Tilkynningar kl.
9.30. Létt lög á milli liða.
Morgunpopp kl. 10.25:
George Harrison syngur.
Fréttir kl. 11.00. Morgun-
tónleikar.
12.00 Dagskráin. Tónleikar.
Tilkynningar.
12.25 Fréttir og veðurfregnir.
Tilkynningar. Tónleikar.
13.30 Mcð sinu lagi. Svavar
Gests kynnir lög af hljóm-
plötum.
14.30 Siðdegissagan: „Dala-
skáld” eftir Þorstein
Magnússon frá Gilhaga.
Indriði G. Þorsteinsson les
(5).
15.00 Miðdegistónleikar:
15.45 Lesin dagskrá næstu
viku.
16.00 Fréttir.
16.15 Veðurfregnir.
16.25 Popphornið.
17.10 Tónleikar. Tilkynningar.
18.45 Veðurfregnir. Dagskrá
kvöldsins.
19.00 Fréttir. Tilkynningar.
19.20 Fréttaspegill.
19.40 Spurt og svarað. Guðrún
Guðlaugsdóttir leitar svara
við spurningum hlustenda.
20.00 Sinfónískir tónleikar.
Kynnir: Guðmundur Gils-
son. a. Konsert nr. 8 i d-moll
fyrir strengjasveit eftir
Antonio Vivaldi. I Musici
leika. b. óbókonsert i c-moll
eftir Domenico Cimarosa.
Leon Goossens leikur með
Filharmóniusveitinni i
Liverpool, Sir Malcolm Sar-
gent stj. c. Inngangur
og Allegro fyrir hörpu og
hljómsveit eftir Maurice
Ravel. Nicanor Zabaleta
leikur með Útvarpshljóm-
sveitinni i Berlin, Ferenc
Fricsay stj. d. „Eldfuglinn”
ballett-tónlist eftir Stra-
vinsky. Filharmóniusveitin
i Lundúnum leikur, Fer-
nando Previtali stj.
21.00 Viðtalsáttur i umsjá
Stefáns Jónssonar, frétta-
manns.
21.30 Útvarpssagan: „Jóm-
frúin og tatarinn” eftir
D. H. lawrewnce. Þýðand-
inn, Anna Björg Halldórs-
dóttir les (5).
22.00 Fréttir.
22.15 Veðurfregnir. Eyja-
pistill.
22.35 „Draumvisur”. Tón-
listarþáttur i umsjá Sveins
Arnasonar og Sveins
Magnússonar.
23.50 Fréttir i stuttu máli.
Dagskrárlok.
l

l I
I flÍÍlll
ll
Föstudagur
22. júni 1973
20.00 Fréttir
20.25 Veöur og auglýsingar
20.30 Karlar i krapinu. Eng-
inn er kenndur, þar sem
hann kemur ekki Þýðandi
Kristmann Eiðsson.
21.25 Gitarþáttur Hópur ungs
fólks syngur frumsamin ljóð
og lög i sjónvarpssal og leik-
ur undir á gitara. Kynnir
Arni Blandon.
21.50 Að utan Tvær stuttar,
erlendar fréttamyndir.
Fyrri myndin fjallar um
auknar veiðar erlendra tog-
ara á fiskimiðum við Norð-
ur-Noreg, og viðbrögð
norskra sjómanna við þeim
(Nordvision — Norska sjón-
varpið), en i siðari mynd-
inni greinir frá Kinaferð
fréttamanna frá UPITN-
fréttastofunni.
22.30 Dagskrárlok