Tíminn - 31.07.1973, Blaðsíða 13

Þriðjudagur 31. júli 1973.
TÍMINN
13
bdLdbdCiJbJbdbJbdCfdbtlbJbtlbJbafcdfrAfrdbafcdfrababdbdbJbd
Trúlofunarhringar
Fjölbreytt úrval af gjafavörum úr
gulli, silfri, pletti, tini o.fl. önnumst
viðgerðir á skartgripum.
Sendum gegn póstkröfu.
Gullsmíðaverkstæði ólafs G.
Jósefssonar
Óðinsgötu 7 (Rafhahúsinu) ( Simi 20032
. IMMMVfítMMMMMPÍMMMMMMMPlMMMMMM
.MMMMMMMMMMMMbdliilUMIídMMMMMbMilMIíil
Já, þaö eru ótrúlegustu hlutir sem fylgja einni hrærivél. Brúöhjónin skoöa hér nokkra fylgihluti.
næg. 1 vetur var hann mikið i þvi
að flytja fisk frá verstöövunum
norðan á Snæfellsnesinu, mest frá
Grundarfirði og Ólafsvik, og til
Akraness, þar sem fiskurinn var
unninn. Einnig flutti hann tölu-
vert magn af skelfiski á milli
staöanna. I svona vinnu er ekki
mikið farið eftir klukkunni eöa
dagatalinu, unnið er jafnt á nóttu
sem degi um helgar og virka
daga. Það eina sem gildir er að
bjarga verömætunum og koma
þeim i vinnslu. Ég hefi i rauninni
haft svo mikið að gera að und-
anförnu, að ég hef ekki mátt vera
aö þvi aö raka mig, segir Pálmi
og brosir, þannig að tennurnar
sjást'. gegnum allan skeggvöxt-
inn.
— Er ekki svona mikil vinna
þreytandi til lengdar. Þið hafið
varla mikinn tima aflögu fyrir
ykkur sjálf?
— Jú vissulega, segir Helga.
En við erum bæöi sammála um
að leggja mikið á okkur fyrstu ár-
in til þess að geta komiö okkur vel
fyrir, þannig að það dregur úr
leiðanum. Núna höfum viö fengið
lóð hér á Akranesi og ætlum okk-
ur að reisa þar nýtt tvibýlishús
ásamt kunningjafólki okkar. Til
þess að þetta geti orðið að veru-
leika verðum við að leggja hart
að okkur enn um sinn, en vonandi
koma þeir timar þegar hægist um
hjá okkur, þannig að við getum
notið lifsins saman.
Erfitt aö koma
barninu fyrir.
— Hvernig hafið þið farið að
með barnið, þegar þið vinnið
svona mikið. Gátuð þið komið
barninu á barnaheimili strax?
— Þetta hefur verið mikið
vandamál, en sem betur fer eig-
um við skilningsrika foreldra,
sem hafa verið hjálpiegir við aö
gæta barnsins. Þegar strákurinn
varð tveggja ára komum við hon-
um á barnaheimili, en engin
stofnun á Akranesi tekur við
börnum, sem eru yngri en
tveggja ára. Þetta er vissulega
óviðunandi ástand og þá sérstak-
lega á miklum útgerðarstað eins
og Akranesi, sem mjög þarf á
vinnukrafti húsmæðra bæjarins
að halda við fiskvinnsluna. Mitt
álit er, segir Helga, að bygging
sliks heimilis ætti að hafa algeran
forgang meöal framkvæmda á
vegum bæjarfélagsins, Nú er ver-
ið aö reisa hér bókhlöðu, byggða-
safn, fþróttahús, elliheimili og
margar aörar byggingar, sem að
visu eru allar góöra gjalda verð-
ar, en mér finnst það alger fá-
sinna að koma ekki meira til móts
við þær húsmæður, sem eiga ung
börn.
væru á að framleiðslu þessara
véla yrði hætt næstu fimmtiu ár-
in. Aöalkosturinn við slikar óum-
breytanlegar, hrærivélar er að
sjálfsögðu sá, að þá er allsendis
óþarft að hafa áhyggjur af þvi að
hætt verði að framleiöa fylgihluti,
sem geröu það að verkum að auð-
velt var að nota hrærivélina sem
hakkavél eða salatstilbúningsvél
eða yfirleitt hvað sem hugsazt
gat. Brúðhjónin völdu nokkra af
þessum fylgihlutum, en gáfu sið-
an i skyn að liklega kæmu þau
aftur siðar, til að tryggja sér fleiri
gerðir fylgihluta.
Vöfflujárniö var sem betur fer
ekki jafn flókinn hiutur og hræri-
vélin, enda er það vist af árgerö-
inni 1973. Að visu virðast allar lik-
ur á þvi að vöfflurnar, sem úr þvi
koma muni veröa ferhyrndar, en
ekki kringlóttar eins og blaöa-
maðurinn á þó að venjast, en að
öðru leyti kom þaö ekki sérstak-
lega á óvart.
Þegar þessum viðskiptum var
lokið var haldið út i sólina að nýju
og mer.n voru glaöir i bragði, þvi
til stóð að snæða kvöldverð i
Naustinu, en veitingahúsið haföi
verið svo vingjarnlegt að bjóða
brúöhjónunum i mat. Þvi miður
fórst þessi kvöldverður fyrir aö
sinni, þvi við Timamenn höfðum
ekki gætt þess að tilkynna komu
okkar nægilega timanlega og þar
sem Naustið er vinsæll og eftir-
sóttur staður dugar ekkert að
hringja á miðju sumri og segja:
ég er aö koma. Hins vegar stend-
ur boð Naustsins enn, þannig að
brúðhjón mánaðarins munu nota
tækifæriö næst þegar þau eiga
leiö til Reykjavikur og neyta dýr-
indis kvöldveröar I Naustinu.
Matthias Kristjánsson, deildarstjóri i véladcild SiS, sýnir þeim Helgu <>g Hálma hrærivélína.
Akranes er
góður staður
— Hvernig er með ungt fólk frá
Akranesi. Er algengt að það flytj-
ist úr bænum þegar þaö fer að
nálgast þann aldur, að þurfa að
sjá um sig sjálft?
— Þetta var mjög áberandi á
Akranesi fyrir fáum árum, segir
Pálmi. Sérstaklega átti þetta við
um það unga fólk, sem fór út i
framhaldsnám. Atvinnumögu-
leikar þess I bænum voru heldur
takmarkaðir, þannig að margir
kusu að setjast að á höfuðborgar-
svæöinu. Akranes bar þessa
greinileg merki, þvi fólksfjölgun I
bænum var svo til engin, um
margra ára skeið. Nú held ég aö
viðhorfin séu að mörgu leyti
breytt og unga fólkið, sem hér
hefur alizt upp tekur sér bólfestu
hérna i rikari mæli en áður. Þar
kemur margt til. M.a. er atvinnu-
lif á Akranesi öflugra og fjölþætt-
ara en áður, þannig að flestir geta
fengið vinnu viö sitt hæfi. Einnig
hefur félagsaðstaða farið batn-
andi og annað það, sem ungt fólk
leggur áherzlu á nú á timum. 1
þessu sambandi er einnig rétt aö
benda á að likur eru á að málm
blendiverksmiðja verði reist við
Hvalfjörðinn, ekki langt frá
Akranesi, og má reikna með þvi
að hún auki ennn á atvinnuna i
bænum.
Hrærivél og
vöfflujárn
— Nú eruð þiö búin aö koma
ykkur upp ibúð og eruð með aöra I
bigerð. Ykkur finnst þá kannski
ekki mikiö til tuttugu og fimm
þúsund krónanna, sem þiö fáið
frá Timanum i brúðkaupsgjöf,
koma?
— Ljóst var að brúðhjónin voru
hér á allt annarri skoðun. Þvert á
móti bentu þau blaðamanninum á
þaö og einmitt vegna þess hversu
mikiö þau hefðu á prjónunum,
þyrftu þau verulega á peningum
að halda. Þvi vaknaði spurningin,
hvað ætlið þið að kaupa fyrir pen-
ingana?
— Við höfum eftir mikil heila-
brot komizt að þeirri niðurstöðu,
að við ætlum að kaupa okkur
hrærivél og vöfflujárn. Einnig
höföum viö hug á að kaupa okkur
útvarpstæki, en ljóst er að pen-
ingarnir hrökkva ekki fyrir því.
Fyrst þessi ákvörðun haföi ver-
ið tekin var ekki annað eftir en að
flýta sér inn i véladeild Sam-
bandsins i Armúlanum og fá að
lita á hina útvöldu gripi. 1 ljós
kom að hrærivélin var af geröinni
Kitchenaid, sem mun þýða eld-
húshjálp, mikil og voldug hræri-
vél. Deildarstjórinn i Véladeild-
inni, Matthias Kristjánsson, lýsti
kostum gripsins og upplýsti þá
m.a. aö þessi tegund hrærivéla
hefði verið framleidd svo til
óbreytt allt frá árinu 1927. Aö visu
heföu verið gerðar á henni ýmsar
endurbætur, svo sem settur I
hana sterkari mótor og annaö
slikt en útlitið væri enn nokkurn
veginn það sama og það var fyrir
nær hálfri öld siöan. Þetta sýndi
betur en flest annað hversu klass-
iskur gripur þessi hrærivél væri
og siöan fullvissaði hann brúö-
hjónin, blaöamanninn og ljós-
myndarann um, aö engar likur