Tíminn - 28.02.1974, Blaðsíða 12

12
•TÍMINN
Fimmtudagur 28. febrúar. 1974.
rann á flúðum, grunn og freyðandi, en annars staðar
speglaðist heiðríkjan í djúpum laxahyljum.
Það var hérna, sem mest bar á virkismúrunum. í
sólskininu sáust greinilega lóðréttar og láréttar
sprungur í klettunum, og stóðust þær svo nákvæmlega á,
að það virtist ógjörningur annað en björgin hefðu verið
lögð þarna í ákveðnum tilgangi. Stöku sinnum brá fyrir
svörtum veifum uppi á virkjunum, það voru vængir
hrafnsins— stóra, íslenzka hrafnsins, sem drepur lömb
og étur.
Þegar veturinn er kominn og norðurljósin leiftra yfir
snæviþöktum tindum, og niður árinnar lætur eins og
brjálæðingsóp í eyrum, þá veigrar maður sér við að fara
f ram í dalinn. Doré einn gæti lýst honum í mynd. Og þó
er auðnin ef til vill en óhugnanlegri, þegar áin ryður sig
og brýzt fram með jakaruðningi.
Þá er það, sem Fata Morgana birtist með töf ra sína og
kemur öllu til að skjálfa og nötra, þangað til allt virðist
æpa upp eftir klettunum og f jöllin steðja fram og aftur
meðfram nötrandi sjóndeildarhringnum.
í dalverpinu sáu þeir híbýli Ólafs Guðmundssonar.
Þau voru grámáluð og stóðu niðri við ána. Út að ánni var
veröndin, og þegar þeir komu nær, sáu þeir Ólaf
Guðmundsson sitja þar i tágastól, og reykti hann langa
pípu með postulínshaus.
Þetta var stór og fyrirferðarmikill maður, sem
hreyfði sig hægt. Jakkinn var orðinn slitinn, en skyrtan
var skjannahvít, og hann leit ríkmannlega út.
Hann hafði unnið sig upp úr sárustu fátækt. Þegar
hann var drengur, hafði hann handleikið árarnar og
línuna i báti f öður sins, en það var honum ekki nóg. Hann
var framagjarn og þar að auki gæddur góðum gáfum.
Fyrstu peningana notaði hann til að sjá sig um í
heiminum, í Danmörku og Frakklandi, og hann tók eftir
því, að þeir, sem komust áf ram i þessum heimi voru ekki
þeir, sem strituðu, heldur þeir, sem létu aðra strita fyrir
sig.
Hann var nú kominn á sextugsaldurinn, og við fyrsta
tillit sýndist manni svipur hans fallegur, líkastur
gömlum herforingja, sem unnið hefði sig upp frá þvi að
byrja sem dáti. En við nánari kynni hvarf þessi svipur,
og á einhvern óskiljanlegan hátt leystust upp þeir
drættir, sem maður tók f yrst eftir. Lítil augun voru ekki í
samræmi við stórt nefið, og heldur áttu óákveðnir,
slepjulegir drættirnir við munninn alls ekki við myndar-
lega hökudrættina. Drættirnir í andliti hans háðu stríð
hverjir við aðra, og það voru ekki þeir göfugustu, sem
báru sigur af hólmi.
Þegar Ólaf ur sá þá f élaga, stóð hann á fætur og gekk á
móti þeim. Hann þekkti Jónas, því að hann hafði séð
hann er Jónas var síðast heima.
Jónas skalf allur og titraði. Hann hafði aldrei áður
talað við þennan mann, sem vegna stærðar sinnar,
skipandi framkomu og talsmáta, og þeirrar
staðreyndar, að Svala var trúlofuð honum, blátt áfram
dáleiddi hann. Allt öðru máli gegndi um Eirík, sem
vissulega hafði ekki til að bera viðkvæmni Jónasar og
skáldlegt innsæi, en var hins vegar ekki lengi að mynda
sér skoðun um karlmenn. I Ólaf i Guðmundssyni sá hann
bara feitan, gamlan svindlara með órólegt augnaráð,
svíðing og þrælahaldara, sem vakti andúð í sjómannssál
hans.
Jónas kom strax að efninu.
— Ég var að frétta, að þér hefðuð hús til leigu, sagði
hann. Ég er systursonur Stefáns Gunnarssonar....
— Félagi minn og ég höfum unnið við símalagningu,
greip Eiríkur fram í. Við höfum nú fengið nóg af þessu
starfi, og þar svið sjáum, að hér eru miklar f iskveiðar,
gerum við ráð f yrir, að hér sé lika starf handa okkur.
Ólafur leit á kraftalegan vöxt Eiríks og kinkaði kolli.
Hann hafði alltaf þörf fyrir vinnukraft yf ir sumarið, og
því meiri vinna, sem var á staðnum, því betra.
Sjómennirnir tveir, sem farið höfðu um borð í Botníu,
voru tveir beztu mennirnir í Skarðsstöð, en hröktust á
brott vegna fjandskapar við Ólaf og harðra vinnuskil-
yrða hans.
— Og þið viljið leigja húsið? sagði hann.
— Já, sjáið þér til, hélt Eiríkur áfram, það verður
ódýrara fyrir okkur að hafa okkar eigið hús í stað þess
að búa í Gistiheimilinu. Þá getum við fengið okkur
kvenmann til þess að annast húsverkin, og raunar getum
við sjálfir eldað ágætismat.
— Það verða f jórar krónur á viku, sagði Ólafur. Það
fylgir því talsvert land, annars væri það ódýrara.
— Fjórar krónur á viku, sagði Eiríkur, sem fannst
hann endilega verða að reyna að prútta um verðið til
þess að fá Ólaf til þess að bíta á krókinn. Er það ekki
nokkuð mikið?
— Nú, ekki er ég að biðja yður að taka húsið á leigu.
Hann settist, sló öskuna úr pípunni og kveikti í henni
að nýju.
l rauninni var hann ákafur í að leigja húsið, þar sem
það stóð autt, og auk þess vildi hann gjarna fá fleiri
sjómenn til Skarðsstöðvar, sérstaklega, þegar um
úrvalsmenn eins og þessa var að ræða. En hann gerði
sér mæta vel Ijóst, hvað ósvífni og uppgerðar kæruleysi
hafði að segja.
Hann þekkti ekki Eirík.
— Jæja, þá er víst ekki um meira að tala, sagði Eiríkur
og tók í handlegginn á Jónasi. Skarðsstöð er þá ekki
okkar staður. Við hefðum getað borgað þrjár krónur á
viku, en það borgar enginn meira en hann hef ur.
HVELli
Dalla er að undirbúa
stjörnuflug frá Mars.
Hvernig
/ gat ég misst
af þessu. Þurfa
þeir flugstjóra?
Því miðurhafaþeir T Seinna, þakíTa
fengið mann. En ég býð þér fyrir.
mig fram að hjálpa^r.Geturðu bökaðl
þér aö eyða timanurn, mig til Mars? 1
hpO or» Viiin or forin
Á Mars. ..
Kenoma, Steini Key!'
, Lin. Þið verðið að
fara.'Verkefnið er ab
/ Nú ætla ég að |
kynna fyrir ykkur
vfirmanninn.
iii
liffli
I
I
Fimmtudagur
28. febrúar
7.00 Morgunútvarp
12.00 Dagskráin. Tónleikar.
Tilkynningar.
12.25 Fréttir og veðurfregnir.
Tilkynningar.
13.00 A frivaktinni. Margrét
Guðmundsdóttir kynnir
óskalög sjómanna.
14.30 Eiturneyzla og ungling-
arnicSéra Arelius Nielsson
flytur erindi
15.00 Miðdegistónleikar:
Sænsk tónlist Saulesco-
kvartettinn leikur Strengja-
kvartett op. 11 eftir Kurt
Atterberg. Jussi Björling
syngur nokkur lög. Arve
Tellefsen og Sinfóniu-
hljómsveit sænska
útvarpsins leika tvær fiðlu-
rómönsur op. 28 eftir
Wilhelm Stenhammar; Stig
Westerberg stj.
Sinfóniuhljómsveit sænska
útvarpsins leikur dansa-
svitur úr „Orfeusi” eftir
Hilding Rosenberg;
Westerberg stjórnar.
16.00 Fréttir. Tilkynningar.
16.15 Veðurfregnir.
16.20 Popphornið
16.45 Barnatimi: Hrefna
Tynes stjórnar þætti i tilefni
af æskulýðs- og fórnarviku
þjóðkirkjunnar: Leikþáttur.
Sögulestur. Frásögn og
söngur frá Konsó. Katrin
Guð'laugsdóttir o.fl. flytja
17.10 Heimsmeistaramótið i
handknattleik: Island —
Tékkóslóvakia. Jón
Asgeirsson lýsir siðari
hálfleik frá Karl-Marx-
Stadt i Austur-Þýskalandi.
17.45 Framburðarkennsla i
ensku
18.0Ö TannlæknaþáttucHörður
Einarsson tannlæknir talar
um tannlækningar aldraðs
fólks.
18.15 Tónleikar. Tilkynningar.
18.45 Veðurfregnir. Dagskrá
kvöldsins.
19.00 Fréttir. Til-
kynningar.
19.25 Daglegt mál. Helgi J.
Halldórsson cand. mag. •
flytur.
19.30 Bókaspjall.
Umsjónarmaður: Sigurður
A. Magnússon.
19.50 t skimunni.
Myndlistarþáttur i umsjá
Gylfa Gislasonar.
. 20.30 Konscrtaria op. 65 (Ah,
perfido) eftir Beethoven
Regine Crespin syngur með
Filharmóniu9eitinni i New
York:: Thomas Schippers
stj.
20.45 Leikrit: „Eigi má
sköpum renna” (Mourning
becomes Electra) eftir
Eugene O’Neill. (áður útv. i
nóvember 1960). Annar
hluti: „Verðandi” (The
Hunted) Þýðandi: Arni
Guðnason. Leikstjóri: Gisli
Halldórsson. Persónur og
leikendur: Kristin
Guðbjörg Þorbjarnardóttir,
Lavinia ... Helga
Bachmann, Orin ... Helgi
Skúlason, Brant ... Róbert
Arnfinnsson, Haxel
Kristbjörg Kjeld, Pétur ...
Guðmundur Pálsson,
Borden...Jón Aðils, Frú
Borden....Þóra Borg, frú
Hills...Herdis
Þorvaldsdóttir, Hills ...
Steindór Hjörleifsson, Blake
Gestur Pálsson.
Forsöngvari „....Rúrik
Haraldsson, Set ... Lárus
Pálsson.
22.00 Fréttir
22.15 Veðurfregnir Lcstur
Pasiusálma (16)
22.25 Kvöldsagan: „Vöggu-
visa” eftir Elias Mar.
Höfundur les (3)
22.45 Manstu eftir þessu?
Tónlistarþáttur i umsjá
Guðmundar Jónssonar
pianóleikara.
23.30 Fréttir i stuttu máli.
Dagskrárlok.