Tíminn - 07.11.1974, Blaðsíða 8

8
TÍMINN
Fimmtudagur 7. nóvember 1974.
Fimmtudagur 7. nóvember 1974.
TÍMINN
9
Kosningar í Bæjaralandi og Hessen
Vestur-Þýzkaland er sam-
bandslýðveldi. Það samanstend-
ur af 14 sjálfstæðum fylkjum.
Hvert fylki hefur eigið löggjafar-
þing og eigin fylkisstjórn. Hlut-
verk fylkjanna eru margvisleg,
t.d. fara þau að mestu með
menntamál og lögreglumál.
Stjórnir fyikjanna mynda svo-
kallað Sambandsráð. Flest fylkin
hafa fimm atkvæði i Sambands-
ráðinu. Stjórnir fylkjanna ákveða
fulltrúa Sambandsráðsins og
hvernig öll atkvæði hvers fylkis
eru greidd. Hlutverk Sambands-
ráðsins er að veita fylkjunum
áhrif á löggjöf og stjórn Sam-
bandsþingsins I Bonn. Lög, sem
snerta hagsmuni fylkjanna beint,
þurfa samþykki Sambandsráðs-
ins til að öðlast gildi. Sambands-
þingið samþykkti t.d. viðtækar
breytingar á skattalöggjöfinni á
þessu ári. Þær snertu tekjustofna
fylkjanna, og þess vegna öðluðust
þær fyrst gildi eftir að Sam-
bandsráðið háfði komið fram sin-
um breytingum á frumvarpinu og
samþykkt það. Eins og er hefur
stjórnarandstaðan, CDU/CSU
(Kristilegur Demókrataflokkur
og Kristilegur féiags-fiokkur),
eins atkvæðis meirihluta i Sam-
bandsráðinu og getur þvi stöðvað
ýmis lagafrumvörp Sambands-
þingsins. Stjórnarandstaðan hef-
ur beitt þessu neitunarvaldi sfnu
óspart.
27. október s.l. fóru fram
kosningar til fylkisþinganna i
Hessen og Bæjaralandi. Urslit
þeirra hafa ekki aðeins áhrif inn-
an fylkjanna sjálfra heldur einnig
á stöðu ýmissa stjórnmála-
manna, ennfremur sýna þær al-
mennar vinsældir stjórnmála-
flokkanna meðal kjósenda.
Haustið 1972 vann flokkur sosial-
demókrata undir forustu Willy
Brandt mikinn sigur og varð
stærsti flokkur Vestur-Þýzka-
lands. Síöan þá hefur fylgi SPD
(flokkur Sosialdemókrata) farið
stöðugt minnkandi. Brandt þótti
ekki standa sig nógu vel sem
kanslari. Honum tókst ekki að
koma umbótastefnu SPD i fram-
kvæmd, klofningur innan flokks-
ins óx og allur glansinn fór smám
saman af „austurpólitikinni”.
Þetta leiddi til þess, að SPD varð
fyrir stöðugum áföllum og hefur
tapað I flestum fylkiskosningum
og borgarstjórnarkosningum
undanfarið. 1 mai neyddist
Brandt til aö segja af sér vegna
Guillaume-njósnamálsins, og
Helmut Schmidt varð kanslari og
myndaði nýja stjórn. Þetta dugði
i bili til þess að styrkja stöðu SPD
og minnka vaxandi fylgishrun
flokksins. t fylkiskosningunum I
Neðra-Saxlandi skömmu eftir að
Schmidt tók við stjórninni var tap
SPD mun minna en I undanförn-
um kosningum.
Þó að hér sé um fylkiskosning-
ar að ræða þá skiptir stefna sam-
bandsstjórnarinnar i Bonn og
frammistaða stjórnarandstöð-
unnar þar miklu máli i þessum
kosningum. Það má t.d. búast við
þvi, aö litill hagvöxtur (miðað við
undanfarin ár) og aukið atvinnu-
leysi I Þýzkalandi — þvi var spáð
af hagrannsóknastofnunum rétt
fyrir kosningar, að tala atvinnu-
lausra muni ná einni milljón i vet-
ur — hafi haft nokkur árhif á úr-
slit kosninganna. FDP (flokkur
frjálsra Demókrata) var svo
óvarfærinn (skömmu fyrir kosn-
ingar) að gefa út rit um stöðu
kirkjunnar i þjóðfélaginu, sem
olli miklum deilum og var gagn-
rýnt harölega af kaþólsku kirkj-
unni. Hún er nokkuö áhrifamikil,
einkum i Bæjaralandi.
1 Hessen og Bæjaralandi hafa
stærstu stjórnmálaflokkarnir
haft yfirgnæfandi meirihluta,
sinn i hvoru fylki. Hessen var I
tæpa þrjá áratugi eitt aðalvigi
SPD. Fram aö fylkiskosningun-
um 1970 hafði flokkurinn alltaf
fengið yfir 50% atkvæða. 1
kosningunum 1970 tapaði SPD
nokkru fylgi og hlaut 45% at-
'kvæða. Hann var þó ennþá
stærsti flokkurinn i Hessen og
myndaði samsteypustjórn með
FDP, sem hafði hlotið 10.1% at-
kvæða. t fylkiskosningunum 1970
hafði CDU aukið fylgi sitt I 39,7%
atkvæða undir forustu hins hægri
sinnaða Alfred Dreggers.
Áður hafði CDU haft 26.4% at-
kvæða. Hessen er mjög stórt og
auðugt land. Þar er t.d. flestur
fjöldi kennara og lækna á ibúa i
Þýzkalandi. Þar hefur ennfremur
veriðrekin umbótastefna á mörg-
um sviðum. Sveitarfélög hafa t.d.
verið sameinuð I stórum stil til að
gera þau stærri og öflugri. í
skólamálum er veriö að koma á
svokölluðum samskólum. Það eru
i stuttu máli skólar, þar sem
nemendur á mismunandi skóla-
stigum og i hinum ýmsu greinum
skólakerfisins, t.d. i tækniskóla
og menntaskóla, sækja allir sama
skóla og kennsla er sameiginleg
fyrir alla, sem hafa sama náms-
efni, þó þeir séu ekki allir I sömu
grein skólakerfisins. Þetta fyrir-
komulag á að koma i veg fyrir, að
forréttindastéttir geti sent börn
sin i sérstaka skóla. Hefur þetta
fyrirkomulag valdið nokkurri
óánægju meðal ýmissa aðila,
einkum þó flokksmanna CDU. Þá
er á kennsluskrá i þjóðfélags-
fræðum gert ráö fyrir þvi, að
nemendum sé kennt að i þjóð-
félaginu séu ýmsar félagslegar
andstæður. Þetta efni kennslunn-
ar hefur orðið fyrir harðri gagn-
rýni og þykir bera fullmikinn
keim af sósialisma.
Þrátt fyrir umbótastefnu og
velmegun hefur þó ýmislegt bor-
iö útaf i Hessen. Má þar m.a.
nefna „skandala” i umhverfis- og
fjármálum. Nokkuð hefur verið
um það undanfarið, að bankar I
Þýzkalandi hafi oröið gjaldþrota
vegna fjármálabrasks. Undan-
fariö hefur komið I ljós, aö fylkis-
bankinn I Hessen — fylkisstjórinn
er vegna embættis sins einn af
yfirmönnum bankans — hefur
stofnað sér I miklar skuldir og
rætt hefur verið um þaö hvort
hann yrði gjaldþrota. Þetta hefur
CDU að sjálfsögöu notfært sér
óspart I kosningabaráttunni, og
Albert Osswald fylkisstjóri hefur
átt fullt i fangi með að afsaka
gerðir sinar. Þá má benda á það,
að I borginni Frankfurt i Hessen
hafa undanfarið átt sér stað meiri
óeirðir og götubardagar en nokk-
urs staðar annars staðar i Þýzka-
landi.
t Bæjaralandi hefur um ára-
tugaskeið setið aö völdum stjórn
CSU. CSU er aðeins til I Bæjara-
landi og er „systurflokkur” CDU,
sem er I öllum öðrum fylkjum
Þýzkalands. CSU er sjálfstæður
flokkur, en hefur alltaf haft mjög
nána samvinnu við CDU.
Formaður CSU, Franz Josef
Strauss, var um langt skeið ráö-
herra i stjórnum kristilegra
demókrata, og er viðkunnur, en
mjög umdeildur stjórnmálamað-
ur. 1 fylkiskosningunum 1966
hlaut flokkur hans 48.1% atkvæða
og I kosningunum 1970 hlaut hann
56,4% atkvæða. Strauss lagði
mikla áherzlu á það i kosninga-
baráttunni aö tapa ekki neinu og
helzt að auka fylgið i þessum
kosningum. Formaður SPD i
Bæjaralandi, Hans Jochen Vogel,
sem var borgarstjóri i Munchen i
mörg ár við góðan orðstir, er nú
dómsmálaráðherra i stjórn
Schmidts i Bonn.
t fylkiskosningunum 1966 hlaut
SPD 35.8% atkvæða og áriö 1970
33,3% atkvæða.Upphafleg áætlun
Vogels var að auka fylgi flokksins
svo mikiö, að hann gæti velt CSU
úr sessi og myndað samsteypu-
stjórn með FDP, — þá hefðu SPD
og FDP til samans haft meiri-
hluta I Sambandsráðinu — og til-
kynnti, að hann myndi gefa kost á
sér sem fylkisstjóra, ef áætlun
hans næði fram að ganga. Fljót-
lega varð þó ljóst aö þessi áform
voru óraunhæf. Deilur milli
vinstri og hægri arms SPD i
Bæjaralandi hafa verið miklar og
ákafar, einkum i Miinchen. Hafa
þær skapað flokknum talsveröar
óvinsældir. Vogel telst til hægri
arms SPD, og honum eru öll tæki-
færi kærkomin til að veitast aö_
vinstri arminum, einkum Ungum
sósialistum. FDP hefur alla tiö
verið mjög nærri 5% markinu i
Bæjaralandi. — 1 Þýzkalandi
þurfa stjórnmálaflokkar að fá 5%
atkvæða til að fá mann kjörinn á
Sambandsþingið eða á fylkisþing.
— 1 fylkiskosningunum 1966 fékk
FDP 5,1% atkvæða og 1970 5,5%
atkvæða. Formaður FDP i
Bæjaralandi er Josef Ertl, land-
búnaðarráðherra i stjórn SPD og
FDP i Bonn. Bæjaraland hefur
vissa sögulega og menningarlega
sérstöðu en það þykir frekar
ihaldssamt.
Sunnudaginn 27. október s.l.,
þegar fylkiskosningarnar fóru
fram var veðrið slæmt og
kosningaþátttakan dræm, og kom
það aöallega niöur á SPD. Úrslit
kosninganna urðu sem hér segir:
t Hessen: SPD fékk 43.2% at-
kvæða og tapaði þar með 2,7%
miðað við 1970. CDU fékk 47.3%
atkvæða og vann þannig 7,6% og
er þvi orðinn stærsti flokkurinn i
Hessen, atkvæðamagn hans hefur
nær tvöfaldast siðan 1966. FDP
fékk 7,4% atkvæða og tapaði þvi
2,7% fylgis sins miöað við 1970.
t Bæjaralandi: CSU vann 5.7% og
fékk þar með 62,1% atkvæða, sem
slær öll fyrri met. SPD fékk 30,2%
atkvæða og tapaöi þvi 3,1% fylgis
sins frá 1970. FDP fékk 5,2% og
tapaði þannig 0.3% atkvæða frá
1970.
Það sem er eftirtektarverðast
við niöurstööur þessara kosninga
er:
a) Mikiö og almennt tap SPD i
borgum. Stærri borgir og stór-
borgir t.d. Frankfurt og
Munchen, hafa fram að þessu
verið höfuðvigi SPD en á því er
að veröa nokkur breyting. SPD
tapaði t.d. yfir 7% atkvæða I
Munchen og fékk engan mann
kjörinn beint, en hafði haft
meirihluta I öllum 11 kjörsvæð-
um þar áður.
b) Almennt fylgistap SPD siðan i
þingkosningunum 1972 hefur
minnkaö, en kanzlaraskiptin i
vor hafa þó ekki komið i veg
fyrir áframhaldandi fylgishrun
SPD eins og búist hafði verið
við.
c) FDP hefur greinilega ekki tek-
izt að auka tölu fastra kjósenda
sinna i 15% eins og stefnt var að
eftir kosningarnar 1972. Þvert á
móti mega þeir fara að vara sig
á 5% markinu.
d) Mjög léleg útkoma öfgasinn-
aðra flokka eins og nýnasista
og kommúnista. Orsakirnar
fyrir tapi SPD eru margvisleg-
ar. Tvimælalaust hafa óhag-
Framhald á bls. 13
um, eftir þvi sem hægt var, með
öðrum verkum, en fristundir voru
stopular, eins og gerist hjá
sveitakonum. Þessu hélt ég
áfram, eftir aö ég var flutt hingað
suöur, og þau eru orðin nokkuð
mörg teppin og púðarnir, sem ég
hef farið höndum um.
— Ófst þú þá ekki lika?
— Nei, það hef ég aldrei gert.
Auður dóttir min lærði að vefa á
Seyðisfirði, og þegar hún hafði
lært það, smlðaði bróðir hennar
vefstól handa henni, sem hún á
enn. Börn min eru öll myndarleg
til handanna, og þau voru ekki
gömul eða há i loftinu, þegar það
kom I ljós.
— Þú hefur mest stundað hina
svokölluðu kvenlegu handa-
vinnu?
— Skilin þar á milli geta stund-
um orðið óglögg, til dæmis hafa
bæöi karlmenn og konur ofið, eins
og alkunnugt er. En ef þú átt við,
hvort ég hafi nokkurn tima tekið
mér hamar og sög i hönd, þá hlýt
ég að svara þvi játandi. Ef eitt-
hvað var, sem þurfti að lagfæra,
fannst mér ég alveg geta það eins
og bóndi minn, til dæmis ef hann
var fjarverandi eða á einhvern
hátt tepptur. Og jafnvel þótt
hvorugu þessu væri til að dreifa.
Húsið okkar var járnklætt
timburhús, og svo var það ein-
hverju sinni, að mér fannst sem
ekki myndi þurfa meira að gera
en að bæta einum glugga á tiltek-
inn vegg, til þess að þar væri
kornið sérstakt herbergi, en
þarna fyrir innan geymdi ég
mjólkina. Ég fór nú á stúfana og
bað smið einn i nágrenninu að
gera þetta fyrir mig, en þegar til
kom, þá mátti hann aldrei vera að
þvi. Ég bað hann þá að lána mér
áhöld, og svo hjó ég gat á báru-
járnið með sporjárni, sagaði tréö
eins og þurfti, og felldi siðan
gluggann I opið. Þetta gekk allt
án slysa, og þessi gluggi var ekki
óþéttari en aðrir gluggar á bæn-
um.
— En þótti þér þetta ekki erfitt
verk?
— Nei, ekki minnist ég þess.
Þetta þurfti aö gera, og þá var
Veggteppi unnið af Hólmfriði.
(Timamyndir Gunnar)
ekki annað en að reyna að gera
það, þannig hef ég alltaf hugsað.
En smiðurinn, sem lánað hafði
mér verkfærin, sagði, þegar hann
sá smið mina, að það væri bezt að
ég ætti sporjárnið fyrir þetta við-
vik. Þetta var ágætt sporjárn,
stórt og myndarlegt, og ég átti
það lengi. — Ég kom lika einu
sinni upp panelþili á milli tveggja
herbergja i húsinu okkar, en þá
hjálpaði Halldór minn mér mikið.
Þetta var nokkuð hátt undir loft
og óþægilegt að komast að þar,
svo að ég gat ekki gert það ein.
— Þér hefur þá varla orðið mik-
ið fyrir þvi að mála, fyrst þú varst
svona stórtæk til verkanna?
— Ég málaði flest, sem mála
þurfti. Húsið málaði ég að innan
og gluggana að utan. Húsið var
stórt, og þetta var mikil vinna,
svona allt i allt.
— Þú hlýtur oft að hafa átt
langan vinnudag að baki, þegar
þú lagðist til hvildar?
— O, jæja, allt læt ég það vera.
Vist gat gengið á ýmsu, hvenær
maöur komst i háttinn, og oftast
var farið snemma á fætur, en
annars efast ég um að ég hafi
unnið meira en gerðist og gekk
um húsmæður i sveit á þessum
árum. Ég vann auðvitað allt, er
til féll og ég komst yfir. Ég saum-
aði allt á börnin og hélt þessu
Lampaskermarntr eru handaverk Halldóru.
HÓLMFRIÐUR BJÖRNSDÓTT-
IR frá Nesi I Loðmundarfirði
verður niræð á morgun. Þótt það
gerist nú að visu æ algengara, að
fólk nái háum aldri, þá eru það
engu að siður tiðindi, þegar ein-
hver samferðamaður okkar legg-
ur á tiunda tuginn, og þvi ekki að
ástæðulausu, þótt blöð og aðrir
fjölmiðlar láti sig slikar fréttir
nokkru skipta.
Hólmfriður Björnsdóttir er lika
ein þeirra fjölmörgu, sem verð-
skulda athygli samferðamanna
sinna. Hún hefur á langri ævi af-
kastað miklu dagsverki og aldrei
hopað af hólmi, þótt á móti hafi
blásið og heilsan ekki alltaf verið
eins og bezt verður á kosið. Og
enn sér Hólmfriður um heimili
sitt og sonar sins og vinnur mikið
ihöndunum, og meira en margar
konur, sem yngri eru og betri
ástæður virðast hafa til slikra
hluta.
Hólmfriður tók blaðamanni frá
Timanum vel og féllst á að svara
nokkrum spurningum, þótt henni
sé ljúfara að tala um annað en
sjálfa sig. Samtal okkar hófst
eitthvað á þessa leið:
— Þú ert alltaf kennd við Nes i
Loðmundarfirði, Hólmfriður, en
ekki hefur æskuheimili þitt staðið
þar?
— Nei, blessaður góði, ég var
orðin fullorðin, þegar ég kom
þangað, hafði tvö ár um þritugt.
Ég fæddist I Dölum I Fáskrúðs-
firöi, en þegar ég var 7 ára, missti
ég móöur mina. Ég ólst upp I Döl-
um til sextán ára aldurs með föö-
ur minum og systkinum. Þá flutt-
ist ég að Hjaltastað i Fljótsdals-
héraöi.
Frá Hjaltastað fór ég aftur
heim að dölum, en dvölin þar tók
einnig enda. Fyrst fluttumst við
pabbi að Búðum og vorum þar i
eitt ár, en svo fluttumst við að
Fögrueyri 1909, þegar hvalstöðin
hætti þar. Pabbi keypti iveruhús-
ið þar, og þar bjuggum við i átta
ár. Þar átti ég heima 1916, þegar
ég gifti mig Halldóri Pálssyni
Pálssyni frá Tungu I Fáskrúðs-
firöi.
Við byrjuðum búskapinn i
Tungu og vorum þar I eitt ár, en
fluttumst svo að Nesi i Loð-
mundarfirði, þar sem við bjugg-
um i 24 ár. Nes er góð bújörð, þar
er bæði hægt að stunda land og
sjó, en þó er varla hægt að segja,
að þar sé nein höfn. Samt er
vandræðalaust að lenda bátum
við klöpp þar niður af bænum, og
þaö var oft gert. Halldór bóndi
minn var mikill ræktunarmaður
og gerði ákaflega mikið fyrir
jörðina, enda gátum við með góðu
móti haft þar það bú, sem okkur
dugði, en að visu var barnahópur-
inn ekki stór, miðað við það sem
viöa gerðist þá. Við áttum þrjú
börn, eina dóttur og tvo syni, og
vlst þurfti talsvert til þess að
framfleyta fimm manna fjöl-
skyldu, þá ekki siður en nú.
Ein af framkvæmdum Hall-
dórs, eftir að við komum að Nesi,
var að girða fjöruna af, þvi að af
henni stafaði mikil hætta fyrir
féð.
— Var flæðihætta þarna?
— Það kom stundum fyrir, að
kindur flæddi út, en hitt var þó
miklu hættulegra, að þarna brim-
ar oft mjög snögglega, og þá er
hverri skepnu bráður bani vis, ef
hún er stödd neðan undir klettum,
þar sem erfitt er um uppkomu,
eða ef hún uggir ekki að sér, fyrr
en sjórinn er kominn að henni.
— Búskapurinn hefur verið með
gamla laginu, færðuð þið ekki
frá?
— Nei, það gerðum við aldrei,
sú tið var liðin, þegar okkar bú-
skapur hófst. Hins vegar var það
alltaf gert á æskuheimili minu,
þótt ekki kæmi hjásetan mikið á
mig. Þó kom það fyrir, að ég væri
látin sitja hjá ám, en það þótti
mér heldur vont verk, ekki þó af
þvi aö ég hræddist huldufólk, álfa
eða tröll, heldur vegna hins, að ég
óttaöist alltaf að týna einhverju
af ánum, sem mér hafði verið trú-
að fyrir.
— Og þú hefur auðvitað alizt
upp við húslestra?
— Já, pabbi las alltaf húslestra
á hverjum sunnudegi, og á föst-
unni var alltaf lesið.
— Hélzt þú þeirri venju, eftir að
þú fórst að búa?
— Nei. Þessi siöur var af lagður
alllöngu fyrir mina búskapartið,
en þaö var alltaf lesið upphátt á
kvöldvökum hjá okkur, alls konar
bækur.
Skófatnaður fólks var auðvitað
eingöngu leður og sauðskinn, og
það var næstum óendanlegt verk
aö gera skó og að halda þeim við,
einkum á meðan börnin voru litil
og slitu skóm sinum ört. En svo
fóru skór að fást I búðum, og þá
létti mikið á þessum þætti
heimilisverkanna.
— Ekki hefur þú samt lagt frá
þér alla handavinnu, þótt þú
losnaöir við að gera skó og dytta
að þeim, eftir að þeir tóku að
slitna?
— Nei, það gerði ég ekki. Ég
vann alltaf talsvert mikiö I hönd-
svona i horfi, eftir þvi sem I minu
valdi stóð.
— Þú hefur ekki sinnt útiverk-
um mikið?
— Ekki að öðru leyti en þvl, að
ég hirti um blómagarðinn að
mestu leyti ein. Það voru tveir
garðar við húsið okkar, matjurta-
og blómagarður. Þegar börnin
voru send eitthvað frá bænum,
brást það varla, að þau kæmu
með blóm, sem þau höfðu tekið
upp með rótum, og svo var það
gróðursett I garðinum okkar. Við
bjuggum til dálitinn helli úr
grjóti, og höfðum burkna inni, en
alis konar blómjurtir á þakinu.
Viö kölluðum þetta skýli Stein-
hæðina, og það voru komnar þar
yfir sjötiu tegundir alls konar is-
lenzkra jurta, um það er lauk.
— En svo við vikjum aftur að
handavinnunni: Ert þú ekki alveg
hætt aö fást við hana núna, á þin-
um ellidögum?
— Nei, og ég hætti þvi ekki á
meðan ég get eitthvað unnið. Ég
er alltaf að vinna eitthvað, öðru
hvoru, og þótt sjónin sé dálitið
tekin að bila og handstyrkurinn
ekki eins og þegar hann var bezt-
ur, þá nægir þetta hvort tveggja
mér, svo að ég þarf ekki að leggja
hendur i skaut.
— Finnst þér ekki þetta hafa
verið erfitt, þegar þú litur yfir
þinn langa starfsdag?
— Nei, það finnst mér ekki.
— Finnst þér ekki gaman að
hafa náð svona háum aldri?
— Allt læt ég það vera. Það er
svo sem ekki neitt fagnaðarefni
að finna kraftana bila, en þó er ég
þakklát fyrir að halda enn þessu,
er eftir er af þvi sem mér var
gefið I upphafi. Heyrnin er að visu
mikiö biluð, en samt er ýmislegt
eftir, og ég er þakklát á meðan
það endist.
— Kviðir þú ekki umstanginu I
kringum niræðisafmælið?
— Nei, langt I frá. Það hefur
aldrei verið siður minn að kviða
framtlöinni, og ég sé ekki neina
ástæðu til þess að fara að taka
upp á þvi nú.
— Hvað heldur þú að hafi verið
þinn mesti styrkur i lifinu?
— Trúin. Það er aldrei hægt að
komast hjá þvi að sitthvað blási á
móti, en þá hefur trúin verið mér
sá styrkur, sem aldrei hefur
brugðizt. Nú, og svo hef ég alltaf
verið fremur léttlynd og aldrei
lagt það I vana minn að kviða
óorðnum hlutum, eins og ég sagði
áðan. Ég hef mikið að þakka,
bæöi hvað mig sjálfa snertir, og
þá, sem eru mér nákomnir. Ég
get ekki betur séð, en að þetta
hafi allt gengið sæmilega.
—BS.
Hólmfrfður Björnsdóttir við hannyrðir.
„Ég hef aldrei kviðið
morgundeginum"
— segir Hólmfríður Björnsdóttir, sem verður níræð ó morgun