Tíminn - 07.11.1974, Blaðsíða 12

12
TÍMINN
Fimmtudagur 7. nóvember 1974.
Kvígan bar í fyrsta skipti vorið eftir að telpan fæddist,
og það var ekki svo lítil hátíð, þegar Katrin fór að mjólka
kúna sína og kom með spenvolga mjólkina heim.
Þennan vetur kom Elvíra venju fremur oft hlaupandi
uppað Klifi á f und Katrínar. Fyrst í stað hefur það sjálf-
sagt verið þögul samúð Katrínar, sem laðaði hana
þangað, en þegar f ram i sótti kom þó annað og meira til.
Haustið áður hafði ókunnur sjómaður komið til Þórs-
eyjar með skipunum, sem þar skyldu hafa vetrarlagi, og
ráðizt þar i vinnumennsku. Þetta var enginn annar en
f innski pilturinn, sem Elvíra og Katrín höfðu hitt sumar-
morguninn góða.
Þessi aðkomumaður hét Urho Nieminen, og það var
hjá Larsson sem hann gerðist vetrarmaður. Það leið ekki
á löngu, unz kunningsskapur tókst með þeim Elvíru, og
sá kunningsskapur varð fljótlega harla innilegur. Það
var ekki sérlega fátitt, að ókunnugir sjómenn sætu um
kyrrt á Álandseyjum að vetrinum unz siglingar hóf ust á
ný. Oftast voru þessir heimilislausu menn, sem varla
skildu sænsku heldur illa ræmdir á eyjunum. Þeir voru
kunnir að skapofsa og drykkjufýsn. Fólkið í byggðinni
gaf því Urho Nieminen heldur illt auga til að byrja með.
Það bjó eitthvað ótamið og try11ingslegt í svip þessa
f innska pilts, og það var jafnvel ekki laust við að sjálf ir
fyrirmennirnir hefðu beyg af snöggum tilsvörum og
skipunarhreimnum i röddinni. Hann var sýnilega einn af
þessum bráðfyndnu Finnum, sem griputil hnífsins, hvað
litið sem út af bar, hugsuðu þeir. Það var hyggilegast að
gæta sin. En Larsson gat brátt sagt þá sögu, að hann
hefði aldrei á ævi sinni kynnzt jafnduglegum manni og
nýja vetrarmanninum sínum. Það var eins og hann gengi
berseksgang við hvað, sem hann fékkst, og þá gátu hinir
vinnumennirnir ekki látið sitt eftir liggja. Og þótt hann
væri ekki nema tvítugur, f ór brátt svo, að það var hann,
sem sagði hinum fyrir verkum í skóginum. Jafnvel
Norðkvistsem ekki taldi sér annað meira ánægjuefni, en
að horf a á pilt eða stúlku, sem kunnu að taka höndunum
til verka sinna, hristi höfuðið þungbúinn og sagði:
,,Þetta er stríð-vitlaus maður".
Enn meiri undrun vakti þó framkoma þessa manns.
Hann, sem var Finni og flækingur í þokkabót, hvorki
drakk né reykti Hann þáði jafnvel eitt brennivínsstaup á
eftir mat aðeins með mesta semingi, þótt slíkt væri rétt
að honum. Þar að auki var hann svo stórlátur, að hann
fór strax að draga sig eftir elztu dóttur eins helzta bónd-
ans, í stað þess að láta sér nægja samvistir við vinnu-
konurnar. Það var engin önnur en Elvíra Eiríksdóttir,
sem hann lagði hug á. Og þvert of an í það, sem f ólk hafði
vænzt, virtist Elvíra ekki kunna dálæti hans illa.
Urho Nieminen komst fljótt á snoðir um, að þeim
Elvíru og Katrínu var vel til vina og voru oft saman. Og
þá greip hann til þess bragðs að koma sér í mjúkinn hjá
Jóhanni, þótt hann væri annars maður af þeirri gerð,
sem han fyrirleit hjartanlega. En ástin lætur ekkert
tækifæri ónotað. Innan skamms varð kotið á Klifinu
bezta athvarf elskendanna. Þótt híbýlin væru lítil og
fólkið margt, voru þau óhultust þar. Katrín var þögul og
næm og skilningsrík, og Jóhann var jafn saklaus og
börnin. Það gladdi Katrínu að vera áskynja um ástir
unglinganna. Hún lagði því meiri virðingu á piltinn sem
hún kynntist honum meira, og hún komst senn að þeirri
niðurstöðu, að hann myndi vera eini maðurinn, sem
verðugur væri að njóta ástar Elvíru.
Móðir Elvíru var hin argasta, þótt henni hefði ekki tek-
izt að fá neina óræka sönnun um samdrátt dóttur sinnar
og finnska lausingjans. Hún taldi vikurnar þar til
siglingar hæf ust á ný. Það var von hennar, að allt félli í
sömu skorður og áður, þegar Finninn væri farinn frá
Þórsey.
Hann hélt brott með þeim frystu. Hann var timbur-
maður á „Veru", sem Engman yngri var skipstjóri á.
Það var dapurlegt í kotinu, er þau Urho og Elvíra hittust
þar í síðasta sinn. Krapaveður var, og allt grátt og
auðnarlegt, hvert sem litið var. Eiríkur var sárlasinn af
kvefi og sat á hlóðarsteininum og hóstaði og sifraði í
sifellu. Hinir drengirnir bekktust til hvor við annan, svo
að það varð að skilja þá annað veif ið, og litla heimasæt-
an var óvær og rellin, svoað það varð hvað eftir annað að
taka hana upp úr bóli sínu og hugga hana. Þau Urho og
Elvíra sátu við borðið og horfðu hvort á annað kvíðaf ullu
augnaráði. Þau sögðu fátt þetta kvöld. Urho skotraði
augunum til klukkunnar. Loks reis hann á fætur og gekk
fram á gólfið og kvaddi drengina með handabandi.
„Jæja, veriðþiðsælir", sagði hann á f innsku.
Síðan tókust þau Katrín þétt í hendur, og hann leit f ast
framan i hana. „Vertu sæl. Þakka þér viðkynninguna",
var allt sem hann sagði.
„Vertu sæll. Gæfan fylgi þér", svaraði Katrín hátíð-
lega.
Elvíra varð honum samferða brott, og Katrín sá að
þau héldu niður eftir ásnum og stefnu á þjóðveginn, sem
liggur suður í gegnum byggðina. Skip Engmans lá fyrir
HVELL
G
Okkur tekst Ekki alveg, I Þil gleymir einu þá skjótum
flóttinn mjög vel. árásarskip | viö erum i jaröarskipi, viB á bá
V jöröinni nálgast, sem vini ... ^
,nálgast.| 1 y V,
FIMMTUDAGUR
7. nóvember
7.00 Morgunútvarp Veður-
fregnir kl. 7.00, 8.15 og 10.10.
Fréttir kl. 7.30, 8.15 (og for-
ustugr. dagbl.), 9.00 og
10.00. Morgunbæn kl. 7.55
Morgunleikfimi kl. 7.35 og
9.05. Morgunstund barn-
anna kl. 9.15: Rósa B.
Blöndals heldur áfram að
lesa söguna „Flökkusveinn-
inn” eftir Hector Malot (22).
Tilkynningar kl. 9.30. Þing-
fréttir kl. 9.45. Létt lög milli
liða. Við sjóinn kl. 10.25:
Ingólfur Stefánsson talar
við Axel Schiöth skipstjóra
um veru hans á þýskum
skuttogurum. Popp kl.
11.00: Steinar Berg kynnir.
12.00 Dagskráin. Tónleikar.
Tilkynningar.
12.25 Fréttir og veðurfregnir.
Tilkynningar.
13.00 Á frívaktinni Margret
Guðmundsdóttir kynnir
óskalög sjómanna.
14.30 Frá getnaði til fæðingar
Þriðji og siðasti þáttur um
meðgöngutimann. Umsjón:
Guðrún Guðlaugsdóttir.
15.00 Miðdegistónleikar Janos
Starker sellóleikari og
György Sebök pianóleikari
flytja Sónötu i D-dúr op. 58
eftir Mendelssohn. Ingrid
Haebler leikur á pianó
Sónötu i Es-dúr op. 122 eftir
Schubert.
16.00 Fréttir. Tilkynningar.
(16.15 Veðurfregnir). Tón-
leikar.
16.30 Timi fyrir unglinga:
Kristin Unnsteinsdóttir og
Ragnhildur Helgadóttir
stjórna Dr. Finnbogi Guð-
mundsson ræðir um tvö
vestur-Islensk skáld, Jó-
hann Magnús Bjarnason og
Stephan G. Stephansson.
Lesið verður úr „Eirikur
Hansson”, — saga eftir Jó-
hann Magnús Bjarnason,
flutt „Illugadrápa” eftir
Stephan G. Stephansson og
lesiðúr bréfum hans. Leikin
verður tónlist eftir Svein-
björn Sveinbjörnsson.
Flytjendur ásamt stjórn-
endum: Helga Stephensen
og Knútur R. Magnússon.
17.30 Framburðarkennsla I
ensku á vegum Bréfaskóla
SIS og ASt.
17.50 Tónleikar. Tilkynning-
ar.
18.45 Veðurfregnir. Dagskrá
kvöldsins.
19.00 Fréttir. Fréttaauki. Til-
kynningar.
19.35 Mælt málBjarni Einars-
son flytur þáttinn.
19.40 Flokkur Islenskra leik-
rita VI. „Skálholt” eftir
Guðmund Kamban. (Hljóð-
ritun frá 1955). Þýðandi:
Vilhjálmur Þ. Gislason.
Leikstjóri: Lárus Pálsson.
Dr. Páll ísólfsson leikur á
orgel. Kristján Albertsson
rithöfundur flytur inn-
gangsorð. Persónur og leik-
endur: Brynjólfur Sveins-
son, biskup ... Þorsteinn ö.
Stephensen, Biskupsfrúin ...
Ingibjörg Steinsdóttir,
Ragnheiður Brynjólfsdóttir
... Herdis Þorvaldsdóttir,
Daði Halldórsson ... Róbert
Arnfinnsson, Helga i
Bræðratungu ... Arndis
Björnsdóttir, Dómkirkju-
presturinn ... Haraldur
Björnsson, Prófasturinn ...
Gestur Pálsson, Séra Arni
... Jón Aðils. Aðrir leikend-
ur: Þóra Borg, Edda Kvar-
an, Nína Sveinsdóttir, Bryn-
dls Pétursdóttir, Hólmfrlð-
ur Pálsdóttir og Lárus Páls-
son. Kynnir: Andrés
Björnsson.
21.45 Hljómsveit Roberts
Stolz leikur þekkt lög.
22.00 Fréttir.
22.15 Veðurfregnir. Kvöldsag-
an: „I verum” sjálfsævi-
saga Theódórs Friðriksson-
ar Gils Guðmundsson les
(3).
22.35 Frá alþjóölegu kóra-
keppninni „Let the Peoples
Sing” — fimmti þátturGuð-
mundur Gilsson kynnir.
23.10 Fréttir i stuttu máli.
Dagskrárlok.