Tíminn - 24.12.1974, Qupperneq 3

JÓLABLAÐ 1974
TÍMINN
3
VELÞÓKNUN GUÐS
Jólin boða velþóknun Guðs.
Englarnir sungu hina fyrstu jólanótt:
„Dýrð sé Guði i upphæðum og friður á jörðu með þeim
mönnum, sem hann hefur velþóknun á’.’
Menn skilja orðasambandið „þeim mönnum” i jólaguð-
spjallinu, sem ,,sumum mönnum, þ.e.a.s. hafi þá áöðr
um mönnum vanþóknum. En við getum sleppt „þeim”
og látið velþóknun jólanna ná til allra manna. Þess má og
geta, að i bibliuþýðingu kaþólsku kirkjunnar er frumtexti
valinn þar, sem segir: „og friður á jörðu með þeim mönn-
um, sem hafa velþóknun til að bera”.
Velþóknun hefur raunar ekki aðeins eina merkingu hér.
Þess ber að gæta, að taka má upphaf englasöngsins eins
og þar stæði: „Hátið er á himnum”. Og hugsun framhalds-
ins gæti verið: „Séeinnighátið á jörðuhér”.
Velþóknun gæti þýtt hér, að eins og englarnir láta sér vel
lika riki Guðs á himnum, þannig eigum við mennirnir að
gera gott úr öllu og láta dýrð Guðs skina á myrkum árs-
tima, hér hjá okkur halda heilög jól og gera lifið okkur vel-
þóknanlegt, yfirleitt, og þá að hátið i þeim mæli, er okkur
er unnt.
Þjóðhátiðarár er senn á enda. Að sjálfsögðu skipti góð-
viðrið á Þingvöllum hinn 28. júli i sumar miklu máli um
hátiðarhaldið svo og viðast hvar um landið á hátiðunum
þar.
En áreiðanlega var það ásetningur margra að taka af-
mæli 1100 ára byggðar lands okkar með velþóknun, og þess
vegna héldum við þessa þjóðhátið forráðamönnum þjóðar
okkar og öllum landslýð, að heita má, til sæmdar. Svo var
og 1874,1930 og 1944, þótt veður væri ýmislegt.
Vonandi bregður þetta ár birtu yfir þjóðlif okkar varan-
lega, enda þótt skammdegisins gæti hjá okkur og annars
staðar.
Mikils er um það vert, að við tökum þvi með velþóknun
að vera Islendingar.
En mestu máli skiptir að við séum manneskjur, og allra
mestu, að við eigum kost á að njóta velþóknunar Guðs, er
stendur okkur til boða i syni hans Jesú Kristi.
Velþóknun Guðs táknar umfram allt „að svo elskaði Guð
heiminn, að hann gaf son sinn eingetinn, til þess að hver
sem á hann trúir glatist ekki, heldur hafi eilift lif” (Jóh.
3.16.)
„Sem á hann trúir”. Er hér ekki aðgreining, svo sem
„með þeim mönnum” i jólaguðspjallinu?
Hversu sem um það er, þá er á jólum aðalatriðið, að trú
okkar á Guð geri þau að hátið velþóknunar Guðs, — kær-
leika hans og bjartsýni hans á manninn að láta son sinn
vera barn á jólum — að við látum lif okkar sem einstak-
lings og þjóðar verða endurskin Guðs velþóknunar, að dýrð
Guðs sé á jörðu sem himni, á jólum og ávallt, svo sem við
gefumst Guði i trú, von og kærleika.
Gleðileg jól.
Amen
Eirikur J. Eiriksson