Tíminn - 24.12.1974, Qupperneq 40

40
TIMINN
JÓLABLAÐ 1974
Hljómleikar aö kvöldi til I Sierra i Sviss. Mikiö var talaö um þessa hljómleika I svissneskum blööum, og fengum viö mikiö lof. Hiö eina, sem fundiö var aö, var aö
búningarnir voru of ameriskir.
ÞAÐ fylgir þvi jafnan nokkur
eftirvænting, þegar lagt er upp i
langferö, og þess virtist gæta i
fasi flestra þeirra, sem stigu upp i
langferöabil þann, sem flytja
skyldi rösklega 50 manna hóp til
Keflavikurflugvallar þ. 9. ágúst
s.l. Þetta var LúBrasveit Hafnar-
fjarBar aB hefja þriggja vikna
ferBalag til meginlandsins, og
meB I förinni voru vitanlega
eiginkonur, kærustur og nánir
vinir. A Keflavlkurflugvelli var
gengiB i friöri fylkingu um borö i
þotuna „Viking” frá Sunnu, og
stefnan tekin til Hamborgar.
Eftir þriggja tima þægilega
ferö viö góöa þjónustu var lent
notalega þar á flugvellinum. Þar
stóöu okkur opnar dyr, meö allt
okkar hafurtask, sem var nokkuö
mikiB meö öllum hljóöfærum,
pinklum og töskum, sem slikum
hóp fylgja, þvi áætlaö var, aö
jafnframt sem þetta var ferö til
upplyftingar frá dagsins önn og
amstri, skyldi þaö vera hljóm-
leikaferö, eins og það lika varð.
Eftir að hafa kvatt tollverði með
bugti og beygingum, þvi þeir leit-
uöu ekkert i farangri okkar,
fundum viö fljótlega Scania
Vabisinn, 54 manna bll, sem nú
beiö okkar, ásamt Eiriki rauöa,
sem alls ekki var rauður. Þarna
átti aö vera okkar annaö heimili
næstu þrjár vikurnar. Eftir svo að
hafa komið farangrinum eins
haganlega fyrir og unnt var, stig-
um við upp I farartækið, og röðuð-
um okkur eftir öllum nótum fyrir
langa setu og e.t.v. þreytandi.
Ráöamenn fararinnar sátu
fremstir sem vera ber, og fengu
strax nægjanlegan starfa að
sirkla út stefnuna til Lubeck, þvi
sú borg var fyrsti viðkomustaður-
inn. Þaö tókst vel að finna næstu
hraðbraut og gaf Eirikur „tæk
inu” vel inn svo við kæmum
ekki alltof seint i næturstað. Við
áttum það vist að Islenzki ræðis-
maöurinn i Lubeck, Frans
Siemsen, ættaður úr Hafnar-
firði, biði komu okkar, og það stóð
heima, að þegar billinn nam
staðar, var Siemsen þar og
fagnaði okkur innilega sem hans
var von og visa. Við áttum eftir að
kynnast honum og fjölskyldu
hans betur á meðan við dvöldum
þarna. Henni var auðsjáanlega
sérstakt gleðiefni að fá svo marga
landa, og það Hafnfírðinga i
heimsókn.
Næsta morgun voru hljóðfærin
tekin upp og arkað út á Ráðhús-
torgið, þar stilltum við okkur
borginmannlega upp og blésum
af miklum móð i þægilegri rign-
ingarskúr, sem um 1500 manns
létu ekki aftra sér frá að hlusta á
okkur.
Að þessari hljómkviðu lokinni
var okkur boðið til ráðhúss borg-
arinnar, sem er höll ein mikil I
fornum stfl, þvi Lubeck er af
gömlum rótum runnin. Hún hafði
fyrr á öldum mikil samskipti við
island á sviði verzlunar og út-
gerðar,og kemur Hafnarfjöröur
talsvert þar við sögu. Þarna i
þessari söguriku höll var okkur
veittopinber móttaka af frú borg-
arritara og okkar ágæta ræðis-
manni, sem túlkaði ávarp frúar-
innar, þar sem hún bæði bauö
okkur velkomin og gaf stutta
yfirsýn yfir samskipti borgarinn-
ar við ísland. Þvi miður varð frú-
in fljótlega að yfirgefa okkur
vegna embættisanna, en þá kom
einkennisklæddur herra, sem
fylgdi okkur um helztu sögulegu
staði hallarinnar, og útskýrði
fyrir okkur ýmsa sögulega muni
og forvitnileg meistaraverk, sem
báru vitni um hugvit og list fyrri
tima. Þegar við vorum orðnir
margs visari um, hvað gamlar
hallir geta haft að geyma, var
ekið til gamals veitingastaöar til
að þiggja hádegisverðarboö
ræðismanns okkar. Þessi
veitingastaður er I engu likur nú-
tlmanum, heldur aftan úr grárri
forneskju, með hangandi I loftinu
likön af galeiðum og öörum
þeirra tima sjóferðatækjum.
Þarna voru langborð mikil, og
matur allur eftir þvi, mikill og
góöur, og gekk Siemsen rikt
eftir, að allir fengju nægju sina.
Eftir þennan mikla og góða
hádegisverð, fengu menn sér
göngutúr um borgina, svona rétt
til heilsubótar, og e.t.v. litiö inn i
verzlanir um leið. En kl. 15 skyldu
allir safnast saman við farar-
tækiö góða, þvi þá voru hljóm-
leikar fyrir dyrum. Bærinn
Travemunde er I nokkurri
fjarlægö frá Lubeck nær sjónum
Þarna áttum við að láta heyra i
okkur, og helzt á þar til gerðum
svölum. En það gengu yfir smá-
skúrir, og urðum við þvi að vera
innan húss. En það var ekkert
verra, þvi þetta var stór og
rúmgóður salur, og hentugur til
hljómleikahalds.
Þarna stjönuðu við okkur
nokkrir herrar, músikalskir á aö
lita, og sáu um, að okkur vanhag-
aöi ekki um neitt. Að hálfnuðum
hljómleikum var gefið gott hlé
sem við nutum vel, þessir ágætu
herrar höfðu sett tvo kassa fyrir
aftan okkur, annan með bjór, en
hinn með gosi, og lái okkur hver,
sem vill, að sá fyrri tæmdist
fljótt. Eftir svo að hafa gert þessu
skil, sem gestrisninni sæmdi,
hófum við hljómhviðuna að nýju,
og nú meö stærri og erfiöari
viðfangsefni, sem okkur var
klappað óspart lof i lófa fyrir.
Þarna lékum við I rúman klukku-
tima fyrir troðfullu húsi og viö
góðar undirtektir. En þar með
var ekki dagskráin á enda, þvi nú
var eftir að þiggja kveldboð
sendiherrans og fjölskyldu hans.
Þangað var nokkuð löng leið, en
við nutum feröarinnar, og áttum
von á góðum viðtökum, svo það lá
vel á öllum, eins og reyndar alltaf
I ferðinni.
Þegar komiö var til heimilis
sendiherrans, beið öll f jölskyldan
utan dyra, ásamt nokkrum
gestum. Okkur fannst þvi tilvalið
aö taka upp hljdðfærin og leika
nokkur ættjarðarlög þarna á tún-
inu, sem óefað var nú Islenzkur
reitur. Það myndaðist þvi þarna
strax Islenzk hátiðastemmning.
Á vistlegu heimili þeirra hjóna
nutum við rikulegra veitinga við
heillandi framkomu og innilega
gestrisni allrar fjölskyldunnar.
Kvöldið var fljótt að liða, en
verður okkur öllum eftirminni-
legt, og minnumst viö þess með
þökkum.
Á tiunda timanum kvöddum við
þetta elskulega fólk, og héldum til
hótelsins. Þessi fyrsti dagur
ferðárinnar hafði verið anna-
samur en ánægjulegur og lofaöi
góðu. Næsta morgun um niuleytið
skyldu allir mættir við bilinn,
ásamt farangri, og hlýddu allir
þeirri kvaöningu. Reistur var
langur stigi fyrir miðjum bilnum,
þeim knáu herrum til hæginda,
sem voguðu sér svo hátt sem upp
á þak bilsins til að raða og koma
fyrir stærstu hljóðfærunum og
sterkustu ferðatöskunum. Þetta
var siðan sériþrótt að mestu
hinna sömu kappa upp frá þvi.
Það er gustsamt á svo háu þaki,
þegar ekiö er á 80-120 km hraða,
og þvl ekki vandalaust að ganga
þannig frá, að ekkert haggist.
Nú var stefnan tekin á borgina
Dortmund, sem einnig er I West-
falenfylki. Numið var staðar
miðleiðis, og svalað ferðaþorst-
anum, sem farinn var að gera
vart við sig, og ágeröist eftir þvi
sem hlýindin jukust. Hér gaf að
lita grænar grundir, skóga og
akra. A engi kúrði búpeningur,
eða var á beit, og bar þar mest á
ljósum og skjöldóttum kúm. Það
vakti þvi eftirtekt, að svört
kúahjörð var við einn bæinn, og
þegar nánar var innt eftir þvi
tilbrigði, sagði einn gaman-
samur, að þetta væru bjórkýr, og
var það látið gott heita. Um
nónbil var numið staðar við
reisulegt gistihús I Dortmund, og
hafurtaskinu bisað i flýti upp á
snyrtileg herbergin.
Næsta dag var lagt út á næstu
hraðbraut, sem lá til hinnar fornu
og kunnu borgar, Heidelbergs.
Þegar nafnið er nefnt, þá er eins
og vakni gamlar minningar, um
eitthvaö sögulegt, gamla söngva
og sagnir, að ógleymdri óperett-
unni Alt Heidelberg. Leiðin til
þessarar borgar ætlaöi að veröa
nokkuð drjúg, jafnvel drýgri en
áætlað var, en þegar ekið er um
hinn fagra Rinardal, er æðimargt
sem fyrir augun ber. A sjálfri Rin
” ^ *• ^ •" ^ ** ^ ^ •* ^ ^ •• ^ •• ^ •• ^ ^
iniU|C Gleðilegjól
farsœlt komandi ár
RAFIÐJAN RAFTORG
VESTURGÖTU 11 Sl'MI 19294 V/AUSTURVÖLL SlMI 26660
Þökkum yiðskiptin
á liðnum árum