Tíminn - 24.12.1974, Side 59

JÓLABLAÐ 1974
TÍMINN
59
Slgaunadrottningin og maðurinn, sem samdi ævisögu hennar, Arvid Möiler.
samt enn dæmi, að festar fari
fram með ævagömlum hætti. Þá
bregður faðir brúðarinnar beitt-
um hnlf á úlnlið brúðgunrians og
siðan blóðgar faðir brúðgumans
brúðina á sama stað. Siðan
leggja hjónaefnin hendurnar i
kross og láta blóðið renna saman.
Þannig trúlofast fólk, ef fylgt er
fornum Sigaunasiðum.
Maria Lóvinia er vitaskuld
spákona.
— O-jú, vist, spái ég, segir hún.
Það lærði ég af móður minni og
Lóu Mariu — og mörgum öðrum.
Allar konur af Sigaunakyni kunna
að spá, og sú kunnáta er lika
okkar drýgsta tekjulind. En
sjaldan lýsti ég allri þeirri ógæfu,
sem ég sá i lófum og kaffibollum
— ég valdi oftast úr það, sem
betra var, en lagði mér sjálfri hitt
á minni.
Og skottulæknir var ég ekki,
bætir Sigajnadrottningin við. Ég
var ekki ein þeirra, sem læknaði
menn og dýr af öllum mein-
semdum. En úr sumu gat ég þó
bætt. Sérstaklega voru það þó
húðsjúkdómar.
Margir læknar hafa spurt mig,
hvernig ég gæti losað fólk við
þrálát mein af þessu tagi. En það
hef ég aldrei árætt að segja
neinum. Nú get ég aftur á móti
gerð það, þvi að ég er orðin svo
gömul og slitin, að enginn getur
framar lagt sig niður við að refsa
mér. Og nú lýg ég ekki.
Jú, ég tek sauðatólg, gamla
sauðatólg. Og svo næ ég i dálitið
af súrum rjóma, og helzt á hann
lika að vera orðinn gamall. Þetta
sýð ég i graut. Svo nota ég heitt,
þurrt kartöflum jöl, sem ég
þurrka á pappírsblaði á ofni. Loks
ný ég öllum grautnum á staðinn,
þar sem útbrotin eru. Ég minni á,
að það má hvorki nota vatn sé
sápu á meöan á lækningunni
stendur,, og fólk þarf ekki að ör-
vænta, þótt það hafi ekki fengið
bót eftir þrjá eða fjóra daga. Það
er sjaldnast fyrr en eftir fjórar
eða fimm eða sex vikur, að graut-
urinn minn hefur grætt meinið.
En þá má lika vænta sér nokkurs
af honum.
Og svo hef ég lika ráð við gigt.
Fólk leitar uppi næstu mauraþúfu
og tekur handfylli af maurum.
Maurarnir eru soönir, ásamt
gömlum grenigreinum. Maukið,
sem setzt upp á ketilbarmana
vegna suðunnar, er svo smurt á
staðinn, þar sem gigtin er. Og
hrifi þetta ekki, er ekki annað en
biða til vors, þegar brenninetlur-
nar eru orðnar stórar. Þá skerum
við upp þrjár eða fjórar vænar
netlunnar og lemjum skrokkinn
með þeim. Það bregzt áreiðan-
lega ekki!
Sigaunadrottningin dregur ekki
dul á, að ævi hennar hefur oft
verið ströng. Sjálf eignaðist hún
fjögur börn, þótt aöeins eitt næði
fullorðinsaldri, og seinna tók hún
fimm börn i fóstur i einu og
seinna hið sjötta.
— Ég hef grátið mig i svefn
mörg kvöldin, þegar ör-
væntingin greip mig, segir hún.
Ég varð að hafa mig alla við til
þess að framfleyta mér og
þessum börnum, fæða þau og
klæða. Ég varð viða að berja að
dyrum suma daga. Það komu
aldrei steiktar gæsir fljúgandi á
minn disk. Svo lengi sem ég
minnist hef ég byrjað sérhvern
dag ævi minnar með tvær hendur
tómar.
Sem betur fór var Sigauna-
drottningin þannig skapi farin,
að hún hýsti ekki sinn harm og
gerði sér ekki of miklar áhyggjur
vegna ókomins dags.
—- Ég rakaði saman laufi og
grasi i bólið mitt og tindi kvisti,
svo að ég gæti kveikt bál, og svo
sofnaði ég jafnörsnauð og nokkur
manneskja getur verið, segir hún.
En næsta kvöld gat mér fundizt
ég stórauðug eftir sólrikan dag og
með dálitið af aurum i pyngjunni
undir belti minu. Jafnvel þegar
myrkrið hefur verið þéttast kring
um mig, og ég játa, að lif
Sigajnans getur á köflum verið
snaut og dapurlegt, hef ég þó
ávallt eygt ofurlitla ljósglætu. Og
á þessari glætu hef ég reynt að
festa augun. Og ég hlynnti að
rauðum rósum ástarinnar, þegar
við höfðum tendrað bálið i nátt-
stað að kveldi. Þannig hef ég af
borið það að standa kannski
næsta morgun augliti til augliti-
við einhvern stórbóndann, sem
hefur hrækt á mig og öskrað af
öllum kröftum, að hann vildi
heldur vera fótaveik tik en hel-
vitis Sigunakerling.
Lif Sigunans er ekki glatað lif.
Við ölum með okkur þrár og
vonir, rétt eins og annað fólk,
hvað sem það lifir og hrærist, og
gleðjumt bæði og hryggjumst.
Þess er gott að minnast, nú þegar
ég sit hér i elli minni og tel
dagana, að ég hef lika kynnzt á
flakki minu fólki, sem gat haft
gagn af mér. Og þegar ég hugsa
um það finnst mér að Sigaunalifi ........og nú lýg ég ekki”.
minu hafi ekki verið með öllu á
glæ kastað. Það er mér mikil
gleði að vita, að ég hef, þrátt fyrir
allt, verið til ofurlitils gagns I Þetta held ég gleðji mig mest
veröldinni — að fólki hefur stöku alls, þegar ég rifja upp æviferil
sinnum staðið ofboð litiö gott af minn, segir Maria Lóvinia,
hrukkóttri Sigaunakerlingu. drottning norskra þjóðvega.
Upphygging í
meira en 20 ár
Fyrir rúmum 20 árum, 25. júnl 1953, hóf Iðnaðar-
bankinn starfsemi sina. Bankinn opnaði þá I leigu-
húsnæði að Lækjargötu 2.
Stofnendur voru úr öllum greinum iðnaðar og eru
hluthafar nú yfir tólf hundruð.
A þessum rúmu 20 árum hefur orðið mikill vöxtur I
iðnaði. Fjölbreytni framleiðslunnar og vörugæði
hafa aukist mjög og framleiðni farið ört vaxandi.
Iðnaöur er nú fjölmennasta atvinnugrein lands-
manna, og útflutningur iðnaðarvara eykst ár frá
ári.
IDNADARBANKINN
Lækjargötu 12 — Slmi 20580
Grensásútibú Háaleitisbraut 60 — Simi 38755
Laugarnesútibú Dalbraut 1 — Simi 85250
Iðnaðarbankinn hefur tekið virkan þátt I uppbygg-
ingu iðnaðarins þessi rúmlega 20 ár.
Þróun iðnaöar er skilyrði fyrir batnandi lifskjörum
næstu ár og áratugi.
Iðnaðarbankinn stefnir að þvi, að gegna mikilvægu
hlutverki i þessari þróun, hér eftir sem hingað til.
EFLING IÐNAÐARBANKANS
ER EFLING IÐNAÐAR
Geisiagötu 14 Akureyri
Strandgötu 1 Hafnarfirði

%