Tíminn - 15.07.1975, Síða 8

8
TÍMINN
Þriðjudagur 15. júli 1975.
Menntunarþörf og
ævintýraþrá réðu
ferðinni, segir
Borgar Garðarson
EINS OG þeir vita, sem fylgj-
ast með fréttum, hefur Borgar
Garðarsson leikari dvalizt er-
lendis undanfarin ár. Hann er
nú staddur hér heima i stuttu
sumarleyfi, ásamt konu sinni
Grétu og ungri dóttur þeirra,
Elinu Helenu.
Blaðamaður frá Tlmanum
náöi tali af þeim hjónunum I
gær, og þau féllust á að svara
örfáum spurningum. Og þá er
það fyrst, Borgar:
— Hvar hefur þú verið þessi
siðustu ár?
— Ég hef verið búsettur I
Helsingfors, en við hjónin höf-
um farið nokkuð um Finnland
og einnig til Rússlands og
Noregs. Kona min stundar nám
við listiönaðarháskóla I
Helsingfors, og síðast liðið ár
hef ég verið I starfi, bæði hjá
Lilla Teatern í Helsingfors og
Vasa Teatern I Vasa.
— Hvenær fóruð þið utan?
— bað var I júlimánuði 1973,
fyrir réttum tveim árum .
— Hvað kom ykkur til þess að
fara utan? Ævintýraþrá?
— Já, ævintýralöngun I og
með. Ævintýralöngunin var hjá
okkur báöum, en auk þess bætt-
ist viö menntunarþörf, og hún
var okkur lika sameiginleg. Og
svo var nú þessi eilifa árátta ís-
lendinga að halda alltaf að flest
eða allt sé betra hjá öðrum en
þeim sjálfum. Það er að visu
lika kostur. Það er ágætt fyrir
Islendinga að búa á eylandi þvi
að fyrir vikið halda þeir að
heimurinn sé fyrir utan. Þaö
held ég að sé ein af ástæðunum
fyrir þvi hve sterkt þeir sækja út
fyrir pollinn.
— Og þið hafið kunnað vel viö
ykkur i Finnlandi?
— Já, núna eftir tvö ár, fer
það að lagast. (Og nú er það frú-
in, sem hefur orðið): Það er er-
fitt að komast að Finnum, en
þegar inn úr skelinni er komið,
eru þeir ágætir, og þá liöur
manni ágætlega hjá þeim.
— Eru þeir þurrir á manninn
fyrst?
— Já, þeir eru lokaðir, ennþá
lokaðri en viö Islendingar, þótt
oft sé talað um að við séum
þurradrumbar.
— Finnar eru eyja I málfræði-
legum skilningi, en þeim er það
ekki ljóst. Þeim finnst þeir ekki
þurfa að leita neitt út fyrir sina
heimahaga, og eru stundum að
furða sig á þvi, hvað við höfum
eiginlega að sækja til annarra
landa. Hér skilur á milli. Is-
lendingar finna til þess að þeir
séu einangraðir meðal þjóða,
og þess vegna — að minnsta
kosti I og með — leita þeir út
fyrir landsteinana.
— Eru þetta ekki stór hlut-
verk, Borgar, sem þú hefur leik-
ið?
— Já, síðast liðið ár hef ég
leikið hlutverk I fjórum leikrit-
um. Þau hafa öll verið stór og
leiðandi hlutverk hvert I sinu
leikriti.
— Hefur þú leikið á sænsku
eða finnsku?
— Finnsku? Biddu fyrir þér!
Nei, leikritin hafa öll veriö flutt
á sænsku, enda held ég að ég
hefði lítið ráðið við þau á finnsk-
unni.
— Og þú hefur gert garðinn
frægan, eftir þvi sem fréttir
herma?
— Ekki eins frægan og ætla
mætti eftir fréttunum að dæma.
(Og nú hlær leikarinn dátt og.
innilega): Við skulum setja
litilsháttar mlnusmerki framan
við oröalag sumra fréttanna.
Það er skynsamlegt að lesa
fréttir ekki alveg gagnrýnis-
laust, — jafnvel þótt blaðamenn
séu yfirleitt mestu sómamenn!
— Hvað hyggist þið svo vera
lengi hér núna?
— Fram i byrjun ágúst-
mánaðar. — Og hvað tekur
þá við?
— Konan min sezt á skóla-
bekk, ég fer að vinna sam-
kvæmt föstum samningi við
Lilla Teatern i Helsingfors, og
barnaheimilið biður Elinar
Helenu.
— Það þýðir auðvitað ekki að
spyrja, hversu lengi þið ætlið að
dveljast fjarri ættlandinu?
— Nei, þvi er i rauninni ekki
hæ^t að svara, við erum ekki
spamenn. Samningur minn viö
Lilla Teatern gildir i eitt ár, en
framlengist siðan sjálfkrafa um
annað ár til viðbótar. Meira veit
ég ekki, þú getur spurt konuna
mina, hversu lengi hún muni
verða erlendis.
— Þetta er kannski of erfið
spurning, Gréta?
— Ég á að þreyta lokapróf
eftir tæpt ár, en svo er eftir að
vita, hvort mig langar til að
læra meira, en það er alveg
óráðið.
— Heimþráin gæti kannski
verið farin að toga allfast I?
— Það væri ekki óliklegt,
annars er bezt aö vera ekki með
neinar spár.
—'VS
MEIRA
SVIAR KAUPA AF OKKUR
KJÖT OG FLEIRI HROSS
— vel heppnuð ráðstefna landbúnaðarráðherra Norðurlandanna
BH—Reykjavlk. — A ráðstefnu
landbúnaðarráöherra Noröur-
landanna, sem haldin var á
Húsavik i siöustu viku, var meö-
al annars rætt um kaup á land-
búnaðarframleiöslu tslendinga.
Hafa Sviar ákveöiö aö bæta viö
150 tonnum af tollfrjálsum
innflutningi af kindakjöti, og
einnig kaupa 100 hesta,
sömuleiöis tollfrjálst. Þá kom
fram mikill áhugi á kaupum á
ullarvörum, og bæði þar og i
samtölum viö fólk á nýafstaö-
inni búvisindaráöstefnu, varö
þaö ljóst, aö gæöi þessarar vöru
voru I hávegum, en menn töldu
lika, aö viö seldum þær á alltof
lágu verði.
Þannig komst Halldór E.
Sigurðsson, landbúnaöarráð-
herra, að orði i gær, þegar Tim-
inn haföi samband við hann og
spurði hann tiöinda af ráðstefnu
landbúnaðarráðherra Norður-
landa, sem haldin var á Húsavik
þriðjudaginn 8. júli sl.
— Þessi fundur er samstarf
Norðurlandaþjóðanna i land-
búnaðarmálum, sem hefur
staðið all-lengi, og hafði
Sveinbjörn Dagfinnsson, ráðu-
neytisstjóri, sem verið hefur
formaður samstarfsnefndarinn-
ar siðan á sl. ári, haft veg og
vanda af undirbúningi þessa
fundar. bátttakan var aö þessu
sinni mjög góð. Allir land-
búnaöarráðherrarnir voru
mættir að finnska ráöherranum
undanskildum, en sérlegur full-
trúi hans kom. Siðast þegar
fundurinn var hér, var mæting
ekki eins góð. En þaö var annað
sérstakt viö þennan fund. Hann
var haldinn utan Reykjavikur,
en það er 1 fyrsta skipti, sem
slikur fundur er haldinn utan
Reykjavikur. Tvennt lá aðal-
lega til grundvallar þvi. Við
töldum, aö hinir norrænu sam-
starfsmenn okkar kynntust
landinu betur en áður meðþvi að
fara til Norðurlandsins, og I
öðru lagi er það þáttur I byggða-
stefnunni að dreifa slikum ráð-
stefnum meira um landið en
verið hefur.
Landbúnaðarráðherra var
mjög ánægður með, hvernig
ráðstefnan heppnaðist.
— Hún tókst mjög vel.
Aðbúnaður allur á Húsavik,
þetta glæsilega og vel rekna
hótel, voru undrunarefni allra
erlendu fulltrúanna, enda
Grettistak að valda slíku verk-
efni. Allur reksturinn og
aöbúnaðurinn á hótelinu eru til
slikrar fyrirmyndar, að hinir
erlendu fulltrúar létu sérstak-
lega I ljós, hversu ánægðir þeir
væru með dvöl sina hér. Þeir
hrifust mjög af Húsavik, fegurð
staðarins og undruðust mikiö
yfir hinni miklu uppbyggingu,
sem þar hefur átt sér stað, og
áttu erfitt með að skilja hvernig
slíkt gæti átt sér staö á svo
fámennum stað. Ég reyndi að
útskýra málið fyrir þeim og
benti á, hversu erfitt það væri
líka aö útskýra fyrir stórþjóð-
um, hvernig 200.000, manna
þjóðfélag gæti verið sjálfstætt.
Þetta væri hliðstæða.
Hinum erlendu gestum hefur
gefizt tækifæri til að kynnast
landinu betur með ráðstefnu-
haldi á þessum stað?
— Vissulega, og við fengum
afar góðar móttökur nyrðra.
Við snæddum hádegisv. i boði
bæjarstjórnar Húsavikur á
þriðjudag og daginn eftir i boði
Búnaðarsambands Suður-Þing-
eyinga og Mjólkursamlagsins i
Reynihlið á leið okkar til Akur-
eyrar. Þar bauð kaupfélag
Eyfiröinga I kvöldverð og vil ég
biðja fyrir sérstakar þakkir til
Norölendinganna, ibúa Þing-
eyjarsýslu og Kaupfélags Ey-
firðinga, fyrir mjög góðar mót-
tökur. Þá er þess að geta sér-
staklega, aö með flugvél I eigu
Landgræðslunnar flugum við til
Grimseyjar, og var það mikill
ánægjuauki þeim, sem þeirrar
feröar nutu. Voru farnar tvær
ferðir til þess aö geta látið
fundarstörfin ganga með eöli-
legum hætti. Vil ég biöja fyrir
sérstakar þakkir til oddvita-
hjónanna i Grimsey, þeirra
Steinunnar Sigurbjörnsdóttur
og Alfreðs Jónssonar, svo og
kvennfélagsins, fyrir mjög
ánægjulegar móttökur.
Við inntum ráðherra eftir
málum, sem þarna hefðu komið
fram.
— Það var rætt um margt
merkilegt. Sumt verður okkur
nauðsynlegt að kynna okkur
betur t.d. hafa Norðmenn sett
lög, sem varða sölu á landi. Þeir
hafa hert mjög öll takmörk á
eignaskiptum á landi, og það
orkar ekki tvlmælis að þaö er
gert vegna þeirrar hættu, sem
stafar af oliuvinnslunni, en I
kjölfar hennar gæti átt sér staö
alls konar brask með land. Þá
var lika rætt mikið um löggjöf
um hámarks bústærð á vissum
tegundum búfjár. Kom það
greinilega fram, að bæöi I
Noregi og Svlþjóð er á það lögö
áherzla að beina búskapnum inn
á hæfilegar stærðir. Hins vegar
kom það fram hjá danska land-
búnaðarráðherranum, að þeir
stefna að stórbúskap og verk-
smiðjurekstri, sem virðast vera
áhrif frá Efnahagsbandalaginu.
Þá fóru fram nokkrar umræður
um að auka viðskipti íslands viö
hin Norðurlöndin á sviði land-
búnaðarafurða, og er það vissa
min, að þær hafa aukið skilning
manna á nauðsyn slikra við-
skipta.
— Ég vil að lokum taka það
fram, sagði Halldór E. Sigurös-
son, landbúnaðarráðherra, að
þessi tilraun með að flytja
fundinn út á land heppnaöist
mjög vel, og voru ailir mjög
ánægðir með þaö. Eg er
sannfærður um það, að þetta
hefur aukið skilning samstarfs-
manna okkar á landinu og þvi
þrekvirki, sem þjóðin hefur sýnt
i uppbyggingu þess.