Tíminn - 20.02.1976, Side 9

Föstudagur 20. febrúar 1976
TÍMINN
9
Aðrir starfsmenn fyrirtækisins
hafa komið sér saman um það að
taka henni með kurteislegu
umburðalyndi.
í vinnutimanum verður fólk
litið vart við hana. Það segir
henni enginn fyrir um á hvaða
tima sólarhringsins hún eigi að
vinna. Enginn kemur heldur með
verkefnabúnka sem hún á að
vinna úr og skellir fyrir framan
hana inn á einkaskrifstofu hennar
i ritstjóraálmunni.
Hún hefur ekki verið spurð
að þvi hvernig hún kunni við
sig i þessari einangrun en sé
hún i raun og veru að reyna að
verða bara venjuleg vinnandi
kona, væri það gott fyrir hana að
blanda geði við starfsbræður
sina. Hingað til hefur hún haldið
sig i fjarlægð frá venjulegum
borgurum svo varla getur hún bú-
izt við þvi að þeir verði fyrstir til
A fyrstu ljósmyndasýning-
unni, sem Karólfna tók þátt i
diki alls fyrir löngu voru þess-
ar þrjár myndir. Sú efsta er af
móður hennar, næst koma vin-
ir hennar og sú neðsta er af
blökkuunglingum i fátækra-
hverfi New York borgar.
að rétta fram höndina. Yfirleitt er
hún komin á skrifstofuna um hálf
ellefu leytið og farin i kringum
eitt eftir hádegi. A þessari hálfri
þriðju klst. hringir hún fáein
simtöl, blaðar i handritum um
stund og kemur stöku sinnum
með uppástungur hvað varðar út-
gáfu á nýjum bókum. Tveimur
fyrstu sjálfstæðu uppástungunum
hennar var visað frá. önnur var
barnabók en hin myndabók með
ljósmyndum af fornmenjum.
Jafnvel forstjórinn vinur hennar
þorði ekki að taka áhættuna ein-
göngu til að gera Jackie til geðs.
Svona mistök eru lærdómsrik
fyrir konu sem vön er að fá ævin-
lega vilja sinum framgengt. Það
hefur þó ekki allt tekizt illa hjá
henni, —henni hefur m.a.s. tekizt
alveg ljómandi vel upp. Að
hennar tilstuðlan náði fyrirtækið
samningi við Frank Sinatra um
útgáfuréttinn á ævisögu hans.
Frankieboy mun hafa upp úr
krafsinu 170 milljónir, en Guins-
berg hugsar sér gott til glóðarinn-
ar, þvi að upphæðin sem þeir
koma til með að stinga i eigin
vasa hjá fyrirtækinu verður
tvisvar sinnum hærri.
Með þessu ætti Jackie að hafa
tryggt starfsferil sinn þarna,
þ.e.a.s. ef ekkert kemur upp á, á
siðustu stundu. Auk starfs sins
tekur hún að nýju þátt i almennu
lifi samborgara sinna. Hún fylgist
með öllu sem fram fer i lista-
heiminum og lánar nafn sitt fyrir
alls kyns góðgerðastarfsemi, af
og til skrifar hún greinar um
nútima ljósmyndir og söluörv-
andi formála á ljósmyndabækur.
Ekki alls fyrir löngu veitti hún
liðsinni hópi borgara, sem börð-
ust fyrir verndun aðaljárnbraut-
arstöðvarinnar, sem ákveðið
hafði verið að rifa, — en bygging
þessi er vist verðmæt vegna sér-
stæðs byggingarstils. Það vekur
furðu manna hve virk hún er i þvi
sem hún tekur sér fyrir hendur, —
hún sem fram að þessu hefur ekki
sýnt áhuga á öðru en sjálfri sér.
Eyðslusemi frúarinnar er viðfræg
og á fáa sér lika, enda varð hún
oft kveikjan að hörðum sennum
milli hennar og maka hennar
fyrrverandi. Peningalega séð er
hún ekki á flæðiskeri stödd en
fjárhagur hennar er samt tak-
markaður og verður hún vafa-
laust að slá aðeins af kröfum til
að fá enda til að ná saman. Nýju
vinirnir hennar eru tónlistar-
menn, alls kyns fræðimenn, mál-
arar og þ.h. Hún lætur ekki neina
tónleika i Carnegie Hall fram hjá
sér fara, missir ekki af neinni
sýningu sem sett er upp og les
allar mikilvægar nýútkomnar
bækur.
Samhliða öllu þessu er hún orð-
in umhyggjusöm móðir og er það
einnig nokkuð nýtt fyrir hana. Á
hverju kvöldi hringir hún til
Karólinu dóttur sinnar sem
stundar nám i listaskóla i London
til að geta fylgzt sem nánast með
henni og til að leggja henni lifs-
reglurnar. Eftir að sprengja drap
H. Fraser sem var gestgjafi
hennar i London, flutti Karólina i
hús Onassis fjölskyldunnar þar
sem hún býr með Kristinu O. og
ráðskonu sem vakir yfir heilsu
hennar og heiðri. Samt sem áður
hefur Jackie áhyggjur af dóttur-
inni. Eftir að Karólina var laus
við FBI leynilögreglumennina
sem hún hafði haft á hælunum i
mörg ár, gaf hún sér lausan
tauminn og blöðunum efni i
krassandi sögur.
Jackie var ekki nógu hress yfir
þvi sem hún las um dóttur sina i
blöðunum og hefur eftir það reynt
að hafa hemil á henni i gegnum
simann. Og svo virðist sem
móðurlegar ráðleggingar Jackie
hafi ekki verið bornar upp fyrir
daufum eyrum, a.m.k. fer
Karólina minna út á lifið með vin-
um sinum en áður. Það virðist
sem henni ætli að takast að verða
það sem hana hefur lengi dreymt
um, — að verða ósköp venjuleg
ung stúlka.
Jackie er æ fáséðari gestur i
klúbbunum þar sem hún var vön
að snæða, og er það ekkert undar-
legt. Hún er svo upptekin við starf
sitt og tómstundaiðju, að það er
vel skiljanlegt að hún hafi ekki oft
tima til að setjast niður og snæða
iburðarmikla hádegisverði. Nú
fer hún bara út á horn og fær sér
snarl eins og hinir. Ekki getur
hún alveg neitað sér um að eyða
eins og tveimur timum á dag i
Karólina lærir aö standa á eig-
in fótum þar sem hún er við
nám i London. Fyrst eftir að
hún kom stóðu mannsefni af
góðum ættum i biðröð tii að fá
hana út með sér. Karólina
nautþess irikum mæli og voru
blöðin iðin við aö segja fréttir
af henni og hinu Ijúfa lifi henn-
ar i London móður hennar tii
hrellingar. Núna hefur hún
hægara um sig.
búðarráp, en þar eru margar
freistingarnar og margar
illmögulegt að standast. Stuttu
áður en hún byrjaði að vinna
aftur, ákvað hún að hún þyrfti að
endurnýja fatnað sinn, þvi
auðvitað var ekki viðeigandi að
klæðast tizkuklæðnaði frá Dior,
Ungaro eða Valentino á skrif-
stofunni. Hún skellti sér i bæinn
og fékk sér nokkrar hagnýtar
vinnuflikur sem hún taldi sig geta
borið kinnroðalaust á skrifstof-
unni. Reikningurinn fyrir þessu
var hærri en árslaun hennar hjá
bókafcrlaginu. — Þrátt fyrir
góðan vilja voru allar áætlanir
fyrir bi, — Jackie er enn við sama
heygarðshornið. —
(Þýtt og eudursagt J.B.)
Sjúkraflutninganefnd Reykjavíkurborgar:
Flutningur d sjúklingi frd
heimili eða slysstað d
sjúkrahús tekur að meðaltali
minna en sex mínútur
AÐ gefnu tilefni óskar Sjúkra-
flutninganefnd Reykjavikurborg-
ar, að eftirfarandi korni frarn
varðandi notkun neyðarbils
Reykjavikurdeildar Rauða kross-
ins.
Er neyðarbifreiöin var afhent
Reykjavikurdeild Rauða kross-
ins, var Slökkviliðinu i Reykjavík
falið að annast rekstur hennar,
svo sern annarra sjúkrabifreiða i
borginni. Ákveðið var i upphafi,
að bifreiðin skyldi nýtt til flutn-
inga i alvarlegustu veikindatil-
fellunurn, svo og til slysaflutn-
inga. Aður en þessi ákvörðun var
tekin höfðu veriö kannaðar ýrnsar
leiðir í sarnbandi við rekstrar-
forrn bifreiðarinnar, þ.á.rn. stað-
setningu hennar á sjúkrahúsi,
sérstaklega rneð tilliti til þess að
unnt væri að rnanna bilinn rneð
sérrnenntuðu starfsliöi t.d. lækni.
Kostnaður við þetta rekstrar-
fyrirkornulag var talinn svo rnik-
iíl, að ekki væri réttlætanlegt að i
hann yrði lagt rneð tilliti til hins
takrnarkaða árangurs, er væri að
vænta við okkar aðstæður.
Við kannanir, sern gerðar hafa
verið á sjúkraflutningurn i
Reykjavik hefur kornið i ljós, að
það tekur innan við 6 rnin. að
rneðaltali að flytja sjúkling frá
heirnili eða slysstað á sjúkrahús.
Lögð hefur verið áherzla á að
rnennta og þjálfa sjúkraflutn-
ingarnenn i rneðferð sjúkra og
slasaðra, t.d. hjartahnoöi og önd-
un. Er þar farið að dærni flestra
annarra þjóða, er leggja rnikla
áherzlu á hæfni þessara aðila.
Við slys eða alvarleg veikindi
er að sjálfsögðu öllurn heirnilt að
óska eftir neyðarbifreiðinni, en
sá, sern við beiðninni tekur á
slökkvistöðinni, spyrst ávallt
fyrir urn fáein atriði varðandi
hinn sjúka, rn.a. hvort búið sé að
útvega spitalarúrn til að átta sig
á, hvort neyðarbifreiðar sé raun-
verulega þörf. Munu allir skilja
nauðsyn þessa atriðis, þvi óþörf
notkun bifreiðarinnar getur leitt
til þess, að hún verði ekki tiltæk i
flutninga, þar sern hennar er sér-
stök þörf.
Gerð er sérstök skýrsla urn
allar ferðir bifreiðarinnar,
þannig að ávallt er hægt að gera
sér grein fyrir hversu góð nýting
hennar er. Æskilegt hefur verið
talið, að læknir, sé hann á staðn-
urn, óski sjálfur eftir neyðarbif-
reið, til að taka af allan vafa urn
nauðsyn hennar, en náist ekki i
lækni og hafi spitalarúrn ekki
verið útvegað er regla að sjúkl-
ingur er fluttur á slysadeild Borg-
arspitalana.