Tíminn - 15.10.1976, Blaðsíða 20

Föstudagur
15. október 1976
r ■
Auglýsingasími
Tímans er
7
LEIKFANGAHÚSIÐ
Skólavörðustig 10 - Sími 1-48-06
Fishfr Price leikföng
eru heimsfreeg
ÍFJ 1
Póstsendum %
Brúðuhus
Skólar
Benzinstöðvar
Sumarhús
Flugstoðvar
Bilar
-
✓ ALLAR TEGUNDIR"
FÆRIBANDAREIMA
FYRIR
Lárétta
færslu
'dridi fg,
Einnig: Færibandareimar úr rslu
ryöfriu og galvaniseruðu stáli
Arni ólafsson & co.
jinnnfl a* 40098 ___
„Samningsþófið við Breta
minnisstæðast
— segir Einar Ágústsson
utanríkisráðherra
Gsal-Reykjavik. — Samningaþóf-
ið við Þjóðverja og Breta er mér
minnisstæðast nú, þegar eitt ár er
liðið frá þvi að fiskveiðilögsaga
okkar var færö út i 200 t- jómilur,
og einkum er þó samnitigaþófið
við Breta mér minnisstætt, enda
tók það langan tima og var mjög
erfitt, sagði Einar Agústsson
utanrikisráöherra i samtali við
Timann i gær.
— Ég tel, að þessi útfærsla hafi
verið mjög merkur áfangi í sögu
„Allar vitl
sem Breta
mér minni
Gsal-Reykjavik. — Þetta var
haröasta þorskastriðið, en ekki
það vandasamasta, sagði Pétur
Sigurðsson, forstjóri Landhelgis-
gæzlunnar i samtali við Timann I
gær í tilefni af þvi, að I dag er eitt
ár liðið frá þvi fiskveiðilögsaga
islands var færð út I 200 sjómilur.
— Vandasamasta útfærslan var
fyrsta útfærsla islenzkrar land-
helgi, þegar við færðum út land-
helgina úr þremur milum i fjórar,
sagði Pétur. A þeirri útfærslu
lærðum við margt, sem við höfum
byggt á siðar, þegar landhelgin
hefur verið stækkuð.
— Hvað er þér minnisstæðast
nú, þegar ár er liðið frá útfærsl-
unni i 200 sjómilur?
— Mér eru minnisstæðastar all-
ar vitleysurnar, sem Bretar
gerðu. Hvað eftir annað spiluðu
þeir trompunum upp I hendurnar
á okkur. Þetta er mér minnis-
stæðast. Það er enginn atburður
öðrum fremur sem ég minnist nú,
en vist voru það margir atburðir,
sem ollu miklum áhyggjum — og
það voru yfirleitt atburðir, sem
ekki var fjallað um i fjölmiðlum.
Mestar voru áhyggjurnar, þegar
við gátum ekki vegna einhverra
landsins, og ekki aðeins I sögu Is-
lands, heldur sögu þjóðanna, ef
svo má segja, þvi ég sé ekki betur
en að það fordæmi, sem við
sköpuðum með einhliða útfærslu I
200sjómilur, hafi oröið til þess, að
langtum fleiri þjóðir hafa farið að
okkar dæmi en annars hefði ver-
ið. Ég tel, að nú sé svo komið,
þrátt fyrir að Hafréttarráðstefn-
unni sé ekki lokið, að 200 sjómflna
fiskveiðilögsaga verði ekki aftur
tekin. Það tel ég gifurlega mikinn
ávinning fyrir okkur.
erfiðra aðstæðna gert það, sem
við vildum.
Pétur Sigurösson sagði, að það,
sem væri mikilvægast varöandi
landhelgisgæzluna núna, væri að
efla búnaö hennar á mörgum
sviðum með tilliti til þeirrar við-
áttu, sem 200 milurnar væru.
— t þvi sambandi er efling flug-
gæzlunnar sennilega hvað mikil-
vægust, sagði hann, en einnig
þarf að auka og bæta búnað I
landi. Við þurfum að vega og
meta hvaða tæki við þurfum og
hvernig við getum á hagkvæm-
Ég vil jafnframt benda á það,
að allar þær þjóðir, sem fært hafa
út í 200 sjómilur eða hugsa sér að
gera það, hafa jafnframt i huga
að semja á gagnkvæmnisgrund-
velli við aðrar þjóðir um fisk-
veiðiréttindi.
Við urðum að semja við aðrar
þjóðir um fiskveiðiréttindi innan
okkar 200 mllna, til þess að skapa
frið á miðunum, og ég sé ekki eft-
ir þvi, að hafa staðið að þeim
samningum. Ég tel, að sú breyt-
astan hátt fylgzt með landhelgi
okkar hverju sinni. Hér gildir
engin ein regla, þvi t.d. fisk-
veiðarnarbreytast, skipin stækka
og þau sækja dýpra en áður og
dreifa sér meira.
Þá koma ennfremur önnur at-
riði inn i myndina, eins og t.d.
mengunareftirlit.
Pétursagöi, að þegar fiskveiöi-
lögsagan var færð út i 200 sjómil-
ur fyrir ári, hefði landhelgisgæzl-
an verið betur búin að skipum, en
I fyrri útfærslum, og það hefði að
sjálfsögðu verið mikilvægt. Hann
nefndi ennfremur, að tvö skip
hefðu verið fengin til starfa fyrir
Gæzluna, skuttogararnir Baldur
og Ver, og þeir heíðu reynzt vel.
— Þegar i ljós kom, að Bretar
ætluöu að viröa útfærslu Islenzku
fiskveiðilögsögunnar að vettugi,
miöuðum við öll okkar ráð og
aðgerðir viö það, að þorskastrlð
við þá gæti a.m.k. staðið i eitt ár,
sagði Pétur.
Eins og kunnugt er, hefur nú
Fokker-flugvél veriö I smiðum
fyrir Landhelgisgæzluna. Pétur
Sigurðsson sagði, að áætlað væri
að hin nýja vél kæmi til landsins
um næstu áramót. Um þaö, hvað
gert yrði við Sýr, Fokker-flugvél
Landhelgisgæzlunnar, sagöi Pét-
ur, aö það væri ekki ákveðiö, en
hún þyrfti aö fara I mikla skoðun
á næstunni.
Um leiguskipin Ver og Baldur,
sagði forstjóri Landhelgisgæzl-
unnar, aö nú væri verið að ganga
ing, sem varð á miðunum, þegar
friður komst á, hljóti að sannfæra
hvern og einn um það, að
samningar við þessar þjóðir voru
skásti kosturinn. Vissulega hefði
þó verið gaman að vera svo stór
og sterkur að geta tekið sér 200
milna fiskveiðilögsögu án þess að
spyrja einn eöa neinn, en aðstæð-
ur okkar eru ekki þannig. Því hef
ég alltaf verið þeirrar skoðunar,
að rétta leiðin fyrir okkur væri
samningaleiðin.
— Voru þessir samningar erfiö-
frá þvi, að Ver færi aftur til fyrri
starfa, en Baldur yrði a.m.k. I
þjónustu Landhelgisgæzlunnar
fram til áramóta. Hvað þá tæki
við, væri óvlst.
Pétur Sigurðsson sagði að lok-
um, að ekki væri búið að reikna út
hversu mikill kostnaður hefði
verið vegna tjóns á varðskipum I
siðasta þorskastriöi. Þó væri vit-
að, að viðgerðir á Ver og Tý hefðu
kostað milli 30 og 40 milljónir á
hvort skip.
Einar Agústsson
utanrlkisráðherra
ari en við útfærsluna i 50 milur?
— Ég skal ekki um það segja.
Samningaþófið við Breta, þegar
fært var út i 50 mtlur, var ákaf-
lega erfitt. Eins og menn vita,
tókst mér ekki að leiða þá samn-
inga til lykta, það var ólafur
Jóhannesson, sem hjó á þann
hnút, og það mjög myndarlega að
minu áliti. En yfirleitt hafa allir
samningar, sem ég hef tekið þátt I
varðandi útfærslu landhelgi okk-
ar, i þeim tveimur stjórnum, sem
ég hef átt sæti I, verið mjög erfið-
ar, og það hefur verið við ramm-
an reip að draga og litlum skiln-
ingi að mæta.
Einar Agústsson utanrikisráð-
herra sagði, að allan þann tima,
sem hann hefði gegnt starfi utan-
rikisráðherra, hefði hann reynt
að kynna málstað Islands i fisk-
veiðimálum eftir beztu getu. —
Röksemd okkar hefur alltaf verið
sú sama, að verndun fiskistofn-
anna væri okkur nauðsyn og við
þyrftum að ráða því, hvað hér
væri tekið af fiski. Það hafa
geysilega margir lagt hönd á
plóginn um kynningu á okkar
málstað erlendis, bæði menn I
fyrrverandi og núverandi rikis-
stjórn, og auk þess fjölmörg
félagasamtök og einstaklingar
með einkasamtölum og útgáfu á
blöðum og bæklingum. Ég vil
nota tækifærið og þakka öllu
þessu fólki.
— Þaðerekkihægtað neita þvi,
að skilningur þjóða á okkar mál-
stað hefur farið vaxandi, og það
var að mínu mati mikill styrkur
fyrir okkur, að hinn samræmdi
texti, sem fulltrúar á Hafréttar-
ráðstefnunni komu sér saman
um, viðurkenndi þennan rétt
strandrikis, sem við byggjum
okkar útfærslu á.
Að lokum sagði Einar Agústs-
son utanrikisráðherra:
— Ég vona, að það takist að
semja alþjóðalög um rétt til auð-
linda hafsins, en skal engu spá
um það, hvort það tekst eða
hvenær, þvi það eru mjög mörg
og flókin atriði, sem enn eru óleyst
En það, sem mestu máli varðar
fyrir okkur, er það að kaflinn um
rétt strandrikis til þess að ráða
yfir sinni landhelgi, verði ekki
tekinn aftur.
PALLI OG PESI
-Mér þykir ólafur harð
1
— Nú? I
— Að gera þessa Bragar- I
bót á rannsóknarlögregl-
unni.

'7íp
r r
EITT AR LIÐIÐ
FRÁ
í 200 MÍLUR
Gsal-Reykjavik. — I dag, 15.
október 1976, er eitt ár liðið
frá þvl er tslendingar til-
kynntu formiega, að fisk-
vciðtlögsaga landsins væri
200sjómllur. t tilcfni þess, að
eitt ár er liöiö frá þessum at-
buröi, ræddi Tlminn I gær við
Einar Agústsson utanrikis-
ráöherra og Pétur Sigurðs-
son forstjóra landhelgisgæzl-
unnar.
Útfa&rslan í 200
gerft af mikilli
(
mílor er
naoðsyrt

eysurnar, '
r gerðu erú
sstæðastar"
— segir Pétur
Sigurðsson
forstjóri
Landhelgis-
gæzlunnar