Tíminn - 15.10.1976, Blaðsíða 9

Föstudagur 15. október 1976
TlMtNN
9
Wwfam*
Otgefandi Framsóknarflokkurinn.
Framkvæmdastjóri: Kristinn Finnbogason. Ritstjórar:
Þórarinn Þórarinsson (ábm.) og Jón Helgason. Ritstjórn-
arfulltrúi: Freysteinn Jóhannsson. Augiýsingastjóri:
Steingrímur GíslasoiyRitstjórnarskrifstofur I Edduhúsinu
við Lindargötu, simar 18300 — 18306. Skrifstofur I Aöal-
stræti 7, simi 26500 — afgreiöslusimi 12323 — auglýsinga-
simi 19523. Verö I lausasölu kr. 60.00. Áskriftargjald kr.
1.100.00 á mánuöi. Blaöaprenth.f.
Áskorun iðnaðarins
til alþingismanna
Meðal þeirra höfuðmála, sem Alþingi mun
fjalla um að þessu sinni, er staða iðnaðarins i
þjóðarbúskapnum. Þegar gengið var i
Friverzlunarbandalag Evrópu og siðar gerður
viss friverzlunarsamningur við Efnahags-
bandalag Evrópu, var iðnaðinum heitið að
honum yrði búin sambærileg aðstaða og
erlendum keppinautum áður en aðlögunartim-
anum svonefnda væri lokið. Þetta hefur enn
ekki verið efnt, og eiga allar þær þrjár rikis-
stjórnir, sem farið hafa með völd siðan gengið
var i Friverzlunarbandalagið sök á þvi. Fyrir-
sjáanlegt er, að þetta verður ekki gert áður en
aðlögunartimanum lýkur. Þvi er eðlilega
komin fram sú krafa af hálfu iðnaðarins, að
samið verði um það við bandalögin að fram-
lengja aðlögunartimann og þannig gefist
nokkuð lengri timi til að styrkja samkeppnis-
stöðu iðnaðarins.
í bréfi, sem öllum alþingismönnum hefur
borizt frá Islenzkri iðnkynningu, er vikið að
þessu máli á athyglisverðan hátt. Bréf þetta er
undirritað af Birni Bjarnasyni, formanni
Landssambands iðnverkafólks, Davjð Sch.
Thorsteinssyni, formanni Félágs isl. iðnrek-
enda, Eysteini Jónssyni, formanni Sambands
isl. samvinnufélaga og Sigurði Kristinssyni,
formanni Landssambands iðnaðarmanna. í
bréfinu er bent á, að eigi islenzkur iðnaður að
vérða fær um að taka við þúsundum manna i
ný störf á komandi árum, verði hann að búa við
sömu kjör og erlendir keppninautar. Mikið
skorti nú á að svo sé^Siðan segir i bréfinu:
,,Til þess að svo sé þarf m.a. að fella niður
aðflutningsgjöld af öllum aðföngum iðnaðarins
og annað hvort breyta söluskattslögunum
þannig, að þau hygli ekki beinlinis innfluttum
vamingi og dragi úr möguleikum á útflutningi,
eins og nú er, eða taka upp nýtt kerfi.
Við viljum ennfremur benda á að auk þess
sem islenzkur iðnaður býr við mikinn rekstrar-
fjárskort greiðir hann að meðaltali miklum
mun hærri vexti af rekstrarlánum en aðrir
framleiðsluatvinnuvegir og hærri vexti en
erlendir keppinautar.
Iðnaðurinn verður að fá að njóta möguleik-
anna á lágu rafmagnsverði hérlendis og má
ekki þurfa að greiða rafmagnið hærra verði en
tiðkast i helztu viðskiptalöndum okkar.
Meðan búið er við þessi skilyrði er erfitt um
vik með framfarir i iðnaði, enda er vöxtur
islenzka iðnaðarins alltof litill miðað við þarfir
þjóðfélagsins.
Island má ekki verða láglaunasvæði. Með þvi
að láta islenzkan iðnað njóta sanngirni verður
skapaður grundvöllur betri kjara.”
Að lokum er svo bent á, að óhjákvæmilegt sé
að sækja um lengri aðlögunartima að Efta og
samningi við EBE vegna þess, hve dregizt
hefur að gera aðstöðu islenzks iðnaðar sam-
bærilega við erlenda keppinauta.
Tvimælalaust er hér fjallað um eitt mikil-
vægasta málið, sem Alþingi fær til meðferðar
að þessu sinni. Það má ekki lengur dragast að
sinna málum iðnaðarins af alvöru og festu,
eins og gerzt hefur undanfarna áratugi.
Þ.Þ.
ERLENT YFIRLIT
Nordli hefur aukið
fylgi flokks síns
Flokkurinn myndi sigra, ef kosið væri nú
Ef kosið hefði verið nú og úr-
slitin orðið i samræmi við
Gallupkönnunina, hefðu
Glistrupar misst öll þingsæti
sin, fjögur talsins, en Hægri
flokkurinn bætt við sig fimm
þingsætum og fengið 34.
Kristilegi flokkurinn heföi
tapað einu og fengið 19, og
Miðflokkurinn tapaö einu og
fengið 20. Flokksbrotin úr
Vinstri flokknum gamla hefðu
tapað einu og fengið 2.
Sósialiski vinstri flokkurinn
hefði tapað 13 þingsætum og
fengið 3. Verkamannaflokkur-
inn hefði bætt við sig 15 þing-
sætum og fengið 77.
ÞAÐ ER huggun borgarlegu
flokkanna, að næstum ár er
eftir til þingkosninganna og
margt getur gerzt á þeim
tima. Viss hætta sé fólgin i þvi
fyrir Nordli að hljóta vinsæid-
ir strax i upphafi stjórnarfor-
ustu sinnar, þvi að slikt geti
oft breytzt. Þvi sé hins vegar
ekki að leyna, að sá áróður
Verkamannaflokksins, að
borgaralegu flokkarnir
myndu illa geta unnið saman,
hafi borið árangur, en milli
þeirra innbyrðis er verulegur
ágreiningur, þar sem Hægri
flokkurinn er annars vegar, en
miðfiokkarnir hins vegar. 1
allmörgum kjördæmum er nú
unnið að þvi, að miðflokkarnir
allir, þ.e. Miðflokkurinn,
Kristilegi flokkurinn og
flokksbrotin úr Vinstri flokkn-
um, hafi með sér kosninga-
bandalag, en slikt er hægt,
þótt þeir bjóði fram sérstak-
lega.
Rétt er að geta þess, að
könnunin i september mun
hafa farið fram að verulegu
leyti áður en úrslit sænsku
kosninganna uröu kunn. Ekki
er ótrúlegt, að það geti haft
einhver áhrif á kosningarnar i
Noregi næsta haust, hvernig
stjórnarsamstarfi borgara-
legu flokkanna i Sviþjóð
vegnar. Þ.Þ.
Kare Willoch, aðalleiðtogi Hægri flokksins
ÞVI var spáð af mörgum, að
þaö myndi tæplega gefast
norska Verkamannaflokknum
vel, aðskipta forustu flokksins
milli tveggja manna, þegar
Bratteli léti af henni. Þetta
varð þó niðurstaöan, þar sem
ekki náðist samkomulag um
annað. Reiulf Steen var kosinn
formaður flokksins, en jafn-
framt ákveðiö, að Oddvar
Nordli yrði forsætisráöherra,
þegar Bratteli léti af þvi
starfi. Þetta var eins konar
sátt milli hægri manna I
flokknum, sem studdu Nordli,
og vinstri manna, sem studdu
Steen. Fyrst I stað bentu
skoðanakannanir til þess, að
kjósendur litu þessa tviskipt-
ingu með tortryggni, en smám
saman fór þetta að breytast,
einkum þó eftir að Nordli varð
forsætisráðherra rétt eftir sið-
ustu áramót. Samkvæmt
skoöanakönnun Gallups, sem
fór fram i desember 1975,
hefði Verkamannaflokkurinn
fengið 38% af atkvæðamagn-
inu, ef kosið hefði verið þá, en
hann fékk 35.3% i þingkosn-
ingunum 1973 og 38.5% i
héraösstjórnarkosningunum
1975. Siðan Nordli tók við
stjórnarforustunni viröist
fylgi flokksins hafa sivaxið.
Samkvæmt könnun Gallups
var það komið upp i 42.8% i
april og samkvæmt septem-
berkönnuninni var það komiö
upp i 44.9%. Ef kosið hefði ver-
ið i siðasta mánuði og úrslitin
orðið i samræmi við niðurstöö-
ur Gallups, hefði Verka-
mannaflokkurinn fengiö fleiri
þingmenn kjörna en borgara-
legu flokkarnir samanlagt.
Hann hefði fengiö 77 þingmenn
kjörna, en borgaralegu
flokkarnir 75. Sósialiski
vinstri flokkurinn hefði verið
lóðið á vogarskálinni með 3
þingmenn, en litil hætta væri á
þvi, að hann þyröi að ganga til
liðs við borgaralegu flokkana
undir þessum kringumstæð-
um. Rikisstjórn Verkamanna-
flokksins hefði orðið stórum
öruggari I sessi en hún er nú.
ÞESSI niðurstaöa septem-
berkönnunarinnar hefur að
vonum vakið mikla athygli i
Noregi. Foringjum borgara-
legu flokkanna lizt eðlilega
ekki á blikuna, ef þessu heldur
áfram, þar sem sigurvonir
þeirra hafa þótt sæmilegar
fram að þessu, sökum hins
mikla taps Sósialistaflokksins.
Það fylgi, sem Verkamanna-
flokkurinn hefur bætt við sig
siöan Nordli varð forsætisráð-
herra, er að mestu leyti unnið
frá borgaralegu fiokkunum. 1
Steen og Nordli
desemberkönnuninni 1975 fékk
Hægri flokkurinn 22.2%, en
fékk I septemberkönnuninni
nú 21%. Kristilegi flokkurinn
fékk i desemberkönnuninni
13.6%, en fékk 11% i septem-
berkönnuninni. Miðflokkurinn
fékk i septemberkönnuninni
11.5%, en fékk nú 11.3%.
Flokksbrotin úr Vinstri
flokknum gamla lækkuðu úr
5.8% samanlagt I 3.9%. Þá
minnkaði fylgi Glistrupista úr
2.3% I 0.9%. Eini flokkurinn,
sem ekki hafði misst fylgi,
heldur staðið i stað var Sósíal-
iski vinstri flokkurinn. Hann
fékk 5.1% i bæði skiptin. I
þingkosningunum 1973 fékk
hann 11.2% atkvæöanna og
hefur þvi tapað miklu fylgi.
I kosningunum 1973 fékk
Hægri flokkurinn 17.4% at-
kvæðanna og hefur hann ber-
sýnilega heimt talsvert af
þeim kjósendum, sem þá kusu
Glistrupista. Kristilegi flokk-
urinn fékk þá 12.2% og Mið-
flokkurinn 11%. Flokksbrotin
úr gamla Vinstri fiokknum
fengu þá samanlagt um 7%.