Tíminn - 09.03.1977, Síða 15

Miðvikudagur 9. marz 1977
15
19.35 Ný viðhorf i efnahags-
málum Kristján Friðriks-
son iðnrekandi flytur annað
erindi sitt: Sextiu milljarða
tekjuauki i þjóðarbúið.
20.00 Kvöldvaka Einsöngur:
Hreinn Pálsson syngur
Franz Mixa leikur á pfanó.
b. „Timinn minar treinir
ævistundir” Öskar
Halldórsson lektor talar um
Pál Ólafsson skáld á 150 ára
afmæli hans og les einnig úr
ljóðum hans. c. Æskuminn-
ingar önnu L. Thoroddsens
Axel Thorsteinsson rithöf-
undur les siðari hluta frá-
sögunnar. d. Um islenska
þjóðhætti Arni Björnsson
cand. mag. flytur þáttinn. e.
Kórsöngur: Stúlknakór
Hlíðaskóla syngur Söng-
stjóri: Guðrún Þorsteins-
dóttir. Þóra Steingrims-
dóttir leikur á pianó.
21.30 trtvarpssagan: „Blúndu-
börn” eftir Kirsten Thorup
Nina Björk Arnadóttir les
þýðingu sina (11).
22.00 Fréttir.
22.15 Veðurfregnir. Lestur
Passiusálma (27).
22.25 Kvöldsagan: „Sögukafl-
ar af sjálfum mér” eftir
Matthias Jochumsson Gils
Guðmundsson les úr sjálfs-
ævisögu hans og bréfum (5)
22.45 Nútimatónlist Þorkell
Sigurbjörnsson kynnir.
23.30 Fréttir. Einvigi Horts og
Spasskýs: Jón Þ. Þór lýsir
lokum 5 skákar. Dagskrár-
lok um kl. 23.50.
sjónvarp
Miðvikudagur
9. mars
18.00 Bangsinn Paddington
Nýr, breskur myndaflokkur
- i 15 þáttum um ævintýri
bangsans Paddingtons. Sög-
ur af honum hafa komið út i
islenskri þýöingu. Þýðandi
Stefán Jökulsson. Sögumaö-
ur Þórhallur Sigurösson.
18.10 Ballettskórnir Nýr,
breskur framhaldsmynda-
flokkur I 6 þáttum, geröur
eftir sögu Noel Stratfields.
1. þáttur. Sagan hefst áriö
1935, en þá eru liðin 10 ár,
siðan visindamaður ætt-
leiddi þrjár litlar, munaöar-
lausar stúlkur. Þennan ára-
tug hefur hann verið aö
heiman, en frænka hans
hefur annast uppeldi stúlkn-
anna. Féð, sem hann skildi
eftir til framfæris þeirra, er
á þrotum, og þvl verður hún
að taka leigjendur. Þýðandi
Jóhanna Jóhannsdóttir.
18.35 Gluggar Lásbogar.
. Úlfar. Frumstæðar fleytur
Þýöandi Jón O. Edwald.
Hlé
20.00 Fréttir og veður
20.25 Auglýsingar og dagskrá
20.30 Skákeinvigið
20.45 Ungverskir dansar Frá
sýningu Islenska dans-
flokksins I Þjóðleikhúsinu á
Listahátiöinni I júni 1976.
Tónlist Johannes Brahms.
Höfundar dansa Ingibjörg
Björnsdóttir og Nanna
ólafsdóttir. Stjórn upptöku
Andrés Indriöason.
21.05 Vaka Dagskrá um bók-
menntir og listir á liðandi
stund. Umsjónarmaöur
Magdalena Schram. Stjórn
upptöku Andrés Indriðason.
21.50 Hryðjuverk Einurð eöa
undanlátssemi? t siðari
þættinum um hryðjuverka-
menn er sjónum beint að
Tupamaros-skæruliöunum I
Uruguay og Quebec-frelsis-
hreyfingunni I Kanada.
Rætt er viö menn, sem
hryöjuverkasamtök þessi
hafa rænt. Einnig er leitað
svara við spurningunni,
hvort gengiö skuli að kröf-
um hryðjuverkamanna eða
þeim svaraö af hörku. Þýð-
andi og þulur Bogi Arnar
Finnbogason.
22.40 Dagskrárlok
Hættulegt ferðalag

mmmm

eftir Maris Carr
von gat verið á erf iðleikum. Alltaf höfðu læknar verið
við höndina, en nú bar hún alla ábyrgðina og vissi að
henni mátti hvergi skeika. Hún rétti úr sér og reyndi að
lita sem reyndust út og gekk síðan aftur inn til Grace.
Þá fann hún sjálfstraustið vaxa og eftir hálfa klukku-
stund var hún alveg búin að gleyma öllum efasemdum
um sjálfa sig. Barn Grace hafði ákveðið að koma í
heiminn og hún var sú sem átti að hjálpa því.
Þrátt fyrir að skurðstofan var stór og loftgóð, var
allt of heitt inni. María setti í gang vifturnar í loftinu
og fór í öllu að fyrirmælum Pennýjar. Sjálf gekk Penny
um og sá um að allt væri í lagi. Hún leit f ram í biðstof-
una og þar sat Nellie á verði. Við hlið hennar var Neil,
maður Grace og einn af félögum hans.
Penny dró niður andlitsgrímuna og leit alvarleg á þá.
— Það er ekki til neins fyrir ykkur að sitja hér. Þetta
tekur nokkrar klukkustundir ennþá. Farið heldur og
fáið ykkur að borða.
Neil var öskugrár í framan og yfirspenntur á
taugum. Hann mótmælti ákaft, en Penny stóð fast á
sínu. — Það þjónar engum tilgangi að þú verðir veikur
líka, sagði hún róleg. — Ég vil helzt ekki fá fleiri sjúk-
linga eins og er. Grace þarfnast þín á eftir, hugsaðu um
það.
— Það var komið langt fram yfir kvöldmat, sagði
Nellie og stóð upp. — Á ég að sækja mat handa ykkur
þarna inni?
Penny hristi höfuðið. — Ekki mér, en María ætti að
borða eitthvað.
— En ég held, að þú ættir samt að fá þér kaff ibolla,
sagði Nellie ákveðin. — Neil getur skroppið með hann
hingað.
— Takk, það væri ágætt. Vertu ekki hræddur, Neil.
Þetta verður allt í lagi. Þú verður nýbakaður faðir
bráðlega.
En það liðu sex klukkustundir þar til barnið ákvað að
líta nánar á heiminn. Fanný var dauðhrædd um að eitt-
hvað hefði farið úrskeiðis við fallið og velti fyrir sér,
hvort Grace fyndi svona mikið til vegna innvortis
meiðsla eða hvortfæðingin væri bara svona erfið. Allan
tímann var svo að sjá, sem allt væri eðlilegt, en svo
margt gat farið úr skorðum, að Penny var stöðugt á
nálum og þorði ekki að slaka á eina sekúndu. María
vildi heldur ekki borða, svo maturinn stóð óhreyfður,
en kaff ið var indælt og jók orku þeirra að mun. María
stóð betur að vígi en Penny að því leyti að hún var vön
hitanum og rakanum í lostinu. Þegar allt var afstaðið,
furðáði Penny sig á að ekki skyldi hafa liðið yf ir hana,
því sannarlega hafði ekki munað miklu öðru hverju.
Neil beið ásamt Nellie, þegar Penny opnaði fram í
biðstofuna. Hún dró af sér hanzkana og grímuna og
þurrkaði sér með handklæði, sem hún greip af borðinu.
Hún var svo þreytt, að hún megnaði varla að brosa til
Neils. Hann var hins vegar of óttasleginn til að þora að
spyrja.
— Allt búið. Rödd Pennýjar var eins og hást hvísl. —
Þú átt myndar dóttur. Hún er nærri tólf merkur.
— En Grace? Hann neri saman hödnunum. — Er allt
í lagi með hana?
— Henni líður ágætlega. Penny gat loks brosað. —
Þær eru að aka henni aftur inn í sjúkrasalinn. — Bíddu
hérna í fimm mínútur, svo máttu fara inn til hennar.
En farðu eins hægt og þú getur, því hinir sjúklingarnir
eru sofandi.
— Hvernig líður þér eiginlega? spurði Nellie
áhyggjuf ull. — Þú lítur út fyrir að vera alveg uppgefin.
— Það er hitinn. Ég þarf bara að fá frískt loft, þá
verð ég hress aftur. Ég ætla að skreppa út í nokkrar
mínútur. Það er bezt að þú farir með Neil og sjáir um
að hann truf li Grace ekki of mikið. Ég vil ekki að blóð-
þrýstingur hennar hækki. Þið fáið grímur hjá Maríu.
Fæturnir á Penny voru þungir eins og blý, þegar hún
kom út fyrir. Það var koldimmt og Penný hallaði sér
dauðþreytt upp að veggnum og lofaði golunni að blása
burtu hitanum.
— Penny? Mike kom upp tröppurnar upp á veröndina
oggreipum handleggi hennar. — Vina mín, þú ert
alveg búin að vera.
Orlitla stund var hún þakklát fyrir að geta hallað sér
að honum og motmælti ekki, þegar hann lagði hand-
legginn um mitti hennar. Viljalaus lofaði hún höfðinu
að hvíla við öxl hans og hún heyrði hann andvarpa. —
Þetta var betra, sagði hann lágt, og laut niður svo vangi
hans snerti hár hennar.
— Mmmm .... það er dásamlega svalt úti. Annars
hafði ég ekki búizt við að hitta þig á þessum tíma.
Klukkan hlýtur að vera farin að ganga tvö.
— Ég hef verið nálægur alveg síðan Fanný sagði mér
f rá þessu með Grace. Ég ætlaði að koma inn til að vita,
hvortég gæti hjálpað nokkuð, en Nellie rak mig burtu,
sagði að þú hefðir stranglega bannað að nokkur kæmi
inn.
Penný hló. — Okkur Maríu tókst þetta ágætlega. Sem
betur fór var fæðingin fullkomlega eðlileg.
— Það er auðvelt að segja það núna, sagði Mike
alvarlegur. — En ég get imynað mér að þið haf ið búizt
við ýmsu, fyrst hún datt. Þú varst hetja að taka alla
ábyrgðina á þig. Mig grunaði ekki að þú kynnir skil á
hjúkrun. Faðir þinn minntist aldrei á það.
— Hann vissi það ekki. Penny andvarpaði. — Ég er
engin Florence Nightingale, heldur ákvað ég bara að
verða hjúkrunarkona ef það skyldi verða til þess að ég
nálgaðist pabba eitthvað. — Ég hélt kannski að hann
mundi vilja að ég starfaði hérna með honum.
Mike þrýsti henni þéttar að sér. — Þú hlýtur að haf a
verið einmana. Ég vildi bara að pabbi þinn sæi þig
núna. Han yrði stoltur af þér.
— Ef til vill.
Mike fannst hjarta sitt herpast saman af dapur-
leikanum í rödd hennar og án þess að hugsa, sneri hann
höfðinu og kyssti hana á vangann. Og áður en henni
vannst tími til að andmæla, sneri hann henni í faðmi
sérog þrýsti vörum sínum að hennar af svo þungri
ástríðu, að hún hrökk upp úr leiðslunni. Hún heyrði
ákafan hjartslátt hans gegnum þunnan jakkann og
undraðist sem snöggvast, hvað hún lét auðveldlega
undan.
En svo vall reiðin upp í henni og hún setti báðar
hendur á brjóst hans og ýtti honum f rá sér. Hann sleppti
henni strax. — Af hverju gerðirðu þetta? hrópaði hún
ásakandi og neri sig um munninn með handarbakinu. —
Þú veizt vel að ég var ekki að gef a þér undir f ótinn. Ég
var bara svo þreytt!
Hún sá ekki framan í hann, en skynjaði spennuna
milli þeirra og fann nærveru hans með hverri taug
líkamans.
— Augnabliksæði... Hann andaði ótt, eins og hann
hefði hlaupið. — Og forvitni. Mig langaði að vita, hvort
það væri eitthvað kvenlegt að baki þessari ströngu
hjúkrunarkonugrímu.
Striðnistónninn í orðum hans æsti hana enn meira. —
Þú velur þér sannarlega rétta andartakið fyrir tilraun-