Tíminn - 04.05.1977, Blaðsíða 13

Miðvikudagur 4. mai 1977
13
sundraður eða samrsmdur
Séra Guðmuncur Sveinsson
skólameistari flytur þriðja
og siðasta erindi sitt: For-
sendur samræmds fram-
haldsskóla.
20.00 Kvöldvaka a. Ein-
söngur: Sigurður Skagfield
syngur islensk lög Fritz
Wiesshappel leikur á pianó.
b. 1 slægjunni heima bórar-
inn Þórarinsson fyrrum
skólastjóri fjallar um
sláttumenn áöur fyrri og
bitsæld i ljáum. c. Skóhljóð
Baldur Pálmason les visur
og kvæöi eftir Sigurbjörn
Stefánsson frá Geröum I Ós-
landshliö. d. Sungiö og
kveöiö Þáttur um þjóölög og
alþýðutónlist i umsjá Njáls
Sigurðssonar. e. Frá
Hjálmari Guðmundssyni
presti Rósa Gisladóttir frá
Krossgeröi les ór þjóö-
sagnasafni Sigfúsar Sigfús-
sonar. f. Kórsöngur: Þjóö-
leikhússkórinn syngur lög
eftir Jón LaxdalSöngstjóri:
Dr. Hallgrimur Helgason.
21.30 (Jtvarpssagan: ,,Jóm-
frú Þórdis” eftir Jón
Björnsson Herdis Þorvalds-
dóttir leikkona les (14).
22.00 Fréttir.
22.15 Veöurfregnir Kvöld-
sagan: „Vor I verum” eftir
Jón Rafnsson Stefán Og-
mundsson les (4).
22.40 Djassþátturi umsjá Jóns
Múla Árnasonar.
23.25 Fréttir. Dagksrárlok

sjónvarp
Miðvikudagur
4. mai
18.00 Bangsinn Paddington
Breskur myndaflokkur.
Þýöandi Stefán Jökulsson.
Sögumaöur Þórhallur
Sigurösson.
18.10 Gluggar Breskur
fræöslumyndaflokkur fyrir
börn og unglinga. 1. Flug-
móöurskip. 2. Silungsveiöar
i sundlaug. 3. Flokkun
bögglapósts. 4. Sólarorka
nýtt til vatnsöflunar. Þýö-
andi og þulur Jón O.
Edwald.
18.35 Rokkveita rlkisins
Hljómsveitin Arblik Stjórn
upptöku Egill Eövarösson
Hlé
20.00 Fréttir og veöur
20.25 Auglýsingar og dagskrá
20.30 Vaka Þáttur um bók-
menntir og listir á liöandi
stund. Stjórn upptöku And-
rés Indriöason.
21.15 Tálmynd fyrir tieyring
(L) Breskur framhalds-
myndaflokkur, byggöur á
sögu eftir F. Tennyson
Jesse. 2. þáttur. Sagan ger-
ist á þriöja tug aldarinnar,
Júlla, sem er einkabarn,
hefur lokiö skólagöngu og
fær vinnu I tiskuverslun.
Faöir hennar deyr og
móöurbróöir hennar flytur
til þeirra mæögnanna
ásamt fjölskyldu sinni.
Júlia er einmana og giftist
gömlum fjölskylduvini,
Herbert Starling, sem er 20
árum eldri en hún. Aöal-
hlutverk Francesca Annis,
Bernard Hepton og John
Duttine. Þýöandi Dóra Haf-
steinsdóttir.
22.05 Stjórnmálin frá strfðs-
lokum Franskur frétta- og
fræöslumyndaflokkur. 7.
þáttur. Franskt AlsIr.AlsIr-
strlöiö hófst áriö 1956. Fjall-
aö er um stuöning araba-
rikjanna viö þjóöfrelsisfylk-
inguna I Alslr og Súezmáliö.
De Gaulle kemst til valda I
Frakklandi. Lýst er tilraun
andstæöinga hans og nokk-
urra herforingja til valda-
ráns i Alsir 1960 og frá sam-
komulaginu sem náöist aö
lokum. Þýöandi og þulur'
Siguröur Pálsson.
23.05 Dagskráriok
framhaldssagan framhaldssagan framhaldssagan framhaldssagan
Frú Harris fer
til Parísar ©
eftir Paul Gallico
4. kafli
Sumarkvöld eitt hringdi frú Harris dyrabjöllunni
hjá frú Butterfield og var ekki lítið æst. Eplakinn-
arnar voru rauðari en ella og litlu augun Ijómuðu.
Hún var haldin einhverju sem hún réði ekki við,
„tilf inningu" kallaði hún það. Tilfinning þessi bauð
henni að fara á hundaveðhlaup í White City, og nú
kom hún til að fá f rú Butterf ield með sér.
— Ætlarðu að freista gæfunnar, vina min? spurði
frú Butterfield. — Já, ég hef ekkert á móti því að
fara út i kvöld, svona til tilbreytingar. Hvernig
gengur með sparnaðinn?
— Frú Harris var hás af æsingi þeim, sem hafði
gripið hana. Ég er búin að öngla saman tvö hundruð
og fimmtíu pundum. Ef ég gæti tvöfaldað það,
fengi ég kjólinn í næstu viku.
— Tvöfaldað þau eða tapað þeim, sagði frú Butt-
erf ield, sem var fædd svartsýnismanneskja og naut
þess að virða fyrir sér skuggahliðar lífsins.
— Ég hef það á tilfinningunni, hvíslaði frú Harr-
is. — Við skulum koma okkar af stað, ég býð.
En í augum frú Harris var þetta meira en tilf inn-
ing — það var boðskapur af himnum. Hún hafði
vaknað þennan morgun með þá tilf inningu, að vik-
an færði henni eitthvað gott og að guð liti til hennar
með vingjarnleika og greiðvikni.
Frú Harris hafði fundið guð sinn í sunnudaga-
skólanum á unga aldri, og í vitund hennar hafði
guðdómurinn jafnan verið vera, sem hafði til að
bera alla eiginleika lögreglu, dómara, jólasveins,
barnfóstru og duttlungafulls húsbónda, og alltaf
hefði gætur á málum frú Harris. Hún gat jafnan
getið sér til um, í hvaða hlutverki almættið var í það
og það skiptið, eftir því hvað henti hana. Hún tók
þegjandi við refsingu himnanna, þegar hún hafði
verið óþæg, rétt eins og um dómsúrskurð væri að
ræða. Á svipaðan hátt ætlaðist hún til hróss, þegar
hún hafði gert eitthvað gott. Þegar hún va
í nauðum, bað hún um h jálp og ætlaðist til aðstoðar.
Þegar henni gekk allt í haginn, var hún jafnan
reiðubúinn að deila öllu með góðum guði. Jehóva
var einkavinur og verndari, en samt var hún svolít-
ið hrædd við hann, eins og roskinn mann, sem
stundum fékk reiðiköst án sýnilegrar ástæðu.
AAorguninn góða, sem hún vaknaði með tilfinn-
inguna um að. eitthvað dásamlegt myndi henda
hana, var hún sannfærð um að það gæti aðeins stað-
ið í sambandi við þrá hennar eftir kjólnum og að
hún færðist nær takmarkinu við það tækifæri.
Allan daginn, meðan hún var að vinna, hafði hún
gætt þess að taka vel eftir öllu, svo hún gæti strax
gert sér grein fyrir, í hvaða'formi heppnin kæmi til
hennar. Þegar hún opnaði íbúð ungfrú Pamelu
Primrose til að koma lagi á óreiðuna, sem þessi
framagjarna leikkona skildi jaf nan eftir sig, lá ein-
tak af Evening Standard á gólf inu, og þegar hún leit
á það, sá hún að um kvöldið átti að vera hundaveð-
hlaup í White City. Þarna var það! Boðskapurinn
hafði verið sendur og móttekinn. Síðan var ekki
annað að gera, en finna rétta hundinn, réttu upp-
hæðina, hirða vinninginn og fara til Parísar.
Hvorki frú Harris né frú Butterfield voru ókunn-
ar í Paradís þeirri, sem nefnd er White City, en
þetta kvöld var umhverfið, sem venjulega hefði
hrifið þær— hlaupabrautin, upplýst með raflömp-
um, hávaðinn i rafmagnshéranum og hundahópur-
inn á hælum honum — aðeins leið að markinu. Frú
Butterfield var nú einnig gripin spilafíkninni og
rölti fúslega á hæla frú Harris frá brautinni, að
pallinum og aftur til baka. Þær gáf u sér ekki einu
sinni tima til að fá sér tebolla og pylsu i veitinga-
húsinu, svo ákafar voru þær eftir að byrja.
Þær grandskoðuðu leikskrána til að kynna sér
málin, athuguðu hundana vandlega, löng, mögur
dýr, hlustuðu á athugasemdir, sem gætu frætt þær,
og það var það síðastnefnda, sem bar að lokum
árangur — árangur, sem var svo greinileg bending,
aðþaðgatekki leikið nokkur vafi á mikilvægi henn-
ar.
Þær stóðu í þvögunni við skotið, þar sem þátttak-
endur i f jórða hlaupi voru sýndir, þegar frú Harris
heyrði á tal tveggja sportklæddra herramanna, sem
stóðu rétt hjá þeim.
Annar þeirra stóð og boraði í eyrað á sér með
litlafingri, meðan hann skoðaði leikskrána. —
Haute Couture — það er hann!
Hinn herramaðurinn, sem var önnum kafinn við
að bora í nefið á sér, renndi augunum yfir hunda-
hópinn og sagði: — Númer sex. Hvern fjandann
þýðir Haute Couture?
Sá fyrri var fróður. — Þetta er frönsk tík, sagði
hann og leit niður i leikskrána aftur. — Eigandi
AAarcel Duval. Ég veit það ekki - er það ekki eitt-
hvað í sambandi við saumaskap á tízkukjólum.
Frú Harris og frú Butterfield fundu til fiðrings
niður bakið, þegar þær sneru sér hvor að annarri.
Hér var enginn vafi. Þær störðu niður i leikskrána
og það reyndist rétt, hundurinn hét Haute Couture,
og þarna var skýrt frá nokkrum hlaupum, sem
hann hafði sigrað i. Átöf lunni mátti sjá, að veðmál-
in stóðu fimm gegn einum.
— Komdu! hrópaði frú Harris og þaut að skúr,
þar sem veðmálin voru skráð. Eins og lítill tundur-
spillir, sem fylgir geysilegu flugmóðurskipi, sem
hét frú Butterfield, klauf hún þvöguna og kom sér
lafmóð i biðröðinni.
— Hvað ætlarðu að leggja undir? Fimm pund?
spurði frú Butterfield með andköfum.
— Fimm pund! endurtók frú Harris. — Eftir slíka
bendingu? Nei, fimmtíu!
Frú Butterfield virtist helzt ætla að hniga niður.
Fölvinn breiddist úr frá höku til höku, unz allar
þrjár voru nábleikar. Hún skalf af æsingi. —
Fimmtíu pund! hvíslaði hún eins og hún væri hrædd
um að einhver hlustaði á þessa vitleysi. — Fimmtíu
pund!
— Fimmtiu pund!
— AAeð f imm á móti einum, yrðu það tvö hundruð
og fimmtíu pund, tilkynnti frú Harris rólega.
Svartsýni frú Butterfield gerði vart við sig á ný.
— En ef hann tapar?
— Hann getur það ekki, sagði f rú Harris ákveðin.
— Hvernig ætti hann að geta það?
Nú voru þær komnar að gatinu á skúrnum. Augu