Tíminn - 04.05.1977, Blaðsíða 15

Miðvikudagur 4. mai 1977
15
lesendur segja
Þáttaskil
í musteri
íslenzkrar
tungu
Koma Howhannes hins brezka hingað til lands, og umtal um
hann, virðistætla að kitla lyriskar taugar, þar sem þær eru fyrir
hendi. Fyrirskömmu birtist hér í blaðinu ljóð, sem nefndist Fyr-
irspurn til þjóðleikhússtjóra, og nú hefur einhver annar ágætur
lesandi blaðsins stungið niður penna og sent okkur þetta kvæði,
sem við birtum hér, svo að menn sjái, að enn verður til snjalí
kveðskapur um það sem er að gerast i landinu frá degi til dags.
Þáttaskil í musteri islenzkrar tungu
Hér var dimmt, hér var döpur hver sál
og drukkin i botn sérhver skál,
enginn litur á rósum,
enginn leikur i drósum.
Og listin var aflvana rjál.
Nú er Hovhannes kominn á kreik,
Orða-
far
með
mið-
alda-
svip
sá kappi i armenskum leik
og rúmenskum lika.
Nú logar hver pika
eins og ljós á þeim blessaða kveik!
Leikhúsgestur
Hvað er
til ráða?
Aö gefnu tilefni sezt ég niður
að rita þessar llnur. Hvernig er
ástandiö aö verða i áfengis- og
ffkniefnamálum hér á landi?
Það virðist vera afar auðvelt
fyrir börn og unglinga að kom-
ast yfir þessi eiturefni viðsveg-
ar um landið þó sérstaklega i
Reykjavlk. Er ekki eitthvað
sem nefnist löggæzla, sem á aö
halda uppi lögum og reglu I
landinu?
Ég er búin að skreppa til
Reykjavikur núna tvisvar með
stuttu millibili, nánar tiltekið I
febrúar og marz. Austurstræti
hefur þá verið umsetið fyllibytt-
um eöa allavega einkenilegu
fólki á ýmsum aldri, sem átt
hefur erfitt með að halda höföi
af einhverjum orsökum. Eru
borgarbúar orönir svona vanir
þessu og loka bara augunum
fyrir þessu alvarlega ástandi,
eöa er ég bara svona sérstak-
lega tiltektarsöm og viökvæm
fyrir þessum málum? Austur-
stræti var á sinum tima breytt
heilmikiö, lokað og notaö sem
göngugata. Mér finnst það ekki
hafa breytzt til batnaöar viö
þessa breytingu, sem hefur
kostað borgarbúa offjár. Hefði
ekki verið betra að nota þessa
peninga til aö byggja yfir þessar
ráfuvillandi sálir, sem margar
hverjar viröast hvergi eiga
heima? Drykkjuskapur er sjúk-
dómur af verra tagi, sem við
verðum aöhorfast í augu viö, og
það þyrfti svo sannarlega aö
gera eitthvað róttækt I þessum
málum áöur en þaö veröur um
seinan.
Þaö virðist æöi margt afar
rotið hér á landi. Ég get nefnt
eitt lltiö dæmi af mörgum I kerf-
inu. Ég þurfti aö leita til félags-
ráðgjafa út af persónu sem ég
nefni X. Þessi persóna átti ekk-
ert heimili. (Þetta var I febrú-
ar). Þaö var að mörgu leyti gott
aö tala við félagsráðgjafa.
Félagsráðgjafi gat útvegaö X
heimili i einn mánuð, eða aö X
mátti ráða dvölinni eftir þann
tima, þar sem X náöi þá lög-
aldri. En það sem X var oröin
afar illa farin, þá geröi hún sér
engan veginn grein fyrir þeirri
þörf að vera þarna áfram og
valdi frelsið. Slðan hefur X ver-
ið á flækingi og leitaöi ég i>vl
aftur til félagsráðgjafa I marz.
Félagsráðgjafi vlsaöi mér þá á
yfirlækninn á Kleppsspitalanum
og sagði einnig að þaö yrði bara
að loka X undir lás og slá. En
við vitum það vel, að þaö leysir
engan vanda að læsa sjúkt fólk
inni, svo að mér fannst þetta
ekki vera jákvætt. Ég lét tilleiö-
ast og hringdi I yfirlækninn á
Kleppsspitalanum, sem var
hinn elskulegasti I tali ekki slð-
ur en félagsráðgjafinn, en eftir
okkar samtal visaði hann að
lokum á Baldur Möller I dóms-
málaráðuneytinu. Sem sagt,
mér var vísaö á þriðja aöilann.
Ég gafst alveg upp á simhring-
ingum að sinni, þvl aö ég sá aö
lltið var á þeim að græöa. Mér
var bara vísaö úr einum staön-
um I annan.
Ég vona bara aö þeir sem lesa
þessar llnur vakni af vondum
draumi og láti til skarar skríöa
og taki nú til óspilltra málanna
aö vinna aö þessum vandamál-
um, þ.e.a.s. þessir aðilar sem
landi okkar stjórna. Við, sem
megum okkar minna, getum þvi
miöur svo litiö beitt okkur fyrir
þessum málefnum.
Nú standa yfir kjarasamning-
ar. t eyrum glymja orö eins og
vinnuveitendur og launþegar.
Hvers konar miðaldamálfar er
þetta? Hverjir veita og hverjir
þiggja?
Þeir, sem verkstöðvar reka,
ættu að skammast sin fyrir það
heimskulega yfirlæti, órökrétt
og sótt i gamlan og úreltan
hugsunarhátt, að þykjast vera
veitandi um fram annað fólk I
landinu, og verkalýður má
drúpa höfði i blygðun fyrir að
taka undir þetta, beint og
óbeint. Hann þiggur ekkert öðru
fólki fremur.
Alveg mætti snúa þessu við og
segja, að hinir svonefndu vinnu-
veitendur þiggi starfsorku ann-
ars fólks, þiggi aflafé þeirra,
þegar þeir sækja lán i bankana,
og þar fram eftir götunum. A
sama hátt má segja, að launa-
menn leggi til vinnu sina, veiti
hana öðrum mönnum eða aðil-
um. Þannig getur ýmislegt orð-
ið upp á teningnum, ef farið er i
saumana á þvi, hver veitir og
hver þiggur.
Sú málvenja, sem tiðkazt hef-
ur, ætti að hverfa. Hún er frá
liðinni tið, hún er órökvis og hún
er móðgandi.
Vinnumaður.
Ef ég gæti nokkru ráðið, vildi
ég láta loka Áfengisverzlun
rlkisins. Afengisböliö er að
veröa óbærilegt að minu mati.
Þaö er til fyrirmyndar hvað
börn hafa unnið mikið á móti
reykingum á þessu ári. Ég vona
aö þau eigi einnig eftir aö vinna
á móti áfenginu. Allmargir ung-
lingar, sem eru að vaxa upp
núna, viröast vera miklu viti-
bornari en fullqröna fólkiö. Þaö
er þvl min heitasta ósk aö full-
orðna fólkið taki sig á og veröi
uppvaxandi kynslóð til fyrir-
myndar og hætti áfengis- og tó-
baksnotkun, og biö ég góöan
Guö að leggja blessun slna vfir
land og þjóð. H.Kr.Jak.
Viö getum
afgreitt
bílana
STRAX
á mjög
hagstæðu
verði og
með ábyrgð'
upp í
20.000 km
akstur
Nýtt
súnanúmer:
27766
Afgr.timi
Mámid.- Fóstud. 915-12,
13-16 og 17-1830
SPARISJÓÐUR
Reykjavikur& nágrennis
Skólavörðustíg 11