Tíminn - 13.05.1977, Blaðsíða 15

Föstudagur 13. mal 1977
15
Morgunstund barnanna kl.
8.00: Siguröur Gunnarsson
heldur áfram aö lesa söguna
„Sumar á fjöllum” eftir
Knut Hauge (17). Tilkynn-
ingar kl. 9.30. Létt lög milli
atriða. Spjallaö viö bændur
kl. 10.05. Létt alþýöulögkl.
10.25. Morguntónleikar kl.
11.00: Radu Lupu leikur
planóverk eftir Johannes
Brahms / Flæmski píanó-
kvartettinn leikur Kvartett I
D-dúr op. 23. eftir Antonín
Dvorák.
12.00 Dagskráin. Tónleikar.
Tilkynningar.
12.25 Veðurfregnir og fréttir.
Tilkynningar. Viö vinnuna:
Tónleikar.
14.30 Miödegissagan: „Nana”
eftir Emile Zola I þýðingu
Karls Isfelds. Kristln
Magnús Guöbjartsdóttir les
(5).
15.00 Miödegistónleikar
Pierre Pierlot og Antiqua
Musica kammersveitin
leika Konsert fyrir óbó og
strengi I d-moll op. 9 nr. 2
eftir Toniaso Albinoni,
Annie Jodry og Fontaine-
bleau kammersveitin leika
Fiölukonsert i C-dúr op. 7
nr. 3 eftir Jean-Marie
Leclair, Jean-Jacques
Werner stj. Wurttemberg
kammersveitin i Heilbronn
leikur Sinfóniu nr. 8 I d-moll
eftir William Boyce, Jörg
Faerber stjórnar.
15.45 Lesin dagskrá næstu
viku.
16.00 Fréttir. Tilkynningar.
(16.15 Veöurfregnir).
16.20 Popphorn. Vignir
Sveinsson kynnir.
17.30 Tónleikar. Tilkynning-
ar.
18.45 Veöurfregnir. Dagskrá
kvöldsins.
19.00 Fréttir. Fréttaauki. Til-
kynningar.
19.35 Aö yrkja garöinn sinn
Jón H. Björnsson garöarki-
tekt talar um gróöur og
skipulag i göröum.
20.00 „Haraldur á itallu”,
hljómsveitarverk eftir
Hector Berlioz Yehudi
Menuhin og hljómsveitin
Filharmonia leika, Colin
Davis stj.
20.45 Leiklistarþáttur I umsjá
Siguröur Pálssonar.
21.15 Shirley Verret syngur
ariur úr frönskum óperum
Italska RCA-óperuhljóm-
sveitin leikur með, Georges
Prétré stjórnar.
21.30 (Jtvarpssagan: „Jómfrú
Þórdls” eftir Jón Björnsson.
Herdís Þorvaldsdóttir leik-
kona les (18).
22.00 Fréttir
22.15 Veðurfregnir. Ljóöa-
þáttur Umsjónarmaður:
Oskar Halldórsson.
22.50 Afangar Tónlistarþátt-
ur sem Asmundur Jónsson
og Guöni Rúnar Agnarsson
stjórna.
23.35 Fréttir. Dagskrárlok.
sjonvarp
Föstudagur
13. mai
20.00 Fréttir
20.25 Auglýsingar og dagskrá
20.30 Prúöu leikararnir (L)
Gestur leikbrúöanna er
Valerie Harper. Þýöandi
Þrándur Thoroddsen.
20.55 Kastljós Þáttur um inn-
lend málefni. Umsjónar-
maöur Sigrún Stefánsdóttir.
21.55 Króginn (Janken) Sænsk
bfómynd. Aðalhlutverk
Anita Ekström og Lars
Green. L.eikstjóri Lars
Forsberg. Ung, ógift stúlka
á von á barni. Gamall kær-
asti hennar flytur til hennar
og býöst til að rétta henni
hjálparhönd. Þýöandi Dóra
Hafsteinsdóttir.
23.25 Dagskráriok.
framhaldssagan framhaldssagan framhaldssagan framhaldssagan
Frú Harris fer
til Parísar @
hrifamanna hafði minnsfa áhuga á henni eða manni
hennar.
Vissan um þetta haf ði f yllt f rú Colbert örvæntingu, því
hún elskaði manninn sinn og þoldi ekki að sjá hann fara í
hundana, en hún gat heldur ekki gert neitt til að koma í
veg fyrir að honum yrði ýtt til hliðar vegna einhvers,
sem hafði réttu samböndin peninga eða pólitísk völd.
Hún lá andivaka á næturnar og reyndi að f inna einhverja
leið. En á daginn varð hún æ sannfærðari um árangurs-
leysi erf iðis síns og beizkjan var farin að koma niður á
daglegum störfum hennar og umhverf i. Hún vissi sjálf,
hvað var að gerast, en það var eins og hún væri stödd i
miðri martröð og kæmist ekki burt.
Nú sat f rú Colbert við skrifborð sitt á annarri hæð og
reyndi að einbeita sér að niðurröðun gestanna við sýn-
inguna siðdegis, þegar hún leit upp og sá á stigabrúninni
fyrirbæri sem olli því að hún hrökk við og strauk hend-
inni yf ir ennið og augun eins og til að losna við ofsjónir,
ef þetta var það. Én svo var ekki þessi kvenpersóna var
Ijóslifandi.
Einn af kostum frú Colbert var ósvikul dómgreind,
þegar um var að ræða að meta viðskiptavin eða tilvon-
andi viðskiptavin. Hún gat greint milli þeirra, sem að-
einseyddu tima hennar, og hinna, sem eyddu peningun-
um sínum. Hún gat séð gegnum yfirborðið og inn i
bankabækurnar, En hún varð gjörsamlega ráðvillt þegar
hún sá þessa konu, sem kom upp stigann, í slitinni og
snjáðri kápu, með hanzka í röngum lit og í skóm sem
komuallt og greinilega upp um þjóðerni hennar, hræði-
legusta gervileðurveski, sem hugsast getur og stórhlægi-
legur hattur með gerviblómi.
Frú Colbert fór hratt yf ir alla þá f lokka viðskiptavina
sem hún hafði þekkt og séð. Ef þessi kona var það sem
hún leit út f yrir að vera, hreingerningakona (f rú Colbert
var mannþekkjari eins og áður er sagt), hefði hún átt að
koma bakdyramegin. En það gat ekki verið, því allar
hreingerningakonur komu eftir lokunartíma. En hvað
um það, þessi kona gat að minnsta kosti ekki verið einn
af viðskiptavinum hússins.
En f rú Colbert beið þess að konan tæki til máls, því hún
gerði sér grein fyrir, að persónuleg vandamál hennar
voru búin að f á svo á hana, að hún þorði ekki að treysta
sinni eigin domgreind lengur. Hún þurfti ekki að bíða
lengi.
— Jæja, þar hittir maður loksins einhvernsagði konan.
— Þér getið kannski sagt mér, hvar kjólarnir eru?
Frú Colbert efaðist ekki lengur um dómgreind sína.
Svona rödd og svona hreimur hafði aldrei áður heyrzt
innan veggja Diorhússins.
— Kjólarnir? Hvaða kjóla eigið þér við? spurði f rú Col-
bert á lýtalausri ensku, eilítið kuldalegri röddu.
— Almáttugur kona, sagði frú Harris ásakandi. — Er-
uð þér ekki almennilega vaknaðar ennþá? Hvar hanga
kjólarnir, sem eru seldir hér?
Andartak hélt frú Colbert, að þessi einkennilega
mannvera hefði villzt upp, þegar hún var að leita að litlu
búðinni niðri. — Ef þér eigið við búðina sem selur smá-
hluti....
Frú Harris starði á hana. — Smáhluti... ég var ekki að
spyrja um smáhluti. Það eru kjólarnir sem ég vil sjá,
þessir dýru. Reynið nú að hressa yður upp kona, ég er
komin alla leið frá London til að kaupa einn af kjólunum
ykkar og ég get ekki staðið hér og sóað tímanum.
Nú rann upp Ijós fyrir frú Colbert. Það kom oft fyrir,
að einhver villtist upp fína stigann af misskilningi, en
hér var greinilega manneskja á ferðinni, sem alls ekki
átti neitt erindi upp. Þegar svo var, þurf ti að vera ákveð-
inn. Og vegna erfiðra einkamála sinna var frú Colbert
enn kaldari og harðari en venja hennar var undir slíkum
kringumstæðum. — Ég er hrædd um að þér séuð á röng-
um stað. Við höf um ekki kjóla til sýnis hérna. Það sem til
er, er aðeins sýnt samkvæmt boði síðdegis. Ef til vill, ef
þér færuð í Galeries Lafayette...
Frú Harris vissi hvorki upp né niður. — Hvaða gallerí?
spurði hún. — Mig varðar ekkert um neitt gallerí. Er
þetta hér Dior eða ekki? Svo fðr hún að hugsa um hvað
hin hafði sagt og áður en frú Colbert náði að svara hélt
hún áf ram: — Ef til vill þarf ég að fara á þessa sýningu.
Hvernig er með það?
Frú Colbert sem þráði að fá að verða ein með dapur-
legum hugsunum sínum aftur, varð óþolinmóð. — Mér
þykir það leitt, sagði hún kuldalega, — en salurinn er
fullur í dag og alla daga þessa viku. Og til að losna við
hana, byrjaði hún á venjulegu þulunni: — Ef þér viljið
skilja eftir heimilisfang, getum við ef til vill sent yður
boískort í nætu viku.
Réttlát reiði gaus upp i frú Harris. Hún gekk einu
skref i nær f rú Colbert, og bleika rósin á hattinum hopp-
aði uppog niður, þegar hún næstum hrópaði: — Já, það
var eftir yður, þér ætlið kannski að senda boð í næstuviku
svo að ég fái allra náðarsamlegast leyfi til að nota pen-
ingana mína, sem ég hef safnað með því að strita við að
þurrka af, sópa og eyðileggja hendurnar í skítugu upp-
þvottavatni. En ég þarf að vera komin aftur til Londoní
kvöld! Hvað segið þér um það?
Rósin dansaði ógnandi framan við augun á frú Col-
bert. — Nú skal ég segja yður dálitið, ungf rú Merkikerti,
ef þér haldið að ég haf i ekki peninga til að borga það sem
ég vil, þá lítið á þetta! Og þar með opnaði frú Harris
gervileðurveskið og hvolfdi úr því. Teygjan utan um
seðlabúntið slitnaði einmitt á sama andartaki og grænir
dollaraseðlarnir flutu yfir skrifborðsplötuna. — Litið á
þetta! Frú Harris hækkaði gremjuröddina svo hún varð
gjallandi. — Hvað er athugavert við þetta? Eru mínir
peningar ekki jafn góðir og annarra?
Frú Colbert starði forviða á þessa satt að segja upp-
byggilegu sjón og tautaði með sjálfri sér: — Guð minn
góður! Betri en flestra annarra! Hún mundi allt í einu
eftir rifrildinu milli þeirra Fauvels, er hann hafði verið
að kvarta yfir falli frankans og viðskiptavinum, sem
ekki greiddu reikninga sína, og hún hugsaði kaldhæðnis-
lega með sér, að hér væri þó einn, sem vildi staðgreiða,
og það var enginn vafi á, að dollararnir á skrifborðinu
voru raunverulegir peningar.
En nú var f rú Colbert vantrúuð og hún var forviða yf ir
útliti og framkomu þessa undarlega viðskiptavinar.
Hvernig hafði hún, sem viðurkenndi að vera hreingern-
ingakona, komizt yfir svona mikla peninga og þar að
auki í dollurum? Og hvað í ósköpunum ætlaði hún að gera
við Dior-kjól? Það var óreglukeimur af þessu, og slikt