Tíminn - 13.05.1977, Blaðsíða 12

12
Föstudagur 13. mai 1977
ER 20 ÓLÍKAR
MANNESKJUR!
Dene Colbert er ekki ein, heldur 20
ólíkar konur.Bandarískur blaðamaður
segir hér frá henni og ræðir við hana
og sálfræðing hennar. Ætlunin er að
lækna hana með særingum!
I)r. Allisou ræðir við Dene. Það er særingum hans að þakka, að
góðar vonir eru uin að hún nái bata.
BANDARtSKI sálfræðingurinn
dr. Ralph B. Allison, sem rekur
einkasjúkrahús fyrir andlega
sjúka i bænum Santa Cruz,
skammt fyrir sunnan San Fran-
cisco, hefur náð undraverðum
árangri við meðferð geðklot'a —
þ.e.a.s. sjúklinga, sem halda, að
þeir séu margar mismunandi
manneskjur — meö særingum!
Ég heimsötti hann á sjúkra-
húsið, þar sem hann sagði mér
opinskátt, hvernig hann hefur
oftgetað hjálpað manneskjum i
kviiium geðklofans og vonleysi
og veitt þeim sálarró, eftir að
viðkornandi hafa loksins skiliö,
að þeir eru aðeins ein mann-
eskja
t viðtali, sem tók meira en
: :nm klukkustundir, segir Dene
Colbert, falleg 25 ára gömul
stúlka, mér hvernig henni hefur
tekizt að losna viðfjóra af alls 20
mismunandi persónuleikum,
sem i henni bjuggu! Þökk sé
særingunum.
Dene Colbert byr i litilli
tveggja herbergja ibúð i einu af
rölegri hverfum Santa Cruz.
llún ólst upp sem einkadóttir i
dæmigerðri bandariskri miö-
stéttarfjölskyldu. En siðan hún
var á niunda ári hefur lif hennar
verið „hvert vitið á annað of-
an”, eins og hún sjálf orðar það,
Hún er nú skilin við eiginmann
sinn, og þrátt fyrir sjúkdóm
sinn, sér hún um uppeldi sonar
þeirra, Tracy. sem er tveggja
ára.
Dene ræðir við mig i dagstof-
unni sinni og er allan timann
hæglát og róleg og svarar hverri
spurningu án þess að sýna nein
merki um æsing eða dapurleika.
Hún reynir heldur ekki að dylja
neitt eða snúa út úr.
Dene er kona, sem berst
harðri baráttu ti! að finna sjálfa
sig, sinn rétta persónuleika.
Hún á þá ósk heitasta að verða
hún sjálf, eins og flestir eru. Við
gerum ráð fyrir þvi, sem sjálf-
sögðum hlut að við séum við
sjálf og enginn annar, en um
þessar mundir er Dene hvorki
meira né minna en 16 mismun-
andi manneskjur!
Hér segir Dene Colbert sjálf
sögu sina:
— 1 fyrsta sinn, sem ég komst
að raun um, að ég hlyti að vera
fleiri en ein manneskja, mun
hafa verið þegar ég var á ni-
unda árinu. Þetta versnaði ár
fra ári og naði hámarki um
langan tima, þegár ég kom I
menntaskóla. Ég var oft og
mörgum sinnum send heim
vegna einhvers, sem ég átti ekki
sök á. Það fannst mér að
minnsta kosti og ég var dauð-
hrædd við að segja foreldrum
minum frá þvi. Mitt viti varð
enn verra en það sem Dante
hefur lýst.
Hér grip ég fram i og spyr
Ðene, hvort það sé raunveru-
lega Dene sjálf, sem ég er að
laia við núna. Ef til vill er það
einhver af hinum, sem i henni
hafa aðsetur. Hún svarar:
— Nei, sú sem þú ert að tala
við er Dene Colbert. Við dr. Alli-
son vitum bæði að Dene Colbert
er hin rétta feg. Ég er hérna.
Ein drekkur —
önnur ekki
Dene, sem er litt áberandi
klædd, sýnir mér klæðaskáp,
sem er troöfullur af skrautleg-
um blússum og pilsum, sóla-
þykkum skóm — og glæsilegum
samkvæmiskjólum.
— Þetta eru föt, sem hinar
manneskjurnar i mér nota, seg-
ir hun. — Ég reyki ákveðna teg-
und af sigarettum og vil ekki
annað, en ótal sinnum þegar ég
vakna á morgnana, finn ég
pakka með allt öðrum tegund-
um hér og þar um stofuna.
SStundum jafnvel mentolsiga-
rettur, sem mér er meinilla við
j og snerti aldrei. Ein af mann-
| eskjunum i mér hlvtur að vilja
þær. Annars er ein þeirra
drykkjumanneskja.... en ég
drekk alls ekki, fyrirlit áfengi.
Þegar ég er að breytast i aðra
manneskju, finn ég sjálf, sem
sagt Dene, aldrei hvað er að
gerast. Ég er i eins konar
leiðslu, þegar ég er einhver önn-
ur, og ranka ekki viö mér fyrr
en viðkomandi hefur yfirgefið
mig, eða hvað það nú er sem
gerist. Þess vegna verð ég að
trúa þvlsem hinir fáu vinir min-
ir segja mér um athaífnir minar.
Nýlega var ég til dæmis
drykkjukonan, sem ég kalla
Danellu, og var farin út i bæ
klukkan 8 um kvöldið. Hún kom
ekki heim fyrr en um tíuleytið
morguninn eftir, og hafði þá
fengið sér vel neðan i þvi. Én
það var ég, Dene, sem fékk
timburmennina, og mér finnst
ranglátt að þurfa að vera timbr-
uð, þegar ég drekk alls ekki.
Við annað tækifæri sögðu vin-
ir minir mér, hvernig ég var
sett i steininn: Danella sat á
bar, þar sem karlmaöur stakk
upp á að hún kæmi með sér
heim. Hún reiddist þvi svo, að
hún fleygði glasi framan i hann.
Hann nefbrotnaöi og skarst tals-
vert. Ég sat i steininum I 48
klukkustundir. Mér er illa við
Danellu og uppátæki hennar á
öldurhúsum.
Sú ástsjúka
Allar manneskjurnar, sem
búa i Dene heita eitthvaö. Auk
Danellu má nefna Mickey, Didi,
Jean, Melissu, Jo Ann, Jo,
Margo, Kay, Emily, Sunshine
og Charity.
— Didi er vitlaus I karlmenn,
segir Dene. — Hún er ekki
minna vandamál en Danella.
Hún leggur lag sitt við blá-
ókunnuga menn, unga, gamla,
feita mjóa og sköllótta. Nokkr-
um sinnum hef ég þurft aö leita
til læknis vegna kynsjúkdóma.
Það er ákaflega niðurlægjandi.
'Ég gleymi aldrei, þegar 16
ára piltur kom hingaö og heimt-
aði að ég kæmi upp i rúm með
sér. Ég hafði aldrei séð hann
áður og rak hann öfugan út. Það
gat hann auðvitað ekki skilið,
þvi ég hafði hreinlega forfært
hann á gamlárskvöld. Ég var
frávita og hljóp út, skjálfandi af
hræðslu. Hún er sannarlega
leiðinleg, hún Didi.
Dene heldur áfram: — Ég
gifti mig árið 1970. Nei, það var
raunar önnur manneskja. Hún
er ákaflega barnaleg, en dugleg
að hekla og prjóna og halda
heimilinu notalegu. Sjálf get ég
ekkert af þessu. Ég gifti mig i
júli og um miðjan ágúst vaknaði
ég við vekjaraklukku. Ég sá
karlmann liggja við hliðina á
mér og datt fyrst af öllu i hug að
koma mér út i hvelli. En þá
sneri hann sér að mér og sagði:
— Elskan min, mig langar i
flesk og egg i dag! Þá uppgötv-
aði ég, að ég var með giftingar-
hring, og þá gerði ég mér ljóst
að ég, Dene, var löglega gift!
Þetta var óttaleg uppgötvun,
en eftir langa umhugsun ákvað
ég þó að vera um kyrrt hjá
manni minum og reyna að gera
þaðbezta úr öllu saman. En þaö
dugði þó ekki.
Alltaf rekin
— Lif mitt hefur verið anzi
gloppótt og það er ein af ástæð-
unum til þess að ég get aldrei
haldið vinnu nema skammán
tima. Ég hef verið rekin fyrir
móðursýkisköst, fyrir að eyði-
leggja of mikið á vinnustað og
fyrir að vera súr á svipinn. Þér
er óhætt að nefna hvaða ástæöu
sem er, ég hef áreiðanlega ein-
hvern tima verið rekin einmitt
þess vegna!
— Hvernig kemstu af fjár-
hagslega?
— Ég fæ peninga frá félags-
málastofnuninni og það hrekkur
fyrir læknishjálpinni, svolitið er
eftir fyrir daglegu brauði.
Annars fylgja geðklofa fleiri
vandamál en margar mann-
eskjur i einum likama. Ég hef til
dæmis ekki séð foreldra mina i
þrjú ár, þyi þau æsa mig svo
upp. Þau geta ekki skilið, að ég
er veik manneskja sem reynt er
að lækna, En dr. Allison hefur
reynzt mér mjög vel. Þegar for-
eldrar minir héldu áfram að
skipta sér af mér, skrifaði hann
þeim og stakk upp á að þau létu
ekki á sér kræla fyrr en ég væri
orðin frisk. Ég hef verið undir
hendi dr. Allisons i tæp tvö ár.
Hann er fimmti sálfræðingurinn
minn og vonandi sá siðasti.
Man ekkert
Mesta vandamál Dene er að