Tíminn - 31.03.1978, Qupperneq 9

Föstudagur 31. marz 1978
9

OPIÐ BRÉF TIL EYMUNDAR
MAGNÚSSONAR Á FLÖGU
Viö höfum aldrei sézt, þó rétti
ég þér hugarhönd mina og segi:
Eymundur Magniísson. Grein
þin i dagbl. Timanum 3. febrúar
i ár (1978) vakti athygli mina.
„Landbúnaöur og öfgastefn-
ur” vakti athygli mina, ekki af
þvi að öfgamenn og hópar eöa
stefnur séu nýtt i heiminum —
Island ekki undanskiliö.
Skoöanir manna eru oft
byggöar á mismunandi aðstæö-
um, ég nefni þrennt —þó þaö sé
ekki nema brot þess sem
skoöunum skipti:
Fyrsta: Það sem lesiö hefur
verið. Annaö: Þaö sem hlustaö
hefur verið á. Þriöja^ Þaö sem
séö hefur verið á ólikum stöö-
um.
Slíkt getur breytt skilningi og
ákvöröunum einstaklingsins,
sem svo teymir margt annaö á
eftir sér, misjafnlega hugsaö og
framkvæmt.
Lestur minn strandaöi, þegar
byrjaö var á sjöundu málsgrein
(ef þaö telst rétt). Hún byrjar
svona: „Hvernig stendur á þvi,
aö mysu, sem fellur til viö osta
og skyrgerö, er veitt i sjóinn,
þessu úrvals fóöri, bæöi fyrir
menn og skepnur? Viða er-
lendis, og þá sérstaklega í
Noregi, eru kálfar og kýr alin á
mysu.
Þetta er næringarrikt fóöur,
en athuga veöur, að kýrin verð-
ur aö hafa fengið mysu strax
sem kálfur” — tilvitnun lýkur.
Mér fór likt og manni, sem
strandaö hefur bát sinum, hann
lituri kringum sig og rifjarupp
fyrir sér, hvað hann hefur séö og
heyrt gert.
Mysa, hollt fóður
Égheld aö rétt sé að segja þér
smáþátt úr búskaparsögu
minni, er ég flutti frá Krossi aö
Þormóösdal, ogafturaö Krossi.,
Það var áriö 1935. Kindur minar
voru illa séöar vegna ótta við,
að meö þeim kynni aö berast
fjárpest, sem kölluö var
Deildartungupest.
Á tiu ára timabili missti ég
margt vegna manna tilskipana,
en af Deildartungupestinni eina
á, tveggja vetra, vorið 1939.
Haustið 1945 rak ég allar kind-
ur minar úr fyrstu Hafravatns-
rétt i sláturhúsið f Reykjavik.
Baö ég um aö gát væri höfö á,
hvort veiki væri I lungum eöa
'görnum, — og ekki duliö ef um
grun væri aö ræða.
Vorið 1946 keypti ég 160 fjár á
Grfmsstööum. Um haustið
vantaöi 20 ær, öll lömb, gamalt
og grunsamlegt fé drepið i
Borgarnesi (nokkrar seldar til
lifs) — rak heim 70, missti eina
vorið 1947, önnur heimtist ekki
né lömb hennar. Allar hinar
liföu til haustsins 1950 (fjár-
skipti á stóru svæöi).
Fóöurkinda minnavarbeit og
hey, sildarmél, ef til var, siöari
hluta vetrar. Þá var annað
ódýrara búið — þaö var mysa,
slátursýra (ekki edik) og slátur-
soö. Heytuggu, gegnbleyttri i
þessusulli,dreiftyfir þurrheyiö
i jötunni. Byrjaöi um jólaleytiö,
ef ég taldi þess þörf, og voru
flestar kindur sólgnar i þaö.
Éger þér innilega þakklátur,
Eymundur, fyrir ábendinguna
um mysuna og notkun hennar i
Noregi, (ég varö aldrei var viö
neitt sllkt á árunum 1916-1921).
Ef við viröum gengnar kyn-
slóöir feðra okkar og mæöra,
ættum við að skilja lifsafkomu-
skilyröi þeirra. Búféö.Mjólk og
ket. Matur, ull, fatnaöur. Skinn,
skór og vosverjur. Þetta gilti
jafnt fyrir alla, við vinnu sem
viö hvlld. Sjómenn drýgöu mat-
föng meö fiski, miöluöu bænd-
um og fengu i staöinn nauöþurft
sina.
Þessum, þeirra fénaöi, eigum
viö aö unna. Hann er þess viröi.
Heilsuþol og afuröasæld fer
saman, ef rétt er unniö. tltlend-
ur fóöurbætir skapar ekki kyn-
bætur. Afuröasæld? Vafasamt.
Ahrif lofts og láðs á lif er
áhrifarikt hvar sem er. Hvernig
er skinnheilsu sumra hösta
islenzkra variö i útlöndum?
Fluttist hún meö þeim? Nei, en
ég er þér sammála um margt,
ekki þó minkarækt, nema við
viljum útrýma ýmsum fúgla-
tegundum, sem hér hafa veriö
um aldir. Glapræöisverk má
ekki rækta á kostnaö tryggöar.
Nóg nm þaö.
Fyrirgefðu mér, Eymundur,
margyrðin. Heilladrjúgt sumar,
farsæl framtiö óskast þér og
þinum. Svo mælir
Guðmundur P. Asmundsson frá
Krossi.
DAIHATSU
japanskur gæðingur
mmmrnm
■
DAIHATSU
'Vv/fiií
DAIHATSU
ÁRMÚLA 23 simi 81733