Tíminn - 14.12.1978, Blaðsíða 13

Jólablað 1978
1 ...
Jólanóttin
Þaö hefur mér veriö sagt þá
cmbættaö var á jóianóttum, aö
á einum bæ liafi þaö tilboriö aö
sá kvenmaöur, sem lieima var
látin ein vera,þvi fólkiö fór allt
af bænum, ungir sem gamiir
sem siöur var tii, aö allir fóru af
bæjum þá ndtt til aö liiýöa á tiö-
ir, en skiiinn eftir einn kven-
maöur til aö gæta lieima, —
þessi kvenmaöur á bænum var
galinn oröin þá fólkiö lieim kom.
Fór svo fram nokkrar jólanætur
á þeim bæ, en ei mátti af vana
bregöa, aö allt fólkiö færi ei tii
tiöanna. Viklu fáar sig til gefa
heima aö vera: þó varö þar altiö
cinlivertilþaöaögöra. Nú liaföi
veriö um vor eitt tekin vinnu-
kona. Barst nú aö henni heima
aö vera þá fyrstu jóianótt er liún
var þar. Hún vissihvérnig fariö
haföi fyrir liinum er áöur heima
höföu veriö.
Nú þá fólkiö var á staö komiö
kveikir hún ljós og setur hér og
hvar um bæinn: siöan fer hún á
rúm sitt og fer aö lesa meö
sjálfri sér 1 bókinni: stúlkan var
vel aö sér og guöhrædd. Þá hún
haföi litla stund setiö kemur i
bæinn margt fólk, karlmenn,
kvenfólk og börn. Þetta fólk
tók allt tii aö dansa meö ýmis-
iegum dansieikjum. Þaö taiaöi
til stúikunnar og biöur liana aö
koma I hópinn og dansa meö
sér, en hún þegir og situr kyrr,
lesandi i bókinni. Þaö biöur
hana aö koma og býöur henni
eitt og annaö til þess aö hún
kæmi til þess. En hún svarar
engu og situr kyrr sem fyrr.
Þetta gekk einatt, aö þaö var
aö dansa ogbiöjáhana til sfn aö
koma. En þaö tjáöi ekki: hún
sat kyrr þó þaö biöi lienni aö
gefa stórar gjafir, gekk þetta
aila nóttina, en þá komiö var aö
degi fór þaö á burt, en heima-
fóikiö kom: bjóst þaö viö, aöhún
mundi galin oröinsem hinar. En
þá þaö kom sá þaö liana vera
eins og þaö viö iiana skildist.
Þaö spuröi hana Iivort ei heföi
neitt fyrir hanaboriö. Sagöi hún
þá frá livernigtil haföi gegiö um
nótt þessa: liún sagöist og hafa
vitaö þaö, aöheföiliún gefiösig í
danshin meö þvi þá mundi iiún
liafa oröiö sem hinar er lieima
heföu áöur veriö. Var hún svo
látin lieima vera hverja jólanótt
meöan hún var þar og alltiö
haföi i sama gengiö.
(Þjóösögur Jóns Arnasonar)
Föndur
Hérna eru skemmtilegar jóla-
kerlingar og jólakarlar. Viö not-
um föndurpappir i likamann, en
efnisafganga eöa filt i föt, og garn
i hár og skegg.
Viö brjótum pappirinn eins og
harmónikku og teiknum sniöiö á.
Klippum siöan út, en pössum aö
klippa ekki milli strikanna á
liöndum og fótum. Viö limum svo
efniö á eins og föt og garniö eins
og liár og skegg.
Ef vel til tekst er þetta tilvaliö
skraut á jólaboröiö.
I
Hérna kemur
sprelli-jóiasveinn. Þiö
teikniö hann á stifan
pappir, litiö liann og
festiö saman meö
pappirsnálum (þœr
fást f bókabúöum),
setjiöihann band (sjá
mynd) og þá spriklar
liann fjörlega. Ef þiö
viljiö gera liann sér-
lega fallegan þá skul-
uö þiö nota filt eöa
efnisbúta i föt, og garn
eöa bómull i hár og
skegg. Þá berib þiö
svolitiö iim á flötinn
sem þiö ætliö aö klæöa
og ieggib efniö eöa
garniö á. En þiö veröiö
aö vera búin aö snlöa
fötin fyrst.