Tíminn - 25.03.1979, Blaðsíða 32

Sýrð eik er
sígild eign

TRÉSMIDJAN MEIDUR
SÍÐUMÚLA 30 • SÍMI: 86822 ’
Gagnkvæmt
tryggingafé/ag
Sunnudagur 25. mars 1979 71. tölublað —63. árgangur.
Verzlið
búðin'* sérverzlun með
skiphoiti 19. r.' —' litasjónvörp
simi 29800, (5 linur) Qg hljÓmtækÍ

AM—„Mér hefur liðið vel hérna að Laugarbóli, allt
frá því ég kom hingað fyrst með fósturforeldrum
minum ársgamall, árið 19v19. Foreldrar mínir höfðu
dáið f spönsku veikinni og fósturforeldrarnir Ari og
Magnea, sem tóku mig að sér, höfðu hér nokkurs
konar sumarbústað. Þau bjuggu á Lindargötunni
með bústofn sinn á vetrum og fósturfaðir minn
leigði hestana i kolin hjá Koli & Salt, þar sem hann
var verkstjóri".
Gunnar Júllussonrekur fyrir
okkur I fáum orðum aödrag-
anda þess að hann keypti
Laugaból. Eftir skilnað þeirra
Ara og Magneu áriö 1931, bjó
hann ásamt fósturmóður sinni
aftur á móti I kjallaranum.
Þessi bústofn var misstór, ég
man að við vorum með þrjár
kýr 1920.
Sjálfur hef ég hér nú 6 kýr I
fjósi og 2 kvigur en ég slátraði

f- ] I
Gunnar Júliusson fyrir framan bæjarhúsin að Laugarbóli.Skógar garðyrkjustjóra færast æ nær, eins og
þegar Birnanskógur steöjaði f átt að Macbeth til forna.
Garðyrkjustlóri víll
flytja síðustu reyk-
vísku bænduma á
Árbæjarsafn
Gunnar Júlíusson bóndi á
Laugarbóli sóttur heira
„Fósturforeldrar minir höfðu
búskapinn hér á sumrum, en
fluttu allt saman niður á
Lindargötu á veturna ”, segir
Gunnar.
(TimamyndirGE)
að Laugarbóli til ársins 1946,
þegar hún lést. Þá keypti Ari en
seldi Gunnari svo jöröina 1952.
Sjálfur lést Ari 1956.
Féð var í kjallaranum á
Lindargötunni
„Viö fluttum bústofninn
hingað inn eftir á sumrin, en
niður á Lindargötu aftur á
veturna . Þar höföum við fjós
og hesthús en kindurnar voru
tveim kúm og nauti I fyrra. Auð-
vitað verð ég að kaupa talsvert
hey, þvl túniö gefur ekki mikið
hey af sér, eftir að þeir spilltu
jörðinni 1967.
Féð tekið og túnið rist
niður í þökur
„Jú.síðustu árin hefur þetta
veriö erfitt og ég hef orðið að
sæta alls konar valdnlðslu. Þeir
komu hér árið 1968 i október og
tóku af mér um það bil tug kinda
og einu sinni var sendur hingað
flokkur sem risti stærðar spildu
af túninu niöur I þökur, sem
voru seldar og veit ég ekki hver
hefur hirt arðinn af þvl — en
ekki var það ég.
Annaö hefur veriö eftir þessu
slðari árin. 1967 kom hér flokkur
I lögreglufylgd, sem reif niður
allar mlnar girðingar, svo ég
réð ekkert við kindurnar. Hér
hefur verið lagður vegur I tún-
inu hjá mér án þess að láta sem
ég væri til og fleira hefur verið
eftir þessu”.
Þrengir að
Hægt og hægt hefur Reykja-
vikurborg þanist út og kröfur
hennar og þarfir, hvort sem
menn vilja llta á þær sem raun-
hæfar eða tilbúnar kreppt fastar
að högum „einbúans I Laugar-
dalnum”, eins og Gunnar er oft
nefndur, þegar fjallað er um
mál hans á prenti. Um jörðina
gilti erfðafestusamningur frá
1937, en hluti hennar tekinn úr
erföafestu 1956 og árið 1964 allt

Gunnar með hundinn Trygg.
Þvi verr fékkst Tryggur ekki til
'að stansa nógu lengi hjá kisu til
þess að nást mætti mynd af
þeim saman.en með Trygg og
kisu er mjög bróöurlegt sam-
band, þótt Gunnar segi að
stundum fljúgist þau á i góðu.
Kýrnar á Laugarbóli urðu gestkomunni fegnar enda sparaði bóndinn hvorki klapp né klór. Hvftu strikin til hægri og vinstri á myndinni eru
auðvitað halaböndin.
landiö. Voru Gunnari boðnar
bætur fyrir, sem hann vildi ekki
þiggja.
Flutningur að Árbæ?
Um þessar mundir má segja
að mikill skriður hafi komist á
umræðu um Laugarból, þar sem
borgaryfirvöld gáfu Gunnari
frest áriö 1967 með þvl fororði,
aö hann heföi látið af búskap 1.
janúar 1979. Stendur honum til
boöa fyrir jöröina lóð undir stórt
einbýlishús I Laugarásnum án
gatnagerðargjalda en einnig
bætur fyrir jörðina og húsakost
hennar. Ekki hefur Gunnar
getaö fallist á að neinn réttur
búi að baki þessari kröfu yfir-
valda né þykir lögfræðingi hans
nóg boðið.
Það er einkum garðyrkju-
stjóri sem knýr á um flutning
Gunnars úr Laugardalnum,
vegna nábýlis hans við
Ræktunarstöðina og hefur hann
lagt til að þeir Gunnar og Stefnir
Ólafsson, bóndi I Laugardal
verði fluttir að Arbæ meö bú-
stofn sinn, þar sem þeim skuli
heimilt að búa og heyja eftir
þörfum, meðan kraftar og vilji
endast. Hefur hann ritað
borgarritara bréf þess efnis I
janúar sl. og segist telja sér
vænlega lausn á þessum vanda,
sem búskapur I Laugardalnum
er.