Fréttablaðið - 17.12.2006, Side 65

urinn Gob er, líkt og Sonny Cor-
leone, töffari sem hugsar með
hnefunum, og rétt eins og Sonny
var skotinn 52 sinnum af keppi-
nautum sínum í mafíunni er hér
Alþjóðasamband sjónhverfinga-
manna á eftir honum. Buster er í
hlutverki Fredos, hálfvitabarnið
sem aldrei verður stórt og systirin
Lindsay er, líkt og Connie Corleone,
gift aula sem aldrei tekst að njóta
virðingar fjölskyldunnar.
Eini hæfileikaríki afkomand-
inn, í báðum tilfellum nefndur
Michael, reynir að vernda auðæfi
fjölskyldunnar án þess að sam-
þykkja uppruna þeirra, en verður
æ líkari föður sínum sem er flækt-
ur í spillingarmál fyrir vikið.
Snilld þáttanna er þó fólgin í því
að þó að uppbyggingin sé byggð á
minnum úr einni þekktustu kvik-
mynd sögunnar eru brandararnir
síður en svo fengnir að láni. Þætt-
irnir eru, eins og öll góð list, speg-
ill samtíma síns. Í heimi þar sem
olíufjölskylda erfir valdamesta
embætti heims og hefur vanhugs-
að stríð með blöndu af heimsku og
hroka, þar sem eitt öflugasta fyr-
irtæki heims, Enron, var einungis
til á pappír, er Bluth-fjölskyldan
nokkurs konar táknmynd fyrsta
áratugar 21. aldar.
Þessir tveir bestu sjónvarps-
þættir síðustu áratuga, Simpsons
og Arrested Development, sýna
þó fyrst og fremst að á þessum
tíma svokallaðs raunveruleika-
sjónvarps er fátt sjónvarpsefni
sem endurspeglar raunveruleik-
ann betur en vel skrifaðir þættir.
Og þeir eru einmitt fyndnir vegna
þess að þeir eru sannir.