Tíminn - 17.02.1980, Síða 6

6
Sunnudagur 17. febrúar 1980.
,,Ahugi á öldru&um hefur aukist, enda er ailt komið i óefni”. GIsli Sigurbjörnsson á skrifstofu sinni.
„Stendur og fellur með
skipulagningunni ”
Skreytingin á bakhliö hússins er táknræn fyrir sólrikt ævikvöld
gesta þess.
— segir Gísli Sigurbjörnsson,
forstjóri á Grund umvæntan-
lega starfsemi á Litlu-Grund
„Aðferðin er að byrja með lítið, en halda alltaf á-
fram. Lögmál í rekstrinum er ekki flóknara. Þetta er
eins og lítill hnykill, sem vindur upp á sig og verður að
hundruðum milljóna. Auðvitað þarf að hafa heilabú
og hugmyndir í góðu meðallagi".
Gisli Sigurbjörnsson forstjóri
á Elli- og hjúkrunarheimilinu
Grund brosir i kampinn. Hann
hefur löngum þótt velta milljón-
um á hinn ótrúlegasta hátt og
þegar hann er spuröur um aö-
feröina, svarar hann eins og vé-
frétt. Viö reynum aö þráspyrja
hann, — öll vildum viö gjarnan
veröa kóngar, en þá færist Gisli
bara i aukana og áöur en við vit-
um erum viö komin meö fangið
fullt af bókum, afþreyingarrit
um og visindaritum, sem Grund
gefur út og gefur síöan öörum
til sölu og fjáröflunar. bannig
hafa kvenfélög fengiö ýmis rit
og jafnvel bækur, sem þau aftur
geta haft dágóöan hagnað af.
Einnig birtust fram á boröið hjá
Gisla söfnunarbaukar, sem
hann hefur gefið af ýmsu tilefni.
„Konurnar leggja á sig mikla
vinnu”, segir Gisli i þessu sam-
bandi.
„Við tölum aldrei
um peninga. Þetta
er líknarstarf”
Algengasta sögnin, sem kem-
ur fram á varir Gisla er sögnin
að gefa. Hann selur aldrei neitt,
heldur gefur. Hann gefur
„Heimilispóstinn” á elliheimili
landsins og visindaritin, sem
eru árangur af starfsemi inn-
lendra og þó mest erlendra
visindamanna, sem heimsótt
hafa útibú Grundar i Hvera-
gerði, As, og notiö þeirrar aö-
stööu, sem þar er fyrir visinda-
menn. Gisli gefur lika stundum
milljón hér og milljónir þar i
önnur sveitarfélög, segir enda,
aö hjálpi þéttbýlisfólkið ekki
dreifbýlisfólkinu, fari þaö allt
suöur, ,,og þá förum viö öll á
sveitina”.
Gisli var spuröur, hvort hann
þægi ekki ibúðir viö og viö eins
og þeir Hrafnistumenn og kvaö
hann það af og frá. „Viö tölum
aldrei um peninga. Þetta er
liknarstarf. Ég get sýnt þér
kvittanir aö gjöfum sl ár. Safn-
ast þegar saman kemur, en
þetta eru ekki mjög háar upp-
hæbir. Hins vegar vil ég taka
fram, að 10-50 þúsund krónur er
há upphæö fyrir fátækt fólk.”
„Þeir segja að ég
borgi ekki skatta”
Blaðamaður komst aö þeirri
viöurkenndu niðurstööu, aö
gjafir launuðust ekki margfald-
lega. Að ööru leyti hefur hún
ekki öölast „viðskiptavit”. Gisli
geymir leyndarmálið. Hann
hefur alltaf verið umdeildur og
fengið litinn hljómgrunn meðal
ráöamanna þjóðarinnar að eig-
in sögn. — Hins vegar koma út-
lendingar hópum saman til þess
að kynna sér starfsemi hans. í
Hverageröi, þar sem Gisla
dreymdi um að koma upp finu
„Kurort” eins og heilsuræktar-
staðir eru nefndir á þýsku, setti
hreppsnefndin á hann forkaups-
bann. „Þeir segja, aö ég borgi
ekki skatta, en ég borga alla
skatta skv. landslögum .Ég er
bara svo óheppinn aö geta gert
mikiö fyrir litiö.”
„Kópavogur hefur
farið að mínum
ráðum”
Gamla fólkiö, sem notið hefur
liknarstarfs hans, metur mann-
inn að veröleikum. Gömul kona
sagði: Af hverju nota þeir ekki
manninn, meðan hann hefur
heilsu til”. Þetta er skarplega
athugað, Gisli eldist eins og aör-
ir, er orðinn 72 ára gamall og
margir yngri menn hafa hætt að
láta sér detta nokkurn skapaöan
hlut i hug. Gisli hefur verið i ótal
nefndum og ráöum öll starfsár-
in, en segir aöeins eitt sveitar-
félag hafa fariö aö hans ráöum:
„Hinir hafa svikiö allt heila mó-
verkið. Það er algjör vitleysa að
ætla sér aö gefa íslendingum