Tíminn - 23.11.1980, Qupperneq 8

8
Sunnudagur 23. nóvember 1980
Shampo
erokkar
sérgrein
Frískandi
I MORGUNSÁRIÐ,
AÐ LOKNU DAGSVERKI
OG EFTIR
ÍÞRÓTTAKEPPNI
EPLASHAMPO
ORANGESHAMPO
BARNASHAMPO
TJÖRUSHAMPO
EGGJASHAMPO
LANOLÍNSHAMPO
ÖLSHAMPO
SÁPUSHAMPO
EFNAVERKSMIÐJAN
SJÖFN
Ef allt um þryti í hinu
tæknivædda
viðskiptaþjóðfélagi:
Leit
að
verk
lagi
horf-
inna
kynslóðanna og
þess, sem til
matar má hafa á
mörk og í úthaga
Arne Groth, sem rannsóknarstofnun sænska hersins hefur faliö aö
stjórna könnun á þvi, hvernig fólk getur bjargaö sér, ef engrar
hjáipar er aö vænta af tæknivæddu samfélagi. Hér sést hann
kveikja eld meö ævafornum hætti. t kring um hann eru frumstæö
verkfæri, meöal annars tinna ogstál tilþess aöslá eld.
Að hve miklu leyti gæti venjulegt fólk,
sem skyndilega stæði á berangri hrunins
viðskiptasamfélags, bjargáð sér á eigin
spýtur við það, sem náttúran hefur að
bjóða? Með hversu frumstæðum verkfær-
um gæti það séð sér farborða? Svarið er:
Það er mjög komið undir kunnáttu og
þekkingu.er að gagni kemur við slikar
kringumstæður. En hvers vegna eru slík-
ar spurningar hafðar uppi? Nú, mennirnir
hafa náð undralangt i margbrotinni tækni
en mörgum stendur stuggur af allri þess-
ari tækni, og sá geigur grefur um sig, að
hún eigi eftir að koma mannkyninu i koll,
hún kunni einn góðan veðurdag að granda
sjálfri sér og draga þjóðirnar niður á stig,
sem liggur óralangt að baki.
Tækninni og viöskiptasam-
félögunum, sem hún bæöi er vax-
in upp úr og hleypir i hemjulaus-
um vexti, fylgir mikil sóun orku
og jarðbundinna málma, sem
ekki endurnýjast og hlýtur þess
vegna aö ganga til þurröar. Þaö
ber aö visu ekki aö i skyndi, svo
aö samfélögunum ætti aö gefast
ráörúm til þess aö leita nýrra úr-
ræöa sér til bjargar i staö þeirra,
er hverfa úr sögunni, að minnsta
kosti aö einhverju leyti, og
kannski svo nægja mætti með
breyttum lífsháttum.
Enhennifylgireinnigsúvá, er i
einni svipan gæti þurrkaö út
þjóöir, heilar og hálfar og kippt
fótunum gersamlega undan þeim
lifsvenjum, sem tiökazt hafa
meðal þeirra, er ekki soguöust i
svelginn mikla. Þarefst á blaði er
hervæöing stórþjóöanna, enda-
laus þráskák þeirra um völd og
yfirráö, stööugar ögranir og
hótanir um meiri og geigvænlegri
vigbúnaö, linnulaus hatursáróöur
og grátlegur skortur á vilja til
þess aö setja niöur deilur eöa
ræðastá annan veg viö, þótt örlög
heimsins séu á vogarskálinni, en
meö fulla skreppu getsaka, álass
og ýfinga i farteski sinu og undir-
hyggjuna bak viö augnalokin.
Fengju þær hvatir, sem þar
viröast allsráöandi, snögga útrás
einhverja nóttina, yröi heimurinn
ekki sá sami og áöur aö morgni.
Minni atburöir en þeir, sem hér
eru gefnir I skyn, gætu þó hæg-
lega raskaö hinum tæknivæddu
iönaöarsamfélögum, svo aö um
munaöi. Staöbundnar róstur gætu
leikið oliuvinnsluna á þann veg,
aö sá orkugjaf i, sem nú er mestur
yröium tima aö minnsta kosti aö-
eins brot af þvi, er veriö hefur, og
heil samfélög yröu snögglega,
nauöug viljug, aö stokka spil sin
upp i ofboöi og leita þeirra úrræöa
sér til lifsbjargar, er lengi hafa
veriö afrækt.
Af þessum sökum er þaö, aö
rannsóknarstofnun sænska hers-
inshefur faliö hópi visindamanna
aö safna vitneskju um möguleiká
fólks I skipreika samfélagi á þvi
aö bjarga sér meö frumstæöum
hætti viö gæöi lands sins, reyna
hvaö ætilegt væri að finna, ef i
haröbakkann slægi, og prófa
vinnubrögö með verkfærum, sem
fólk getur búiö sér til sjálft til
léttis I þvillkri lifsbaráttu. Þessi
hópurá í stuttu máli sagt, aö leita
uppi úrræöi sem fyrir löngu eru
lögö fyrir róöa, af þvi aö hinar