Tíminn - 19.07.1981, Blaðsíða 2

Sunnudagur 19.' jiill 1981
*,»»* ********* * * ******* * • i
f * i ♦***♦♦♦ ♦ ♦ ♦ ♦ t **.»*» •
Langar að þýða
íslenskar bækur
á kínversku
rætt vid Wu Jiang frá
Nanking
Ijós vikunnar ■
■ Viö leituöum i myrkrinu aö
ljósi vikunnar, haföi andinn
yífirhöfuö ekki flogiö þessa vik-
una. Viö grannskoöuöum hug
okkar og dagblööin, sáum ýmsa
kandfdata — en enginn þeirra
uppfyllti öll skilyröi. Þeir lýstu
ekki meö andagift sinni, af þeim
stafaöi ekki nægur varmi. Dag-
blaöiö á föstudag bjargaöi deg-
inu, frött eftir Atla Steinarsson
um dýrbitana dularfullu i Mos-
fellssveit. Stillinn er jomngi-
magnaöur, efnistökin djarfleg,
hugsunin kvik — íslensk tunga
er ekki i hættu á Dagblaöinu.
Fyrirsögnin er: „HUNÐAR
HAFA ATAST t FÉ OG HÓTAD
ER MED HUNDUM — Athyglin
beinist að störum gulum hundi
og öörum minni, svörtum og
löngum.” Greinin er á þessa
leiö:
„Viö höfum séö tvo hunda,
annan stóran mjög, gulan og
hinn svartan, miklu minni og
einkennilega langvaxinn, atast i
fénu hér viö Seljadalsána. Þetta
keyröi um þverbak dagana 23.
og 24. jUni. Þá voru hérna
smiðir aö vinna og þeir horföu
lika á aöfarir hundanna og
blöskraöi."
Þannig sagöi Þórunn
Guömundsdóttir frá atburðum
er hUn hefur orðið vitni aö i
grennd viðsumarbUstaö hennar
og manns hennar, Ragnars
Jdnassonar frá Hafnarfirði.
BUstaöurinn er skammt frá
Seljadalsánni, skáhallt ofan viö
býliö i Þormóösdal, ofan Hafra-
vatns i Mosfellssveit. Eins og
DBhefur skýrt frá fannst dautt
lamb við Seljadalsá 26. jUni og
krufning dýralæknis leiddi i ljós
aö dýrbitur, sennilega stór
hundur, heföi valdiö dauöa þess.
Þau hjónin skýröu Hreini
Ólafssyni fjárbónda i Helgadal
og Þorleifi Geirssyni dýraveröi
rikisins i Þormóösdal frá
aöförum hundanna. Kvaöst
Þórunn áöurnefnda daga hafa
séö fjórar lamblausar ær ráf-
andi um dalinn sennilega i leit
aö lömbum sinum. Héldu þær
nokkuö hópinn og kvað Hreinn
fjárbóndi þaö einkenni áa aö
halda hópinn ef þær misstu
lömb sin.
Þórunn og Ragnar höföu
komiö aö dauöum lömbum illa
leiknum i fyrra og kváöust vona
aö slik sjón biöi þeirra ekki nU i
sumar.
23. og 24. jUni höföu hundarnir
komiö nálægtbústaö þeirra svo
að þau gátu skammaö þá. „Þá
lögöu þeir niöur rófuna og héldu
isuöurátttil bæjanna. Þaö gera
ekki aörir hundar en heima-
aldir, svo einhvers staöar hlýtur
aö vera hægt aö finna þessa
varga,” sagöi Þórunn.
Hreini fjárbónda i Helgadal
haföi veriö tjáö aö 27. jUni heföi
fjárbóndi Ur Reykjavik veriö að
sleppa á meö lömbum viö
Hafravatn, en sU ær rennur i si-
fellu til Reykjavikur. Viö Hafra-
vatn ók að honum maöur i
dökkum bil, sté út og notaöi
tvær hækjur. Jós hann f járbónd-
ann skömmum fyrir aö sleppa
fé þarna. Sagöi hann aö fjáreig-
andinn þyrfti ekki aö bUast viö
aö sjá lömb ærinnar á lifi þvi
hann heföi hund meö sér sem
þjálfaöur væri i aö drepa lömb.
Fjáreigendur i uppsveitum
Mosfellssveitar eru staöráönir i
aö leita af sér allan grun um
hunda er sézt hafa og reyna aö
koma I veg fyrir aö sagan frá i
fyrra endurtaki sig. Þá týndust
um 90 lömb á þessum slóöum,
og sýnilegt var aö sum þeirra
drap dýrbitur — ekki af hungri
heldur, grimmd. -A.Sl.
Atli Steinarsson getur vitjað
viöurkenningar sinnar hér
handan götunnar, á ritstjórn
Timans. Kertið biður, þjóðlegt
og ákaflega Ijósrikt.
■ Þaö er ánægjulegt þegar Ut-
lendingar leggja þaö á sig aö
koma hingaö tií lands til aö læra
útkjálkatunguna okkar fallegu.
Og ekki er ánægjan minni þegar
islenskuvinurinn er Kinverji, full-
trdi þjóöar sem telur milljarö og
er u.þ.b. eins óskyld okkur tslend-
ingum og hægt er aö veröa. Þegar
viö Helgar-Timamenn fréttum af
Kinverja sem um daginn lauk BA
prófi fyrir utlendinga viö Háskól-
ann fannst okkur ærin ástæöa aö
endurvekja um hriö „graffsku
viðtölin” vinsælu hér á siöu tvö
Viðmælandinn er Wu Jiang,
ungur maður frá Nanking, fædd-
ur 1957. Hann tekur á móti blaöa-
manni i menningarhúsi Kin-
verska sendiráösins viðGrenimcl.
Wu Jiang býöur uppá jasminute,
dauft en afar bragðljúft, og kin-
verskar sígarettur — eftir aö hafa
reykt eina kýs blm. heldur sitt
gamla ameriska merki. Wu Jiang
er eins og landar hans flestir afar
hæverskur og litillátur, næstum
feiminn, en þegar fariö er aö ræða
áhugamálhans nánar tekur hann
við sér og það kjaftar á honum
hver tuska — á Isl'ensku vita-
skuld, hvaö annað eftir tveggja
ára nám, stundaö af ræktarsemi
og iöni sem Kinverjum er i blóð
borin. Stöku sinnum ratar hann
ekki á éétt orð, en framburðurinn
er lytaliti 11.
Wu Jiang segist vera fæddur i
Nanking, sögufrægri stórborg
með um 7 milljón IbUa á bökkum
Yang-tze-kiang fljóts.
— „Nanking þýöir suöurborg.
Nan er suöur og king borg. Eins
þýöir Peking noröurborg. Nan-
king er gömul og merkileg höfuð-
borg i Kina.”
Uppvaxtarárin?
— „Foreldrar minir eru verk-
amenn. Heima gekk ég i barna-
skóla og siöan I menntaskóla sem
lagöi séráherslu á erlend tungu-
mál. Ég var i deild þar sem aðal-
lega var kennd enska og saga.
18ára tók ég próf sem samsvarar
shidentsprófi hér á Islandi. Þá fór
ég að vinna Ut i sveit i tvö ár, eins
og er taliö eölilegt i Kina. Sumir
fara i verksmiöjur, ég fór i land-
bUnaö.
Enég ætlaöi mér alltaf aö læra
meira. Ég tók inntökupróf i
tungumáladeild háskólans i Pek-
ing og var þar svo viö nám i ensku
i eitt og hálft ár. Fullt nám þar
tekur fjögur ár, þannig aö ég tók
ekki lokaprof þaöan.”
Blm. spyr hvernig höfuðborgin
hafi komiö honum fyrir sjónir.
— „Mér likar vel viö Peking og
ég held aö ég vildi helst bUa þar i
Klna. Aö visu var ég alltaf lær-
andi þar svo ég sá kannski ekki
nóg I kringum mig. Ég hef mikinn
áhuga á þjóöfélagsfræöi, bók-
menntum og sögu og I Peking er
maður i mestri snertingu viö slika
hluti. Þaö er miöja menningar
þjóöarinnar.”
Vissi ekki margt,
valdi samt Island
Hvernig atvikaðist það
svo að Wu Jiang kom til
íslands af öllum stöð-
um?
— „Ég var valinn af menning-
armálaráðuneytingu til aö fara til
útlanda. Ég átti nokkurra kosta
völ, gat valiö á milli Finnlands,
Grikklands og Islands, sem varð
fyrirvalinu eins og sjá má. JU, ég
hafði heyrt um landið, vissi eitt-
hvað um landafræðina, að hér
væri kalt og fáttfólk. Svo haföi ég
kynnst nokkrum tslendingasög-
um i' þýðingum. En samt var það
ekki margt sem ég vissi.
Ég kom hingaö 28da jUli 1979,
svo þaö eru bráöum oröin tvö ár
siöan. Fyrst fór ég i sveit i hálfan
mánuö. Ég kunni ekki orð I Is-
lensku og hUsfreyjan og hUsbónd-
inn kunnu enga ensku. Svo ég
varö aö bjargast með bendingum
og nokkrum orðum i Islensku sem
ég læröi. Þetta var góö reynsla,
að byrja aö læra eftir tilfinn-
ingu.”
Um haustiö settist Wu Jiang i
útlendingadeild Háskólans.
Hvernig sóttist honum námiö
þar?
— „Námiö i Háskólanum var
mjög erfitt. Ég held aö viö höfum
veriö um sextiu sem byrjuöum,
en þaö voru margir sem flugu...”
Féllu — leiöréttir blaðamaður.
— „Já. A ööru ári vorum viö niu
og svo bara fjögur sem Utskrifuö-
umst. Eitt af þvi erfiðasta var
þegar þurfti að sitja i sama bekk
og islensku stUdentarnir i mál-
fræði, málsögu og svo sagnaritun
sem ég valdi mér. Þaö er skylda
til BA prófs fyrir Utlendinga. En
ég lærði lika mikið á þvi.”
Erfitt
vetrarmyrkur
Hvar hafði Wu Jiang svo
aðsetur á tslandi?
— „Allan timann bjó ég á Nýja
garöi. Mér fannst mjög gott aö
bUa með Islendingum. Ég eignað-
ist góöa vini á garöinum sem
hjálpuðu mér meö íslenskuna og
leiöréttu mig hvenær sem ég
gerði villur. Þeir voru mér lika
mjög hjálplegir...”
Wu Jiang hikar og veltir fyrir
sér hvort þetta orö á rétt á sér i Is-
lensku. Blm. fullvissar hann um
að svo sé.
„...very helpful þegar ég skrif-
aði ritgerð um sagnadansa.”
Ritgerð á Islensku?
„Já, ritgerö um sagnadansa.
Ég fékkátta daga frest til að skila
henni og vann oft aö henni frá
klukkan niu á kvöldin til klukkan
niu á morgnana. Þaö var svo
dimmtUti að mér var alveg sama
hvenær ég vann.”
Wu Jiang lætur á sér skiljast aö
hann hafi ekki kunnaö beint vel
viö vetrarmyrkriö hér á tslandi.
— „Eftir prófin fór ég svo til
Akureyrar og vann i einn og hálf-
an mánuð i kjötiðnaðarstööinni
þar. Það voru krakkar af sama
gangi á Nýja Garöi sem Utveguöu
mér vinnuna og hUsnæöiö. Þetta
var mjög skemmtilegur timi, en
...mér fannst svoldið erfitt að
kynnast Akureyringum. Mér var
eiginlega nóg boðiö aö læra svona
mikið allan veturinn — oft tiu
tima á dag. — Mig langar að
vinna meira og kynnast betur
fólki og þjóðllfi.”
Reyndi að ná
bragðinu hennar
mömmu
NU segist Wu Jiang aðallega
standa i bréfaskiptum við vini
sina og skólasystkin Uti Peking.
Hann er að hjálpa þeim við að
afla upplýsinga sem auðveldara
er að komast i tæri við hér en þar
titi. Bréfin eru drjúga stund á
leiðinni, þó ekki nema tiu daga.
— „Ég fer sennilega héöan i
haust. Það er gott að vera hérna á
sumrin, ég timiekki að fara ntina.
En veturnir finnast mér harðari
og erfiöari hérna en i Kina...”
Enn er þaö myrkriö sem vekur
nokkurn óhug i brjósti Wu Jiang.
— „Kannski ekki nema þrjár
bjartar stundir á sólarhring...”
Hvernig kunni hann annars við
íslendinga?
— „Það er stundum erfitt að
kynnast tslendingum. Eneftir að
það tekst eru þeir mjög gott og
hjálplegt fólk. Dvölin hérna verð-
ur ógleymanleg, mig langar að
koma hingaö aftur.”
Ætli sé eitthvaö likt með tslend-
ingum og Kinverjum?
Wu Jiang brosir hálf-vonleysis-
lega. Rétter þaö, spurningin er Ut
i hött.
— „Þaö er ekki gott að sjá
það.menningin er að flestu leyti
ótik. Fyrst varð ég var við að
maturinn er allt öðruvisi. Ég átti
erfitt með að venjast islenskum
mat i fyrstu og ég er enginn kokk-
ur sjálfur. Ég eldaöi um daginn
onivini mina á Akureyri og þeim
fannst þaö bara gott. Ég get ekki
sagt að þaö hafi verið neinn kin-
verskur matur, ég reyndi bara að
ná bragöi sem mamma geröi
heima.”