Tíminn - 19.07.1981, Blaðsíða 32

Tíminn - 19.07.1981, Blaðsíða 32
» * I glefsur Það var blásið i lúðra og ókjör af vitnum kölluð til. Ferdiiiand Marcos, forseti Filipseyja, lýsti þvi yfir að fundist heföi hingaö til óþekktur ættbálkur „steinaldar- manna, sem bjuggu i hellum i nánd við útbrunninn eldgig á suð- vesturhluta eyjunnar Palawan. Marcos heimsótti ættbálkinn I fylgd meö fréttamönnum og um heiminn bárust þær heitu fréttir að mannfræðingar gætu þarna rannsakað lifnaðarhætti fólks sem aldrei hefði komist i snert- ingu viö siðmenninguna. Viku sið- ar viðurkenndi stjórn Filippseyja að i raun hefði ameriskur vis- indamaður fundið ættbálkinn árið 1963. Kúnni i stórri verslanamiðstöð i Utrecht i Hollandi týndist eitt sinn þar inni i þrjá daga. Það var sjötug kona sem fór að kaupa inn fyrir páskana i þessu ferliki kaupmennskunnar. Hún sagði lögreglunni sem fann hana að lokum að hún hefði ekki kunnað við að spyrja einhvern til vegkr þegar hún villtist. Andrés Ond á i dómadags- vandræðum i Finnlandi eins og einhverjir hafa kannski heyrt. Al- vörugefin æskulýðsnefnd i Hels- inki komst að þeirri niðurstöðu að þessi hugarfikja Disneys sé þjóð- hættuleg og þvi eigi að banna hana. Rökstuðningur nefndar- innar er á þessa leið: Trúlofun Andrésarog Andersinu Ond hefur ekki enn leitt til hjónabands. óljós uppruni „frænda” Andrés- ar, Rips, Raps, og Rups. Ösæmi- leg nekt Andrésar að neðanverðu. Allt bendir þetta til óheftra lifs- hátta utan ramma velsæmisins sem gætu spillt viðkvæmri finnskri æsku. Andrés á sér þó formælendur. Einn þeirra er Hans von Storch, stærðfræðikennari i Þýskaiandi. Hann er stofnandi 100 manna að- dáendaklúbbs Andrésar Andar. Von Storch skrifaði finnska sendi- herranum i Þýskalandi harðort bréf, þar sem hann mótmælti þessari fáránlegu ákvörðun. Að sögnhanser Andrés „siðprúðasta önd i heimi”, hann reykir ekki, drekkur ekki, notar ekki eiturlyf og — „gerir aldrei hitt með Ándersinu”. Akvöröun æskulýös- nefndarinnar i Helsinki er greini- lega hreint fjaðrafok. Þetta er haft eftir prófessor N. Samsonov við háskólann i Yakutsk i Ráðstjórnarrikjunum. Hann var að furða sig á þvi hvers vegna rússneskir unglingar girnt- ust gallabuxur, rokk, djass og önnur sjúkdómseinkenni vestrænnar hnignunar: „Trúið mér, vesturlandabúar vegsama tiskuna hér i Sovétíikjunum, þeir eru sifellt á höttunum eftir so- véskum vörum, þeir elska iistir okkar og bókmenntir, og læra að syngja sovésku lögin okkar”. Er þetta ekki allt satt? Rikisstj nin á Taiwan lýsti þvi eitt sinn y .r aö hún væri óðfús aö ræða við stjórn alþýöulýðveldis- ins Kina um sameiningu land- anna. Forsætisráöherra þjóöernis- sinna-stjórnarinnar á Taiwan, Y.S. Sun setti þó fram eitt skilyrði sem kommúnistastjórnin verður að uppfylla áður en viöræðurnar geta átt sér stað. Taiwanska stjórnin mun hefja samningaviö- ræður undir eins og stjórnin i Peking afneitar kommúniskum hugsjónum sinum. Frú Ursala Beckley i Seaford i New York fylki, ætlaöi eitt sinn sem oftar að búa sér til omelettu úr þremur ofur venjulegum eggj- um. Nokkru siöar lagöi hún skaðabótakröfu upp á 3.6 milljón- ir dala fyrir dómstól i New York. Þegar frú Beckley braut þriðja eggið sá hún sér til óblandinnar skelfingar að langur og mjór snákur skreið úr þvi og út i skál- ina. Lögfræöingur hennar segir '• •• Gædi..þægindi..saiuiialiæfni TOYOTA • •• ____________UMBOÐIÐ H/F. ÁRMULA 23 • REYKJAVÍK • SÍMI Póstsendum 81733 að „siðan geti hún ekki horft á egg án þess að fá kligju”, enn- fremur hafi hún fengið alvarlegt áfall sem eingöngu sé á meðfæri sálfræðinga. Eigandi heildverslunarinnar sem sá kaupmanni frú Beckley fyrir eggjunum sagði við þetta tækifæri: „Egfæekkiséðhvernig snákur getur komist inn i egg”. Nema það hafi verið slöngu- egg....? Kokusai Denshin Denwa er stórfyrirtæki i Japan sem sér um að hagnast á sima og fjarskipta- þjónustu. Það flæktist i mikið hneykslismál hér um árið þegar varð uppvist að fyrirtækið hefði getað krafist óhóflegra gjalda fyrir þjónustu sina með þvi að múta fulltrúum hins opinbera með fé, eðalsteinum, myndavél- um, bilum og öðru sem glepur hugann. Félagið var innt eftir þvi hvað heföi orðið af fjárveitingu þess til skemmtana, sem alls voru um 9 milljón dalir á ári, hvort hún hefði staðið undir ljúfu munúöarlifi á knæpum, spilavit- um og hóruhúsum. „Nei, peningarnir fóru bara i kaffi og kökur”, svaraði forseti fyrirtækisins, Manabu Itano. Hann sagði siðar af sér og hefur nú hljótt um sig. Viðs vegar um heiminn eiga hótel i mesta basli við aö hemja ákafa minjagripasafnara sem þau gista. Fólk hnuplar smámun- um á borö við öskubakka, rúmföt og hnlfapörum, en lika stærri og fyrirferðarmeiri hlutum. Það hefurfrést af gestum sem stela — pottablómum, slökkvitækjum, einkennishúfum buröarmanna, öllusem ekki ernjörvað niður. Og það er stundum ekki nóg. A hótel- um Hilton hringsins var byrjaö aö skrúfa málverk föst við veggi til að stemma stigu við fárinu. Enn hurfu myndirnar sporlaust. Hótelfólkiö reyndi bæði að lima og skrúfa. Nú er helsta vanda- málið aö fylla upp i eyðurnar á veggfóðrinu sem skemmist þegar myndirnar eru rifnar af veggn- um. Colin Dangaard, fréttamaður viö „Miami Herald” i Florida lagöi lymskulegt próf fyrir landa slna. Hann gekk að 50 borgurum meö Sjálfstæðisyfirlýsingu Bandarikjanna vélritaða upp á nýttogbaðþáað skrifa undir. Aö- eins einn hinna umbeðnu féllst á það. Margir ávituðu hann fyrir að ganga um með svo ó-amerlskt skjal. Tveirkölluðu það „komma- rusl”. Einn vildi kæra þetta fyrir FBI. Aðrir kölluðu höfund skjals- ins „hippa”, „byltingarsegg” og „kommúnista, fjandsamlega landinu okkar.” Er rika fólkið öðruvisi en við hin? Breski rithöfundurinn Alan Jenkins færir nokkrar likur að þvi i bók sinni „The Rich Rich”. Lit- um á þessi dæmi: Sir Philip Sassoon, breskur aðalsmaður, missti eitt sinn af lest. Hann skipaði stöðvarstjór- anum umsvifalaust að koma með aðra. Þriðji greifinn af Hertford forð- aðist stóran búgarð sem hann átti i Wales eins og pestina. Samt lét hann elda þar málsverð fyrir 12 á hverju kvöldi. „Yfirþjónninn étur hann”, var viðkvæðið. Sjötti hertoginn af Devonshire lét eyða heilu þorpi vegna þess að það eyðilagði útsýnið úr einum glugganum á sveitasetri hans. Galouste Gulbenkian eyddi 2.5 milljónum dala i garð nokkurn, hélt 61 garðmann i fullri vinnu þar — en kom aðeins i sælunnar reit tvisvar sinnum á ári. Jenkins segir: „Sannur eyðslu- seggur er sá sem eyðir pening- unum i vitleysu en nýtur þess. Anægjan verður að vera með i spilinu.”

x

Tíminn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tíminn
https://timarit.is/publication/50

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.