Tíminn - 18.04.1982, Blaðsíða 17

löglega ef þeir eru þegar
orðnir háðir efninu, en
svarti markaðurinn færir
sifellt út kviarnar, þrátt
fyrir að bresku lög-
reglunni hafi orðið vel
ágengt i fyrra. Fleiri voru
þá handteknir en nokkru
sinni fyrr en það hefur
ekki haft nein áhrif á
heróin-streymið til lands-
ins. Sama máli gegnir i
Rotterdam þar sem lög-
regluyfirvöld hafa viður-
kennt að þau séu þess al-
gerlega vanmegnug að
stöðva smyglið. Jan
Blauw, yfirmaður lög-
reglunnar i borginni, seg-
ir: „Hingað koma 30 þús-
und skip á ári og að ætla
sér að finna sérhverja
heróin-ögn i þeim er full-
komlega vonlaust”.
Þeir sem bjartsýnir eru
benda gjarnan á Vestur-
Þýskaland sem dæmi en
þar fækkaði dauðsföllum
af völdum eiturlyfja-
neyslu á siðasta ári, og
færri smyglarar voru
handteknir en áður.
Heimildir innan Interpol
herma þó að þessar tölur
séu sennilega ekki merki
um annað en að gæði
heróinsins á markaðnum
i Þýskalandi hafi batnað
og glæpamönnunum vax-
ið ásmegin.
Yfirmaður fiknó i
Belgiu á snærum
smyglara!
Og spilling lögreglunn-
ar er orðið gifurlegt
vandamál. I Frakklandi
liggja fjórir mjög hátt-
settir fikniefnalögreglu-
foringjar undir grun um
að hafa þegið mútur af
fikniefnasmyglurum. 1
Hamborg var heróini að
verðmæti 60 þús. dollara
stolið úr geymslu sem að-
eins lögreglan hafði að-
gang að. Og i Frankfurt
blandaði lögreglumaður
nokkur marjúana i nestið
er fikniefnalögreglan
skrapp i útilegu...
Umfangsmesta málið
af þessu tagi er þó komið
upp i Belgiu. Þar eru 15
menn nú fyrir rétti —
fikniefnalögreglumenn,
dómarar og smyglarar,
sakaðir um gróft samsæri
á vegum smyglaranna.
Meðal hinna ákærðu er
sjálfur yfirmaður bel-
gisku fikniefnalög-
reglunnar. Talið er aö
upphafið megi rekja allt
aftur til ársins 1975.
Fikniefnalögreglumenn
hafa borið að þeir hafi
fengið allt að 37.5 þús.
dollara til að kaupa eitur-
lyf fyrir i von um að
draga að sér athygli
hinna stóru i bransanum.
En i staðinn handtóku
þeir aðeins smáfiskana,
en seldu eiturlyfin sem
þeir keyptu aftur með
miklum ágóða. Belgiskur
lögreglumaður var hand-
tekinn I Hollandi þar sem
*.,4** -- -WKBSBi
■ Lögreglumenn i Milanó með heróln sem þeir tóku af mafíósum. En það magn
sem þannig næst er aðeins örlitiö brot af heildarmagninu...
þátt i smyglinu. Yfirvöld
viðurkenna að þetta sé
vaxandi vandamál og er-
fitt að vinna bug á þvi.
Það er ákaflega erfitt og
hann var að selja kókain
og margir hafa viður-
kennt að hafa þegið mút-
ur af pakistanskum
smyglurum, en i staðinn
leyft þeim að starfa
óhindraö og jafnvel tekið
hættulegt starf að laum-
ast inn i innsta hring
eiturlyfjasmyglara og þó
það takist er freistingin
að lita undan mjög sterk.
Peningarnir sem um er
aö ræða eru lika óskap-
legir. — ijþýddiog
endursagði

Björn Borg
fyrir bí?
,,Og úr þvi aö Björn Borg kaus aö
dansa alla nóttina eftir ósigurinn við
Bambino, hinn sköllótta og riðvaxna líf-
vörö llie Nastaseá Diskóteki Jimmys, þá
er þaö hans vandamál..."
NAPOLEON
VAR MYRTUR
■ Stundum kemst upp
um menn sem reynt hafa
að fremja hið „full-
komna” morð. Auðvitað
kemstaldrei upp um aðra
— i þeim skilningi er
morðið „fullkomið”. Þó
geta slikir morðingjar
seint verið öruggir með
sig, nú virðist til að
mynda komið upp um
morð sen; ,frgipið var
fyrir 161 ári. Hinn
myrti var ekk’ert smá-
menni: Napóleon Bóna-
parti fyrrum keisari i
Frans.
Napóleon lést þann 5.
mai 1821, þá fangi Breta á
klettaeynni Sánkti
Helenu. Dánarorsök var
að sögn lækna krabba-
mein i maga og þvi hefur
yfirleitt verið trúað fram
á þennan dag. Þó hafa
alltaf einhverjir oröið til
að hvisla að hann hafi
verið myrtur á eitri en
þar eð engar sannanir
hafa veriö fy.rir hendi
hafa ævisagnaritarar
leitt slikan orðróm hjá
sér. Nú virðist aftur á
móti sem óvéfengjanleg-
ar sannanir hafi komið
fram i dagsljósið.
Það er sænskur tann-
læknir, Sten Forshfvud,
sem hefur rannsakað
málið með þessum
árangri og nýlega hafa
þeir Ben Weider, kana-
diskur sérfræðingur i
Napóleonstimanum og
David Hapgood, banda-
riskur blaðamaður, ritað
bók þar sem þeir kynna
niðurstöður Furshufvuds.
Þess skal getið að það
er aðeins nútimatækni
sem hefur leitt til þess að
þeir þremenningar telja
sig geta fullyrt að keisar-
inn fyrrverandi hafi verið
myrtur — áður hafi verið
ómögulegt að skera þar
úr um. Rannsókn sænska
tannlæknisins hófst hins
vegar upp úr 1950 þegar
gefnar voru út á bók
endurminningar tveggja
þjóna Napóleons á Sánkti
Helenu en þeir röktu, frá
degi til dags, ástand
Napóleons á sóttarsæng-
inni, sögöu frá þvi sem
hann setti ofan i sig, og
lýstu veikindunum sem
þjáðu hann i nokkra
mánuði áður en hann lést
loks. Forshufvud dró þá
ályktun eftir vandlega
skoðun á þessum gögnum
að eitrað hefði verið fyrir
Napóleon af manni sem
var svo varkár að gefa
honum eitrið i svo smáum
skömmtum að engar
grunsemdir vöknuðu.
Hann komst ennfremur
að þeirri niðurstöðu að
morðinginn hefði notað
arsenik, sem var'algeng-
asta eitrið i þá daga, enda
gæti ekkert annað útskýrt
ýmis einkenni sem Napó-
leon sýndi. Af 30 einkenn-
um arseniks sem þekkt
eru komu 22 fram á Napó-
leon.
Óhemjumagn
arseniks i hári
keisarans
Snotur kenning en
Forshufvud þurfti
áþreifanlegri sannanir en
þetta til að nokkur legði
trúnað á mál hans. Og
með aðferðum, sem of
langt mál þyrfti til aö
rekja, tókst honum að út-
vega sér fimm lokka úr
hári Napóleons sem
klipptir höfðu verið af lik-
inu. Hann sendi þá i rann-
sókn til Skota nokkurs
sem hafði fundið upp nýja
aðferð til að greina
arsenik-magn i hári.
Niðurstaða hans var sú að
i hárinu væri óhemju-
magn arseniks. Frekari
rannsóknir sýndu að
Napóleon var gefið eitrið
inn með óreglulegu milli-
bili. Vegna þess að
mannshár vex með jöfn-
um hraða var unnt að
bera arsenik-magnið
saman við dagbækur
þjónanna tveggja og sjá:
mest arsenik-magn
reyndist hafa sest að i
hárinu einmitt þá daga
sem Napóleon leið hvað
verst.
I fyrrnefndri bók lætur
Forshuvud ekki staðar
numiö hér. Hann hefur
nefnilega fundiö
morðingjanfl lika. Hér
veröur ekki rakin rök-
semdafærsla hans, og
bókarhöfundanna
tveggja, en moröinginn
viröist sjálfur hafa verið
hálfgert fórnarlamb.
Hann sætti fjárkúgun af
hendi mannsins sem siðar
varð seinasti Búrbon-
kóngur Frakklands og
var neyddur til að fylgja
Napoleon i útlegðina á
Sánkti Helenu, i þeim
eina tilgangi að drepa
hann. Maöurinn yar
skipaður þjonn Napoleons
sem grunaði ekkert og
Forshufvud hefur fundið
út i smáatriðum hvernig
hann bar sig að. Rök Svi-
ans þykja mjög sannfær-
andi og þó flestir Napó-
leons-fræðingar hafi
hafnað er ljóst að þeir
veröa að finna mjög
áhrifamikil rök til að yfir-
leitt veröi á þá hlustaö
héðan i frá.
Og ástæðan fyrir
morðinu? Auövitað að
fjarlægja þennan óþægi-
lega mann, sem ennþá
heföi verið trúandi til að
vera með læti i Frakk-
landi, ef hann hefði slopp-
ið af Sánkti Helenu.
Napóleon var nefnilega
ennþá i fullu fjöri — er
hann lést var hann aðeins
51s árs að aldri.
—ij endursagði
Painting by Steubc
■ Napóleon liggur banaleguna — málverk eftir Steuben. Skv. frásögn sænska tann-
læknisins var það aðstoðarmaður keisarans fyrrverandi, standandi til hægri, sem
myrti ’ann...
.
■"lill