Fréttablaðið - 11.01.2009, Síða 13

Á
Leifsgötunni rata ég inn rangan stigagang
og á móti mér kemur maður með ógnandi
svip og kvakandi kornabarn í fanginu, ég
hörfa ósjálfrátt undan honum, kominn á
annarra yfirráðasvæði. Þegar ég finn
Bjarna loks í öðru húsi við Leifsgötuna rifjast upp
fyrir mér að hann situr á málhellu, vinnustofa hans
og heimili er gamalt verslunarhúsnæði þar sem fólk
upp úr stríði hittist á öllum stundum dagsins og skipt-
ist á sögum.
Bjarni vinnur við að skiptast á sögum í gegnum
hugi fólks sem hann býr til, hann leggur því orð í
munn, skapar það í hugsýn. Hann er leikskáld, hefur
verið að í rúma tvo áratugi, síðustu árin hefur hann
einbeitt sér að leikritun, bæði fyrir svið og útvarp,
hann á að baki fjölda leikgerða og fyrr sinnti hann
ýmsum störfum leiklistartengdum.
Skagamaður
Bjarni vakti fyrst athygli leikhúsmanna fyrir verk
sem hann lagði inn í leikritasamkeppni Leikfélags
Reykjavíkur 1989 þegar Borgarleikhúsið var tekið í
notkun sem leikhús. Hann er sprottinn úr leiklistará-
huga framhaldsskólans, segist hafa reynt fyrir sér í
alls kyns skapandi starfi í skóla á Akranesi, dundað
við tónlist líka, en hafi á endanum sætt sig best við
leikformið þar sem saman komi sagan og hljómfallið.
Eftir tæpa viku verður frumsýnt nýtt verk eftir
hann í Rýminu á Akureyri, Falið fylgi. Á morgun
flýgur hann norður og stoppar þar stutt við. Að þessu
sinni fylgir hann ekki framþróun verksins í æfingum
og er að vonum orðinn spenntur að sjá hvernig til
tekst. Það er Jón Gunnar Þórðarson, bróðir þeirra
Magnúsar Geirs leikhússtjóra og Árna Odds fjár-
málakappa sem leikstýrir. Leikendur eru fjórir og
verkið gerist einhvern tíma nærri liðnum kosningum
í litlum bæ í okkar landi.
Í fullu starfi
Bjarni sótti sér leikhúsfræðimenntun til Þýskalands
– til Bæjaralands – München sem er mikil leikhúsa-
borg með margbreytilega flóru leikhúsa. Hann segir
nám sitt hafa veitt sér mikið frelsi til skrifta: Ég sá
alveg fullt af frábærum sýningum. Eftir leikritasam-
keppnina góðu segist hann hafa fengið létt höfnunar-
kast þegar Korkmann, eins og leikverkið hans hét,
var ekki sett á svið en segir núna að það hafi verið
ágætt að vinna sig út úr því: „Það er svo erfitt að eiga
leikrit í skúffum, maður verður að koma þeim inn í
þetta ferli og láta þau rætast á sviði, í flutningi.“
Hann er einn örfárra einstaklinga hér á landi sem
sinna leikritaskrifum í fullu starfi: „Sem höfundur í
[ SÉRBLAÐ FRÉTTABLAÐSINS UM MENNINGU OG LISTIR ]
menning
janúar 2009
Við héldum
Árla dags í ljósaskiptunum keyri ég í leigubíl í átt að
austanverðu Skólavörðuholti með leigubílstjóra sem
vill ræða tannviðgerðir. Áður en ég veit hef ég skipst
á viðkvæmum viðskiptaupplýsingum um tannlækna,
kostnað við krúnur, og er orðinn vísari um bólgur í
rótum, þanþol líkamans þegar við kveðjumst: Svona
er lífi ð, segir hann við mig. Ég segi ykkur það, samtöl-
in milli manna leiða ýmislegt í ljós, sumt opinskátt og
annað falið.
LEIKLIST PÁLL BALDVIN BALDVINSSON
AÐ ÞETTA VÆRI KOMIÐ
Framhald á bls. 2
BÖÐVARSVAKA
Sjötugsafmæli Böðvars Guð-
mundssonar skálds kallar á
endurmat á framlagi hans
Bls. 4
CAMILLA LÄCKBERG Þriðja saga
Camillu á íslensku er ein af tíu mest
seldu bókum síðasta árs: hvernig er
heimur sakamálasagna hennar?
Bls. 5
MENNING Bjart-
sýni ríkir í leikhúsum
landsins um
aðsókn sem lýsir
sér í fjölda verka
og miklu fram-
boði sæta
Bls. 6