Tíminn - 29.10.1982, Síða 10

10____________
heimilistrminn
FÖSTUDAGUR 29. OKTÓBER 1982
Dagur í lífi Þóru Sæuranar Úlfsdóttur
Breidum yfir
fingraförin
■ .Fingraför verða gjarna fastir
fylgifiskar rafmagnsrofanna. Það má
æra óstöðugan að vera sífellt með
tuskuna á lofti til að má þau af
veggnum umhverfis rofann. Hvernig
væri þá að fá sér fallega rós úr
sjálflímandi plasti, eða bara klippa
hana út sjálfur, klippa úr gat fyrir
rofann sjálfan og líma hana á
viðkvæmustu staðina? Pað tekur sig
a.m.k. vel út á mynd. Því ekki að
prófa? Og það er þá alténd
auðveldara að strjúka bletti af
plastinu en meira og minna hrjúfum
vegg.
■ Svona má hlífa veggnum um-
hverfis rafmagnsrofana.
Glasa-
skreyt-
ing
■ Þegar bornír eru fram drykkir, getur verið skemmtileg
tilbreyting í því að setja „hrírn-* á glasabarmana. Það er gert
á þann hátt, að strjúka um barmana með sítrónu og dýfa
þeim síðan ofan í strásykur.
„Hjalpar- ,
tækin
geta
skipt
sköpum”
■ Þóra Sæunn Úlfsdóttir heitir 24 ára Reykvíkingur. Hún
er kennari að mennt og starfar í Þjálfunarskóla ríkisins við
Safamýri, í daglegu tali kallaður Safamýrarskóli. Er hann skóli
fyrir vangefna á aldrinum 6-18 ára. I honum eru um 53
nemendur sem skiptast í tvo álíka stóra hópa, sem eru í
skólanum fyrir eða eftir hádegi. Stærri hluti nemendanna er
í dagvistun á dagheimilinu Lyngási, þ.e.a.s. þegar þeir eru ekki
í skólanum, en búa heima hjá sér. Hinn hluti nemendanna býr
á Skálatúni í Mosfellssveit og er keyrt á milli daglega.
Þóra Sæunn er ógift og barnlaus, en leigir íbúð með vinkonu
sinni. Hún er félagi í Hjálparsveit skáta í Reykjavík. Þóra
Sæunn skrifar um föstudaginn 22. okt. sl.
Ég vákna rúmlega 7 í dag eins og flesta
aðra daga. Ég þarf reyndar ekki að fara
út til að ná í stætó fyrr en rúmlega 8, en
mér þykir mjög gott að hafa rúman tíma
á morgnana. Hann nota ég m.a. til að
fá mér góðan morgunverð. Um þessar
mundir hef ég nefnilega mikinn áhuga á
hvað það er sem ég læt ofan í mig. Ég
reyni að hafa allar máltíðir samsettar úr
fæðuflokkunum fjórum og borða svo
passlega mikið. Þegar morgunmaturinn
er búinn tek ég til allt sem ég ætla með
í skólann í dag og þegar tíminn er
kominn þýt ég af stað í strætó því oftast
er ég heldur of sein og verð að hlaupa
hluta af leiðinni til að missa ekki af
honum.
í strætó hitti ég samstarfskonu mína
og við tölum um velheppnaðan fund frá
kvöldinu áður. Hann var um táknmál
með tali og náttúruleg tákn. Við sem
vinnu með vangefnu fólki erum sífellt
að rcyna að finna leiðir til að auðvelda
þcini að „tala“ við aðra sem það
umgengst. Þegar ég segi „tala“ þá á ég
ekki endilega við málið sem við notum
flest, heldur allar hugsanlegar leiðir til
að auðvelda nemendum okkar sem ekki
geta tjáð -sig til þess. Heyrnleysingja-
táknmalið kannast flestir við og sumir
hafa kannski heyrt um Bliss táknkerfið
sem eru teiknuð tákn á spjaldi sem bent
er á. Þetta eru ákveðin kerfi en einnig
eru myndir mikið notaðar.þá einkum af
nemandanum sjálfum. Það þykir
kannski ekki mikið að barn geti sagt frá
að það langi til að fá að drekka en hjá
nemendum okkar getur legið margra
mánaða vinna á bak við þessa ósk og
þess vegna verður það stór sigur ef
árangur næst.
En nú er ég komin í skólann og hef
10-15 mínútur fyrir kaffibollann og að
leggja síðustu vinnuna í undirbúninginn
fyrir daginn.
Hver dagur byrjar á samveru-
stund ^|uj,j.an g 50 kenns|an
og hver dagur byrjar á samverustund.
Ég kenni 10 nemenda hópi fyrir hádegi
ásamt 2 öðrum kennurum og starfsfólki *
frá Lyngási. Við kennararnir skiptum
með okkur verkum og sjá hinir tveir um
handmenntakennsluna en ég sé um
almenna þáttinn.
í dag ætlum við að nota samverustund-
ina til að æfa nemendur okkar í að ganga
yfir götuna á réttum söðum og í að gæta
varúðar í umferðinni. Þetta er reyndar
lokaþátturinn í umferðarfræðslu sem við
Itöfum verið að fara yfir þessa viku.
Allt gengur vel og flest virðast þau
vita til hvers umfcrðarljós og gangbrautir
eru notaðar. Eftir samverustundina
skiptum við okkur.í smærri einingar og
þá hefst þjálfun á ýmsum sviðum. T.d.
málþjálfun, skynþjálfun , talnaþjálfun ,
lestrarþjálfun, líkamsþjálfun og hand-
menntakennsla en hún er mjög mikilvæg
fyrir vangefna því flest munu þau vinna
á vernduðum vinnustöðum í framtíð-
inni. Þá er nú gott að kunna rétt
handtök og þekkja ýmis tæki s.s.
saumavél, vefstól og borvél.
Um 11.30 er kennslu lokið hjá þeint
■ „Það er nauðsynlegt að vera fljótur að átta sig á getustigi hvers nemanda svo að ekki séu gerðar óréttmætar kröfur,“
segir Þóra Sæunn Ulfsdóttir sem er kennari við Þjálfunarskóla ríkisins. (Tímamynd Róbert)
sem eru fyrir hádegi og þá hefst matar-
og hreinlætisþjálfun. Það hefur komið í
mínn hlut að sjá um hreyfihamlaða
stúlku. Hún á erfitt með að setja matinn
í skeiðina og einnig að lyfta henni upp
í munninn en ef hún fær nógan tíma og
hefu; rétt hjálpartæki þá getur hún þetta
ágætlega en það þarf alltaf að aðstoða
hana.
Á þessu sést að gott er að hafa yfirsýn
yfir þau hjálpartæki sem til eru því þau
geta skipt sköpum um að t.d.
hreyfihamlaðir geti komið fram á sem
eðlilegastan hátt í umhverfi sínu.
Þegar matarhléinu er lokið hefst
kennarafundur en á föstudögum milli
1-2 er fundartími kennara. Á þessum
fundi er þjálfunarkerfi Willy-Tore
Mörch tekið fyrir og kynnt okkur
kennurunum og við erum hvött til að
notfæra okkur það.
Auövitaö fer þjálfunin eftir getu
hvers og eins
Á föstudögum hefst kennslan eftir
hádegi kl.2 og byrjar þá aftur sams
konar þjálfun og áður var talað um.
Auðvitað fer öll þessi þjálfun eftir getu
hvers og eins nemanda og er þá
nauðsynlegt að vera fljótur að átta sig á
getustigi þeirra svo ckki séu gerðar
óréttmætar kröfur.
Um kl.2.30'er kennslu lokið hjá mér
þó að nemendurnir séu í skólanum til
kl.4.00. í dag hef ég beðið með nokkurri
óþreyju eftir að verða búin því ég hef
frétt að sumir hafi fengið útborgaðan
afganginn af kaupinu sínu frá síðustu
mánaðamótum og mig langar að vita
hvort ég sé í þessum hópi. Þegar út í
bankann kemur léttist heldur á mér
brúnin því ég fæ staðfestingu á að launin
eru komin. Ég velti því fyrir mér hvort
ég eigi að gera eitthvað sérstakt í tilefni
dagsins en ákveð að láta það bíða betri
tíma.
Nú þarf ég að fara í opinberar
stofnanir til að ganga frá ýmsum málum
svo ég tek strætó niður í bæ. Þegar á
staðinn -er komið þá sé ég að það eru
margir aðrir en ég sem hafa ætlað að
„redda“ málum sínum í dag svo ég bý
mig undir langa bið. Loks kemur að mér
og þeir senda mig á næsta stað. Þar bíð
ég líka svo þetta er orðin ágætis þjálfun
í þolinmæði og bið. Þegar ég kem út er
ég fegin að þessu er lokið og vona að
það sé langt þar til ég þarf að standa í
þessu aftur.
Ég labba í gegnum bæinn og áleiðis
heim því ég bý í vesturbænum.
Þegar ég kem heim er sambýliskona
mín komin og við spjöllum dálítið
saman um það sem hefur gerst yfir
daginn áður en við förum út í búð til að
versla. Við reynum að velja holla fæðu
til að eiga í ísskápnum yfir helgina og
svo er að drífa sig heim því kvöldið
nálgast óðum.
Okkur hefur nefnilega verið boðið í
kokteilboð og landkynningu með 45
finnskum blaðamönnum svo það þarf að
búa sig upp á. Þessir finnsku blaðamenn
eru hér í tilefni af komu Koivisto
Finnlandsforseta.
Kynningin fer fram á hefðbundinn
hátt. Ræðuhöld, kvikmyndir, tískusýn-
ing, matur og íslenskt brennivín. Þegar
á líður kvöldið blandast _ fólkið og
umræðurnar verða fjörugri. Sumir reyna
að afla sér upplýsinga um ísland og
íslendinga en annars snúast umræðurnar
um allt á milli himis og jarðar. Ég reyni
að svara eftir bestu getu ef á mig er yrt
og undir lokin er þetta orðin ágæt
tungumálaæfing.
Rúmlega 23.00 er kominn tími til að
fara heim aftur og enn einu sinni nýti ég
mér að ferðast með almenningsvögnum
Reykvíkinga.