Tíminn - 16.12.1982, Page 15

FIMMTUDAGUR 16. DESEMBER 1982
15
búið að bæta svo um fyrir þessu fólki að
það er hreint ótrúlegt. Fyrir aðeins
örfáum árum var hópur manna sem
hvergi átti heima og héit til um borð í
Síríusi, gömlum ryðguðum togara sem
lá í Reykjavíkurhöfn. Það voru þau
aumlegustu húsakynni sem ég get gert
mér í hugarlund að hafi verið hér á landi
á seinni árum; það var líkara því að
koma í fjós en mannaíbúð.
Nú eru komin fyrir þetta fólk hæli,
spítalar og heimili. Margir hafa fengið
bata, guði sé lof. Svo þessar samkomur
á aðfangadagskvöld eru orðnar mjög
fámennar, en þeim mun ánægjulegri er
hægt að segja. Ánægjulegast væri nú að
ekki þyrfti að halda þessar samkomur,
og ég vona að svo verði á næstu árum.“
Hringt nætur og daga
- Er ekki hlutverk presta að breytast.
Hafa ekki félagsráðgjafar, sálfræðingar
og jafnvel læknar tekið á sínar herðar
margt sem áður tilheyrði prestsstörfum?
„Enn geri ég mikið af því að sinna
fólki sem einhverra hluta vegna hefur
orðið utangarðs í samfélaginu. En
núorðið býður samfélagið upp á svo
mikla aðstoð, sem betur fer, svo oft á
tíðum get ég litlu bætt við það sem fólk
fær næstum sjálfkrafa og á heimtingu á.
En þó er hringt til mín bæði nætur og
daga. Ég veit ekki hvers vegna því í
flestum tilfellum er ég vanhæfari til að
hjálpa en sérfræðingarnir sem þú minnt-
ist á áðan. En þrátt fyrir allt koma tilfelli
sem þessir fræðimenn virðast ekki ráða
við og þá er eins og presturinn sé síðasta
athvarfið. Ég veit ekki hvort eins er hægt
að segja um alla presta, en hvað mig
varðar þá er þetta svona. Fólk leitar til
mín þegar það vill ná út fyrir tilveruna
svo að mín reynsla er sú að fólk hefur
gjarnan trú á kirkjunni þegar allt annað
bregst. Ekki allir en töluvert margir.'
Stundum er nóg að lesa fyrir það Faðir
vorið í sírna."
Sterk friðarþrá
„Um þessi jól finnst mér eitt meira
áberandi en nokkru sinni fyrr á mínum
rúmlega fjörutíu ára prestferli; það er
þessi ákaflega sterka friðarþrá. Hún
virðist ríkja bæði hér heima og erlendis.
Fréttir útvarps og sjónvarps segja frá
friðargöngum um næstum allan heim,
þar sem fólkið kom saman og sagðist
ekki vilja ófrið. „Við viljum ekki fá
kjarnorkuvopn, við viljum ekki að
saklaust fólk sé drepið í stríði og við
viljum ekki tortíma jörðunni,“ segir
fólkið að því er virðist einum rómi. Mér
finnst röksemdir þessa fólks sterkar, því
það er ljóst að ef við segjum öll,
milljónirnar í öllum löndum; „Við
viljum ekki stríð. Við notum ekki
vopn.“ Hvað geta þá valdhafar eins og
Andropov og Reagan gert.“
- Hvernig leggst í þig Árelíus að eiga
tiltölulega róleg jól framundan?
„Ég segi nú alveg eins og er; ég fagna
því ekki. Ég hafði sjö samkomur sl. jól og
alls níu samkomur á jólaföstunr.i. Og ég
naut þess eins og ég hef alla tíð gert. Ég
vil hafa nóg að gera hverja einustu stund
og það hef ég haft í mín sjötíu ár, það
hefur verið mín hamingja. Svo nú veit
ég varla hvernig þetta fer. En hvað um
það. Ég verð að taka því eins og ég er
maður til. Ég get alltaf fundið mér
eitthvað að gera. Ég skrifa mikið.
- Hyggst þú gefa út bók?
„Ó nei, ó nei. Það vill enginn gefa
þetta út þótt orðið sé mikið að vöxtum','
sagði séra Árelíus.
- Hvernig var það þegar þú hélst upp
í tíu messur um jól og áramót, var ekki
erfitt að setja saman svo margar ræður?
„Að sjálfsögðu var það mikil vinna,
en ég átti aldrei í vandræðum því ég
byrjaði löngu fyrir jólin sjálf. Ég hef
alltaf haft þann háttinn á að skrifa
eldsnemma á morgnana því þá er best
næðið. Ég er venjulega sestur við skriftir
milli klukkan sex og sjö á morgnana og
skrifa svo til rúmlega níu. Lengurerekki
hægt að halda áfram því þá tekur við hið
daglega amstur.
Svo hef ég alltaf haft sérstaka ánægju
af því að flytja jólaboðskapinn. Einfald-
lega vegna þess, að við erum þjóð
jólanna. Við þráum ljósið, sólina heitast
á þessu tímabili. Og svo erum við
friðarins faðmur. Við erum ein fárra
þjóða sem ekki hafa her; ekki bera vopn
til að fara í stríð. Við erum fólk jólanna
því að jólin eru friður frelsi og fögnuð-
ur,“ sagði séra Árelíus Níelsson.
-Sjó.
„Vildi ad jóla-
stemningin
varadi lengur
hjá fólki”
— segir séra Pétur Maack,
SAA prestur
■ „Munurinn á mínu starfi og starfi
sóknarprestsins ;er sá að hann heldur
uppi merki trúarinnar í kirkjunum og í
sínum söfnuði, en ég reyni að mæta
trúarþörf fólks sem ég umgengst dags
daglega. Ég er prestur, en fyrst og fremst
er ég starfsmaður SÁÁ, og á Sogni, þar
sem ég vinn, reynum við að sannfæra
menn um að þeir eigi betra líf fyrir
höndum og gerum raunverulega þá
kröfu til þeirra að þeir trúi því sjálfir.
Annars er enginn tilgangur með því sem
við erum að gera.“ Þetta sagði Pétur
Maack, prestur SÁÁ, þegar Tíminn
ræddi við hann um starf hans og sitthvað
sem því tengist. Við spurðum Pétur
hvort jólin væri ekki sérstakur annatími
hjá honum eins og öðrum prestum.
„Ég verð með messu á annan í jólum
í Langholtskirkju, en þar höfum við hjá
SÁÁ aðstöðu. Síðan verð ég með
nokkrar helgiathafnir á okkar stöðum,
þótt ekki verði það messur í venjulegum
skilningi þess orðs. Annars verður
ekkert sérstaklega mikið að gera hjá
mér. Ekkert meira en venjulega."
garði yfir til nágrannans má búast við
viðbrögðum frá honum sem sennilega
verða þau að hann hendir ruslinu til baka og
jafnvel meira til. Ef þú vilt vera að
svekkja þig á því sem er að gerast í
Suður-Afríku ertu að slá hausnum við
stein þá er hætt við að þú sért í hálfgerðri
fýlu lungann úr árinu.
Jólin eru stórkostleg í mínum huga,
en helst vildi ég að stemningin í kring
um þau varaði lengur, „segir Pétur
Maack.
Ég man eftir því að ég var einu sinni
að predika í júnímánuði. Þá sagði ég allt
í einu yfir hópinn „gleðileg jól“ og það
urðu allir voðalega hissa. Maður gat
lesið út úr augum fólks að nú væri Pétur
að verða brjálaður. Því fannst mörgu
fáránlegt að fara að tala um gleðileg jól
í miðjum júní. En það sem fyrir mér
vakti var að mig langaði í þessa
stemningu þar sem allir eru í sínu besta
skapi. Það væri þægilegt að lifa ef allir
væru í jólaskapi. Fólk er frekar tilbúið
að gleyma einhverjum sveiflum í
náungakærleikanum sem oft byggjast á
misskilningi.
Það eru svo margir sem ekki átta sig
á því að í flestum tilfellum er tilveran
nákvæmlega það sem fólk gerir úr henni
sjálft. Ef þú hendir ruslinu úr þínum
óskar öllum
gleðilegra jóla og
gcefu á komandi ári
Þakkar viðskiptamönnum
sinum óg starfsfólki
gott samstarf á liðnum árum
„Fyrst og fremst
venjulegur Ieiðbeinandi“
„Mitt starf á Sogni er fyrst og fremst
að vera venjulegur leiðbeinandi eða
ráðgjafi. Ég geng í öll þau störf sem aðrir
leiðbeinendur á Sogni vinna. Svo að jólin
eru raunverulega ekkert sérstakur tími í
minu starfi. Hins vegar eru þau stór tími
í mínu trúarlífi.
Afstaða mín til jólanna núna, hún
mótast mikið af barnshugmyndinni.
Þegar ógurlega mikið var að gera og
útvarpið flutti jólalög milli auglýsinga í
margar vikur. Ég hélt að það myndi
gerast eitthvað ofboðslegt á sjálfan að-
fangadag, vegna alls þess undirbúnings.
Svo stóð maður frammi fyrir því
klukkan 10 á aðfangadagskvöld að allt
virtist búið. Mér fannst þetta vera eins
og blaðra sem sprakk. Nú hef ég séð að
undirbúningurinn er ekki síður mikils
virði en jólin sjálf. Það er verið að
undirbúa eitthvað stórkostlegt, og það
er næstum hvert einasta mannsbarn sem
tekur þátt. Mér finnst bæði gaman og
gott að vera með. Þetta skýrist kannski
betur með orðum gömlu konunnar:
„Hamingjan er ekki á leiðarenda. Hún
er á leiðinni.“
KAUPFÉLAG
Vestur-Húnvetninga
HVAMMSTANGA
■ Pétur Maack segist fyrst og fremst vera venjulegur leiðbeinandi áfengissjúklinga
á Sogni ■ Ölfusi, þótt hann sé vígður prestur. Tímamynd Ella.
Jólastemning ætti að vera
allt árið
„Fólk fer í það sem kallað er
jólastemning eða jólaskap og það nýti
ég mér og finnst virkilega skemmtilegt.
Svo koma jólin sjálf og eru afskaplega
notarleg, maður situr heima, hittir fjöl-
skylduna, fær gjafir og jólakort frá-
vinum og kunningjum. En þrátt fyrir allt
finnst mér meira um vert að sjá
miðasölustelpuna í bíó í jólaskapi. Mér
finnst að jólastemning ætti að vera allt
árið.