Tíminn - 20.12.1983, Side 4

ÞRIÐJUDAGUR 20. DESEMBER 1983
■ Minningarkrossinn sem tekinn var
af altarinu.
mjög ófagmannlega upp og gátu ekki
setið á sér að stela messuvíni og hátölur-
um og síma. Allt hlutir sem aivörusilfur-
þjófar hefðu látið vera. En þeir hafa
þekkt silfur frá öðrum málmum.
Ragnar Fjalar sagði að þeir prestarnir
myndu gefa út lista yfir þá gripi sem
stolið var og hverjir gefendurnir hefðu
verið svo að þeir fengju vitneskju um
sorgleg afdrif menningargjafanna.
Er blaðamaður og ljósmyndari voru
þarna á ferð í gær voru rannsóknarlög-
reglumenn aðstörfum íkirkjunni.gaum-
gæfðu öll vegsummerki og leituðu vís-
bendinga.
-BK
Miklum verðmætum stolið er þjófar létu greipar sópa í Hallgrímskirkju um helgina:
MÓFARNR SIGU í VAH
NIÐURINRKHJSALINN!
■ „Svo virðist sem þjófamir hafi mest-
megnis verið að sækjast eftir silfri og
verið glúrnir að þekkja hvað var silfur og
hvað silfurlíkingar", sagði Ragnar Fjalar
Lárusson annar sóknarpresta í Hall-
grímskirkju, en aðfaranótt laugardags
var brotist inn í Hallgrímskirkju og
mörgum verðmætum munum stolið.
Stolið var silfurkross af altarinu, úr
skrúðhúsi var stolið kaleik og patínu,
sem er diskur sem obláturnar eru bomar
á við altarisgöngu, askja sem notuð var
til þess að geyma obláturnar og einni
vínkönnu. Allt eru þetta gjafir sem fólk
hefur gefið til kirkjunnar til minningar
um látinna ættingja og vora þær allar

smíðaðar af Leifi Kaldal. Þá var annarrí
vínkönnu stolið. Tæplega 100 sérbikur-
um, sem notaðir eru við altarisgöngur.
Allt eru þetta verðmætir munir úr silfri.
Þá var skorið silfur úr mynd sem hékk á
skrifstofu Karls Sigurbjörnssonar sókn-
arprests.
Ekki afmörkuðu þjófarnir sig algjör-
lega við silfurmuni. Þeir stálu sam-
byggðu útvarpi og magnara og hátölur-
um úr kirkjunni, takkasíma úr skrúð-
húsi, og ellefu flöskum af messuvíni.
Þjófarnir eða þjófurinn hefur farið inn í
sjálft kirkjuskipið sem er í byggingu, én
kirkjusalurinn sem nú er notaður, skrif-
stofurnar og safnaðarheimilið er allt í
undirstöðum turnsins. Inn í þann hluta
komust þjófarnir með því að brjóta upp
þil á annarri hæð. Brutu svo upp hurð að
söngloftinu, sigu í kaðli eða vað í sjálfan
kirkjusalinn, brutu síðan upp dyrnar að
kirkjusalnum, sem þó voru ólæstar,
brutu upp dyr að skrúðhúsi og geymslu,
brutu alls ellefu hurðir m.a. að skrifstofu
Biblíufélagsins og að skrifstofum sókn-
arprestanna, þar sem þeir brutu upp alla
hirslur og leituðu, en stálu engu nema
silfri úr mynd, brutu síðan upp hurð að
safnaðarsal og eldhúsi og hafa síðan
væntanlega gengið út um bakdyr.
Þjófarnir unnu engin spjöll, utan þau
er nauðsynleg voru til þess að þeir
kæmust leiðar sinnar, en ekki hafa þeir
farið mjög fagmannlega að því að brjóta
upp hurðir, því að allar hurðir og
dyrastafir eru stórskemmdar eftir egg-
vopn og spörk. Það er alls ekki nýtt að
brotist sé inn í Hallgrímskirkju. Síðast
var brotist þar inn í nóvember og stolið
fast að 10 þúsund krónum sem safnast
höfðu daginn áður á kirkjudegi. Síðan
eru engir peningar geymdir í kirkjunni.
Að dómi blaðamanns er rangt að
halda því fram að miklir fagmenn hafi
verið að verki. T.d. brutu þeir upp hurð
sem var ólæst og hefðu því getað sparað
sér mikla fyrirhöfn og það að síga niður
af söngloftinu. Þá brutu þeir hurðirnar
■ Alls voru ellcfu hurðir brotnar upp og dyraumbúnaðurinn illa Ieikinn.
Tímam. GE
■ Sr. Ragnar Fjalar Lárasson sóknarprestur bendir á altarið þar sem silfurkrossinn
var. Tímam. GE
ÞAÐ SEM QNUM LEYF-
IST ER ÖÐRUM BANNAD
Hilmar Guðlaugsson formaður
bygginganefndar:
ANDSTAÐA SKIPULAGS-
HÖFUNDAR VEGUR ÞUNGT
■ „Þegar skipulag Seljahverfis var
gert var þess sérstaklega getið í skil-
málum að kvistir væru ekki leyfðir. Ég
hef ætíð verið því hlynntur sjálfur að
leyfa fólki að nýta þessi háu ris betur
en gert er í dag, en meirihluti bygginga-
nefndar hefur, því miður vil ég segja,
ekki verið á sömu skoðun,“ sagði
Hilmar Guðlaugsson, formaður bygg-
inganefndar Reykjavíkur, þcgar blað-
ið ræddi við hann um kvistamálið í
Bakkaseli.
Þegar þetta kom fyrir bygginganefnd
reyndi ég að fá því framgengt að
bygginganefnd leitaði eftir því við
skipulagsnefnd að skilmálum yrði
breytt, en því fékk ég ekki framgengt.
Nú hefur það gerst að aðilar hafa gert
kvisti án leyfis skipulagsyfirvalda og
slíkt getur borgin auðvitað ekki
þolað.“ Aðspurður um hvaða rök
væru fyrir því að banna gerð kvista á
þessum húsum, sagði Hilmar að skipu-
lagshöfundur hefði lagst mjög eindreg-
ið gegn því og þótt skipulagsnefnd gæti
breytt skipulagsskilmálum með full-
tingi borgarráðs og borgarstjórnar
hefðu skipulagshöfundar ávallt mikil
áhrif á afstöðu manna til þeirra mála.
Skipulagshöfundar hefðu í umræddu
tilviki fallist á að gerðir yrðu kúlu-
gluggar á þökum og að þök væru felld
inn, en ekki Ijáð máls á gerð kvista
fyrir sitt leyti.
„Það er alveg rétt,“ sagði Hilmar,
þegar bent var á að Ieyfður hefði verið
stór kvistur á húsi við Fljótasel. „Sú
samþykkt var gerð í bygginganefnd
1979 með fjórum atkvæðum gegn
tveim og ég var því samþykkur þá. En
þá sat ekki sama bygginganefnd og nú
situr.“
Hilmar sagði að lokum að borgarráð
og nú borgarstjórn hefði tekið sína
ákvörðun í málinu, en sagðist harma
niðurstöðuna, þótt á hinn bóginn mætti
ekki horfa framhjá því að viðkomandi
einstaklingur hefðu gengið framhjá
lögum og reglugerðum borgarinnar á
þann hátt að ekki væri hægt við að una.
-JGK
■ í fyrri viku var sagt frá því að hér í
blaðinu, að tveim íbúum við Bakkasel í
Reykjavík hefði verið gert að rífa kvisti
sem þeir höfðu komið upp við hús sín án
leyfis skipulagsyfirvalda, að viðlögðum
dagsektum eftir 15. janúar n.k. Blaða-
maður fór á vettvang í gærdag og ræddi
við hlutaðeigendur. I Ijós kom að þar er
margur kynlegur kvistur í húsum, sumir
leyfilegir en vafi leikur á um aðra.
íbúi í húsinu nr. 3 við Bakkasel kvaðst
hafa fengið leyfi á sínum tíma til að
lækka þakið á húsi sínu, þ.e. gera það
altan, en upphaflega eru viðkomandi
raðhús teiknuð með bröttu þaki án
glugga. Hann lenti í erfiðleikum við
verkið vegna vatnsleka og tók þá það ráð
að gera plasthimin yfir altanið. Þar er
kominn til sögunnar kvisturinn um-
deildi, sem honum hefur nú verið gert að
rífa. Hann kvað kvistinn hafa þá kosti að
með honum ykist rými þar sem þakið er
lægst, og að auki fá birtu inn á stigaupp-
ganginn. Hann kvaðst viðurkenna að
athafnir hans hefðu ekki staðist lög, en
sagðist hafa álitið að ekki skipti máli
hvort hann hefði opið altan á húsi sínu
eða yfirbyggt.
íbúar í raðhúsalengjunni nr. 7 til 11
við Bakkasel sóttu á sínum tíma sameig-
inlega um að fá að byggja kvisti á þök
húsa sinna, en fengu synjun. Síðan
ítrekuðu þeir umsóknir sínar tvívegis en
fengu ekki svör. Kvisturinn sem byggður
hefur verið í óleyfi á húsinu nr. 7 er
gerður með samþykki íbúa annarra húsa
í lengjunni.
Þeir sem blaðamaður ræddi við um
málið sögðu að það sem þeim sviði mest
í sambandi við afgreiðslu borgaryfir-
Kvistamálið frá
sjónarhóli íbúanna
við Bakkasel:
þeir að íbúar við Bakkasel hefðu gert
ýmsar breytingar á þökum sínum, algeng
sjón þar er kúlulaga þakgluggar. Þeir
kvötuðu einnig undan því að stórt rými
í húsunum nýttist ekki og væri einungis
til byrði vegna kyndingarkostnaðar og
fasteignagjalda. Það kæmi til af hinum
mikla þakhalla, á annarri hliðinni væru
2.5 metrar frá lofti herbergis upp í þak,
en hinum megin gengi súðin niður undir
■ Kvistur á raðhúsi við Fljótasel, samþykktur i bygginganefnd 1979. íbúar við
Bakkasel telja að sú samþykkt hefði átt að vera fordæmi gagnvart þeim.
Tímamynd Róbert
valda á málinu væri, að það sem einum
leyfðist væri öðrum bannað, ekki væri
farið eftir föstum fordæmum. Þannig var
leyfður stór kvistur á húsi við Fljótasel,
en þar er um að ræða raðhús byggt eftir
nákvæmlega sömu teikningu og hin um-
deildu hús við Bakkasel. Að auki sögðu
gólf. Því vildu íbúarnir fá að lyfta þakinu
til að nýta betur gólfpláss húsanna, en að
• sögn eins íbúans eru 150-200 rúmmetrar
í hverri íbúð ónýtanlegir vegna þakhall-
ans, en íbúðirnar væru samtals 700
rúmmmetrar.
-JGK