Tíminn - 18.03.1984, Blaðsíða 22

SUNNUDAGUR 18. MARS 1984
22

Anita og þrír félagar hennar vildu
þegar í stað kynnast þessari eyju. Þau
höfðu öll lagt stund á sálarfræði frum-
! stæðra þjóðflokka á sérstöku námskeiði
við Kölnarháskóla. Þeim hafi veriðfeng-
ið það verkefni að kynna sér ýmsa
óvenjulega valkosti á sviði ferðalaga.
Þau fundu þarna fyrir hóp af sóldýrkend-
urn sem lágu í makræði á 15 kílómetra
langri strönd við Samosir, eins og fiskar
á stcini. Þetta fólk ræddi helst um ýmsa
reynslu sína á ferðalögum („Ég fel alltaf
öll verðmæti t óhreinum sokk, því þar
dettur engum í hug að leita“), ódýrustu
flugferðirnar til Bali og gistikostnað -
inn á Samosir. Mesta aðdáun vöktu því
ýmsir flakkarar, sem tókst að fá inni í
kofum innfæddrafyrir50 til 100 kr. (ísl.)
á nóttu.
Samband þessa fólks við innfædda
einskorðaðist við bjórkaup og kaup á
rísvíni, ávaxtasalati og kókoshnetum.
Ekki lét þessi hópur í Ijósi mikinn áhuga
á að kynnast matartilbúningi heinia-
manna, því þeir loka sig næstum alveg
fra siðum gestgjafa sinna. Raunar kjósa
þessir skrýtnu ferðamenn fremur að
kaupa kartöflumjöl og grjónajafning af
þýskri kerlingu sem hér hefur sest að og
stundar smákaupmennsku.
'Þetta fólk þiggur samt gjarna boð
innfæddra um að mæta í hinar og þessar
veislur á hátíðum, en það kemur ekki
með neinar gjafir með sér til þess að
launa gestrisnina. Ekki virðir það þann
sið að draga skó af fótum sér, þegar
komið er inn í ókunnug hús og í
klæðaburði gengur það með öllu á snið
við heimavenjurnar.
Þessir ungu bakpokaferðamenn reyna
að sýna íbúum hins fátæka og vanþróaða
lands fram á hve frjálslyndir þeir eru
með því að kvenfólkið gengur bert að
ofan og allir eru í níðþröngum stuttbux-
um. „Þessir ferðalangar bera ekki skiln-
ing á milli þjóða, þvert á móti auka þeir
misskilning milli þjóða," segja stúdent-
arnirungu frá Kiel.
Þessi er raunin einnig þar sem bak-
pokafóikið fer á meðal ýmissa hirðingja-
þjóða. Þetta hafa menn nefnt „ódýrar
ferðir á kostnað þeirra sem heimsóttir
eru.“ Þessar hjarðir á trosnuðum buxum
og á tréklossum telja sig hina cinu og
sönnu ferðamenn, er þcir prútta gistingu
niður í örfáar krónur, skipta peningum
á svörtum markaði og selja innfæddum
bílskrifli sín fyrir okurverð. Með eitur-
lyfjasölu, fornminjaverslun og marghátt-
uðu smygli kostar þetta fólk hnattreisur
sínar.
Stúlkan sem gefið hefur ofangreinda
lýsingu á ástandinu hefur óumdeilanlega
gott vit á því sem hún segir. Hún heitir
Lúdmila Túting og er í fararbroddi
samtaka ferðalanga sem ferðast upp á
eigin spýtur. Eftir margra ára ferðalög
stofnaði þessi unga stúlka klúbb ferða-
langa árið 1974 og hóf að gefa út fjölritað
blað handa meðlimum klúbbsins. Þar
var að finna ýmis heilræði handa ferða-
löngunum, svo sem lýsingu á leiðinni
milli Kufra til Khartum í Afríku, ódýr-
ustu gistirýmin í Alma Ata í Sovétríkj-
unum og verð á strætisvagnafargjöldum
frá Peshawar í Pakistan til Dir. Ferða-
mönnum voru þarna gefnar upplýsirtgar
um hvar ódýrustu gallabuxurnar var að
fá í Kuala Lumpur og sagt að Dajak-
þjóðflokkurinn á Borneo væri sólginn í
pakkasúpur.
En einnig hefur það gerst að þessi
óhefðbundni ferðamáti hefur orðið
mönnum að féþúfu. Gamlir útflytjendur
hafa komið heim og gerst leiðangurs-
stjórar hjá ýmsum leiðöngrum og um-
boðsmenn ódýrra flugferða. Ekki færri
en 80 fyrirtæki má finna í V-Þýskalandi,
sem selja vilja moskítónet, vatnshreinsi-
töflur, sápuhylki í snúru, klifurhaka og
hitabeltishjálma.
■ Ungi stúdentinn Anita Oriovius fann lykilorðið handa þeim sem
hyggur á alveg sérstaka ferð til Asíu í ferðabæklingi, sem aðeins fáir
hafa komist i. „Sumatra er upplagður staður handa þeim sem leita
að ævintýrum í sumarfríinu," stóð í bæklingnum. Þama var eyjunni
Somosir lýst sem Paradis þeirra sem þrá að kynnast undraheimi
Asíu, en eyja þessi er á Norður-Súmatra. „Á þessum stað á milli
Kathmandu og Bali hittast ferðamennimir,“ sagði þarna.
Margir „bakpoka-túristanna“ eru orðnir að plágu. Hér er einn þeirra að „prútta“ við heimamenn um fáeina aura.
í félagsskap síðasta „gúrusins" á suðrænni eyju.