Tíminn - 16.09.1986, Blaðsíða 6

6 Tíminn
Timinn
MÁLSVARIFRJALSLYNDIS, SAMVIHNU OG FÉLAGSHYGGJU
Útgefandi: Framsóknarflokkurinnog
Framsóknarfélögin í Reykjavík
Framkvæmdastjóri
Ritstjóri:
Aðstoðarritstjóri:
Fréttastjóri:
Aðstoðarf réttastjóri:
Auglýsingastjóri:
Kristinn Finnbogason
NielsÁrni Lund
OddurÓlafsson
Guðmundur Hermannsson
EggertSkúlason
SteingrímurGíslason
Skrifstofur: Síðumúli 15, Reykjavík. Sími: 686300. Auglýsingasími:
18300. Kvöldsimar: Áskrift og dreifing 686300, ritstjórn 686392 og
686495, tæknideild 686538. Setning og umbrot: Tæknideild Tímans.
Prentun: Blaðaprent h.f. Kvöldsímar: 686387 og 686306
Verð í lausasölu 50.- kr. og 60.- kr. um helgar. Áskrift 500.-
Abyrgð eða
upphrópanir
Þegar núverandi ríkisstjórn var mynduð setti hún sér
tvö megin markmið.
Annars vegar að ná verðbólgunni niður og hins vegar
að tryggja næga atvinnu.
Þessum markmiðum hefur verið unnið að og verður
ekki annað sagt en að vel hafi tekist til.
Enn skal minnt á að verðbólgan var þá um og yfir 130%;
mörgum sinnum meiri en í nokkru öðru landi nærri okkur.
Óðaverðbólgan var gífurlegur skaðvaldur fyrir þjóðina og
eimir enn eftir af áhrifum hennar enda þótt baráttan gegn
henni hafi skilað ótrúlegum árangri. Það var þjóðar-
nauðsyn að gegn henni yrði ráðist og höfðu fjölmargir
vísustu menn margsinnis á það bent að engin þjóð gæti
lifað við verðbólgu í líkingu við það sem hér ríkti.
Þá var atvinnuástand víða ótryggt, mörg fyrirtæki á
barmi gjaldþrots og við blasti atvinnuleysi ef ekkert væri
að gert.
Ríkisstjórnin gerði sér fulla grein fyrir þessum vanda og
einbeitti sér við að finna á honum lausnir.
Þær aðgerðir sem framkvæmdar voru 1983 mæltust
misjafnlega fyrir. Einkum var það stjórnarandstaðan með
Alþýðubandalag og Alþýðuflokk í fararbroddi sem
reyndu að æsa til ófriðar.
Það voru þó þessi verkefni sem áðurnefnda flokka brást
kjarkur til að takast á við á vordögum 1983 þegar
ríkisstjórnin var mynduð.
Sem betur fcr er ástand þjóðarbúsins nú allt annað og
betra en það var fyrir þrem árum síðan.
Nýsköpun atvinnulífsins hefur tekist og atvinnuástand
hér með eindæmum gott. Þannig eru nú atvinnutekjur
heimilanna hærri en,hokkru sinni áður í sögu þjóðarinnar
og samkvæmt nýrri spá Þjóðhagsstofnunar er talið að
kaupmáttur muni aukast um 8% á mann að meðaltali frá
því á síðasta ári.
Nú verður að leggja áherslu á að jafna kaupmáttinn og
mun Framsóknarflokkurinn styðja aðgerðir í þá átt.
Um baráttuna gegn óðaverðbólgunni er óþarft að
fjölyrða þar sem hver einstaklingur finnur greinilega þann
árangur sem náðst hefur. Allt útlit er fyrir að verðbólgan
verði innan við 10% á þessu ári en áfram verður að vinna
að niðurlögum hennar á næsta ári. Um frekari aðgerðir
verður þjóðin að standa saman, það er forsenda þess að
vel til takist.
Tíminn til næstu alþingiskosninga styttist óðuni og þá
verður það fólksins í landinu að segja til um hverjum það
treystir til að stjórna. Vill það ábyrga menn sem hafa kjark
til að framkvæma nauðsynlegar aðgerðir, eða treystir það
betur orðagjálfri og upphrópunum manna sem síðan
hlaupa frá vandamálunum?
Framsóknarflokkurinn hefur í verkum sínum sýnt
ábyrgð. Hann hafnar öfgaskoðunum, hvort heldur til
hægri eða vinstri enda hefur það sýnt sig að slíkar skoðanir
falla hvorki að vilja þjóðarinnar né heldur að þær
samrýmist okkar þjóðfélagi.
Framsóknarflokknum hefur verið núið því um nasir að
hann hafi hljótt um sig og komi málefnum sínum ekki á
framfæri.
Þetta kann að virðast rétt ef einungis er litið til og miðað
við ályktanir og fyrirspurnir sem settar eru fram af
sýndarmennsku á Alþingi. Sé aftur á móti litið til
raunverulegra verka hans í ríkisstjórn kemur allt annað í
ljós. Þar hefur Framsóknarflokkurinn haft forystu um
fjölmarga málaflokka og í samvinnu við samstarfsflokkinn
náð árangri t.d. á sviði efnahagsmála þannig að eftir er
tekið um allan heim.
Stundum er betra að tala minna en framkvæma þess
meira.
Þriðjudagur 16. september 1986
GARRI
_ . ■ r m su aö nækka skaiu launamanna AC
Skattsvik er þjofnaöur
F,4rm4laré«U™>y.‘« rrelur nu larié l-.m *r **
dómamélaraöuneytiö. aö t>ar varöi samlö l«0a,'“r"
va,0 Tem kveöi a um öaö aö meö akallavrkamai
Þessari akvöröun ber aö laona En bessl'
er ekkl ny AlþyöuMokkurinn tielur barlsl lyrlr þvl ar-
um sarnln. aö'a ska.tsvlk v.röl 11*10 s.m bvern ann-
an piólnaö og negnlnoar veröi Þ
Flokkunnn helurllullum Þeltainlöour a Alblnfll. e
tyrir öaulum ey.um En Þaó er 0OU Þ»0«'
menn vitkast
Þ.ó var AIÞvöullokkurlnn. sem kralöisl Þess aó
"ó Jrói ut.ekl « skattsvikum a Isl.nd, Vló Þelrr.
krolu var orölö oq kom Þ*1 l!ö«. flð *œ,1*ð ,flp '
Slóös vegna skatiavlka s* um Þ'l' mllljaróar króna *
an
Þessl skattavik er mestl Þjólnaóur. aem scgur tara
al n*r * landl Hann veldur Þ»l. aó rlkl.slóöur veróu
al veruleoum tek|um oo veröur aó n* Þ»'m • 1
öörurr. 'alöum Og e.na lelöln. s.m lyrlr nendl er. er
En AIÞyóullokkunnn nelur e.nmo nvalt t.l mikilsoo
veruleos ettlrl.ts meó skattlramtölum og engií Þ»
aorkaö að veruieo* netu' veriö tiðl0flð s .
Skat.rannsókn.sl.óra Su sta'lsm.nna |ö Ouö heMi
Þeoa. skilaó rlkissióó. umtaisveróum narnæöum
Oo auövitaö a aó l.'a meó öll skfl,,s;lk
t,érhæóum, sem peim ber að g^eiða same g 0
sjóð landsmanna
UM SKATTSVIK
Scinni lcidari Alþýðublaðsins nú
uin helgina var sérkennilegur. Þar
var rætt um skattsvikin í þjóðfélag-
inu undir fyrirsögninni „Skattsvik
er (svo) þjófnaður“. Leiðarinn var
svohljóðandi:
„Fjúrmálarúduiwytid Iwfur nú
farid fram á þad við dómsmála-
ráðuiwylið, að þar verði samið
laf’afrunivarp, sem kveði á um það
að með skattsvikumál skuli farið
cins og hver önnur fjársvikamál og
að skuttsvik heyri þar með undir
hegningurlugubrot.
Þessari ákvörðun ber að fagna.
En þessi hugmynd er ekki ný.
Alþýðuflokkurinn hefur barist fyr-
ir því árum saman, að á skattsvik
verði litið sem hvern annan þjófn-
að og hegningar verði samkvæmt
því. Flokkurinn liefur flutt um
þetta tillögur á Alþingi, en ávallt
fyrir daufum eyrum. En það ergott
þegar nienn vitkast.
Það var Alþýðuflokkurinn, sem
krafðist þess aðgerð yrði úttekt á
skattsvikum á íslundi. Við þcirri
kröfu var orðið og kom þá í Ijós,
að áætlað tup ríkissjóðs vcgnu
skattsvika sé um þrír milljurðar
króna á ári.
Þessi skattsvik er (svo) mesti
þjófnaður, sem sögur fara af hér á
landi. Hann veldur því, að ríkis-
sjóður verður af verulegum tekjum
og verður að ná þeim inn eftir
öðrum leiðum. Og eina leiðin, sem
fyrir hendi er, er sú að hiekku
skattu launainanna. Að minnsta
kosti hefur núverandi ríkisstjórn
ekki leituð annarra leiða, sem kein-
ur best fram i verulegum tekju-
skattshxkkunum á þessu ári.
En Aiþýðuflokkurinn hefur
einnig hvatt til mikils og verulegs
eftirlits með skattframtölum og
fcngið þvi áorkað, að verulega
hefur verið fjölgað í starfsliði skatt-
rannsóknarstjóra. Sú starfsniunna-
fjölgun hefur þcgar skilað ríkis-
sjóði umtalsverðum fjárhæðum.
Og auðvitað á að fara með öll
skattsvik eins og hvern aniiaii
þjófnað, og þjófarnir eru cinstukl-
ingar og fyrirtæki, sem hafa að-
stöðu til uð koma undan fjárhæð-
um, sem þeirn her að greiða í
sameiginlegan sjóð landsmanna.“
Lágkúra
Þessi skrif eru þeirrar tegundar
sem hvaö lágkúrulegust þykir í
þjóðmáluuinræöu og blaða-
mennsku. Að sjálfsögðu eru allir
flokkar sammála utn að berjast
verði gegn skattsvikuin. Alþýðu-
flokkurinn hefur ekki leikið neitt
forystuhlutverk í því efni, og hér er
Alþýðublaðið einungis að reyna að
kasta yflr hann dýrðargloríu sem
hann á ekkert í.
Málgögn Alþýðuflokksins eru
eins og menn vita Alþýðublaðið og
Helgarpósturinn. Með hverjum
deginum sem líður vcröur það
Ijósara að alþýðiiflokksmeim
stefna ákveöið að því að komast í
stjórn með Sjálfstæðisflokknum að
loknum næstu kosninguni.
A sama (íma stunda bæði mál-
gögnin mjög veikan málflutning.
Alþýðublaðið ástundar gloríuskrif
sem þessi, og Helgarpósturinn er
mest upptekinn við að safna meira
og minna óáreiðanfeguin slúður-
sögum um menn og málefni. ásaint
því að velta sér upp úr innantómu
blaðri uni gjaldþrot og svikamál.
Ef Alþýðuflokkurinn ætlar að ná
því marki sínu að komast í stjórn
með sjálfstæðismönnuin er því
hætt við að hann verði að taka
ritstjórnarstefnu blaða sinna til
endurskoðunar.
Garri
Hver á að deyja næstur?
Umferðarhraðinn á Keflavíkur-
veginum hér syðra er satt best að
segja steinhættur að vera nokkurt
gamanmál. Hámarkshraðinn þar
er 80 kílómetrar á klukkustund, en
það er fjöldi manns sem stundar
það nú orðið að aka þar á 100 til
120 kílómetra hraða.
Þetta er löngu hætt að vera
nokkurt leyndarmál, heldur vita
þetta allir þcir sem þarna fara um
að staðaldri. Venjulegir og varkár-
ir ökumenn, sent vilja fara eftir
settum reglum, lcnda þarna í vand-
ræðurn. Ef þeir leyfa sér að halda
sér á löglegum hámarkshraða þá er
óðar en varir komin röð á eftir
þeim af bílum. Ökumenn þeirra
virðast gagnteknir af þeirri hugsun
einni að þeir verði hvað sem það
kostar að spara sér þær finun eða
tíu mínútur sem vinnast á leiðinni
þarna á milli með þessu háttarlagi.
Og afleiðingin verður stanslaus
framúrakstur í báðar áttir.
Það hefur áður verið vikið að
þessu hér í þessum pistlum, en það
er ekki enn að sjá að lögreglan sé
neitt farin að láta þetta til sín taka.
Lögreglubíll við hraðamælingar er
álíka sjáldséður þarna suður frá og
geirfuglinn. Það er engu Iíkara en
iið yfirvöld umferðarmála hafi
ákveðið með sjálfum sér að láta
hraðaksturshetjum og ökuníðing-
urn þessa leið eftir til að fá útrás
fyrir sjálfseyðingarhvöt sína.
Það alvarlegasta við þetta er þó
að hér er einúngis verið að bíða
eftir því að næsta banaslys eigi sér
stað. Þegar svona er ckið er það
ekki lengur spurning um hvort slys
verði þarna, heldur hvenær. Öku-
lag á borð við það, sem þarna er
stundað, kallar beinlínis á slysin.
Ökumenn niunu flestir geta ver-
ið sammála um það að á góðunr
vegi eins og Keflavíkurveginum,
sé 80 kílómetra hámarksharði
mjög þægilegur. Á þeim hraða á
vanur ökumaður að geta haft fullt
vald yfir ökutæki sínu og mætt
hverju því sem upp kemur. En
þegar hins vegar er komið upp í
120 kílómetra hraða þá fer gaman-
ið að kárna. Hvað gerist til dæmis
ef hvellspringur á öðru framhjól-
inu? Þá má víst guð hjálpa þeim
sem á móti koma, kannski á sama
hraða.
Það hafa á liðnum árum orðið
allmörg vond umferðarslys þarna
suður frá, og nú er ekki annað að
sjá en að verið sé að biða eftir þvt'
næsta. Spurningin er með öðrurn
orðum hver verði næstur til að láta
lífið á þessari leið, fórna því á
altari ökuhraðans.
Kannski verður það ung móðir
með kornabarn í aftursætinu.
Kannski verður það faðir sem lætur
nokkur börn eftir föðurlaus.
Kannski verða það fullorðin hjón
og nokkrir litlir hnokkar þurfa að
spyrja: „Mamma, af hverju eru afi
og amma dáin?
Það er í þessu sem alvara málsins
liggur. Hér er að því komið að
lögreglan verður að fara að sinna
skyldu sinni. Það erum við skatt-
greiðendur sem greiðum laun
hennar. og ef allt um þrýtur verð-
um við beinlínis að heimta að hér
verði ráðin bót á. Allt sem þarf er
að nokkrir lögreglumenn fari þarna
reglubundið í eftirlitsferðir, mæli
hraðann og stöðvi þá sem brotlegir
eru.
Raunar mætti sem best auglýsa
hraðamælingar þarna suðurfrá
fyrirfram. Slíkt gæti eitt út af fyrir
sig orðið til verulcgra bóta. Hér er
ekki brýnast að ná sem flestum og
sekta sem stærstan hóp. Meginatr-
iðið er að draga niður í hraðanum.
Þetta á ekki síst við núna þegar
menn geta átt von á óvæntum
hálkublettum og hættan eykst með
versnandi skyggni. esig