Tíminn - 29.10.1987, Blaðsíða 15

Fimmtudagur 29. október 1987
Tíminn 15
MINNING
Harpa Björnsdóttir
frá Akureyri
Fædd 29. nóvember 1922
Dáin 21. október 1987
Þótt ég talaði tungum manna og engla
en hefði ekki kærleika,
yrði ég hljómandi málmur
eða hvellandi bjalla.
Og þótt ég hefði spádómsgáfu
og vissi alla leyndardóma
og ætti alla þekking,
og þó ég hefði svo takmarkalausa
trú, að færa mætti fjöll úr stað
en hefði ekki kærleika,
værí ég ekki neitt.
I. Kor.13.
Rétt fyrir árstíðaskiptin í síðustu
viku kom veturinn yfir Landakots-
túnið með köldum rigningarhragl-
anda og myrkrið skall á. Norður við
Eyjafjörð kvaddi sumarið með
sterkum laufvindum, veturínn gekk
í garð við hinn milda fjörð eftir mörg
norðanveður og kalsasamt haust -
en friður færðist yfir.
Eins og árstíðirnar, kuldi eða
hlýja, er lífsganga okkar mannfólks-
ins margvísleg og ekki ætíð eins og
ráð var fyrir gert. Kynni okkar af
samferðafólkinu eru jafn breytileg
og á stundum er eins og nokkur
örlög ráði. Tengsl og vinátta bindast
og breytast - ýmis kynni hverfa sem
sjónhending en önnur meitlast inn í
lífið og skína sem perlur. Vinátta
skapast og þegar óvæntum örlögum
er mætt verður slík vinátta sem
bjarg, sem ekkert fær haggað - eins
og stjarna sem skín - einning í hinu
dimma myrkri.
Pannig mun geymast minningin
um Hörpu Björnsdóttur, sem í dag
er kvödd af vinum og samferðafólki
og sárt er saknað. Lífi hennar lauk
eftir þrautamikla baráttu skömmu
fyrir vetrarkomuna, þegar hver dag-
ur verður öðrum styttri hér á norður-
slóðum og myrkur og kuldi sækja á.
Til kynna var stofnað á síðari
hluta hinnar sameiginlegu lffsgöngu,
þó að átthagarnir hafi verið þeir
sömu norður á Akureyri. Og það var
ef til vill frumrótin líkt og Ibsen segir
í þýðingu séra Matthíasar um átthag-
ana:
„En ættbyggð manns ætla að sé
hans eðlisstöð sem rótin tré. “
Nokkrar eyfirskar liljur vallarins
mynduðu fljótt kjarnann í virku
átthagafélagi. Rótin var virðing og
rækt við átthaga þeirra og uppruna,
hið sameiginlega bernskuumhverfi
og ekki síst tjáning á vináttu og
virðingu gagnvart öllu því fólki í
bænum við fjörðinn og eyfirskum
dölum. Það var þegar orðinn hluti af
þeim sjálfum, einn ríkasti þáttur í
hugum þeirra ásamt mökum og fjöl-
skyldum, sem öðluðust þá gæfu að
eiga hlutdeild í þessu starfi.
Þessi æskuvinátta og átthagatengsl
snerust fljótt í gagnkvæma vináttu,
sem geislaði í þessum glaða hópi,
þar sem horft var björtum augum til
framtíðarinnar í starfi og leik. Mark-
miðið var að láta eitthvað gott af sér
leiða, létta undir með öðrum og
njóta um leið félagsskapar með vin-
um með sameiginlega arfleifð. Mörg
var stundin eftirminnileg og kær. Þá
var stofnað til þess vinfengis og
tryggðar sem aldrei rofnaði og á
engan skal hallað þegar mælt er, að
á þessu lífshlaupi ævinnar, þegar
gleðin ríkti og birtan lýsti, voru þessi
hlýju hjón, Harpa og Ásbjörn, sjálf-
kjörin til forystu og þau hrifu aðra
með sér. En framtíðin var jafn óræð
og áður og lífsgangan var bæði blíð
og stríð - hjá okkur öllum. Þessar
glöðu stundir hverfa aldrei úr minni
og seint verður full þökkuð sú tryggð
og bjargfasta vinátta og umhyggja,
sem geislaði frá Hörpu á hinum
stríðu stundum. Þessi skaphöfn var
aðalsmerki hennar.
Harpa ræddi ekki kærleika - Hún
lét hann í té af þeirri auðmýkt og
djúpa innileik, sem hún bjó yfir (
ríkum mæli. Hún ræddi ekki fórnfýsi
eða samhjálp - hún sýndi það í
verki, að ógleymanlegt er. Hún
kunni þá list að sameina vel gleði og
alvöru og hreif aðra með sér. Þannig
var hún samferðamönnunum - það
þekkjum við vel - og þannig hefur
hún verið sínum nánustu. Það hefur
verið mikil gæfa að eignast þær
minningar. Þær varðveitast þrátt fyr-
ir hverfulleika lífsins.
Harpa var ekki til að sýnast. Hún
var ætíð hún sjálf. ískaldir vetrar-
stormar lífsins högguðu henni ekki.
Oft blésu þeir lengi og án afláts - en
hún var söm og jöfn. Jafnvel þegar
svo var komið, að sjúkdómurinri
hafði miskunnarlaust náð yfirtökum,
gaf hún sér góðan tíma til að fylgjast
með líðan annarra. Ég hef engri
ótengdri manneskju kynnst, sem
hefur átt þessa eiginleika í jafn
ríkum mæli. Fyrir allt þetta er þakk-
að og verður þessi reynsla fögur og
hlý í minningunni.
í mynd Hörpu varðveitist fögur
lífssaga. Hún er mótuð af tryggð við
uppruna sinn og átthaga og alla þá,
sem voru svo lánsamir að eignast
hlutdeild í þeirri sögu. Þannig mun-
um við geyma minningu þessarar
góðu konu, en sú vissa er huggun
harmi gegn, að þeir sem hafa átt þá
dýrmætu skaphöfn að varðveita
kærleiksperluna í brothættu lífi hér
á jörðu, hlýtur að vera veitt enn
æðra hlutskipti í hinum óræða heimi
handan lífs og dauða. f öllum þeim
raunum, sorg og myrkri, sem á
aðstandendur er lagt, hlýtur það að
lýsa í myrkrinu, að handan hinnar
miklu þrautar bíður líknin og hand-
an líknar frá þraut eru þær æðri
brautir, sem þeim hlotnast sem eiga
vammlaust líf, þar sem menn án
kærleika væru sem „hljómandi
málmur eða hvellandi bjalla". Á
þeim brautum ríkir birta á ný og það
vor, sem þeim hlýtur að hlotnast
sem bera það ætíð í brjósti sér.
Megi minningin um fagurt líf hinn-
ar látnu milda þá sorg, sem hvílir
yfir fjölskyldu hennar, eiginmanni
hennar, Ásbirni, börnum þeirra og
öllum vinum þeirra.
Sólin og birtan mun skína yfir
liljur vallarins og það bjarmar á ný
yfir byggðum Eyjafjarðar.
Heimir Hannesson
Hulda Tryggvadóttir
Fædd 8. febrúar 1924.
Dáin 22. október 1987.
í dag kveðjum við elskulega mág-
konu, Huldu Tryggvadóttur, sem
lést þann 22. okt. s.l. eftir hetjulega
baráttu við vágestinn mikla sem svo
alltof margir falla fyrir á besta aldri.
Hulda fæddist að Miðengi í
Garðahverfi 8. febrúar 1924, dóttir
hjónanna Lovísu Guðmundsdóttur
og Tryggva Gunnarssonar í Grjóta í
Garðahverfi. Hún gekk íFlensborg-
arskólann í Hafnarfitði og hélt að
námi loknu til starfa í Reykjavík,
eins og alltítt var.
Hún kynntist Herði bróður meðan
hann var enn við nám í læknisfræði
og gengu þau í hjónaband þann 31.
desember 1951.
Síðan lá leiðin norður á Hvamms-
tanga, þar sem Hörður var héraðs-
læknir í 6 ár. Þar hefur Hulda skilið
eftir glæsilegan minnisvarða, en það
er trjágarðurinn við sjúkrahúsið.
Hún var aðildardriffjöðrin að þeirri
ræktun, ásamt nokkrum vinum á
Hvammstanga.
Blóma- og trjáræktun áttu stóran
hlut í lífi Huldu og vildi hún hafa
sem flest og stærst blóm í kringum
sig.
Einnig áttu ferðalög ríkan þátt í
huga hennar, og hafa þau hjónin átt
þess kost að ferðast mikið bæði
innanlands og utan og notið þess vel.
Eftir veruna á Hvammstanga
„sigldu þau utan“ og bjuggu fyrst í
Englandi síðan í Svíþjóð. Dvöldu
þau erlendis í 4 ár, þar sem Hörður
stundaði nám í augnlækningum. Á
þessum árum notuðu þau tímann vel
og ferðuðust um þvera og endilanga
Evrópu. Er okkur minnisstætt,
hversu gaman var að fá löngu bréfin
með öllum ferðasögunum, og ferðast
þannig með þeim í huganum, en þau
voru ólöt að skrifa heim og leyfa
fjölskyldunni að fylgjast með.
Eftir heimkomuna settust þau að
hér í Reykjavík og hefur Hulda alla
tíð staðið við hlið manns síns í hans
mikilvægu störfum. Við þökkum
henni af alhug allt „kvabbið" sem
hún hefur tekið á móti frá okkur í
gegnum árin.
Fyrir rúmlega tveim árum dró ský
fyrir sólu, þegar í ljós kom að Hulda
hafði tekið þann sjúkdóm sem nú
hefur sigrað. Allan þennan tíma
hefur hún sýnt stórkostlegan dugnað
og viljaþrek, og vorum við jafnvel
farin að vona að hún myndi sigra, en
staðreyndin blasir við og baráttunni
er lokið.
Hulda og Hörður eignuðust 3
syni, sem allir eru verkfræðingar.
Þeir eru: Hjalti, ókvæntur, Egill
kvæntur Karitas Jensdóttur og
Kjartan kvæntur Svanhvíti Guð-
mundsdóttur. Barnabörnin eru
fjögur. Tryggvi faðir Huldu lifir
dóttur sína í hárri elli. Hulda átti
einn bróður, Skúla kvæntan Björgu
Pálmadóttur.
Við vottum þeim öllum okkar
dýpstu samúð, og vitum að minning-
in um góða eiginkonu, móður, dótt-
ur og systur, styrkir þau í sorginni.
Þóra Þorleifsdóttir.
FJÖLBRAUTASKGUHN
BREIÐHOUI
Frá fjölbrautaskólan-
um í Breiðholti
Umsóknir um skólavist í Dagskóla F.B. á vorönn
1988 skulu hafa borist skrifstofu skólans Austur-
bergi 5 fyrir 14. nóvember n.k.
Nýjar umsóknir um kvöldskóla F.B. (öldungadeild)
á vorönn 1988 berist skrifstofunni fyrir sama tíma.
Einnig þarf að staðfesta fyrir 14. nóvember, fyrri
umsóknir væntanlegra nýnema með bréfi eða
símtali.
Sími skólans er 75600.
Skólameistari.
íbúar í Laugarnes-,
Laugarás-, Heima- og Voga-
hverfum í Reykjavík
Laugardaginn 31. október 1987 kl. 14.00, mun
Borgarskipulag Reykjavíkurefnatil borgarafundar
í safnaðarheimili Langholtssóknar við Sólheima.
Á fundinum verða kynnt drög að hverfaskipulagi
fyrir borgarhluta 4 þ.e. Laugarnes-, Laugarás-,
Heima- og Vogahverfi.
Hverfaskipulag er unnið í framhaldi af nýju aðal-
skipulagi fyrir Reykjavík. í því erfjallað sérstaklega
um húsnæði, umhverfi, umferð, þjónustu og íbúa-
þróun og áhersla lögð á hvar breytinga er þörf og
hvar þeirra er að vænta.
Á fundinum verður óskað eftir ábendingum og
athugasemdum frá íbúum. Virk þátttaka íbúa er
ein af forsendunum fyrir góðu skipulagi.
Borgarskipulag Reykjavíkur
Laus staða
Fyrirhugað er að ráða forstöðumann fyrir skrifstofu
Þjóðminjasafns íslands frá 1. desember næstkom-
andi að telja.
Starfið er auk almennra skrifstofustarfa einkum
fólgið í umsjón með fjármálum safnsins og gerð
fjárhagsáætlunar.
Laun samkvæmt launakerfi starfsmanna ríkisins.
Umsóknir ásamt upplýsingum um menntun og
starfsferil skulu hafa borist menntamálaráðuneyt-
inu fyrir 25. nóvember næstkomandi.
Menntamáiaráðuneytið 27. október 1987.
Bílarif Njarðvík
Er að rífa: Lancer ’81, Mazda 929 ’82, Honda
Accord ’80, Honda Accord ’85, Lada Canada ’82,
Bronco 74, Daihatsu Charmant 79, Dodge Aspen
st. 79. BMW 320 ’80. Einnig varahlutir í flestaaðra
bíla. Sendum um allt land. S. 92-13106.
t
Eiginmaður minn
Vigfús Magnússon,
bóndi, Skinnastöðum
verður jarðusunginn frá Þingeyrakirkju laugardaginn 31. október kl.
11.00 f.h.
Lúcinda Árnadóttir
börn, tengdabörn og barnabörn