Tíminn - 03.12.1987, Blaðsíða 15

Fimmtudagur 3. desember 1987
Tíminn 15
MINNING . ::!í!lliiill!lliíilillil:;:.l,:________.. .
Hildur M. Sigurðardóttir
BÆKUR
ÁHMANN KR. EtNARSSON
Fædd 28. október 1957
Dáin 25. nóvember 1987
Þú ert perla
í mannlífssandi
meðal grásvartra steina
skínandi hrein
örlítið rispuð
en mannleg um leið
(Jóhann G. Jóhannsson)
Þannig var Hildur
Hildur hóf störf við Æfingaskól-
ann fyrir rúmi ári síðan og varð strax
mjög virk í öllu starfi skólans bæði
með nemendum og kennurum.
Kynni okkar voru stutt og ánægju-
leg. Hún var skemmtilegur félagi og
samstarfsmaður.
Hildur var farsæll kennari. Hún
hafði næman skilning á þörfum nem-
enda sinna, var ákveðin en um leið
hlý. Þrátt fyrir sitt mikla skap hélt
hún alltaf ró sinni í samskiptum við
nemendur. Hún hafði mikinn áhuga
á að nýta smíðina innan stuðnings-
kennslunnar og hafði þegar síðast
liðið vor tekið að sér nokkra nem-
endur í tilraunaskyni í samvinnu við
sérkennara skólans. Hún taldi einnig
að aukið samstarf smíðakennara við
almenna kennara stuðlaði að meira
skapandi og um leið bættu skóla-
starfi.
Hildur var óvenju listræn og frum-
leg og bera leðurskartgripir hennar
þvf fagurt vitni, svo ekki sé minnst á
heimili hennar þar sem flestir hlutir
voru unnir af henni sjálfri, jafnvel
eldhúsinnréttingin.
Þar sem við nú sitjum og rifjum
upp þann stutta tíma sem við áttum
samleið með Hildi koma mörg atvik
upp í hugann. Það lýsir best þeim
þokka sem hún bauð af sér að við
kusum hana sem formann kennara-
félagsins strax á fyrsta starfsári henn-
ar við skólann. Hún brást ekki
trausti okkar því hún leiddi okkur í
hin ótrúlegustu ævintýri. Má þar
nefna ógleymanlega grillveislu með
tilheyrandi uppákomum og göngu-
för að Tröllafossi síðast liðið vor.
Hugulsemi hennar kom vel í ljós á
skíðanámskeiði um páskana þegar
hún ætíð hafði í farteskinu ríflegt
nesti og aukabolla ef ske kynni að
syfjaðir samkennarar gleymdu
bitanum heima. Brjóstbirtan í kakó-
brúsanum sem síðasta daginn yljaði
köldum og hröktum skíðagörpum
verður lengi í minnum höfð.
Við biðjum góðan guð að geyma
elsku Hildi og þökkum samfylgdina.
Ástvinum hennar vottum við okkar
dýpstu samúð.
Fyrir hönd samstarfsfólks í Æf-
ingaskólanum.
Helga, Jónína Vala, Lilja og Sossa
Hildur M. Sigurðardóttir, kennari
er látin. Hún var fædd hinn 28.
október 1957 og var því þrítug er
hún lést miðvikudaginn 25. nóvem-
ber síðastliðinn.
Kynni okkar Hildar hófust sumar-
ið 1986 er hún réðst sem kennari að
Æfingaskóla Kennaraháskóla
íslands. Sérgrein hennar var hand-
mennt og var hún einnig lærður
smiður.
Svo sem vera ber öfluðu yfirmenn
skólans sér umsagna um Hildi hjá
nokkrum mönnum sem þekktu hana
sem starfsmann. Öll voru þessi um-
mæli á einn veg og má draga þau
saman í orðin „úrvals starfsmaður
og ljómandi manneskja". Þessi um-
mæli breyttust ekki við störf hennar
í Æfingaskólanum. Þar stendur
hvert orð óhaggað. Reyndar má
bæta þar ýmsu við sem heyrir til
kostum góðs kennara.
Mér er minnisstæður einn af fyrstu
starfsdögum Hildar í Æfingaskólan-
um, skömmu áður en kennsla hófst
haustið 1986. Hún hafði farið vand-
lega yfir verkfæri og ýmis áhöld til
smíðakennslu og sá að ýmislegt
vantaði eða þurfti endurnýjunar við.
Við fórum saman til að kaupa þetta.
Ég fylgdist grannt með þessum nýja
starfsmanni sem var að brjóta þá
hefð sem staðið hafði frá upphafi
skólans að karlmaður gegndi starfi
smíðakennara. Það var Ijóst að
starfsmenn verslunarinnar höfðu í
upphafi ekki mikla trú á þekkingu
þessarar prúðu og velklæddu stúlku
og snéru máli sínu í byrjun frekar til
undirritaðs sem fátt kunni um verk-
færi til smíða. Hildur tók þessu með
stöku jafnaðargeði og ræddi um
verkfærin af þeirri kunnáttu og
ákveðni sem virtist gjörbreyta skoð-
un starfsmannanna á þessum
viðskiptavini.
Á næstu vikum kom smám saman
í Ijós hversu víðtæk þekking Hildar
var á öllu því sem laut að hand-
menntum og í sumum þáttum var
hún listamaður, svo sem í leður-
vinnu. Faglegur metnaður hennar
var mikill. Hún tjáði mér síðastliðið
sumar að hún hefði hug á að sækja
nokkra tíma á viku í málmsmíði, þar
sem hún teldi sig þurfa að kunna til
verka á því sviði einnig til að geta
beitt fullkomlega þeim sveigjanleika
sem nauðsynlegur er í kennslu hand-
menntar. Þessi beiðni tengdist um-
ræðu okkar um mismunandi þarfir
nemenda. En hún taldi sig hafa
orðið vara við það að ekki hentaði
öllum jafnt að vinna úr einu og sama
efni. Svo langt gekk þessi umræða
að hún stakk upp á því að við
gerðum tilraun með að taka hand-
mennt inn í stuðningskennslu. Hún
rökstuddi sitt mál af þvílíkri fag-
mennsku og jafnframt nærgætni og
umhyggju fyrir skjólstæðingum sín-
um að ekki kom annað til greina en
að reyna þetta. Þarna sameinaðist
traust fagleg þekking á kennslugrein
og góð þekking á kennslufræði og
hlutverki kennara. Hún Hildur hafði
því flest það til að bera sem prýðir
góðan kennara.
Hildur varð strax hrókur alls fagn-
aðar í hópi starfsmanna Æfingaskól-
ans og tók virkan þátt í félagslífi
þeirra og fór þá gjarnan ótroðnar
slóðir. Þar kynntumst við enn einni
hlið á Hildi. Hún var þvílíkur unn-
andi íslenskrar náttúru og heilbrigðs
lífernis að aðdáun vakti og tókst að
hrífa starfsfélaga sína með sér.
Nú er hún Hildur okkar dáin.
Hastarleg og óvægin var sú fregn.
Hún hafði skipað sér svo traustan
sess í huga okkar vinnufélaganna.
Nú er eins og tóm eða eyða hafi
myndast. Hópurinn er ekki samur
eftir. Starfsmenn og nemendur Æf-
ingaskólans sakna sárt góðs vinar og
kennara.
Ég færi foreldrum og systrum
Hildar innilegar samúðarkveðjur.
Þeirra er sorgin stærst og missirinn
mestur. Blessuð sé minning hennar.
Guðmundur B. Kristmundsson.
Leitin að
gullskipinu
eftir Ármann Kr.
Einarsson
Vaka-Helgafell hefur gefið út
bókina Leitin að gullskipinu eftir
barnabókahöfundinn góðkunna,
Ármann Kr. Einarsson.
Frásagnargleði Ármanns hefur
heillað börn á íslandi í áratugi og
ekki verða þau svikin af Leitinni
að gullskipinu sem er sjötta bókin
í útgáfuröð Vöku-Helgafells,
Ævintýraheimur Ármanns.
Leitin að gullskipinu fjallar um
þá félagana Óla og Magga sem
halda í leiðangur með
gullleitarmönnum á
Skeiðarársandi í leit að hollenska
kaupfarinu Het Wapen van
Amsterdam sem strandaði á
Skeiðarársandi aðfaranótt 19.
september 1667 hlaðið
dýrmætum farmi frá Austur-
Indíum.
Á kynngimögnuðum sandinum
bíða ókunnir heimar og
leyndardómar sem Ármanni
einum er lagið að segja frá. Bókin
er endurgerð á bókinni Óli og
Maggi með gullleitarmönnum
sem kom út árið 1966. Þetta ér
skemmtileg bók með góðum
söguþræði og spennu sem böm
kunna vel að meta.
Prentstofa G. Benediktssonar,
Kópavogi, annaðist prentvinnslu
og bókin var bundin hjá Bókfelli
hf. í Kópavogi. Bókin er 143
blaðsíður og er skreytt myndum
eftir Halldór Pétursson, en Brian
Pilkington teiknaði kápumynd.
MINNING
llllllllllillllllillll

Pálmi Sveinsson
Agatha Christie:
...upp komast
svik...
Þetta er fimmta bókin eftir
Agöthu Christie sem kemur út í
þessum bókaflokki Bókhlöðunnar
og Sjaldborgar. Bækur þessarar
drottningar sakamálasagna þarf
ekki að kynna, þær hafa selst í yfir
500 milljónum eintaka um allan
heim og hafa verið þýddar á flest
tungumál veraldar.
Aðdáendur Agöthu á íslandi
hafa verið margir og þeim fjölgar
stöðugt. Margar bækur hennar
hafa verið kvikmyndaðar og hefur
hinn þekkti Peter Ustinov gert
Herkulei Poriot, aðal söguhetjuna
í mörgum bóka hennar, að
ógleymanlegum karakter. Það
sem einkennir þessar bækur er
stöðug spenna á hverri blaðsíðu
alla söguna til enda. Á hverri síðu
verður lesandinn að íhuga hvert
atvik vel og taka þannig þátt í
þessum dularfulla spennuvef sem
höfundurinn spinnur allt til
söguloka. Bækurnar eru þannig úr
garði gerðar að engar aðraur bækur
um svipað efni ná þessari spennu.
Fæddur 24. október 1921
Dáinn 16. nóvember 1987
Eitt af því sem við veitum sérstak-
lega athygli, sem orðnir erum
gamlir, er hvað viðhorf okkar til
áranna hefur breyst. Nú finnst okkur
árin líða svo fjótt. Þetta er undireins
búið. Þetta er eins og eitt, örvarflug.
Hver getur ekki tekið undir með
Einari Benediktssyni og sagt:
„Mérgleymast árín mín tug eftir tug,
mér tíminn finnst horfinn sem
örvarflug,
og allt sem ein augnablikssaga.
Fimmtíu og þrjú ár er ekki langur
tími, en það er þó ekki skammur
tími af hinni stuttu mannsævi. En
það er þó einmitt árið 1934 fyrir 53
árum sem hefur orðið mér sérstak-
lega minnisstætt. Þá fluttist ég til
Bolungarvíkur. Ég var ráðinn þar
sem barnakennari. Þessi vetur varð
mér um margt sérstæður og erfiður.
Skömmu fyrir áramótin veiktist
skólastjórinn, Sveinn Halldórsson,
sá mikilhæfi og duglegi kennari. Við
Jens E. Níelsson urðum því að reyna
að halda skólanum áfram tveir við
hin erfiðustu skilyrði. Ég var öllum
ókunnur, lífsviðhorfi fólks, atvinnu-
háttum og venjum.
Ég átti að kenna allmikið í bekk
14 ára barna. Þetta var lífsglaður og
ærslamikill hópur og fór allmikið
fyrir honum. Þó nú séu liðin 53 ár
síðan finnst mér afar stutt er ég lít til
baka - já eitt örvarflug. Ég held ég
muni enn allvel þessa nemendur
mína.Ég held ég muni enn í hvaða
röð þau sátu á gömlu tréstólunum.
Þrír af þessum nemendum mínum
eru nú horfnir yfir móðuna miklu.
Sá sem síðast kvaddi var Pálmi
Sveinsson vélstjóri, sonur Sveins
Halldórssonar og Guðrúnar Pálma-
dóttur. Pálmi varð mér snemma
minnisstæður og eftirtektarverður.
Hann var glæsilegur ungur piltur,
sérstaklega fallegur. Hann var lífs-
glaður, kátur og fjörið gneistandi -
all fyrirferðarmikill, en aldrei stóð
hann fyrir neinu sem miður fór. Hið
mannlega var ríkjandi þáttur í fari
hans sem aldrei yfirgaf hann. Of
náin kynni við Bakkus bar skugga á
líf hans allt frá unga aldri. Gerði
hann þó oft virðingarverðar tilraunir
til að losna við þann fylgifélaga.
Þrátt fyrir þetta skilaði hann góðu
dagsverki. Oll sín störf vann hann af
sérstakri trúmennsku. Hann var af-
burða verkmaður að hverju sem
hann gekk. Hann var í eðli sínu vel
greindur og átti létt með að læra. En
hugur hans hneigðist ekki til bóklær-
dóms. Sjómennskan heillaði hann.
Engan mann hef ég hitt, sem ekki
var vel við hann Pálma.
Það fer ekki hjá því að við sem
leggjum fyrir okkur að kenna ungl-
ingum, veltum því stundum fyrir
okkur hvað verða muni úr þessum
eða hinum. Ég var ekki í neinum vafa
um að Pálmi yrði dugnaðarmaður og
ég taldi hann viðkvæman dreng-
skaparmann.
Á síðari árum hitti ég Pálma alloft
og röbbuðum við þá saman stund og
stund er tækifæri gafst. En þá var
samtalsefnið breytt, þá fann ég að
hann velti mjög fyrir sér lífinu og
tilverunni og hugsaði hvers vegna
margt hefði farið öðruvísi en hann
hugði. Hann var orðinn hugsandi
maður. Víkin kæra, æskustöðvarnar
voru honum kært umræðuefni.
Sannast þar hið fornkveðna „Römm
er sú taug, sem rekka dregur föður-
túna til“. Síðustu árin átti Pálmi við
mikla vanheilsu að stríða. Sýndi
hann þá sem endranær mikinn kjark
og stillingu. Um fjölskyldu Pálma
verður ekki rætt hér enda þeim
málum ókunnur og því hefur verið
gert skil af öðrum.
Penna er hér stungið niður til að
minnast eins af fyrstu nemendum
mínum sem mér fannst sérstæður og
var hlýtt til. Ég bið honum allrar
blessunar. Aðstandendum votta ég
samúð mína.
Ágúst Vigfússon.
Sígildur
jóladraumur
Bókaútgáfan Forlagið hefur
sent frá sér bókina Jóladraumur
eftir Charles Dickens. Þetta er
endurútgáfa sögunnar sem kom
út fyrir síðustu jól. Þorsteinn frá
Hamri þýddi söguna.
Fáar sögur hafa notið slikra
vinsælda sem þetta sígilda
jólaævintýri. Sagan segir frá
nirflinum Scrooge sem hatast við
jólin og boðskap þeirra. En hann
á sögulega jólanótt í vændum.
Furðulegar sýnir ber fyrir augu
hans, og þegar hann ris úr rekkju
á jóladag lítur hann heiminn
öðrum augum en áður...
Nú er liðin nær hálf önnur öld
síðan Jóladraumur kom út í fyrsta
sinn. Sagan var gefin út í London
í desember 1843 og öðlaðist strax
gifurlegar vinsældir. Enn í dag er
boðskapur hennar í fullu gildi,
segir í frétt frá útgáfunni.
Jóladraumur er 134 bls., prýdd
litmyndum og teikningum eftir
einn fremsta myndlistarmann
Breta, Michael Foreman. Bókin er
prentuð í Prentsmiðjunni Odda.