Tíminn - 24.01.1988, Qupperneq 10

10 Tíminn
Sunnudagur 24. janúar 1988
SAKAMÁL SAKAMÁL SAKAMÁL SAKAMÁL SAKAMÁL SAKAMÁL SAKAMÁL SAKAMÁL SAK
Tvær konur
og veiklyndur
karl
Cherry Haltermann var glöð og
ánægð yfir að hinn 38 ára gamli
eiginmaður hennar, Eugene, var nú
loks búinn að gera sér Ijóst að hann
þarfnaðist sérfræðiaðstoðar til að
komast yfir fíkniefnanotkun sína.
Sjálf hafði hún lengi reynt að hjálpa
honum, en án árangurs. Hún gat
ekkert boðið honum, sem hann tók
fram fyrir heróínið, en það var farið
að stjórna lífi hans að mestu.
Cherry hafði samband við lækninn
Lisu Booth, sem rak afvötnunarstöð
verkum, að hún lét ekki fara lengi á
bak við sig. Þegar Eugene kom að
sækja nýjar birgðir í byrjun apríl,
bar hún grun sinn upp við hann og
Eugene viðurkenndi að hún hefði
rétt fyrir sér.
Lisa stakk upp á nýrri aðferð og
Eugene fannst það hljóma skynsam-
lega. Hann gerði sérljóst,að Metha-
donið eitt gat ekki leyst vanda hans.
Lisa Booth bauð honum heim til sín
næsta föstudag og fullyrti að það
fyrirkomulag gerði henni kleift að
ekki eins og hann hafði gert sér í
hugarlund. Það að vita að hann
mátti ekki fara út, auk þess sem hann
saknaði konu sinnar, gerði hann
niðurdreginn.
Þetta voru eðlileg viðbrögð, sem
Lisa Booth hafði gert ráð fyrir. Þess
vegna var hún búin að gera sínar
varúðarráðstafanir. Seint á laugar-
dagskvöldi var Eugene að því kom-
inn að gefast upp og fara heim en
áður en hann komst svo langt, birtist
Lisa honum til undrunar með
heróínsprautu og skammt og
lagði á sófaborðið hjá honum. Hann
seildist sæll eftir og nýtti sér.
Skömmu seinna lá hann í sófanum
og leið undur vel.
Ómakslaunin
Hann rámaði lítið í hvað gerðist
það sem eftir var kvöldsins og nótt-
ina. En um morguninn þegar hann
vaknaði, var hann ekki lengur í
gestaherberginu. Það þurfti svo sem
ekki að merkja neitt sérstakt, hugs-
aði hann með sér og þar sem Lisa var
læknir, skipti sjálfsagt engu, þó hann
væri nakinn.
Andartaki síðar kom Lisa í gætt-
ina. - Svafstu vel? spurði hún glað-
lega.
- Það er nú líklega, svaraði
Eugene og bætti við: - Þetta var nú
meiri veislan.
- Gott að heyra það, svaraði Lisa
og setti bakka með kaffi á náttborð-
ið. - Það var erfitt að koma þér
hingað í nótt. Þú ert þungur, þó
grannur sért, hélt hún áfram og vatt
sér úr sloppnum. Hún var nakin
innan undir. Eugene lá bara og gapti
í forundran, þegar hún skreið upp í
til hans.
- Slakaðu á, tókst honum loks að
segja.
- Svona, svona, sagði Lisa. - Þú
veist að ég er bara að reyna að hjálpa
þér og geri það líka. Ég get varla
gert að því hvað mér finnst þú
aðlaðandi. Hvað er svo sem rangt
við þetta? Á morgun ferðu heim
aftur og kemur ekki aftur fyrr en á
föstudaginn. Þetta er bara hluti af
lækningunni. Treystu mér.
Eugene svaraði ekki. Þetta var
ekki í fyrsta sinn í 11 ára hjónabandi,
sem hann hafði verið ótrúr, en þá
hafði bara verið um skammvinn
ævintýri að ræða. Hann var ekki
vanur svona aðstæðum. Þegar hann
hugsaði um það, leit jafnvel út fyrir
að læknirinn væri að leika sér með
hann.
Hvort sem það var nú leikur eða
ekki, fannst Eugene þetta óneitan-
lega dálítið æsandi. Ef hann gerði
eins og læknirinn vildi, fengi hann
heróínskammt að launum.
Nóg af svo góðu
Cherry Haltermann hafði ekki
minnsta grun um hvað á seyði var
heima hjá lækninum. Hún sá aðeins
að Eugene leit betur út og virtist
ánægðari en hann hafði lengi verið.
Gert var ráð fyrir að Eugene
dveldi heima hjá Lisu til loka aprfl,
en það fór á annan veg. Lisa útskýrði
fyrir Cherry í símann, að þó hún
væri mjög ánægð með framfarir
Eugenes, teldi hún möguleikana á
afturkipp mikla, ef hann yrði látinn
einn. Cherry gat ekki fengið annað
Læknirinn Lisa Booth varð yfir
sig ástfangin af Eugene sjúklingi
sínum, sem var heróínneytandi.
Hún taldi sig vera að hjálpa
honum til betra lífs, en gleymdiJ
að hann var kvæntur...
í San Diego í Kaliforníu og pantaði
þar tíma fyrir mann sinn. Hann kom
í fyrsta viðtalið í mars 1987. Ekki
hafði hann áður hugsað neitt um,
hvers konar manneskja læknirinn
væri, en uppgötvaði sér til ánægju-
legrar undrunar, að þessi 51 árs
kona var ekki aðeins notaleg, heldur
bjó hún líka yfir víðtækri þekkingu
á fíknilyfjum og því fólki sem neytti
þeirra.
Eugene hafði byrjað á hassinu
nokkrum árum áður, til að slaka á,
því honum fannst starf sitt sem
ráðgjafi í skattamálum allt of krefj-
andi. Smátt og smátt stækkuðu
skammtamir sem hann þurfti til að
ná sömu áhrifum og eftir að hafa
neytt kókaíns um tíma, sneri hann
sér að heróíni.
Þó efnið gerði að verkum að hann
afkastaði meiru á vissan hátt, gerði
hann sér ljóst að það færi fyrr eða
síðar með sigur af hólmi. Hann var
farinn að finna til líkamlegrar van-
líðunar, auk þess sem neyslan var
farið að koma illa niður á fjárhagn-
um.
Ástin blossar upp
Booth læknir hlustaði af skilningi
á nýja sjúklinginn og skrifaði upp á
Methadon handa honum, efni sem
hefur nær sömu áhrif og heróín.
Töflurnar áttu að duga til tveggja
daga notkunar. Síðan skyldi hann
koma aftur á skrifstofuna og fá nýjar
birgðir, þannig að hún gæti sem best
fylgst með hvernig honum gengi.
Smám saman urðu þau góðir
kunningjar og síðan vinir og tvær
fyrstu vikumar virtist 'Eugene taka
miklum framfömm. Hann vissi þó
ekki að Lisa Booth var orðin alvar-
lega ástfangin af honum. Hann var
ánægður yfir að einhver skyldi gera
sér ómak um að hjálpa honum,
jafnframt sem Lisa gladdist yfir
hversu vel það gekk.
Lisa Booth vissi hins vegar ekki að
Eugene lét sér ekki Methadonið
nægja, heldur fékk sér heróín
meðfram, þegar honum fannst áhrif-
in ekki nægilega sterk.
Reynsla læknisins gerði þó að
fylgjast stöðugt með honum og
þannig veita honum bestu mögulegu
meðhöndlun.
- Eftir mánuð eða svo, verðurðu
fær í flestan sjó aftur, fullvissaði hún
hann um og brosti vingjamlega.
- En áður en þú samþykkir þetta
endanlega, vil ég að þú ræðir það við
konuna þína. Hafi hún ekkert á móti
því, getum við byrjað.
Engin hætta á ferðum
Cherry fannst tillagan nokkuð
óvenjuleg, en var þó fús til að lofa
Eugene að reyna allt. Vissulega var
líka betra að vera án hans nokkrar
Eugene var reikull í ráðinu.
Cherry vildi hjálpa honum, en
hvað vildi Lisa?
helgar en eiga á hættu að missa hann
fyrir fullt og allt. Auk þess var Booth
læknir miklu eldri en hann og svo
sem ekkert fyrir augað. Hvað gat
farið úrskeiðis.
Þegar Eugene hringdi dyrabjöll-
unni heima hjá Lisu, var honum
fagnað opnum örmum og vísað til
gestaherbergis. Dvölin þar varð þó
af sér en samþykkja að „heimahjúkr-
unin“ yrði framlengd um tíma.
Þegar Eugene komst að samningi
kvenr.anna, lét hann sem hann
harmaði það, Cherry vegna. Innst
inni hafði hann ekki hið minnsta á
móti því að halda helgardvöl sinni
áfram.
Þar með fékk Lisa Booth vilja
sínum framgengt í mánuð til viðbót-
ar. Meðan þau Eugene höfðu það
notalegt, sætti Cherry sig við að
maður hennar væri að heiman um
helgar. En þegar langt var liðið á
apríl, hringdi Lisa Booth enn til
hennar.
- Eugene fer vel fram núna, sagði
hún. - Þó held ég að hann þarfnist
tveggja helga til viðbótar hjá mér, í
mesta lagi þriggja, áður en ég get
sagt að ég sé alveg ánægð með hann.
Nú mótmælti Cherry hins vegar.
Hún hafði verið ein heima hverja
helgi í tvo mánuði og fannst nóg
komið af svo góðu. Hún þakkaði
Lisu fyrir allt hennar framtak og
fullvissaði hana um, að hún gæti sjálf
mætavel gætt manns síns framvegis.
Heim til Lisu
Þegar Cherry sagði Eugene frá
samtalinu við Lisu þá um kvöldið,
brást hann allt öðruvísi við, en hún
hafði gert ráð fyrir. í stað þess að
verða glaður yfir að fá að vera heima
hjá konu sinni um helgar, reiddist
hann.
- Þú hefur engan rétt til að skipa
Lisu fyrir verkum og segja henni,
hvort mér er batnað eða ekki. Það
getur enginn vitað nema hún, æpti
hann. Cherry trúði ekki sínum eigin
eyrum. Þannig hafði hún aldrei séð
Eugene fyrr. An þess að segja auka-
tekið orð frekar, stikaði hann út úr
húsinu og fór leiðar sinnar.
Hún vissi þó hvert hann færi og
taldi sig meira að segja vita eftir
hverju hann sæktist þar. Síðdegis
daginn eftir útbjó hún kvöldmat eins
og venjulega, áður en Eugene kæmi
heim úr vinnunni. Hann kom þó
ekki. Hún yrði því að bíta í súra
eplið og biðjast afsökunar.
Seint að kvöldi þess 21. maí ók
Cherry upp að heimili Lisu Booth.
Henni létti við sjá bíl manns síns
standa úti fyrir. Hann hafði þá ekki
farið neitt þangað sem hún næði
ekki til hans.
Hún hringdi bjöllunni og beið
óstyrk eftir að einhver opnaði. Þegar
dyrnar loks opnuðust, birtist í gætt-
inni andlit með undrunarsvip.
- Ég þarf að tala við Eugene,
sagði Cherry vandræðaiega við Lisu
Booth.
- Hann er ekki viðlátinn eins og
er, svaraði Lisa. - Hann er í baðker-
inu. Áður en Cherry náði að segja
nokkuð, skall hurðin í lás við nefið
á henni.
Hún gerði sér þegar ljóst, að ekki
var allt með felldu hér. Greinilegt
var að Lisa Booth sagði ekki satt,
því Eugene hafði alla tíð haft mestu
andstyggð á að baða sig í keri, hann
fór ævinlega í steypibað.
Mér líður stórvel
Cherry læddist umhverfis húsið.
Þegar hún gægðist inn um stóran
glugga garðmegin, sá hún inn í
stofuna. Þar sat enginn annar en
Eugene í sófanum, hálfnakinn og
með aulalegt glott á andlitinu.
Þannig hafði Cherry séð hann áður
og vissi, að hann var í heróínvímu.
Þessi sjón gerði að verkum, að
hún fylltist ofsareiði. Hún hljóp fyrir
homið og svipti upp glerhurðinni út
að sólpallinum.
- Komdu þér héðan burtu og það
í hvelli, æpti Lisa Booth.
- Það máttu bóka að ég geri,
svaraði Cherry. - En ég tek Eugene
með mér.
- Reyndu það bara, svaraði Lisa.
- Ég er hrædd um að þú uppgötvir,
að hann kærir sig ekkert um að fara
með þér.
Eugene sjálfur hló bara að öllu
saman. - Mér líður alveg stórvel
héma, Cherry, drafaði í honum.
- Komdu þér á lappir, hrópaði