Tíminn - 12.07.1988, Blaðsíða 9

Þriðjudagur 12. júlí 1988
Tíminn 9
lliilíilllllllllillllH VETTVANGUR ........ : . _ " r ' . ' ^ 'lU ^
Gissur Pétursson, formaður Sambands ungra framsóknarmanna:
Að vera eða vera ekki
(í stjórninni)
Er það spuming?
Yfirlýsing ungra framsóknarmanna um að þeir hafi misst
trúna á núverandi ríkisstjórnarsamstarf og skori því á
ríkisstjórnina að segja af sér, hefur að vonum vakið mikla
athygli. Þessi yfirlýsing er sett fram að vandlega yfirveguðu
ráði og við gerum okkur fulla grein fyrir því að hún ein
gerir ekki útslagið með þetta stjórnarsamstarf. Hins vegar
Ieggur hún þungt lóð á vogarskálarnar sem vega þær
skoðanir og þau viðhorf sem eru að gerjast innan
Framsóknarflokksins, bæði meðal einstakra þingmanna og
almennra virkra flokksmanna.
En hver er rökstuðningurinn fyrir því að aðeins ári eftir
að núverandi ríkisstjórn tók við völdum, sjá ungir fram-
sóknarmenn ástæðu til þess að hvetja hana til að afsala sér
völdum?
Þáttur
Þorsteins Pálssonar
Við höfum oft bent á það að
okkur þyki dugleysi forsætisráð-
herrans með ólíkindum. Sem dæmi
má nefna að á þessu eina ári hefur
ríkisstjórnin gripið sex sinnum til
efnahagsaðgerða sem við teljum
að hafi verið illa undirbúnar og ár
skýrra markmiða. Enda undirstrik-
ar staða efnahagsmála nú vel
hversu fálmkennd efnahagsstjórn
forsætisráðherrans er. Vitaskuld
gerðu allir sér það ljóst að þegar
þrír stærstu og grónustu flokkarnir
tóku sig saman um stjórnarsam-
starf að þeir hefðu ólík viðhorf til
þeirra aðgerða sem grípa þurfti til.
Eins skal fúslega viðurkennt að
á þessu ári sem ríkisstjórnin hefur
starfað hafa ytri efnahagslegar að-
stæður verið henni einkar óhag-
stæðar. Við slíkar aðstæður er hins
vegar aldrei meiri þörf á styrkri
verkstjórn, trúnaði og sanngirni.
Þessir þættir hafa hins vegar ekki
reynst fyrirferðarmiklir í stjórnar-
aðferðum núverandi forsætisráð-
herra.
Ungir framsóknarmenn eru ekki
þeir einu sem eru á þessari skoðun.
í forystugrein Morgunblaðsins
sunnudaginn 3. júlí sl. eru hinir
víðfeðmu efnahagserfiðleikar
þjóðarinnar raktir og útlitið ekki
bjart að mati höfundar. Hann
segir: Því miður er ástæða til
svartsýni um það, að tekist verði á
við þessi verkefni. Ástæðan er
fyrst og fremst sá veikleiki sem nú
er í stjórnmálum þjóðarinnar.
Sjálfstæðisflokkurinn ætti að öðru
jöfnu að hafa forystu um þá við-
reisn þjóðarbúsins sem aðkallandi
er. Staða hans hefur hins vegar
veikst svo mjög að spyrja má hvort
flokkurinn hafl styrk til þess að
veita þá forystu.
Það vita það allir, sem fylgjast
með stjórnmálaumræðunni hér-
lendis, að formaður Sjálfstæðis-
flokksins á við djúpan innanhúss-
■ vanda að glíma. Vart þarf að geta
aðdragandans að klofningi flokks-
ins fyrir síðustu kosningar og
myndun Borgaraflokksins. Tog-
streita af svipuðu tagi virðist vera
að myndast milli formannsins og
borgarstjórans í Reykjavík, Dav-
íðs Oddssonar, sem margir sjálf-
stæðismenn líta til sem verðandi
formanns flokksins. Davíð hefur
að undanförnu lýst yfir vanþóknun
sinni á aðgerðum ríkisstjórnarinn-
ar og verið okkur ungum fram-
sóknarmönnum sammála um að
best sé að efna til kosninga að
nýju. Með því hyggst Davíð kné-
setja Borgaraflokkinn sem að
undanförnu hefur komið mjög illa
út í skoðanakönnunum, svo að
hann geti ekki boði§ fram af styrk-
leika gegn honum í borgarstjórnar-
kosningunum 1990. Vafalaust
myndi Borgaraflokkurinn koma
illa út úr kosningum nú, en það
eina sem hægt er að fullyrða er að
um útkomu þeirra er að ný stjórn
yrði ekki mynduð undir forystu
Þorsteins Pálssonar. Vera kann að
það sé einnig markmiðið í mál-
flutningi Davíðs og leikur í valda-
taflinu innan Sjálfstæðisflokksins.
En skoðanir ungra framsókn-
armanna eiga sér fleiri fylgismenn
en áður eru taldir. Síðdegisútgáfa
Morgunblaðsins, DV, tekur undir
með yfirritstjóra sínum frá degin-
um áður, í leiðara mánudaginn 4.
júlí sl. Þar segir: Hvað er
hæft í ásökunum ungra framsókn-
armanna? Rétt er að ríkisstjórnin
hefur reynst máttlaus í efnahags-
málum. Einnig er rétt gagnrýnin
á Þorstein Pálsson forsætisráð-
herra, að hann hefur ekki sýnt þá
festu, sem þurft hefur til að koma
hinu ósamstæða liði saman.
Getið er frammistöðu hans sem
framkvæmdastjóra Vinnuveitenda-
sambandsins, en síðan segir: Eftir
að Þorsteinn varð formaður Sjálf-
stæðisflokksins tók að draga úr
tiltrú manna á atorku hans. Þó
hefur hann af og til birst með
tillögur og fyrirmæli sem tekið
hafa af skarið. Með því hefur hann
sýnt forystu - að minnsta kosti. En
framkoma hans gegn Albert
Guðmundssyni var vafasöm, eins
og hún var gerð og kostaði Sjálf-
stæðisflokkinn klofning og fylgis-
tap sem flokkurinn fær kannski
aldrei unnið upp að nýju. Sem
forsætisráðherra hefur stjórnleysið
ráðið mestu. Og það er vert að lesa
þessa síðustu setningu í tilvitnun í
leiðara DV frá 4. júlí sl. nokkrum
sinnum. Hún segir allt sem segja
þarf í málflutningi okkar ungra
framsóknarmanna.
Það er margyfirlýst skoðun Sam-
bands ungra framsóknarmanna að
öflugt og vel rekið atvinnulíf sé
hornsteinn góðra lífskjara og eðli-
legrar byggðaþróunar. Ringulreið-
in og stjórnleysið sem t.a.m. hefur
ríkt á fjármagnsmarkaðnum með
óbærilegum okurvöxtum hafa hert
svo sultarólina að atvinnulífinu í
landinu að það er að þrotum
komið.
Gelt úr
framsóknarhvolpum
Hún kom mér fremur á óvart
yfirlýsing Þorsteins Pálssonar í
DV, mánudaginn 4. júlí, að gagn-
rýni okkar á hann væri ósvaravert
gelt úr framsóknarhvolpum. Ég
hef álitið forsætisráðherra verðug-
an andstæðing í stjórnmálum og
talið hann geðprúðan og grandvar-
an mann. Eg held mig enn um sinn
við þá skoðun og trúlega endur-
sþeglar menntskælingamálflutn-
ingur hans við þetta tækifæri þá
spennu og ringulreið sem er í
stjórnarsamstarfinu og skapast hef-
ur af forystuleysi hans. Yfirlýsingar
af þessu tagi eru formanni Sjálf-
stæðisflokksins til vansæmdar og
segja meira um hug hans til ung-
liðastarfs stjórnmálaflokka yfirhöf-
uð en skýrar og málefnalegar
skoðanir ungra framsóknarmanna
á hinu pólitíska ástandi um þessar
mundir.
En hvad svo?
Mér finnst eðlilegt að þingflokk-
ur Framsóknarflokksins komi nú
sem fyrst saman til að ræða stöðuna
í stjórnarsamstarfinu og hug fram-
sóknarmanna til þess. Ekki þó
einungis vegna yfirlýsinga ungra
framsóknarmanna. Ólafur Þórðar-
son, þingmaður Framsóknar-
flokksins í Vestfjarðakjördæmi,
hefur látið af stuðningi við stjórn-
ina. Guðni Ágústsson úr Suður-
landskjördæmi hcfur hvatt til kosn-
inga nú í haust og í sama streng
hefur tekið Guðmundur G. Þórar-
insson í Rejkjavík.
Þá hefur Steingrímur Her-
mannsson sagt að miðstjórn flokks-
ins skuli koma saman í ágústmán-
uði til skrafs og ráðagerða. Fyrir
þeim fundi verður afstaða þing-
flokksins og annarra stofnana
flokksins til þessa stjórnarsam-
starfs að liggja skýr fyrir. Afstaða
SUF er öllum kunn.
Það er alltaf erfitt að spá og
sérstaklega um framtíðina, sagði
einhver og það á svo sannarlega vel
við um íslensk stjórnmál nú. Ef
Framsóknarflokkurinn gengi út úr
stjórnarsamstarfinu nú gæti hugs-
anlega einhver stjórnarandstöðu-
flokkanna gengið inn í samstarfið
og líklega er Alþýðubandalagið
ginnkeyptast fyrir því. Og verði
því þá að góðu. Eins gæti minni-
hlutastjórn íhalds og krata setið
áfram og stjórnað með bráða-
birgðalögum fram að þingsetningu
og sýnist mér sem það sé líklegasta
ráðið sem forsætisráðherra og
fjármálaráðherra myndu grípa til -
og auðvitað það allra versta.
Vera kann að forsætisráðherra
veldi þann kost að gefa kjósendum
tækifæri til að stokka spiíin upp að
nýju og það er vel.
Vígstaða okkar framsóknar-
manna er góð. Við höfum, þrátt
fyrir allt, haldið vel á spilunum í
núverandi stjórnarsamstarfi og
komið góðum málum í gegn og
nefni ég þar sérstaklega frumvarp
um stjórnun fiskveiða.
Gissur Pétursson.
Það er okkur framsóknarmönn-
um hins vegar öllum Ijóst að sú
efnahagspólitík sem rekin hefur
verið undanfarið ár er ekki pólitík
Framsóknarflokksins, enda liggja
afleiðingarnar Ijósar fyrir. Fjöl-
mörg atvinnufyrirtæki ramba á
barmi gjaldþrots, atvinnuleysi er
framundan og óstjórnin í efnahags-
málum er að leiða til meiri mis-
skiptingar í tekjum og eignum en
áður hefur þekkst hér á landi. Þá
þróun verður að stöðva og mér
þykir sýnt að það verður ekki gert
í samvinnu við núverandi sam-
starfsflokka í ríkisstjórn, nema
annað fyrirkomulag verði fundið á
stjórnarháttum.
Stjórnmálaályktun miðstjórnar
Sambands ungra framsóknar-
manna endaði á þessum orðum:
Ljóst er að aldrei hefur verið meiri
þörf á samstöðu þjóðarinnar allrar
um lausn þeirra gríðarlegu efna-
hagsvandamála sem við er að etja.
Framsóknarflokkurinn hefur sýnt
að honum er treystandi til forystu
við að sætta ólík sjónarmið þjóð-
inni til heilla.
Þar liggur hundurinn grafinn!