Tíminn - 04.08.1988, Blaðsíða 19

Fimmtúdagur 4. ágúst i 988

«,«««•
i t *•* • • « • «
>•••»•• *.* *.» *.'
r f.f f.t.r.r.f

Tíminn 19
illllllllllí- UM stræti OG TORG ......................................................................................... ........ •;::: ;; ;....... ' Kristinn Snæland:
FOSSVOGSBRAUT
Að undanförnu hefur allmikið
verið ritað og rætt um hugsanlega
Fossvogsbraut. Mér virðist urjiræð-
an beinast um of að röngu atriði,
eða því hvort æskilegt sé að hafa
hraðbraut í dalnum eða ekki. Ég
verð minna var við að um það sé
rætt í fullri alvöru hvort það sé
yfirleitt þörf fyrir þessa braut eða
ekki. Sjónarmið þeirra í Kópavogi
er að gera dalinn að útivistarsvæði
og er það skiljanlegt með tilliti til
þess að lítið er um slíkt í Kópavogi
þótt þeir gætu hugsanlega eins gert
sér útivistarsvæði sunnan við
hálsinn. Frá sjónarhóli Reykvík-
ings er vitanlega engin þöríf fyrir
fleiri illa nýtt útivistarsvæði og af
þeirri ástæðu engin þörf fyrir dal-
inn sem slíkan. Sem Reykvíkingur
lít ég hinsvegar svo á að það að
skipuleggja hraðbraut í landi ann-
ars sveitarfélags sé ekkert annað
en dónalegt ofbeldi. Það getur þó
verið eðlileg aðgerð ef hún sam-
ræmist einhverjum samningi sem
mun vera til milli Reykjavíkur og
Kópavogs um nýtingu lands í Foss-
vogsdal. Það er þá aftur spurningin
um þörfina. Er trúlegt að Reykvík-
ingar þurfi hraðbraut um dalinn?
Ég get ekki séð að útlit sé fyrir það.
Eins og er, höfum við tvær
meginleiðir frá miðbæ og vesturbæ
í austurátt og þrjár sé talið frá
Snorrabraut. Sjávarleiðina með
ströndinni, Miklubraut og Bú-
staðaveg. Auðvelt er að gera fjórar
akreinar um Bústaðaveg, og sex
um hinar brautirnar. Fullvinna þarf
hugmyndina um götuna yfir hafn-
arsvæðið og út á Granda og eins
þarf að fá betri tengingu frá Bú-
staðavegi og Miklubraut vestur
fyrir Tjörn. Að þessum verkefnum
loknum trúi ég ekki að nokkur þörf
sé fyrir hraðbraut í Fossvogsdal.
Eins og sakir standa ber á umferð-
artregðu á annatímum kringum
Miklatorg og eins í miðbænum um
Tryggvagötu. Með því að klára
brúna yfir hafnarsvæðið og með
þeirri breytingu sem er unnið að
við að tengja Bústaðaveg og Miklu-
braut betur við miðbæ og vesturbæ,
trúi ég að álagið á annatímum
verði viðunandi. Álagið á Mikla-
torg er reyndar ekki meira núna en
svo að jafnvel aðeins þrjár akreinar
upp Skógarhlíð gætu verið nóg.
Að morgni er álagið einn eða tvo
tíma í átt til miðbæjar og svo um
klukkutíma að kvöldi í átt frá
miðbænum. Væru þarna (í Skógar-
hlíðinni) þrjár akreinar, tvær nýtt-
ar í átt að miðbænum að morgni og
tvær í átt frá honum að kvöldi,
rynni umferðin þarna greiðlega
um. Miðað við hugsanlega fjölgun
íbúða og fyrirtækja vestan Snorra-
brautar er engan veginn líklegt að
umferð aukist svo að þörf sé fyrir
hraðbraut í Fossvogsdal.
Það ber líka að hafa í huga að
ekkert er athugavert þó umferð sé
þung og fremur hæg á mestu anna-
tímum. Miðað við reynslu mína af
umferðinni þarna og þeim úrbótum
sem verið er að gera og hægt er að
gera til viðbótar sýnist mér hug-
myndin um hraðbraut í Fossvogs-
dal ekki vera annað en gæluverk-
efni mannvirkjahönnuða sem hafa
of lítið við tíma sinn að gera. Auk
þess virðist mér að þeir sem vinna
að hönnun gatnakerfis í Reykja-
vík sinni ekki miklu brýnni verk-
efnum sem auðveldað gætu um-
ferðina í borginni og flýtt fyrir
henni. Þau verkefni eru mörg hver
smá og því ekki líkleg til að verða
minnisvarðar um hönnuðina, þess
vegna sitja þau kannski á hakan-
um. Ég nefni sem dæmi að afar
víða mætti með auðveldum hætti
koma fyrir hægribeygjubraut
framhjá umferðarljósum. Víða
mætti lengja aðdraganda að slíkum
beygjum sem þegar eru til og má
nefna sem dæmi beygjuna af
Höfðabakka upp til hægri inn á
Bæjarháls. í raun og veru úir og
grúir af margskonar svona smá
breytingum sem auðvelt væri að
gera í gatnakerfinu, myndu flýta
fyrir umferðinni og gera hana
greiðari og hættuminni. Ég legg til
að gæluverkefnið í Fossvogsdal
verði lagt til hliðar og hönnuðir
borgarinnar snúi sér frá draumum
að raunveruleikanum.
Gras er gott
Nýlega er lokið við að ganga frá
umferðarskerinu upp Höfðabakka
að Hólum. Ekki get ég stillt mig
um að finna að því verki þó ég sé
reyndar þakklátur fyrir að því sé
loks lokið. Steypti hlutinn er svo
hroðvirknislega unninn að ef verk-
taki hefur unnið þarna að, þá teldi
ég rétt að neita honum um greiðslu.
Ef verkið er aftur á móti unnið af
starfsmönnum borgarinnar, þá ætti
að setja viðkomandi verkstjóra í
önnur verkefni en steypufrágang.
Annað er svo það að steypti hlutinn
nær ekki nógu langt upp skerið.
Steypa átti upp fyrir beygjuna en
allir vita, og þá að sjálfsögðu
einnig borgarstarfsmenn, að bílar
sem koma niður brekkuna eru
stöðugt að aka up á skerið, sérstak-
lega í hálku. Við þetta má svo bæta
því að slysaskiltið í beygjunni er á
of háum fæti og ætti að sjálfsögðu
að vera á plaströri. Eða getur það
verið ráðandi sjónarmið hjá gatna-
málastjóraembættinu, að þessi
helvíti sem aka skiltin okkar niður
skuli sko sannarlega fá að finna
fyrir því að ekki sé ætlast til þess?
Um að gera að skemma bílinn sem
mest fyrir þessum vitleysingum
sem ekki geta haldið sig á götunni.
Ég skil alls ekki þá þvermóðsku
gatnamálastjóra að geta ekki tekið
Vegagerð ríkisins sér til fyrirmynd-
ar og setja þau skilti á plaströr sem
helst er hætt við að ekin séu niður.
Mér virðist þessi þvermóðska jaðra
við mannvonsku. Ég vil a.m.k. enn
um sinn trúa því að þessi afstaða
stafi af þvermóðsku en ekki
heimsku. Ég vona sannarlega að
mennirnir sjái að sér. Ekki þyrftu
þeir nú annað en skreppa yfir
Borgartúnið til að fræðast um
notkun Vegagerðarinnar á plast-
rörum undir umferðarmerki. Þeir
gætu meira að segja laumast til
þess að næturlagi að kynna sér
þetta víðsvegar um Reykjanes-
braut. Blessaðir reynið að bæta ráð
ykkar.
með þeim
maður hennar byggði. Hann var
leikarinn Michael O’Shea og varð
bráðkavaddur 1973. Ásamt Virgin-
iu búa þar dóttir hennar, tengda-
sonur og 3 börn þeirra.
Þegar Virginia er beðin að segja
frá mótleikurum sínum, byrjarhún
á Ronald Reagan. -Hefði ég vitað
þá, að hann yrði forseti, hefði ég
iíklega verið örlítið notalegri við
hann, segir hún hlæjandi. -Annars
var stórkostlegt að vinna með
honum.
Danny heitnum Kaye lýsir hún
sem einstökum listamanni og snill-
ingi. Rex Harrisson var frábær
leikari, sem „stal“ öllum myndum
sem hann kom fram í. Gregory
Peck kynnir sér hlutverkin vand-
lega í minnstu smáatriðum. Eftir-
lætisleikari Virginiu er þó James
Cagney, ein skærasta stjarna sem
Hollywood hefur getið af sér.
Það var Sam Goldwyn sem upp-
götvaði Virginiu Mayo og flutti
hana til Hollywood. Hún hafði þá
r^unar verið í skemmtanaútvegin-
um árum saman, byrjaði 6 ára.
Hún dansaði m.a. ballett í óperu-
húsinu í St. Louis. Hæfileikar
hennar voru alhliða, allt frá því að
túlka verk Shakespeares til þess að
dansa stepp. Hins vegar segist hún
aldrei hafa getað sungið, svo það
var rödd annarrar sem heyrðist í
öllum söngvamyndum hennar.
Hún leikur enn á sviði, en gæti
vel hugsað sér hlutverk í
kvikmynd. -Framleiðendur standa
ekki beinlínis í biðröðum hjá
manni þegar maður er kominn á
þennan aldur, segir hún.
Virginia er afskaplega hrifin af
þeirri þróun að nú eru miðaldra
stjörnur hvað vinsælastar og dáð-
astar. -Allar þær fallegustu og
Þannig man fólk eftir Virginiu. Hér er hún með dóttur sína, Mary
Catherine.
Virgina er meira en tómstundamálari. Hún selur svo grimmt að aldrei er nóg eftir til að halda sýningu.
Hún vann
Danny Kaye dreymdi dag-
drauma um hana í myndinni um
Walter Mitty, Gregory Peck var
næstum farinn í hundana hennar
vegna, Burt Lancaster réðst inn í
kastala til að bjarga henni, en
James Cagnéy sló hana svo hún
hentist veggja á milli. Paul New-
man byrjaði feril sinn sem mótleik-
ari hennar og annar meðleikari,
sem hún kallar Ronnie, býr í Hvíta
húsinu.
Virginia Mayo er 63 ára, ennþá
gullfalleg, Ijóshærð og með græn-
ustu augu í Hollywood, eins og
sagt var í gamla daga. Hún hefur
búið skammt utan við Los Angeles
í 20 ár í húsi í spænskum stíl sem
stóru
frægustu eru á aldrinum 40 til 60
ára og enn ungar, segir hún.
Sem ungling dreymdi Virginu
um að verða leikari eða listmálari.
Hún varð leikari og öðlaðist frægð
og auðæfi. Nú er hún hins vegar
búin að Iáta hinn drauminn rætast
og málar mikið. Málverkin seljast
jafnóðum, svo aldrei er nóg til að
halda sýningu.
Ætlar hún að giftast aftur? -Nei,
það hefur ekki hvarflað að mér. Ég
átti indælt hjónaband og það nægir
mér. Ég er engin Zsa Zsa Gabor.
Virginia er ánægð með lífið.
Hún fylgist með öllu sem gerist í
kvikmyndaborginni og sést iðulega
í veislum og á frumsýningum.
-Það er mikilvægt að sýna sig
öðru hvoru, segir hún. -Annars
heldur fólk bara að maður sé
dauður - þannig er lífið hér í
draumaverksmiðjunni.